Ορισμένοι από αυτούς μοιάζουν ακατανόητοι με την πρώτη ματιά, με τους συμβολισμούς και την αλληγορία να μας μπερδεύουν αρκετά. Κάποιοι από αυτούς πάλι δεν χρίζουν ιδιαίτερης εξήγησης, «μιλούν» από μόνοι τους.
Στέκεσαι μπροστά τους και τους παρατηρείς αποσβολωμένος, μη μπορώντας να τραβήξεις το βλέμμα σου από πάνω τους. Μυριάδες συναισθήματα αναβλύζουν από κάθε πινελιά, ακόμη κι από την φαινομενικά πιο ταπεινή. Πίνακες ζωγραφικής που θαυμάζουμε στα μεγαλύτερα μουσεία του κόσμου, πίνακες ιδιωτικών συλλογών και πίνακες που παραμένουν ακόμη κάπου κρυμμένοι, αθέατοι, με την προσμονή της ανακάλυψής τους.
Το να μιλήσεις για όλα τα έργα σπουδαίων ζωγράφων θα απαιτούσε πολλά εικοσιτετράωρα, χιλιάδες και βάλε σελίδες που ίσως να μην ήταν και αρκετές. Ενδεικτικά θα μπορούσαμε ίσως να σταθούμε στους ακόλουθους:
«Η ΚΡΑΥΓΗ» («The Scream»)
Στην ουσία δεν έχουμε να κάνουμε με έναν μονάχα πίνακα, αλλά με μια σειρά από εξπρεσιονιστικούς πίνακες του Νορβηγού Ζωγράφου Edvard Munch. Υπάρχουν τέσσερις εκδοχές της «Κραυγής» με την μια να βρίσκεται στην Πινακοθήκη του Όσλο.
Ο πίνακας δημιουργήθηκε προς το τέλος του 19ου αιώνα δίνοντας έμφαση στα υπερβολικά φωτεινά χρώματα και στα απλοϊκά σχήματα. Σημαντικό για τον Μουνκ δεν ήταν τόσο το να κάνει επίδειξη της τεχνικής του δεξιότητας, όσο το να περάσει το “μήνυμα”.
Κατά πολλούς η αγωνιούσα μορφή συμβολίζει το ανθρώπινο είδος κάτω από τη συντριβή του υπαρξιακού τρόμου.
«ΗΛΙΟΤΡΟΠΙΑ» («Sunflowers»)
Τα «Ηλιοτρόπια» του Ολλανδού ζωγράφου Vincent van Gogh είναι το θέμα δύο σειρών από πίνακες νεκρής φύσης. Στην πρώτη απεικονίζονται λουλούδια στο έδαφος, ενώ στην δεύτερη λουλούδια μέσα σε βάζο.
Τα έργα αυτά δημιουργήθηκαν το διάστημα 1887-1889 και επικρατεί η άποψη ότι ο Βαν Γκογκ ήθελε να εντυπωσιάσει μ’αυτά τον φίλο του Γάλλο ζωγράφο Πολ Γκογκέν.
Σήμερα γίνεται αξιόλογη προσπάθεια προστασίας του χρώματος των “Ηλιοτροπίων” γιατί η χρωστική ουσία που είχε χρησιμοποιήσει ο Βαν Γκογκ ήταν υψηλής περιεκτικότητας σε θείο, που έχει την τάση με το πέρασμα των ετών να αποχρωματίζεται.
«ΜΟΝΑ ΛΙΖΑ» («Mona Lisa»)
Ο πίνακας είναι γνωστός κι ως «Τζοκόντα» ή «Το πορτραίτο της Λίζα Γκεραρντίνι». Την συγκεκριμένη προσωπογραφία ζωγράφισε ο Leonardo da Vinci μέσα στο χρονικό διάστημα 1503-1519 και παραμένει μέχρι και σήμερα ο πιο διάσημος πίνακας.
Ο πίνακας πήρε το όνομα του από την Λίζα Γκεραρντίνι-Ντελ Τζιοκόντο, σύζυγο του πλούσιου εμπόρου από την Φλωρεντία, Φρανσέσκο ντελ Τζιοκόντο.
Το αινιγματικό της χαμόγελο συνεχίζει μέχρι και σήμερα να είναι ανερμήνευτο. Υπάρχει όμως μια λεπτομέρεια άκρως βοηθητική: στην Ιταλία του 16ου αιώνα φόρεμα από τούλι, όπως εκείνο της Γκεραρντίνι, φορούσαν μόνο όσες εγκυμονούσαν ή είχαν γίνει πρόσφατα μητέρες. Ίσως λοιπόν η περίφημη Μόνα Λίζα να περίμενε παιδί και γι’αυτό να χαμογελούσε έτσι.
«ΓΚΟΥΕΡΝΙΚΑ» («Guernica»)
Από τα πιο σημαντικά έργα του Pablo Picasso. Ο πίνακας προσπαθεί να απεικονίσει την απανθρωπιά του πολέμου και δημιουργήθηκε ύστερα από παραγγελία της δημοκρατικής κυβέρνησης της Ισπανίας για τη Διεθνή Έκθεση Του Παρισιού το 1937.
Η «Γκουέρνικα» αναπαριστά στην ουσία τον βομβαρδισμό της Γκουέρνικα στην βόρεια Ισπανία το 1937. Ο βομβαρδισμός από τα γερμανικά και ιταλικά στρατεύματα, που στήριζαν το πραξικόπημα του στρατηγού Φράνκο κατά την διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου, είχε σοκάρει ολόκληρο τον πλανήτη.
«Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΗΣ ΑΦΡΟΔΙΤΗΣ» («The Birth of Venus»)
Με το συγκεκριμένο έργο του ο Ιταλός καλλιτέχνης της Αναγέννησης Sandro Botticelli εξασφάλισε μια θέση στην αιώνια διαχρονικότητα. Σήμερα μπορούμε να θαυμάσουμε τον πίνακα στο μουσείο Ουφίτσι της Φλωρεντίας.
Πηγή της έμπνευσης του Μποτιτσέλι ήταν μια μυθολογική αφήγηση του ποιητή Οβιδίου. Το πρόσωπο της Αφροδίτης του Μποτιτσέλι απεικονίζεται σήμερα στο δεκάλεπτο της ιταλικής εκδοχής του ευρώ.
