Ξέρετε, κάθε φορά που στην στήλη του 10στα10 φιλοξενώ έναν άνθρωπο που γράφει παιδικές ιστορίες ή παραμύθια φτιάχνει αυτομάτως η διάθεσή μου, χαίρομαι λες και πρόκειται να γράψω για κάποιο πολύ κοντινό μου πρόσωπο.
Ίσως έχει να κάνει με το ότι κι εγώ έχω παραμύθια στο ενεργητικό μου, ίσως πάλι να σχετίζεται με το ότι γνωρίζω από πρώτο χέρι με πόσο ψυχή κι αγάπη γράφει κανείς όταν απευθύνεται σε παιδιά.
Αυτή την φορά λοιπόν έχω την τιμή και την χαρά να σας παρουσιάσω τον συγγραφέα Χρήστο Τσεκουρλούκη, ο οποίος γεννήθηκε το 1983 στην Αθήνα και είναι δάσκαλος, μουσικός και ηχολήπτης. Η μεγάλη αδυναμία που είχε πάντα στην λογοτεχνία του φανταστικού και στα παραμύθια, καθώς και το γεγονός ότι το επάγγελμά του έχει να κάνει με παιδιά, αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης κι έτσι άρχισε να γράφει τις δικές του ιστορίες, να δημιουργεί τους δικούς του ήρωες.
Με την ιδιότητα του μουσικού έχει συνθέσει μουσική για την παιδική θεατρική παράσταση “Στη Χώρα Του Ποτέ”, για σύγχρονο χορό και για ταινία μικρού μήκους, ενώ έχει κυκλοφορήσει δύο δίσκους με τo συγκρότημά του Mind Departure.
Ζει με την σύζυγό του Σοφία και τον σκύλο τους Βέντο σε ένα μικρό χωριό λίγο έξω από την Αθήνα.
O ΠΡΙΓΚΙΠΑΣ ΣΤΗ ΓΥΑΛΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ
Κοιτώντας τη γυάλινη σφαίρα, παρατήρησε πως το χιόνι μέσα της είχε απλωθεί παντού μόνο που δεν έλεγε να κατακαθίσει. Ήταν σαν να χιόνιζε αληθινά! […]
Από τα παράθυρα στο σπιτάκι έβγαινε φως και από την καμινάδα καπνός! Και… μπροστά στην είσοδο του σπιτιού στεκόταν ένας άνθρωπος, στον ώμο του οποίου καθόταν ένα παράξενο πουλί, που έμοιαζε με γεράκι! […]
“Μα…” ψέλλισε ο Ερμής, και ξαφνικά ο μικροσκοπικός άνθρωπος, που φάνηκε ότι τον άκουσε, έστρεψε το βλέμμα του ψηλά και συνάντησε το δικό του. Παραλίγο τότε να πέσει η σφαίρα από τα χέρια του Ερμή, γιατί νόμιζε πως άκουσε κι εκείνος μια φωνή. Έφερε τη σφαίρα κοντά στο αυτί του και όντως…
“Μικρέ μου φίλε, μ’ ακούς;” Ο άνθρωπος στη σφαίρα επανέλαβε τρεις φορές τα λόγια του για να συνειδητοποιήσει ο εντεκάχρονος Ερμής ότι δεν ονειρεύεται.
Η πρώτη παιδική ιστορία του Χρήστου Τσεκουρλούκη, που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Οσελότος. Μου άρεσε πολύ ο τίτλος, καθώς από μόνος του δημιουργεί ένα μυστήριο, ενώ η εικονογράφηση της Σοφίας Κόλια μοναδική! Μια περιπέτεια ολοζώντανη που θα απολαύσουν όχι μόνο οι μικροί αναγνώστες μα και οι μεγάλοι, καθώς η πένα του συγγραφέα δημιουργεί εικόνες ολοζώντανες!
Ο ταλαντούχος Χρήστος Τσεκουρλούκης βρήκε χρόνο για το δικό του 10 στα 10 και τον ευχαριστούμε πολύ!
_______________________________________
10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΟΝ ΧΡΗΣΤΟ ΤΣΕΚΟΥΡΛΟΥΚΗ
1.Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Ο Τόλκιν. Είναι ο άνθρωπος που θα ρωτούσα πως κατάφερε και εμπνεύστηκε όλο αυτό τον υπέροχο κόσμο. Ήταν κάτι που μπορεί να είδε σε κάποιο όνειρο ή μέσα από τη συγγραφή μπόρεσε να φτάσει εκεί με τη φαντασία του; Πάντα μου έκανε εντύπωση αυτό και θα’ θελα να μάθω από έναν συγγραφέα που είναι κορυφαίος στο είδος του. Ουσιαστικά είναι ο πατέρας όλων των συγγραφέων του φανταστικού, κατά τη γνώμη μου.
2. Πιστεύω ότι εμείς οι άνθρωποι τοποθετούμε εκούσια ή μη τον εαυτό μας συχνά σε μια γυάλινη σφαίρα ζώντας στον δικό μας απομονωμένο κόσμο. Σας έχει τύχει κι εσάς ή σε κοντινούς σας ανθρώπους;
Θα μιλήσω για τον εαυτό μου και θα πω ότι γενικότερα όλοι οι άνθρωποι φτιάχνουμε έναν κόσμο που αποτελείται από δικούς μας ανθρώπους, κοντίνους, αλλά το κάνουμε αυτό και ως ένα μέσο διαφυγής. Δηλαδή τοποθετούμε τον εαυτό μας σε μια γυάλινη σφαίρα όταν θέλουμε να ξεφύγουμε από κάτι που δεν μας αρέσει στην πραγματικότητα.
Αυτή η γυάλινη σφαίρα γίνεται η δική μας διέξοδος, ώστε να είμαστε για λίγο σε κάτι πιο όμορφο και ιδανικό, όπως το θέλουμε εμείς τουλάχιστον.
3. Ο κακός ο λύκος είναι έξαλλος! Θεωρώντας ότι έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου για να αποτινάξει από πάνω του την “ρετσινιά” του δολοπλόκου κι επικίνδυνου των παραμυθιών, ζητά αποκλειστικά από εσάς την υπεράσπισή του. Πώς θα ξεκινούσατε λοιπόν την απολογία του;
Αν το πάρουμε από την σκοπιά της πραγματικότητας, ο λύκος, όπως όλα τα σαρκοφάγα ζώα που κυνηγούν, λειτουργεί καθαρά από ένστικτο επιβίωσης. Αν το δούμε ρεαλιστικά, νομίζω δεν υπάρχει στην πραγματικότητα δόλος στην πράξη του και η γραμμή μου η υποστηρικτική θα πήγαινε κάπως έτσι. Ο λύκος λόγω των αναγκών που έχει για να επιβιώσει μπορεί να φαίνεται στα μάτια των ανθρώπων πιο κακός, ενώ στην πραγματικότητα αυτό πηγάζει απλά από το ένστικτό του για επιβίωση.
4. Ασχολείστε και με την μουσική και με την λογοτεχνία. Τι θετικό έχει να λάβει η μια από την άλλη;
Η μουσική και η λογοτεχνία για μένα είναι οι δύο μεγάλες μου αγάπες καταρχάς. Ασχολούμαι με τη μουσική από τα 9 μου χρόνια μέχρι και σήμερα, είμαι και δάσκαλος μουσικής και δεν μπορώ να φανταστώ τη ζωή μου χωρίς αυτή, όπως και χωρίς τη λογοτεχνία. Είναι για μένα δύο τρόποι έκφρασης, που με βοηθούν να ταξιδεύω με το μυαλό και τα συναισθήματα σε διαφορετικά μονοπάτια καθημερινά. Οπότε με επηρεάζουν και τα δύο πάρα πολύ και τα θεωρώ αλληλένδετα στη ζωή μου.
5. Έχετε να φάτε πάνω από μια εβδομάδα όταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι του κόσμου. Είστε έτοιμος να αρπάξετε το πιρούνι όταν από κάπου ακούγεται μια φωνή: “Χρήστο, τι πας να κάνεις; Έτσι και φας το παραμικρό χάνεις Νόμπελ Λογοτεχνίας και Grammy μαζί!” Πώς αντιδράτε;
Θα έτρωγα όσο χρειάζεται για να χορτάσω, γιατί μιλάμε και για μια εβδομάδα χωρίς φαγητό, έτσι;! Δεν θα υπολόγιζα τόσο πολύ. Νομίζω δεν έχει τόση σημασία το βραβείο καθ’ αυτό μπροστά κιόλας στις ανάγκες μας.
Τα βραβεία τα θεωρώ λιγότερο σημαντικά και λίγο υπερεκτιμημένα. Αν αυτό που έχεις δημιουργήσει μπορεί να κεντρίσει τον κόσμο να το αγαπήσει, είναι σημαντικότερο από ένα βραβείο, η καλύτερη επιβράβευση έρχεται από τον κόσμο. Οπότε θα το έκανα το ατόπημα και θα παράκουα αυτή τη φωνή!
6. Ποιά τρία αντικείμενα δεν θα παίρνατε μαζί σας σε ένα ερημικό νησί;
Δεν θα έπαιρνα σίγουρα ηλεκτρονικές συσκευές και χρήματα, που στο ερημικό νησί δεν θα τα χρειαζόμουν. Θα έπαιρνα αντικείμενα που θα με βοηθούσαν στην επιβίωσή μου.
7. Μπορεί να “πουλήσει κανείς παραμύθι” στον παραμυθά;
Νομίζω εύκολα. Όλοι οι άνθρωποι μπορούμε με κάποιον τρόπο να εξαπατηθούμε. Έχει να κάνει πιο πολύ με το ποιος μας πλασάρει το παραμύθι, συνήθως είναι κάποιοι που έχουμε εμπιστευτεί και τους έχουμε στο μυαλό μας ως ιδανικούς κι εκεί είναι που οι περισσότεροι άνθρωποι την πατάμε.
Είναι διαφορετικό να δημιουργείς ως συγγραφέας ένα παραμύθι για να ταξιδέψει αυτός που το διαβάζει και διαφορετικό ένας άνθρωπος που θα βρει έναν τρόπο εξαπάτησης εις βάρος σου.
8. Η έμπνευση έχει γυρίσει ποτέ την πλάτη στον Χρήστο;
Μπορεί να υπάρχουν μεγάλες περίοδοι που δεν έχω γράψει κάτι, είτε μουσικό κομμάτι είτε κάποια μικρή ιστορία. Υπάρχουν στιγμές που μπορεί να στερέψεις από έμπνευση και να πρέπει να δώσεις λίγο χρόνο στον εαυτό σου για να επανέλθει. Πολλές φορές, όταν γράφω κάτι, ειδικά στη μουσική, σκέφτομαι “θα μπορέσω ποτέ να ξεπεράσω τον εαυτό μου; θα μπορούσα να συνθέσω κάτι πιο καλό;” και αφήνω απλά να με παρασύρει και όπου με πάει η έμπνευση από μόνη της.
9. Ας αντιστρέψουμε τους όρους: Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από σας. Ποιό είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
Αυτή είναι λίγο δύσκολη ερώτηση. Νομίζω ότι το πρώτο πράγμα που θα έκανα θα ήταν να βγω στους δρόμους και να ψάχνω για άλλους ανθρώπους, να δω για ποιον λόγο δεν βλέπω κανέναν άλλο μπροστά μου.
10. Ποιά από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο; (Οι απαντήσεις όλες και καμία δεν γίνονται αποδεκτές!)
Νομίζω ξεκάθαρα η τελευταία, είναι η ερώτηση που με έβαλε περισσότερο σε σκέψη!
Δείτε περισσότερα: