Ο Στάθης Νικολαΐδης ανήκει στην κατηγορία των ανθρώπων της Τέχνης, που μόνο θαυμασμό μπορούν να προκαλέσουν. Προσωπικά ενθουσιάστηκα από το βιογραφικό του, το οποίο σίγουρα το λες πλούσιο.
Ο σπουδαίος ηθοποιός και συγγραφέας Στάθης Νικολαΐδης έχει σπουδάσει στην Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών, ενώ τα θεατρικά και τηλεοπτικά σεμινάρια στο εξωτερικό αποτελούν ένα ακόμη συν στις γνώσεις του.
Θεατρικά τον έχουμε δει σε πολλές και κυρίως αξιόλογες παραστάσεις και σε καμία δεν μας απογοήτευσε, αντιθέτως μας έκανε να αγαπήσουμε περισσότερο το θέατρο. Ενδεικτικά αναφέρω κάποιες από τις συμμετοχές του: “Όνειρο Καλοκαιρινής Νύχτας” (1996-97), “Οιδίπους Τύραννος” (2000-01), “Όρνιθες” (2004), “Βιολιστής στη Στέγη” (2015).
Τηλεοπτικά δε, μας έχει εξίσου συνεπάρει με τις ερμηνείες του. Ενδεικτικά θα αναφερθώ στις εξής συμμετοχές του: “Δύο Ξένοι” (1998), “Τα παιδιά της Νιόβης” (2003-04), “Ο Φάρος” (2007-08), “Κάτω Παρτάλι” (2015).
Τέλος, κινηματογραφικά τον έχουμε δει σε έργα τόσο ελληνικών όσο και ξένων παραγωγών: “Ένας άλλος κόσμος” (2015), “OPA” (2005), “Το Γαλάζιο Φόρεμα” (2004), “Πέμπτη και 12” (2014) και “Des Jours et des Nuits” (2004), “Οι Νύφες” (2004), “Quo Vadis?” (2003), “Το Μυστικό του Νοέμβρη” (2005).
Διδασκαλία σε Κέντρα Επαγγελματικής Κατάρτισης (Μέσα Ενημέρωσης και Δημόσιες Σχέσεις-Επικοινωνία), διαφημίσεις, σπικάζ, σκηνοθεσία, διεύθυνση θεατρικής σκηνής, είναι κάποιες από τις πολλές ιδιότητες αυτού του ταλαντούχου και ευφυέστατου καλλιτέχνη.
“ΤΟ ΚΟΚΚΙΝΟ ΠΟΤΑΜΙ”
Το Κόκκινο Ποτάμι είναι δραματική σειρά εποχής, βασισμένη στο ομώνυμο ιστορικό μυθιστόρημα του Χάρη Τσιρκινίδη και αφορά πραγματικά γεγονότα γύρω από την γενοκτονία του Ποντιακού Ελληνισμού, σε σκηνοθεσία του μοναδικού Μανούσου Μανουσάκη.
Η σειρά που μας καθήλωσε, μας έκανε να σκεφτούμε κάποια πράγματα που ίσως να είχαμε τόσον καιρό ξεχάσει σε κάποια μικρή γωνίτσα του μυαλού μας ή και να μην είχαμε ασχοληθεί και ποτέ. Μια σειρά από αυτές που πραγματικά ως θεατές είμαστε περήφανοι που υπάρχει. Ο Στάθης Νικολαΐδης, στον ρόλο του Τούρκου Βαλή της πόλης Ερζερούμ, για άλλη μια φορά εκπληκτικός.
“ΓΙΑΤΙ;”
Ένας γοητευτικός και πολλά υποσχόμενος νέος φεύγει από την Κωνσταντινούπολη στα μέσα της δεκαετίας του ’70 και φτάνει στην Αθήνα. Μια ελκυστική κοπέλα θα μπει στη ζωή του, αλλά δεν θα είναι και η μοναδική.
Οι ήρωες ακολουθούν τον δικό τους δρόμο, που δεν είναι στρωμένος με ροδοπέταλα, αλλά με αγκάθια. Θα βρεθούν αντιμέτωποι με πειρασμούς, προκλήσεις και εκπλήξεις. Απρόοπτα γεγονότα στην Κωνσταντινούπολη θα επηρεάσουν την πορεία τους, γιατί η ζωή είναι ρόδα και γυρίζει.
Οι συνθήκες αλλάζουν αναπάντεχα, και μαζί μ’ αυτές οι άνθρωποι, που δεν παύουν να αναρωτιούνται “Γιατί;”.
Ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείψει από καμία βιβλιοθήκη. Ένα βιβλίο μέσα στο οποίο ο καθένας θα ανακαλύψει κάποιο μικρό ή μεγάλο, δεν έχει σημασία, κομμάτι της ψυχούλας του.
Ο αξιόλογος ηθοποιός και συγγραφέας Στάθης Νικολαΐδης μας έκανε την τιμή να απαντήσει στο δικό του 10 στα 10 και τον ευχαριστούμε πολύ.
_____________________________________
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΟΝ ΣΤΑΘΗ ΝΙΚΟΛΑΙΔΗ
1. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο μαζί με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Ταξιδεύω με ένα πλοίο και είμαι στο κατάστρωμα, κάθομαι αναπαυτικά και αγναντεύω τα γαλάζια νερά του Αιγαίου. Κάτω από τον γαλανό ουρανό ο προορισμός μου είναι ένα υπέροχο νησί και ξαφνικά παραδίνομαι στην αγκαλιά του Μορφέα. Απέναντι μου βλέπω το άγαλμα του Αριστοτέλη. Ο σπουδαίος αρχαίος φιλόσοφος και επιστήμονας με την δυτική του φιλοσοφική σκέψη που είχε στην εποχή του. Το άγαλμα παίρνει σάρκα και οστά και μου χαμογέλα .
Αισθάνομαι δέος και χαρά και παίρνω το θάρρος να τον ρωτήσω πολύ απλά: “Γιατί οι σχέσεις των ανθρώπων είναι σήμερα τόσο σκληρές και δεν έχουν την μαγεία της εποχής του;” Χαμογέλασε και μόλις ήταν έτοιμος να μου απαντήσει, ξύπνησα ιδρωμένος όταν το πλοίο σφύριξε τρεις φορές. Είχαμε μπει στο λιμάνι.
2. Τα αναπάντητα γιατί της ζωής σας πώς τα αντιμετωπίζετε;
Όπως τα αντιμετώπισα και κατά την συγγραφή του βιβλίου μου, που ήταν μια αληθινή ιστορία. Πάντα προβληματίζομαι με τα γιατί της ζωής. Ολόκληρη η ζωή μας είναι ένα γιατί στον αγώνα της αναζήτησης. Επιβιώνουμε και παίρνουμε κουράγιο πάντα με θετική ενέργεια, που αντλούμε από την φύση για να συνεχίσουμε τον μαραθώνιο που ο κάθε ένας μέσα από τις δίκες του ανησυχίες επιδιώκει και φιλοδοξεί. Εξάλλου, πιστεύω ακράδαντα ότι το σύμπαν αποφασίζει για εμάς και εμείς ακολουθούμε αυτή την υπαγόρευση της ζωής.
3. Η συγγραφική έμπνευση σας έχει γυρίσει ποτέ επιδεικτικά την πλάτη;
Όχι. Ποτέ δεν μου γύρισε την πλάτη η έμπνευση. Το βιβλίο μου “Γιατί;” και τα άλλα που γράφω αυτό το διάστημα είναι η καταγραφή αληθινών ιστοριών και γεγονότων, όποτε δεν έχω να πλάσω μια ιστορία, άλλα να καταγράψω μια ιστορία δίνοντας τον τόνο και τον παλμό της πένας μου. Γιατί πάντα θέλω την αλήθεια και όχι τον μύθο για να είμαι κοντά στην πραγματικότητα της ζωής.
4. Έχετε να φάτε πάνω από έναν μήνα όταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι του κόσμου. Βιαστικά αρπάζετε πιρούνι και μαχαίρι, όταν ακούγεται μια φωνή: “Στάθη αγόρι μου τι πας να κάνεις; Έτσι και φας χάνεις και Oscar και Νόμπελ Λογοτεχνίας!” Πώς αντιδράτε;
Μα αν πρόκειται να πάρω και Oscar και Nobel σαφώς και δεν θέλω φαγητό, ακόμα και την αναπνοή μου αν μου πουν να κρατήσω θα το κάνω. Και μόλις τα πάρω, θα κάνω εγώ το τραπέζι με τα λεφτά που θα μου δώσουν σε όλους αυτούς που μου πρόσφεραν δελεαστικά το γεύμα.
5. Ο Πολίτικος Μπακλαβάς έχει να αντιμετωπίσει την “κόντρα” του Μιλφέιγ. Με ποιά λόγια ο μπακλαβάς αποδεικνύει την σαφέστατη υπεροχή του;
Μα καμία σχέση ο μπακλαβάς με το Μιλφέιγ, είναι σαν να κάνουμε σύγκριση τα κεράσια με τα τρόλεϊ. Ο μπακλαβάς με το υπέροχο αρωματισμένο βούτυρο, όπως παρασκευάζετε στην Κωνσταντινούπολη, γεμάτο φιστίκι κάθε τραγανό κομμάτι έχει μέσα το μαγευτικό σιρόπι της Ανατολής και δίνει την αίσθηση και την υφή ενός αριστοκρατικού γλυκού, που δεν μπορεί να συγκριθεί με ένα Μιλφέιγ.
6. Ποιά μηνύματα θα επιθυμούσατε να περάσει το βιβλίο σας “Γιατί;” στους σύγχρονους νέους;
Το βιβλίο μου “Γιατί;” καταγράφει τον έρωτα, την αγάπη, την ζήλια, τον πλούτο, την φτώχεια, τον νεοπλουτισμό, την ανάμνηση, την αδικία, την τύχη και γενικά τις ανθρώπινες σχέσεις. Νομίζω όλα αυτά είναι διαχρονικά σε όλες τις εποχές. Η πρόκληση είναι κάθε αναγνώστης να τα προσαρμόζει στον εαυτό του βρίσκοντας φοβερές ομοιότητες.
7. Καλύτερα ένας πρωταγωνιστικός ρόλος σε ταινία με κακό σενάριο ή ένας ρόλος κομπάρσου σε ταινία με άριστο σενάριο;
Ο ρόλος είτε είναι σε θέατρο είτε σε ταινία είτε στην τηλεόραση δεν πρέπει ποτέ να υπολογίζετε με το κιλό, άλλα με την ποιότητα. Υπήρχαν πρωταγωνιστικοί ρόλοι που πέρασαν εντελώς απαρατήρητοι και υπήρχαν πολύ μικροί ρόλοι που έκαναν εντύπωση.
Η ερμηνεία δεν πάει με το μέγεθος, αλλά με το ταλέντο.
8. Βρίσκεστε σε γνωστό χώρο όταν σας πλησιάζουν δύο δημοσιογράφοι για κάποια δήλωση. Με ένα πλατύ χαμόγελο στα χείλη δέχεστε αμέσως, όταν συνειδητοποιείτε πως σας έχουν μπερδέψει με άλλο συνάδελφο. Πώς αντιδράτε;
Οι πραγματικοί και έμπειροι δημοσιογράφοι ποτέ δεν σε μπερδεύουν, αλλά και αν συμβεί αυτό με χαμόγελο τους χαιρετώ, γιατί για μένα πάνω από όλα μετράει η ευγένεια.
9. Ας αντιστρέψουμε τους όρους: Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από σας. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνετε;
Νομίζω ότι θα προσπαθήσω με ένα μαγικό ραβδί να καταφέρω να είναι ίσοι μεταξύ τους οι άνθρωποι, καθότι όλοι στον πλανήτη γη που ζούμε ερχόμαστε και φεύγουμε από την ζωή με τον ίδιο τρόπο.
10. Ποιά από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο; (Οι απαντήσει όλες και καμία απορρίπτονται!)
Ομολογώ η πιο δύσκολη ερώτηση ήταν η 9. Επειδή δεν πετώ στα σύννεφα και είμαι πάντα προσγειωμένος η απάντησή μου ήταν φανταστική. Θέλω πάντα να παντρεύω την θεωρία με την πράξη. Αλήθεια πόσο καλύτερος θα ήταν ο κόσμος όταν συμπεριφερόμασταν στον απέναντι μας όπως θα θέλαμε να μας συμπεριφερθεί.
Πάντως όπλο μου στην ζωή είναι πάντα το χιούμορ που χωρίς αυτό δεν θα μπορούσα να προχωρήσω.
