Το να είσαι Εθνικός Ποιητής μιας τόσο μοναδικής και περήφανης χώρας σημαίνει πως κουβαλάς το γλυκό βάρος της υπέρτατης τιμής. Το άπειρο της ψυχής μου, η οργή για τα δεινά της πατρίδας μου και η αγάπη μου προς αυτή, οδηγοί της πένας μου αποτελούσαν όταν το Μάϊο του 1823 ολοκλήρωνα τον “Ύμνο εις την Ελευθερία”, οι δύο πρώτες στροφές του οποίου έγιναν ο Εθνικός Ύμνος της Ελλάδας μας.
Σε 158 στροφές και 632 στίχους προσπάθησα, ω Έλληνες, θάρρος να μας δώσω, την υπερηφάνεια μας να υψώσω πιο πάνω κι απ’τον ουρανό τον ίδιο! Νομίζω πως με τον τρόπο μου ίσως και να τα κατάφερα.
Αν θέλετε, ακολουθήστε με στα σοκάκια της πανέμορφης γενέτειράς μου. Θα ήταν τιμή μου να σας γνωρίσω την Ζάκυνθο.
_________________________________________
ΠΛΑΤΕΙΑ ΔΙΟΝΥΣΙΟΥ ΣΟΛΩΜΟΥ
Άργησα να κερδίσω την λογοτεχνική αναγνωρισιμότητα και τούτη η πλατεία που φέρει το όνομά μου με συγκινεί σε υπέρτατο βαθμό. Λένε πως αν επισκεφτεί κανείς την Ζάκυνθο θα πρέπει να κάνει εδώ την απογευματινή του βόλτα.
Εκτός από το δικό μου άγαλμα υπάρχουν κι εκείνα άλλων σημαντικών προσωπικοτήτων, αλλά και της Ελευθερίας, όπως την φαντάστηκε ο δημιουργός. Προσεγμένο πλακόστρωτο, φοίνικες και φιλόξενα παγκάκια θεωρώ πως λειτουργούν άκρως ελκυστικά για μια στιγμή χαλάρωσης. Γύρω από την πλατεία υπάρχουν κτίρια εξαιρετικής αρχιτεκτονικής, όπως το Βυζαντινό Μουσείο και η Βιβλιοθήκη. Αν μάλιστα βρεθείτε εδώ το καλοκαιράκι, μπορείτε να απολαύσετε και το τουριστικό τρενάκι, ενώ υπάρχει δυνατότητα και για ποδηλασία.
ΛΟΦΟΣ ΣΤΡΑΝΗ
Κάθε φορά που η ψυχή μου αιωρείται πάνω από τούτο το σημείο, ο χρόνος γυρίζει πάλι πίσω, τότε που εδώ ακούγοντας τους κανονιοβολισμούς του Μεσολογγίου, εμπνεύστηκα και έγραψα τον εθνικό μας ύμνο. Η δύσκολη ομολογουμένως ανηφορική ανάβαση θα ξεχαστεί γρήγορα μόλις αντικρίσετε την πανοραμική θέα από κει ψηλά.
Περνώντας την πύλη που βρίσκεται σε ένα πάρκο με πολλά επίπεδα, ανάμεσα στα πεύκα και τα ελαιόδεντρα, φτάνει κανείς στο ιστορικό μνημείο. Λίγο πιο πάνω υπάρχει και το καλοδιατηρημένο αρχοντικό και κάποιοι από σας, οι “εκλεκτοί”, ίσως αντιληφθείτε την σκιά του κεφαλιού μου σε κάποιο παραθύρι.
ΛΑΓΑΝΑΣ
Η πιο γνωστή και δημοφιλής παραλία της Ζακύνθου είναι σίγουρα ο Λαγανάς. Η άμμος απλώνεται κατά μήκος όλης της παραλίας και τα ζεστά καθάρια νερά της θάλασσας δελεάζουν κόσμο απ’ολόκληρο τον κόσμο. Όταν κάποια στιγμή κλείνουν τα εστιατόρια και τα κάθε τύπου κέντρα διασκέδασης που υπάρχουν γύρω από την παραλία, κάθομαι σε κάποια ακρούλα, αθέατος από ανθρώπου μάτι κι εμπνέομαι από τον παφλασμό των κυμάτων.
Το κυρίαρχο στοιχείο της παραλίας και του κόλπου Λαγανά είναι φυσικά οι χελώνες Καρέτα-Καρέτα, τις οποίες αν σταθείτε τυχεροί και θα τις πετύχετε.
ΤΟ ΝΑΥΑΓΙΟ
Ονομάζεται και “Ο Παναγιώτης” και πρόκειται για ένα πραγματικό ναυάγιο πλοίου, που εντοπίστηκε τον Οκτώβρη του 1980. Πλέον η άλλοτε παραλία του Άι Γιώργη φέρει το όνομα Ναυάγιο. Είναι δύσκολα προσβάσιμη από αέρα μόνο ή με βάρκα. Νερά σχετικά κρύα σε χρώμα τιρκουάζ. Άγρια ομορφιά από τις λίγες, μοναδική εμπειρία.
ΓΑΛΑΖΙΕΣ ΣΠΗΛΙΕΣ
Σίγουρα ένα από τα πιο διάσημα αξιοθέατα της Ζακύνθου! Πολλές φορές κουλουριάζομαι εκεί μέσα σε στάση εμβρύου, αντλώντας δύναμη κι έμπνευση εδώ ψηλά που βρίσκομαι.
Το χρώμα στο βορειοδυτικό αυτό σημείο είναι εξωπραγματικό! Ένα βαθύ μπλε αλλιώτικο, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το πιο αχνό πράσινο της γύρω περιοχής. Οι αψίδες που έχουν δημιουργηθεί από την διάβρωση των βράχων είναι μοναδικό θέαμα. Μοναδική εμπειρία να κολυμπήσεις στην θάλασσα αυτή.
____________________________________
Και κάπου εδώ τελειώνει το οδοιπορικό μας. Δεν ξέρω, κάτι μου λέει πως κι από δω θα συνεχίσω να γράφω ύμνους προς την ελευθερία, αν και θα προτιμούσα να γράψω κάτι πιο εύθυμο.
Αν σας φέρει ο δρόμος από την Ζάκυνθο, μην λησμονήσετε μεταξύ των άλλων να επισκεφτείτε και τον Ιερό Ναό του Αγίου Διονυσίου, το Μαραθονήσι και το Ιστορικό Πολεμικό Μουσείο.