Έχουμε δει άντρες και γυναίκες δολοφόνους, άλλους νεότερους, άλλους αρκετά μεγαλύτερους, με θύματα άλλους άντρες, γυναίκες ή παιδιά. Η σημερινή μας όμως υπόθεση αφορά την σοκαριστική περίπτωση που ο δολοφόνος είναι ο ίδιος ένα παιδί!
Τι μπορεί άραγε να ωθήσει ένα 10χρονο κορίτσι να δολοφονήσει χωρίς δεύτερες σκέψεις άλλα παιδιά; Κατά πόσο ένα παιδί, προ εφηβικής μάλιστα ηλικίας, είναι σε θέση να αντιληφθεί τον λόγο και τις συνέπειες ενός εγκλήματος;
Σίγουρα όχι ένα συνηθισμένο παιδί. Σίγουρα όχι ένα παιδί που έχει μεγαλώσει με αγάπη. Μάλλον ένα παιδί σαν την Mary Bell.
«Murder isn’t that bad, we all die sometime anyway.» («Ο φόνος δεν είναι κάτι τόσο κακό, όλοι πεθαίνουμε μια μέρα έτσι κι αλλιώς») _ Mary Bell
__________________________________
Η Mary Flora Bell γεννήθηκε στις 26 Μαΐου του 1957 στην Αγγλία. Η μητέρα της, Betty McCrickett, ήταν μια 17χρονη ιερόδουλη, που απέκτησε την Mary προφανώς τυχαία, ενώ το ποιός ήταν ο βιολογικός της πατέρας δεν κατάφερε να διαπιστωθεί ποτέ. Κάποιοι υποστηρίζουν ότι ενδέχεται να ήταν ο Billy Bell, ένας εγκληματίας μπλεγμένος με ληστείες, που παντρεύτηκε λίγο αργότερα η μητέρα της.
Η ανήλικη μητέρα δεν ενδιαφερόταν καθόλου για το μεγάλωμα της κόρης της. Κοντινοί τους άνθρωποι υποστήριξαν επίσης ότι πολλές φορές, στα πρώτα βρεφικά της χρόνια, προσπάθησε να την σκοτώσει και να το κάνει να φανεί σαν ατύχημα.
Μια φορά το μωρό έπεσε «καταλάθος» από το παράθυρο, ενώ μια άλλη φορά βρέθηκε, πάλι «καταλάθος», να έχει καταπιεί μεγάλη ποσότητα υπνωτικών χαπιών.
Το σπίτι των Bell στην γειτονιά του Scotswood ήταν μονίμως βρώμικο και με λιγοστά έπιπλα. Ο πατέρας ή πατριός της μπαινόβγαινε στις φυλακές, ενώ η μητέρα της γυρνούσε από τον ένα εραστή στον άλλο. Η ίδια η Mary αργότερα ανέφερε ότι από ηλικία 5 ετών η μητέρα της την ανάγκαζε να έρθει σε σεξουαλική επαφή με κάποιους από τους εραστές της.
Ακόμα κι αν αυτό δεν ήταν αλήθεια, η μικρή Mary υπήρξε συχνά αυτόπτης μάρτυρας στις BDSM ερωτικές συνευρέσεις της μητέρας της. Ίσως δεν μπορούμε καν να φανταστούμε τις επιπτώσεις που μπορούν να έχουν τέτοιες εικόνες στο μυαλό ενός παιδιού. Οι πράξεις πάντως της Mary που ακολούθησαν, αποτελούν σίγουρα ένα δείγμα.
Στο σχολείο θεωρούταν ένα ταραχοποιό στοιχείο. Συνήθιζε να κάνει μικροκλοπές, να λέει ασύστολα ψέματα και να επιτίθεται σε άλλους συμμαθητές της. Λέγεται ότι συχνά εκδήλωνε την επιθυμία της να «κάνει κακό στους άλλους».
Δολοφονίες μεταξύ ανηλίκων
25 Μαΐου 1968
Λίγο πριν κλείσει τα 11 της χρόνια η Mary διέπραξε τον πρώτο της φόνο με την βοήθεια της 13χρονης φίλης της Norma.
Δύο νεαρά αγόρια ανακάλυψαν το πτώμα του 4χρονου Martin Brown, καθώς έπαιζαν σε ένα παλιό, ερειπωμένο σπίτι. Κοντά στο νεκρό αγόρι βρέθηκε πεταμένο ένα μπουκάλι από χάπια και, μιας και δεν φαινόταν να υπάρχει κάποιος προφανής ένοχος, η αστυνομία θεώρησε ότι ο 4χρονος κατανάλωσε μάλλον καταλάθος τα χάπια και πέθανε.
Το απόγευμα της επόμενης μέρας ένας παιδικός σταθμός της περιοχής βρέθηκε βανδαλισμένος. Η αστυνομία βρήκε στον χώρο υβριστικά σημειώματα που έγραφαν «Γαμ@@, εμείς σκοτώνουμε, να προσέχετε, Fanny και Faggot» και «Όντως σκοτώσαμε τον Martin Brown, άντε γαμ@@ μπάσταρδε».
Η αστυνομία για άλλη μια φορά και ελλείψει στοιχείων, θεώρησε ότι πρόκειται για κάποια κακόγουστη φάρσα.
Τέσσερις μέρες αργότερα η Mary επισκέφτηκε το σπίτι της οικογένειας του άτυχου αγοριού ζητώντας τον Martin. Όταν η μητέρα του, εμφανώς καταβεβλημένη, υπενθύμισε στη Mary τον χαμό του παιδιού της, εκείνη απάντησε «Το ξέρω ότι είναι νεκρός. Ήθελα απλώς να τον δω στο φέρετρο».
31 Ιουλίου 1968
Το πτώμα του μόλις 3 ετών Brian Howe βρέθηκε σε μια κοντινή περιοχή, όπου υπήρχαν παλιά αυτοκίνητα, συντρίμμια και πεταμένα οικοδομικά υλικά. Αυτή τη φορά κανείς δεν θα μπορούσε να πει ότι επρόκειτο για ατύχημα.
Ο μικρός είχε στραγγαλιστεί και δίπλα του βρέθηκε ένα σπασμένο ψαλίδι. Σε όλο του το σώμα υπήρχαν έντονες χαρακιές, ενώ ήταν κομμένες και μερικές τούφες από τα μαλλιά του. Στην κοιλίτσα του ήταν χαραγμένο το γράμμα «M».
Λίγο αργότερα φάνηκε ότι οι χαρακιές είχαν γίνει κάποια στιγμή αργότερα από την ώρα της δολοφονίας, ενώ το «M» ήταν αρχικά ένα «N» με διαφορετικό γραφικό χαρακτήρα. Φαίνεται πως, όπως κάθε δολοφόνος, η Mary επέστρεψε στον τόπο του εγκλήματος, έκανε τι έκανε με το ψαλίδι στο νεκρό αγόρι και διόρθωσε την «υπογραφή» του δολοφόνου πάνω του.
Το κερασάκι στην τούρτα ήταν ότι λίγο πριν βρεθεί το πτώμα από την αστυνομία, οι δύο μικρές δολοφόνοι είχαν οδηγήσει σε εκείνο το σημείο την αδερφή του αγοριού, που έψαχνε να τον βρει.
Όπως αποκάλυψε αργότερα η φίλη της, η Mary ήθελε να βρει το πτώμα η αδερφή του, ώστε να «πάθει σοκ». Το κορίτσι όμως γνωρίζοντας ότι ο αδερφός της δεν πήγαινε ποτέ σε εκείνο το μέρος, αρνήθηκε να τις ακολουθήσει.
Μια συγκλονιστική αποκάλυψη
Οι κάτοικοι της φτωχικής τοπικής κοινωνίας είχαν πανικοβληθεί. Τα στοιχεία έδειχναν καθαρά ότι ο φόνος δεν ήταν έργο ενήλικου ατόμου και έτσι η αστυνομία προχώρησε σε ανακρίσεις πολλών παιδιών από τριών ως δεκαπέντε ετών. Η Mary και η Norma δεν άργησαν να κινήσουν γύρω τους υποψίες. Η συμπεριφορά τους ήταν αλλόκοτη και πολλές φορές χαμογελούσαν σαν όλα να ήταν ένα μεγάλο αστείο.
Οι ιστορίες που έλεγαν αρχικά στην αστυνομία ήταν αντιφατικές και δεν άργησαν να κατηγορήσουν η μία την άλλη. Η Norma είχε αποκαλύψει μεταξύ άλλων στην αστυνομία ότι είχε δει την Mary να σκοτώνει τον Brian και μετά εκείνη της περιέγραφε με ενθουσιασμό τον στραγγαλισμό του επιδεικνύοντάς της το «πως τους σκοτώνεις».
Ο ντεντέκτιβ Dobson, που παρακολουθούσε την υπόθεση, παρατήρησε στην κηδεία του μικρού Brian ότι η Mary γελούσε επίμονα και έτριβε τα χέρια της. «Και τότε που την είδα εκεί κατάλαβα ότι δεν θα μπορούσα να το ρισκάρω άλλη μια μέρα. Σκέφτηκα, Θεέ μου, πρέπει να τη βάλω μέσα, θα το ξανακάνει!»
Στις 5 Αυγούστου του ίδιου έτους τα δύο κορίτσια κατηγορήθηκαν επίσημα για τις δολοφονίες των δύο αγοριών και τον Δεκέμβριο πραγματοποιήθηκε η δίκη τους.
Η Mary συμπεριφερόταν με χαρακτηριστική αδιαφορία και έδειχνε αυτοπεποίθηση, ενώ η (άλλοτε εξίσου χοντρόπετση) φίλη της Norma φαινόταν πως πλέον είχε «σπάσει». Έδειχνε ιδιαίτερα συγκλονισμένη και μπερδεμένη και εννέα μέρες αργότερα τελικά απαλλάχθηκε από τις κατηγορίες.
Η αμετανόητη Mary από την άλλη κρίθηκε ένοχη για τα εγκλήματα με περιορισμένη ευθύνη και καταδικάστηκε σε ισόβια φυλάκιση. Μια ακόμα χαρακτηριστικά κυνική της δήλωση ήταν η εξής: «Ο Brian Howe δεν είχε μητέρα, οπότε δεν θα λείψει σε κανέναν».
Οι ψυχίατροι που την παρακολουθούσαν την περιέγραψαν ως ένα άτομο αρκετά έξυπνο, εγωκεντρικό, χειριστικό και επικίνδυνο με «κλασσικά συμπτώματα ψυχοπάθειας». Την χαρακτήριζε «η έλλειψη της αίσθησης αξίας των άλλων ανθρώπων» και «η τάση να δρα παρορμητικά και χωρίς σκέψη».
«Το μόνο που είχε σημασία ήταν να λέω καλά ψέματα». (Mary Bell)
Φυλακή και «γονική φροντίδα»
Η Βρετανία εκείνη την εποχή δεν ήταν συνηθισμένη στην φυλάκιση νεαρών κοριτσιών δολοφόνων και δημιουργήθηκε ζήτημα σχετικά με το που θα έπρεπε να εκτίσει η Mary την ποινή της. Οι κανονικές φυλακές απορρίφθηκαν σαν ενδεχόμενο για ένα 11χρονο παιδί, ενώ οι ψυχιατρικές κλινικές δεν την δεχόντουσαν λόγω πιθανού κινδύνου για τα υπόλοιπα παιδιά που φιλοξενούσαν.
Τελικά η Mary Bell κρατήθηκε στο αναμορφωτήριο Red Bank, στο οποίο κρατούνταν ως τότε μόνο αγόρια με έντονη παραβατική και εγκληματική συμπεριφορά. Οι συνθήκες ασφάλειας και πειθαρχίας των κρατουμένων εκεί ήταν ιδιαίτερα αυστηρές, αλλά και ουσιαστικά αποτελεσματικές με το προσωπικό να ασχολείται με ενδιαφέρον και υποστήριξη απέναντι στα παιδιά.
Παρά το γεγονός ότι η μικρή Mary βρήκε στο ίδρυμα ένα υποκατάστατο της γονικής φροντίδας που στερήθηκε, η συμπεριφορά της παρέμεινε προβληματική. Συνήθιζε να προκαλεί τα αγόρια ή να μπαίνει κρυφά στα δωμάτιά τους, ενώ συχνά αυτοτραυματιζόταν.
Η μητέρα της εν τω μεταξύ επισκεπτόταν την κόρη της στο ίδρυμα ανά διαστήματα, όμως όλοι παρατηρούσαν ότι η συμπεριφορά της ήταν αλλόκοτη και βασικά προσποιητή.
«Το έπαιζε μητέρα», έλεγαν τα μέλη του προσωπικού. Φερόταν υπερβολικά δραματικά και χειριστικά προβάλλοντας τον εαυτό της ως την πιο βασανισμένη της υπόθεσης. Ενώ η Mary ήθελε να την βλέπει, μετά τις συναντήσεις τους παρουσίαζε ανησυχία και επιθετική συμπεριφορά.
Ήταν προφανές σε όλους ότι η έλλειψη της πατρικής φιγούρας και της σωστής μητρικής φροντίδας ήταν οι αιτίες πίσω από τις πράξεις και την ψυχοσύνθεση της μικρής. Η μητέρα της όμως αρνιόταν να αναλάβει οποιαδήποτε ευθύνη για την κατάληξη της κόρης της και ο πατέρας ήταν απλά άφαντος.
Η περίπτωση ενός ανήλικου και μάλιστα κοριτσιού δολοφόνου ήταν φυσικά μεγάλο ζήτημα για την εποχή και οι εφημερίδες το εκμεταλλεύτηκαν στο έπακρο. Η μητέρα της Mary έπαιξε τον ρόλο της και σε αυτό δίνοντας συχνά στη δημοσιότητα γράμματα της κόρης της ή δικές της διηγήσεις. Με το αζημίωτο βέβαια.
Κάποια στιγμή η Mary στάλθηκε στις λιγότερο ασφαλείς φυλακές Moore Court, από όπου κατάφερε το 1977 να δραπετεύσει. Η ελευθερία της κράτησε μόλις δύο μέρες. Μέσα σ’ αυτές τις δύο μέρες όμως η Mary φαίνεται πως είχε την πρώτη της σεξουαλική εμπειρία με έναν 29χρονο.
Ο τύπος λίγος αργότερα πούλησε την ιστορία τους στις εφημερίδες υποστηρίζοντας επίσης πως η Mary προσπαθούσε να μείνει έγκυος.
Τελικά η Mary αποφυλακίστηκε το 1980 σε ηλικία 23 ετών έχοντας περάσει 12 χρόνια στη φυλακή.
Μετά την αποφυλάκισή της, της δόθηκε νέο όνομα και ταυτότητα, που προστατεύτηκαν από ανωνυμία. Τέσσερα χρόνια αργότερα, στις 25 Μαΐου του 1984, η Mary απέκτησε μια κόρη. Η ίδια είχε αναφέρει κάποια στιγμή ότι της ήταν πολύ δύσκολο να σκεφτεί το σεξ ως κάτι άλλο εκτός από «βρώμικο» και αυτή η εγκυμοσύνη ήταν ένα μεγάλο ταρακούνημα για τον ηθικό της κόσμο.
Η κόρη της Mary Bell, της οποίας το όνομα δεν έγινε ποτέ γνωστό, δεν γνώριζε το παρελθόν της μητέρας της. Όταν ήταν όμως 18 χρονών, κάποιοι ρεπόρτερ ανακάλυψαν το σπίτι τους και μάνα και κόρη αναγκάστηκαν να το εγκαταλείψουν κρυφά.
Τον Μάιο του 2003 η Mary κατάφερε να κερδίσει μια δικαστική μάχη, που διασφάλιζε την προστασία της ανωνυμίας εκείνης και της κόρης της για όλη τη ζωή τους. (Από τότε οι σχετικές δικαστικές εντολές στη Βρετανία, που αφορούν την προστασία της ανωνυμίας, φέρουν το όνομά της.)
Οι πηγές αναφέρουν ότι η Mary Bell άλλαξε ταυτότητα τουλάχιστον τρεις φορές και μέρος κατοικίας τουλάχιστον πέντε. Το 2009 κυκλοφόρησαν φήμες ότι είχε γίνει πλέον και γιαγιά, ενώ μέχρι σήμερα που είναι 62 ετών, δεν γνωρίζουμε καμία πληροφορία για το πως λέγεται ή που μένει.
Συγγενείς των θυμάτων της πάντως μέχρι σήμερα επιμένουν να προσπαθούν για αναίρεση της προστασίας ανωνυμίας υποστηρίζοντας ότι η Mary Bell έπρεπε να μείνει για πάντα στη φυλακή.
________________________________________