Διάφοροι άνθρωποι έρχονται και φεύγουν στη ζωή μας. Κάποιους τους επιλέγουμε εμείς να μπουν, κάποιοι απλά εισβάλουν ξαφνικά και άλλοι προϋπήρχαν σε αυτήν πριν την γέννηση μας. Όσο υπάρχει η ανθρώπινη υπόσταση μας, δεν σταματάμε να γνωρίζουμε νέους ανθρώπους.
Όλοι οι άνθρωποι, που είτε κάνουν την βόλτα τους είτε παραμένουν στην ζωή μας, αφήνουν και κάτι.
Ο καθένας από αυτούς γράφει στις λευκές σελίδες της καρδιάς μας. Άλλοι γράφουν λίγο, γιατί κάτι λίγο είχαν να πουν και άλλοι γράφουν πολύ. Άλλοι επιλέγουν να κάνουν μουντζούρες και άλλοι να αφήσουν ένα όμορφο κείμενο με καλλιγραφικά γράμματα.
Ωστόσο και οι δυο τύποι ανθρώπων μας διδάσκουν και από κάτι. Όταν καταλαγιάζει ο θυμός ή η στεναχώρια μας, να προσπαθούμε πάντα να βρούμε κάτι θετικό.
Όλες οι εμπειρίες στην ζωή μας έχουν κάτι καλό να μας πουν στο τέλος. Το θέμα είναι να έχουμε ανοιχτά τα αυτιά μας και να το ακούσουμε.
Τους ανθρώπους που διάλεξαν να κάνουν μουντζούρες, δεν μπορώ παρά να τους ευχαριστήσω που με έκαναν πιο δυνατή και πιο σοφή για το μέλλον. Είναι δική μας επιλογή το πόσο θα επιτρέψουμε στις μουντζούρες να επηρεάζουν και να καθορίζουν την ζωή μας.
Προτιμώ να τις κρατάω πάντα μέσα μου. Δεν τις σβήνω ποτέ, άλλωστε ότι γράφει δεν ξεγράφει. Ευτυχώς η σελίδα τους είναι πολύ μικρή και δεν πιάνει πολύ χώρο.
Τους ανθρώπους που ζωγράφισαν όμορφα μέσα μας, να τους ευγνωμονούμε και να μην τους ξεχνάμε ποτέ. Να ακολουθήσουμε τα βήματα τους, ώστε να γράψουμε και εμείς όμορφα στις λευκές σελίδες κάποιου άλλου. Να μοιραστούμε και με άλλους ανθρώπους τα συναισθήματα που νιώθουμε εμείς.
Ωστόσο, το νόμισμα έχει πάντα δυο πλευρές. Πριν αρχίσουμε να κατηγορούμε κάποιον που έγραψε άσχημα μέσα μας , ας αναλογιστούμε πρώτα πως του φερθήκαμε εμείς. Ίσως να μην τον βοηθήσαμε και εμείς όσο θα έπρεπε ώστε να γράψει κάτι καλύτερο.
Πριν ρίξουμε τις ευθύνες σε κάποιον, πρώτα να μετράμε τις δικές μας κινήσεις. Η αυτοκριτική δεν έβλαψε ποτέ κανέναν.
Καταλήγω στο συμπέρασμα ότι έχει μεγάλη αξία τελικά το πώς γράφει ένας άνθρωπος στην ζωή κάποιου άλλου.
Φεύγοντας ένας άνθρωπος, είτε από επιλογή είτε λόγω μιας μη αναστρέψιμης κατάστασης, η πραγματική και ουσιαστική κληρονομιά που αφήνει είναι τι έγραψε τελικά στις λευκές σελίδες της ψυχής των ανθρώπων που γνώρισε.
Υ.Γ. Οι άνθρωποι που έχουν γράψει όμορφα σε εμένα τους παρακαλώ να γράψουν το ίδιο και στην κόρη μου.
Εις το επανιδείν.
Με αγάπη, maria