Mε χαρακτήρισαν κορυφαίο μα και αλλόκοτο, σχεδόν “λοξό” συνάμα. Στην ουσία ποτέ δεν με αποδέχτηκε η οικογένειά μου, αφού ο συντηρητισμός της δεν συναντιόταν πουθενά με τον δικό μου παρορμητισμό και αντικομφορμισμό. Κι όμως δεν πήγα χαμένος, αφού ακόμη  και σήμερα συγκλονίζομαι από την αγάπη σας. Ερωτεύτηκα την πρώτη ξαδέλφη μου, έκοψα το αριστερό μου αυτί ύστερα από καβγά με φίλο κι όσο ήμουν εν ζωή κατάφερα να πουλήσω μονάχα ένα έργο μου. Κι όμως κατάφερα να μην αφανιστώ σαν καλλιτέχνης, αντιθέτως έστω και μετά θάνατον αναγνωρίστηκε η αξία μου.

Θέλω να ελπίζω πως θα μου τείνετε το χέρι σας για να σας οδηγήσω στα σοκάκια του λατρεμένου μου Άμστερνταμ.

ΠΛΑΤΕΙΑ DAM

Εδώ χτυπάει η καρδιά τούτης της κουκλίστικης πόλης. To όνομά της πλατείας σημαίνει στα Ολλανδικά “φράγμα” και ως τέτοιο λειτουργούσε την εποχή που κατασκευάστηκε. Το πνεύμα μου πλανιέται ουκ ολίγες φορές εδώ απ’άκρη σ’άκρη θαυμάζοντας για μυριοστή φορά τα κτήρια που περιβάλλουν την πλατεία, μια πλατεία που όποια στιγμή κι αν βρεθείς εκεί σφίζει από κόσμο κάθε ηλικίας.

Εδώ έχει κανείς την ευκαιρία να επισκεφτεί το παλάτι του Άμστερνταμ, την Νέα Εκκλησία και το Μουσείο Μαντάμ Τισό που αποτελεί παράρτημα του ξακουστού μουσείου κέρινων ομοιωμάτων του Λονδίνου. Στην πλατεία θα βρείτε ό,τι τραβάει η ψυχούλα σας Καφετέριες, ζαχαροπλαστεία, καταστήματα. Υπάρχει η δυνατότητα πρόσβασης σε τραμ, λεωφορείο και μετρό.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΒΑΝ ΓΚΟΓΚ

Κουβέντιασα μερόνυχτα ολόκληρα σχετικά με το αν θα έπρεπε να κάνω ειδική αναφορά σε αυτό τον τον χώρο. Το ταπεινό μου Εγώ παρέμεινε σταθερό στο απόλυτο όχι, ενώ εκείνο το Εγώ που συνήθως υπερτερεί, το Εγώ της ματαιοδοξίας και υστεροφημίας τελικά θριάμβευσε.

Με τιμά το γεγονός ότι εκατομμύρια ανθρώπων απ’όλο τον κόσμο συρρέουν εδώ για να με γνωρίσουν λίγο καλύτερα. Εδώ υπάρχουν έργα μου από την εποχή της μοναχικής κατά βάθος εφηβείας μου ως και το τέλος της μικρής ζωής μου. Ξέρω που τρέχει ο νους σας και δεν σας κατηγορώ. Ναι απεβίωσα μόλις στα 37 μου. Τραυματίστηκα από πυροβολισμό και ο θρύλος μιλάει για αυτοκτονία, ενώ άλλοι κάνουν λόγο για κατά λάθος τραυματισμό μου από δυο πιτσιρικάδες, διαλέγετε όποια εκδοχή επιθυμείτε, εξάλλου μόνο εγώ γνωρίζω την αλήθεια.

Στο μουσείο υπάρχουν έργα κι άλλων ζωγράφων, όπως για παράδειγμα του φίλου μου Πωλ Γκωγκέν. Το μουσείο θεωρείται από τα πλέον οργανωμένα παγκοσμίως.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΑΝΝΑΣ ΦΡΑΝΚ

Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο μουσείο, για ένα βιογραφικό μουσείο. Δεν σας κρύβω πως θλίψη μου προξενεί πολλές φορές ο χώρος, αφού μοιραία τον συνδέω με ένα από τα πιο μελανά σημεία της ανθρώπινης ιστορίας, τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Η επίσκεψη εδώ επιβάλλεται θα έλεγα, αποτελεί φόρο τιμής σε εκείνους που χάθηκαν κατά την περίοδο αυτή. Θα δείτε τα δωμάτια και την βιβλιοθήκη που απομόνωνε το σπίτι, θα ακούσετε όλη την ιστορία της Φρανκ και θα διαβάσετε αποσπάσματα από το γνωστό ημερολόγιο.

ΤΑ ΚΑΝΑΛΙΑ ΤΟΥ ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ

“Βενετία του Βορρά” την αποκαλούν την αγαπημένη μου πόλη κι αυτό όχι αδίκως. Υπάρχουν πάνω από 100 χιλιόμετρα κανάλια, τα οποία χωρίζουν την πόλη σε πάνω από 90 νησιά που συνδέονται με πάνω από 1500 γέφυρες. Τα τρία βασικά κανάλια είναι τα Herengracht, το Prinsengracht και το Keizersgracht και μια κρουαζιέρα δε θα έπρεπε να λείψει από το πρόγραμμά σας. Στα καράβια θα βρείτε και ακουστικά που διευκολύνουν την ξενάγηση, η οποία διατίθεται σε πολλές γλώσσες.

ΜΟΥΣΕΙΟ ΡΕΜΠΡΑΝΤ

Το μουσείο φέρει το όνομα ενός συνάδελφου που τον έχουν κατατάξει στην χρυσή εποχή της Ολλανδίας. Τον παραδέχομαι κι ας μας χωρίζουν πολλά, τόσο σε θέμα τεχνικής όσο και στην αναγνώριση που εκείνος γνώρισε εν ζωή, ενώ εγώ δυστυχώς όχι. Στον τριώροφο αυτό χώρο μπορείτε να θαυμάσετε την κατοικία του, το εργαστήριο καθώς και έργα και προσωπικά του αντικείμενα. Τα έργα των μαθητών του θαρρώ πως θα σας εντυπωσιάσουν εξίσου.

_____________________________

Κάπου εδώ φίλοι μου θα σας αφήσω. Αν τύχει λοιπόν κι επισκεφτείτε το Άμστερνταμ, μην λησμονήσετε να δείτε εκτός των άλλων το Πάρκο Βόντελ, το Εθνικό Μουσείο, το Μουσείο Μπύρας Heineken και τον Ζωολογικό Κήπο Άρτις. Αν είστε τυχεροί μπορεί να ανακαλύψετε κάπου την σκιά μου, η οποία αέναα συνεχίζει να ζωγραφίζει ηλιοτρόπια…

Κοινοποιήστε
Χριστίνα Καρρά
Καθηγήτρια Γερμανικών, κειμενογράφος και συγγραφέας με τρία βιβλία στο ενεργητικό της: " Η κόρη του Ναζί", "Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος " και το πιο πρόσφατο "Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Έχει έναν γιο και θεωρεί ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα που συνήθως προσπερνάμε. Αγαπημένη της ρήση: "Για να ανέβεις στην κορυφή, επιβάλλεται να ξεκινήσεις από την βάση."