Ο καρκίνος σαν λέξη δεν μας φέρνει στο μυαλό τα άστρα και τα ζώδια, όπως παλιά, αλλά το βασανιστήριο και την ταλαιπωρία πολλών ανθρώπων γύρω μας. Προσωπικά, με όσα έχω ακούσει κι έχω ζήσει, πιστεύω ότι δεν υπάρχει οικογένεια που να μην έχει κάποιον δικό της άνθρωπο καρκινοπαθή.
Ο καρκίνος δεν είναι κάτι απλό.
Έχει πάνω από 100 διαφορετικές μορφές, άρα κάθε μορφή έχει και άλλα χαρακτηριστικά. Όμως και οι 100 έχουν ένα κοινό: αφύσικη και ανεξέλεγκτη αναπαραγωγή κυττάρων, χωρίς να υπάρχει συγκεκριμένος λόγος.
Έτσι, σε μια στιγμή, τα υγιή κύτταρα χάνουν την φυσική τους ικανότητα να ρυθμίζουν το πότε και γιατί να αναπαραχθούν και δημιουργούν πλεόνασμα στον οργανισμό. Πλεόνασμα το οποίο δεν του είναι χρήσιμο, δεν μπορεί να αξιοποιηθεί και δεν έχει λόγο ύπαρξης.
Επομένως, ανάλογα με το είδος του καρκίνου, έχουμε διαφορετικό ρυθμό ανάπτυξης και επέκτασης της «βλάβης» με ό,τι αυτό συνεπάγεται…
Η μάστιγα των ημερών, ακόμα δεν ξέρουμε σε τι ακριβώς οφείλεται και πολλοί σπεύδουν να δώσουν γιατροσόφια, συμβουλές υγείας ή και διαγνώσεις σε ανθρώπους που, από την μια στιγμή στην άλλη, βρίσκονται μέσα σε ένα καζάνι που βράζει.
Τίποτα από αυτά δεν μπορεί να δώσει λύση στο πρόβλημα ή να απαλύνει τον σωματικό αλλά και ψυχικό πόνο των καρκινοπαθών. Μόνο οι ειδικοί μπορούν να δώσουν οδηγίες. Όλοι οι άλλοι το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να κατανοήσουμε την κατάσταση και να σταθούμε με θετική διάθεση και σκοπιά απέναντί της.
Όχι, ο καρκίνος δεν είναι πια ένα ζώδιο. Είναι η πρώτη αιτία θανάτου παγκοσμίως. Κάθε χρόνο εκατομμύρια άνθρωποι χάνουν τη ζωή τους και άλλοι τόσοι νοσούν.
Δεν είναι εύκολο να το χωνέψεις, όπως και κάθε άλλο ξαφνικό συμβάν στην ζωή σου. Είτε αφορά εσένα είτε κάποιον δικό σου άνθρωπο, συμβαίνει και με το να το αντιμετωπίζεις ως τον τίτλο τέλους, δεν θα αλλάξει κάτι στο γεγονός.
Αυτές οι παγκόσμιες μέρες δεν είναι και τόσο σαχλές τελικά. Είναι μια υπενθύμιση για να σκέφτεσαι και να προβληματίζεσαι κάθε τόσο για τα πράγματα που έχουν αξία γύρω μας.
Μια υπενθύμιση είναι κι αυτή. Να θυμάσαι πως τίποτα δεν είναι δεδομένο στην ζωή και δεν ξέρεις από που θα σου έρθει το καλό και το κακό.
Παρόλα αυτά, με αυτό το κείμενο θέλω να πω ένα μεγάλο «Μπράβο» στους νικητές-πρώην καρκινοπαθείς που άντεξαν στις δυσκολίες και προχωρούν την ζωή τους με χαμόγελο. Να πω ένα μεγάλο «Μπράβο», επίσης, σε εκείνους που στάθηκαν σε αυτούς τους ανθρώπους και τους γέμισαν με αισιοδοξία και ελπίδα. (Γενικά, δεν υπάρχει μεγαλύτερη ευλογία από το να έχεις ανθρώπους να σε αγαπούν πραγματικά, να σε στηρίζουν και να σε γεμίζουν με όμορφα συναισθήματα!)
Να πω ένα «Δεν σας ξεχνώ» σε εκείνους τους 2-3 δικούς μου ανθρώπους που παιδεύτηκαν, πόνεσαν, βασανίστηκαν και τελικά δεν άντεξαν τα πολλαπλά χτυπήματα. Που είχαν μεγάλη πίστη στην ζωή κι αυτή τους πρόδωσε. Που είχαν μάτια λαμπερά και φωτεινά χαμόγελα μέχρι την τελευταία στιγμή…
Τέλος, να πω ένα «Είμαστε εδώ» για εκείνους που παλεύουν τώρα με το θεριό μέσα τους. Αυτός ο ζυγός δεν θα περάσει. Μαζί θα τον παλέψουμε και θα βγούμε νικητές!