Μιλάμε τόσο καιρό για ψυχοπαθείς δολοφόνους που αντλούν ικανοποίηση από τον πόνο που προκαλούν και δεν έχουμε αναφέρει τον έναν και μοναδικό… (ήχος παρουσίασης με τύμπανα) Ed Gein!
Αυτός ο τύπος έχει καταφέρει να με φρικάρει σε τέτοιο βαθμό που σκέφτηκα να μην κάνω καν το κείμενο. Αλλά όχι, Ed, δεν θα σου κάνω την χάρη, θα μάθουν όλοι τι κουμάσι (παραθέτω ορισμό γιατί πρώτη φορά αναρωτήθηκα τι σημαίνει αυτή η λέξη) ήσουν.
κουμάσι ουδέτερο
(παρωχημένο) το κοτέτσι
(ιδιωματικό) (παρωχημένο) διώροφο κτίσμα που στο ισόγειο στέγαζαν το γουρούνι και στον απάνω όροφο τις κότες
(μεταφορικά) (λαϊκότροπο) κάποιος που δεν είναι σοβαρός
Και τώρα που όλοι ξέρουμε τι είναι το κουμάσι μπορώ να συνεχίσω.
Σου αρέσουν τα θρίλερ; Υποθέτω ναι, ειδάλλως τι δουλειά έχεις εδώ;
Τρία από τα πιο γνωστά και ανατριχιαστικά θρίλερ είναι τα παρακάτω:
«Ψυχώ», «Ο Σχιζοφρενής Δολοφόνος με το Πριόνι», «Σιωπή των Αμνών» και όπως πολύ καλά μάντεψες και τα τρία έχουν βασιστεί στην ιστορία του κουμασιού, εεεε του Ed!
Ο Ed γεννήθηκε στις 27 Αυγούστου του 1906, στο αραιοκατοικημένο Λακρός του Γουισκόνσιν. Η μητέρα του, Augusta, ήταν το απόλυτο αφεντικό του σπιτιού. Μισούσε το σύζυγό της, ο οποίος ήταν χαραμοφάης και αλκοολικός.
Παρά την μεγάλη απέχθεια για τον σύζυγό της, η Augusta διατηρούσε αυτό το γάμο λόγω της πεποίθησής της ότι το διαζύγιο είναι αμαρτωλή πράξη! Λίγα χρόνια μετά τη γέννηση των αγοριών, αποφάσισε να αγοράσουν μία φάρμα στην ήσυχη περιοχή του Plainfield (ή αλλιώς pain field).
Φερόταν πολύ άσχημα στους δυο γιους της, γιατί ήταν σίγουρη ότι τα καμάρια της θα ακολουθούσαν το «δρόμο» του πατέρα τους. Ήταν φανατική Προτεστάντισσα και ανάγκαζε τα παιδιά της να διαβάζουν κάθε μέρα την Βίβλο! Μιλούσε σχετικά με τη σατανική φύση του ανθρώπου και ιδιαίτερα των γυναικών. Τους απαγόρευε να αναπτύξουν φιλίες με τους συμμαθητές τους και όλος ο ελεύθερος χρόνος τους αφιερωνόταν στις δουλειές της φάρμας.
Ο Εd λάτρευε την μητέρα του σαν αγία, ενώ ο Henry ήθελε να παντρευτεί για την κάνει από το σπίτι της παράνοιας. Όμως το 1944 ο Henry πέθανε (μάλλον επειδή ήταν αμαρτωλός) από ασφυξία όταν ξέσπασε πυρκαγιά στο σπίτι. Ο πατέρας τους είχε πεθάνει πολλά χρόνια πριν.
Ο Ed και η μητέρα του (ο τρελός και η τρελή) ήταν πια μόνοι τους. Λίγο καιρό μετά τον θάνατο του αδερφού, η Augusta έπαθε εγκεφαλικό και ο Εd έγινε εμμονικός μαζί της. Κάθε στιγμή που ήταν ξύπνιος, την αφιέρωνε στη φροντίδα της μητέρας του. Δεν κατάφερε να την κρατήσει στη ζωή. Η Augusta πέθανε στις 29 Δεκεμβρίου του 1945 και ο Ed έχασε «το μοναδικό φίλο και την μοναδική του αγάπη» (Αφήστε μήνυμα λατρείας).
Όπως σας είπα πιο πάνω ο αδερφός του Ed πέθανε σε πυρκαγιά. Το 1944 μια φωτιά ξεσπάει κοντά στο αγροτόσπιτο και ο Ed δηλώνει στην αστυνομία πως ο αδερφός του, ο οποίος αγνοείτο εδώ και ώρες, βρέθηκε νεκρός εκεί κοντά. Όταν η αστυνομία επισκέφθηκε το σημείο που βρισκόταν το σώμα του Henry, διαπίστωσε πως η φωτιά δεν τον είχε αγγίξει και πως υπήρχαν εκχυμώσεις στο κεφάλι του. Όμως κανείς δεν θεώρησε πως τα στοιχεία αυτά ήταν επαρκή για να κατηγορήσουν τον Ed για το φόνο του αδερφού του. Πως θα μπορούσαν άλλωστε; Κανένας δεν πίστευε πως ο καλοκάγαθος γείτονας τους ήταν ικανός για κάτι τέτοιο.
Ένα χρόνο μετά που η Augusta πεθαίνει, η ζωή συνεχίστηκε κανονικά στην αμερικάνικη επαρχία μέχρι που στις 16 Νοεμβρίου 1957, η Bernice Worden, ιδιοκτήτρια ενός καταστήματος με εργαλεία στο Plainfield (Pain field ξαναλέω), εξαφανίζεται. Η τελευταία απόδειξη που είχε κοπεί στο κατάστημα ήταν για την αγορά αντιψυκτικού υγρού και ο γιος της Bernice θυμόταν πως την προηγούμενη μέρα ο Ed Gein είχε έρθει στο κατάστημα και είχε πει πως σκόπευε να αγοράσει κάτι τέτοιο. Οι αρχές δεν άργησαν να τον υποψιαστούν και να οδηγηθούν στο σπίτι του για να διεξάγουν έρευνες εκεί, αλλά κανείς δεν φανταζόταν πως θα τους περίμενε ένα τέτοιο θέαμα.
Αφού μάθαμε κάποια πράγματα για τα παιδικά χρόνια του κουμ… Ed και πριν συνεχίσω να σας περιγράφω, θέλω να πω ότι μια από τις πρώτες υποστηρίκτριες μου στο instagram και τρελομάνα αγαπημένη μου είπε ότι αγαπά τις «Ιστορίες για αγρίους» αλλά δεν τις βρίσκει πολύ τρομακτικές. Επομένως, για ό,τι συμβεί από εδώ και πέρα τα παράπονα στην Μανταλένα Καλλιάνου (@mantalenakallianou στο instagram).
Στο εσωτερικό του σπιτιού βρισκόταν το πτώμα της Worden, αποκεφαλισμένο και κρεμασμένο ανάποδα με σχοινιά από τα πόδια, με μία μεγάλη τομή που ξεκινούσε από τα γεννητικά της όργανα και κατέληγε στο στέρνο της, έτσι όπως κρεμούσαν τα ελάφια οι ντόπιοι κυνηγοί.
Ερευνώντας το υπόλοιπο σπίτι, η λίστα της αστυνομίας με τα φρικιαστικά ευρήματα μεγάλωσε σημαντικά. Ανθρώπινες μύτες και κεφάλια, ακρωτηριασμένα γυναικεία γεννητικά όργανα, μάσκες και έπιπλα ντυμένα με ανθρώπινο δέρμα (ίσως μπορώ να βάλω αυτό το κείμενο και στην κατηγορία: διακόσμηση), μπολ κατασκευασμένα από κρανία, μαχαιροπίρουνα από οστά, διάφορα ανθρώπινα εντόσθια στο ψυγείο, μία ζώνη από ανθρώπινες θηλές (μάλλον το απαιτούσε η τάση της μόδας της εποχής. Μπορώ να το βάλω και στην κατηγορία: Μόδα, τελικά!) αλλά και το κεφάλι της Mary Hogan σε μια σακούλα, της ιδιοκτήτριας μιας τοπικής ταβέρνας, η οποία είχε εξαφανιστεί μυστηριωδώς από την περιοχή το 1954.
Πολύ σύντομα επίσης μετά το θάνατο της μητέρας του ξεκίνησε τις προσπάθειες να «μεταμορφωθεί» σε γυναίκα φορώντας τα δέρματα των νεκρών γυναικών που είχε τροποποιήσει κατάλληλα! (ότι πιο creepy έχω ακούσει ποτέ!)
Σε ανακρίσεις της αστυνομίας, ο Ed παραδέχθηκε πως τα τελευταία χρόνια είχε κάνει πολλές επισκέψεις στο νεκροταφείο της πόλης ξεθάβοντας πτώματα γυναικών. Μέσα σε αυτά ήταν φυσικά και αυτό της μητέρας του.
Πολύ σύντομα επίσης μετά το θάνατο της, ξεκίνησε τις προσπάθειες να «μεταμορφωθεί» σε γυναίκα φορώντας τα δέρματα των νεκρών γυναικών που είχε τροποποιήσει κατάλληλα αλλά και γυναικεία εσώρουχα τα οποία πρώτα τα «γέμιζε» με αληθινά γυναικεία γεννητικά όργανα που είχε προηγουμένως «συλλέξει». Περιφερόταν έτσι μέσα στο σπίτι, επαναλαμβάνοντας συχνά αυτό το «τελετουργικό», πράγμα που όπως παραδέχθηκε του έδινε μεγάλη ικανοποίηση.
Στις 21 Νοεμβρίου του 1957 ο Ed Gein οδηγήθηκε σε δίκη αντιμετωπίζοντας κατηγορίες για φόνο πρώτου βαθμού για τα μόνα δύο εξακριβωμένα θύματά του, την Bernice Worden και τη Mary Hogan.
Ο ίδιος είχε δηλώσει πως δεν θυμόταν αν είχε σκοτώσει κάποια άλλη γυναίκα (λογικό, κι εγώ ξεχνάω αν έκλεισα το θερμοσίφωνο). Τελικά κρίθηκε ένοχος αλλά το δικαστήριο έκανε δεκτό πως δεν έχει σώας τας φρένας και οδηγήθηκε σε ειδική ψυχιατρική κλινική.
Το 1968 οδηγήθηκε ξανά σε δίκη, ώστε να καταδικαστεί για φόνο πρώτου βαθμού για τα πιο πάνω εγκλήματά του αλλά το δικαστήριο, για μία ακόμη φορά τον κήρυξε ανίκανο για καταλογισμό και τον καταδίκασε να περάσει το υπόλοιπο της ζωής του στο ψυχιατρείο. Εκεί ο Ed παραδόξως βρήκε τη γαλήνη που αναζητούσε τόσα χρόνια.
«Μου αρέσει αυτό το μέρος, όλοι μου φέρονται καλά, κάποιοι όμως είναι λιγάκι τρελοί», είχε πει. (Θα ήθελα πολύ να μάθω ποίοι είναι αυτοί που ο Ed θεωρούσε τρελούς)
Λίγο μετά την αρχική δίκη, η αγροτική οικία των Gein βγήκε για πούλημα, όμως οι εξαγριωμένοι και αποτροπιασμένοι ντόπιοι κάτοικοι φρόντισαν να την κάψουν προκειμένου να εξαφανίσουν κάθε σημάδι από τη φρίκη που έλαβε χώρα εκεί μέσα.
Διασώθηκαν μόνο κάποια μικροαντικείμενα που στη συνέχεια βγαίναν σε δημοπρασίες από επιτήδειους και κατέληξαν στα χέρια συλλεκτών (γιατί αν δεν έχεις ένα δερμάτινο καναπέ από δέρμα ανθρώπου στο σπίτι σου, δεν γίνεται βρε αδερφέ!).
Τίποτε δεν έμεινε πια στο Plainfield για να θυμίζει τα μακάβρια αυτά γεγονότα, ενώ και ο Ed Gain, άφησε την τελευταία του πνοή το 1984 από καρδιακό επεισόδιο που προκλήθηκε από τον καρκίνο που είχε ήδη εξαπλωθεί στο σώμα του.
Από την πρώτη στιγμή που αυτή η υπόθεση ήρθε στη δημοσιότητα, προκάλεσε μία φρενίτιδα στον τύπο της εποχής και θα απασχολούσε σημαντικά τα μέσα ενημέρωσης για πολύ καιρό ακόμα . Παράλληλα, στα χρόνια που ακολούθησαν, η ζωή και οι πράξεις του Ed Gein αποτέλεσαν πηγή έμπνευσης για κάποια από τα πιο γνωστά σενάρια ταινιών τρόμου.
Ο Leatherface από το «Texas Chainsaw Massacre» που σκορπούσε τον πανικό φορώντας μία μάσκα από ανθρώπινο δέρμα, ο Norman Bates στο «Psycho», ο δολοφόνος που υποδυόταν την νεκρή μητέρα του στο απομονωμένο πανδοχείο τους και τέλος ο «Buffalo Bill» από τη «Σιωπή των Αμνών» που έπαιρνε το δέρμα από τα θύματά του για να φτιάξει μια ανθρώπινη «στολή» και να μεταμορφωθεί σε γυναίκα.
Όλες αυτές οι ταινίες, αντλώντας στοιχεία από τη ζωή του Gein, αναπαρέστησαν τους πιο αρχέγονους φόβους μας. Αυτούς που σχετίζονται με τον θάνατο, την διαστρέβλωση της αρχετυπικής εικόνας της μητέρας αλλά και τον βίαιο εκτοπισμό μας από την κορυφή της τροφικής αλυσίδας. Ο άνθρωπος μετατρέπεται σε θύμα, σε θήραμα και στη συνέχεια σε μακάβριο τρόπαιο και αντικείμενο προς χρήση.
Το ψυχογράφημα ενός διάσημου serial killer
«Τι ήταν αυτό όμως που οδήγησε τον Ed Gein σε αυτές τις πράξεις; Οι ειδικοί εκτιμούν πως βασικό ρόλο στην κατάληξη του Ed έπαιξαν δύο παράγοντες: Η μητέρα του και η έντονη απομόνωση. Η Augusta Gein με τον ακραίο αυταρχισμό και τη βαναυσότητα των μεθόδων διαπαιδαγώγησής της, κατάφερε να συνθλίψει ολοκληρωτικά την προσωπικότητα του γιου της.
Το παιδί από πολύ μικρή ηλικία, αναγκάστηκε πιθανότατα να αναπτύξει αμυντικούς μηχανισμούς απέναντι στη μητέρα-απειλή με αποτέλεσμα, να καταλήξει να την εξιδανικεύσει προκειμένου να «επιβιώσει» και να αντέξει την κακοποίηση. Δημιούργησε μία εξωπραγματικά «αγγελική» εικόνα για την μητέρα του και ο δεσμός με εκείνη κατάφερε να του ελέγχει όλη του τη ζωή, ακόμα και όταν εκείνη είχε πεθάνει.
Η απώλειά της μητέρας του σηματοδότησε και μία απώλεια δομής και νοήματος για τη δική του ζωή. Θα περίμενε κανείς πως ο Ed μετά από το θάνατο της μητέρας του θα βίωνε ίσως μια μορφή ελευθερίας όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση, τόσο έντονη ήταν οι δεσμοί εξάρτησης μητέρας – γιου που ο Gein μπορούσε να ζει και να σχετίζεται, μόνο μέσα από εκείνη. Η απώλειά της λοιπόν, πέρα από το αναμενόμενο πένθος, σηματοδότησε και μία απώλεια δομής και νοήματος για τη δική του ζωή.
Μη μπορώντας πια σχεδόν να ξεχωρίσει μέσα του που τελείωνε εκείνη και που ξεκινούσε αυτός, η καταπιεσμένη σεξουαλικότητά του και η δαιμονοποίηση των άλλων γυναικών πλην της μητέρας του, τον οδήγησε στη μία και μοναδική διέξοδο ύπαρξης: Στο να γίνει εκείνη, ό,τι κι αν σήμαινε πρακτικά αυτό.
Σε όλες αυτές τις διεργασίες που λάμβαναν χώρα μέσα του, λόγω της ακραίας απομόνωσης, δεν κατέστη δυνατό να δημιουργηθούν κοινωνικές δικλείδες ασφαλείας που να τον συγκρατήσουν από την έντονα αποκλίνουσα συμπεριφορά που ανέπτυσσε. Ο Gein έμεινε μόνος να παλεύει με τους δαίμονές του και να χτίζει ένα μακάβριο σύμπαν, ένα σπίτι – ναό στη μητέρα του κρατώντας ανέπαφα τα δωμάτια που εκείνη σύχναζε και «στολίζοντας» τα με μέλη γυναικών που του τη θύμιζαν.
Γι’ αυτό το λόγο δεν θα πρέπει να προξενεί και εντύπωση πως ο μετέπειτα εγκλεισμός του Gein στο ψυχιατρείο, ήταν μία ευχάριστη για εκείνον εξέλιξη καθώς η ζωή του απέκτησε ξανά νόημα, όπως από παιδί είχε «προγραμματιστεί» να αντιλαμβάνεται. Η απαγόρευση και ο περιορισμός ήταν μια αναπαράσταση της σχέσης του με τη μητέρα του, πράγμα που του έδινε τη μοναδική αίσθηση ασφάλειας και νοήματος ύπαρξης, που θα μπορούσε τελικά εκείνος να διεκδικήσει.»
Ηθικό δίδαγμα: ΟΧΙ στις γούνες και στα δερμάτινα, κανείς δεν θέλει να βρεθεί με μπότες από δέρμα ανθρώπου, εκτός αν είναι κουμάσι.
Αποσπάσματα από το σχετικό αφιέρωμα του News247.