Αποκαλούμε “σενάρια επιστημονικής φαντασίας” τις κινηματογραφικές ή λογοτεχνικές ιστορίες, που ξεπερνούν τα όρια του ρεαλιστικού ή τέλος πάντων αυτού που εμείς θεωρούμε ως υπαρκτή πραγματικότητα. Κι όμως έχει αποδειχθεί περίτρανα ότι πολλές φορές η αλήθεια και τα γεγονότα της πραγματικής ζωής μπορούν να είναι πολύ πιο αλλόκοτα, σκοτεινά και σοκαριστικά από οποιαδήποτε φαντασία.
Ιστορίες ανθρώπων, όπως αυτές που παρουσιάζουμε στην στήλη Ιστορίες για αγρίους, είναι ένα τέτοιο παράδειγμα. Αληθινές ιστορίες, υπαρκτά πρόσωπα, φρικτά γεγονότα που όντως συνέβησαν και σε πολλές περιπτώσεις μετατράπηκαν σε αστικούς μύθους.
Μια τέτοια ιστορία είναι και αυτή της οικογένειας Benders. Οι “Bloody Benders”, που έδωσαν στην έννοια της οικογενειακής επιχείρησης νέες διαστάσεις, θεωρούνται και η πρώτη οικογένεια κατά συρροή δολοφόνων στην Αμερική.
___________________________
Μια παράξενη οικογένεια
Πριν από περίπου 150 χρόνια, τον Οκτώβριο του 1870 και μετά τον Αμερικανικό Εμφύλιο, πέντε οικογένειες εγκαταστάθηκαν στην κομητεία Labette του Κάνσας, που με την τελευταία νομοθεσία είχε αδειάσει από τους ιθαγενείς Ινδιάνους για να υποδεχθεί τους Ευρωπαίους εποίκους. Μια εξ’ αυτών ήταν και η τετραμελής οικογένεια Γερμανών μεταναστών, οι Benders.
Πρώτοι ήρθαν στην περιοχή ο 60χρονος πατέρας John Bender και ο 25χρονος συνονόματος John Bender ο υιός. Αφού οι δύο άντρες εγκαταστάθηκαν και έχτισαν την καλύβα και την μικρή τους φάρμα, το 1871 έφτασαν εκεί και οι γυναίκες, η 42χρονη μητέρα Elvira Bender (Ma Bender) και η 23χρονη κόρη Kate.
Ο πατέρας μιλούσε γενικά πολύ σπαστά αγγλικά με μια προφορά που έκανε την ομιλία του σχεδόν ακατάληπτη. Ο γιός ήταν αρκετά γοητευτικός εμφανισιακά και μιλούσε καλύτερα τη γλώσσα, όμως λόγω της παράξενης συνήθειάς του να τον πιάνουν τα γέλια χωρίς λόγο, είχε αποκτήσει τη φήμη του καθυστερημένου. Η μητέρα, γνωστή ως Ma Bender, ήταν μια κάθε άλλο παρά φιλική γυναίκα, “κακίστρω” όπως την χαρακτήριζαν οι γείτονές τους.
Η “σταρ” της οικογένειας ήταν όμως η 23χρονη Kate. Ήταν μορφωμένη και ελκυστική εμφανισιακά, μιλούσε άπταιστα αγγλικά και πλάσαρε τον εαυτό της ως θεραπεύτρια με μεταφυσικές ικανότητες. Διένεμε φυλλάδια διαφημίζοντας τις υπηρεσίες της και έδινε ομιλίες στην περιοχή σχετικά με σπιριτουαλιστικά θέματα.
Παρόλο που απέκτησε κακή φήμη, λόγω των θέσεών της σχετικά με τον “απελευθερωμένο έρωτα”, είχε γίνει η αφορμή το σπίτι των Benders να προκαλεί μεγάλη έλευση επισκεπτών στην περιοχή.
Η οικογένεια είχε χωρίσει το σπίτι σε δύο χώρους και ο ένας από αυτούς λειτουργούσε ως πανδοχείο και κατάστημα γενικού εμπορίου. Διέθετε κουζίνα, ένα τραπέζι για να τρώνε οι επισκέπτες και χώρο για να περάσουν την νύχτα τους.
Ο φαινομενικά φιλόξενος ξενώνας τους όμως αποδείχθηκε σύντομα ύποπτος για μια σειρά από μυστηριώδεις εξαφανίσεις και ξαφνικούς θανάτους στην περιοχή.
Περίεργες εξαφανίσεις και πτώματα
Η περιοχή θεωρούταν ούτως ή άλλως ένα περίεργο πέρασμα, καθώς φιλοξενούσε πολλούς αλογοκλέφτες και άλλους μικρο-κακοποιούς. Μέχρι το 1873 όμως οι αναφορές για εξαφανίσεις ανθρώπων που επισκέπτονταν την περιοχή είχαν αυξηθεί ανησυχητικά και οι ταξιδιώτες είχαν αρχίσει να αποφεύγουν να περνούν από εκείνη την διαδρομή.
Τον Μάιο του 1871 βρέθηκε στην περιοχή το πτώμα ενός άντρα, με το κρανίο του σπασμένο και τον λαιμό του κομμένο. Τον Φεβρουάριο του 1872 τα πτώματα άλλων δύο αντρών με ακριβώς τους ίδιους τραυματισμούς ανακαλύφθηκαν εκεί τριγύρω. Οι αρχές έκαναν κάποιες έρευνες χωρίς αποτέλεσμα και συχνά πυκνά έκαναν κάποιες συλλήψεις αφήνοντας τα άτομα σύντομα ελεύθερα λόγω έλλειψης στοιχείων.
Τον χειμώνα του 1872, μετά την κηδεία της γυναίκας του, ο George Loncher (ή Newton Longcor) και η κόρη του έφυγαν από την πόλη Independence για να εγκατασταθούν στην Αϊόβα. Κανένας όμως δεν τους ξαναείδε από τότε. Την άνοιξη του 1873, ο γείτονάς τους Dr William York ξεκίνησε να ψάχνει γι’ αυτούς ακολουθώντας τα στοιχεία που του έδιναν οι ντόπιοι κατά μήκος της διαδρομής. Στις 9 Μαρτίου είναι γνωστό ότι ξεκίνησε το ταξίδι της επιστροφής του, όμως τελικά δεν γύρισε ποτέ σπίτι του.
Τα δύο αδέρφια του γιατρού, Ed και Alexander York, που ήταν αντίστοιχα ο ένας συνταγματάρχης και ο άλλος γερουσιαστής, αποφάσισαν να ξεκινήσουν έρευνες για τον εντοπισμό του. Συγκρότησαν μια ομάδα 50 ατόμων και όργωσαν την περιοχή αναζητώντας πληροφορίες.
Στις 28 Μαρτίου πέρασαν και από το πανδοχείο των Benders, οι οποίοι τους επιβεβαίωσαν ότι ο γιατρός είχε φιλοξενηθεί ένα βράδυ εκεί. Υποστήριξαν ότι ίσως ο γιατρός είχε δολοφονηθεί από ιθαγενείς, ενώ η Kate προσφέρθηκε να τους βοηθήσει στις έρευνες χρησιμοποιώντας τις μεταφυσικές της ικανότητες.
Τις επόμενες μέρες κάποιος γείτονας παρατήρησε ότι τα ζώα στην φάρμα της οικογένειας ήταν υποσιτισμένα και κάποια από αυτά νεκρά. Λόγω όμως της κακοκαιρίας εκείνων των ημερών η ομάδα έρευνας άργησε να επιστρέψει στο μυστηριώδες πανδοχείο. Όταν τελικά πήγαν ξανά εκεί, τους περίμενε μια σειρά από φρικιαστικές εκπλήξεις.
Τα ζώα είχαν πλέον πεθάνει όλα από ασιτία και το σπίτι ήταν εγκαταλειμμένο με όλα τα προσωπικά αντικείμενα της περίεργης οικογένειας να λείπουν. Στον χώρο αναδυόταν μια άσχημη μυρωδιά, που τελικά εντοπίστηκε πως προέρχονταν από μία σφραγισμένη καταπακτή κάτω από ένα κρεβάτι. Ανοίγοντας την καταπακτή διαπίστωσαν ότι αιτία της μυρωδιάς ήταν η μεγάλη ποσότητα αίματος με την οποία είχε μουσκέψει το έδαφος. Οι άντρες της ομάδας έσκαψαν το σημείο όμως δεν βρήκαν τίποτα θαμμένο.
Στη συνέχεια άρχισαν να εξερευνούν το έδαφος γύρω από το πανδοχείο. Πράγματι δεν άργησαν να βρουν εκεί το πτώμα του Dr York, ο οποίος είχε θαφτεί μπρούμυτα με τα πόδια του μόλις κάτω από την επιφάνεια του κήπου.
Την επόμενη μέρα οι έρευνες συνεχίστηκαν και άλλα οκτώ πτώματα ανακαλύφθηκαν στον χώρο γύρω από το σπίτι, ενώ ακόμα ένα μαζί με κάποια μέλη σώματος βρέθηκαν στο πηγάδι. Όλα τα θύματα είχαν τα κεφάλια τους χτυπημένα και σπασμένα με σφυρί και τους λαιμούς τους κομμένους, ενώ ήταν και άσχημα ακρωτηριασμένα. Το μόνο ανέγγιχτο σώμα ήταν αυτό ενός νεαρού κοριτσιού, της ανήλικης κόρης του George Loncher, που κατά πάσα πιθανότητα στραγγαλίστηκε ή θάφτηκε ζωντανή.
Στο σπίτι βρέθηκε ένα καθολικό προσευχητάρι με σημειώσεις στα γερμανικά που έγραφαν “Johannah Bender. Γεννήθηκε 30 Ιουλίου του 1848” και “John Gebhardt, ήρθε στην Αμερική την 1η Ιουλίου 18xx”. Βρέθηκαν επίσης τα τρία τσεκούρια και το μαχαίρι, που χρησιμοποιούσε η αιμοβόρα οικογένεια για τους φόνους.
Οι Benders θεωρούνται επίσημα ότι ήταν Γερμανοί μετανάστες, όμως στοιχεία αργότερα έδειξαν ότι μόνο οι δύο άντρες είχαν ευρωπαϊκή καταγωγή. Φαίνεται επίσης τελικά πως οι τέσσερις μεταξύ τους δεν ήταν καν οικογένεια!
Ο “πατέρας” είχε γεννηθεί με το όνομα John Flickinger και είχε καταγωγή από τη Γερμανία ή την Ολλανδία. Η “μητέρα” γεννήθηκε ως Almira Meik στα Όρη Αντιροντάκ της Βόρειας Αμερικής και είχε παντρευτεί τον George Griffith, με τον οποίο είχαν 12 παιδιά. Το 5ο από αυτά τα παιδιά ήταν η Kate, που είχε γεννηθεί ως Eliza Griffith. Η Almira είχε παντρευτεί πολλές ακόμα φορές και κάθε προηγούμενος σύζυγός της είχε πεθάνει από τραυματισμό στο κεφάλι. Ο “γιός”, John Bender ο junior, είχε γεννηθεί ως John Gebhardt και πολλοί από τους γείτονες υποστήριζαν τις φήμες ότι με την Kate δεν ήταν όντως αδέρφια, αλλά αντρόγυνο.
Modus Operandi
Η μέθοδος που χρησιμοποιούσε η αιμοσταγής οικογένεια για να “καθαρίζει” τα θύματά της ήταν συγκεκριμένη και μελετημένη.
Όταν ένας επισκέπτης επισκεπτόταν το πανδοχείο των Benders για ύπνο ή φαγητό, οι
οικοδεσπότες του έδιναν την “τιμητική” θέση στο τραπέζι, μπροστά από μια κουρτίνα. Η Kate αποσπούσε την προσοχή του πελάτη και ένας από τους δύο άντρες της οικογένειας έβγαινε πίσω από την κουρτίνα και χτυπούσε το άτομο στο κεφάλι με ένα σφυρί. Μετά μία από τις γυναίκες έκοβε τον λαιμό του θύματος για να εξασφαλίσει τον θάνατό του.
Στη συνέχεια, έριχναν το σώμα στην καταπακτή που βρισκόταν στο πάτωμα κάτω από το τραπέζι. Εκεί αφαιρούσαν από το θύμα ό,τι πολύτιμα αντικείμενα είχε πάνω του και τέλος το έθαβαν στον χώρο της αυλής και κυρίως του οπωρώνα (μάλλον για να κάνουν καλό λίπασμα). Στους τοίχους και την οροφή του σπιτιού βρέθηκαν περισσότερες από δώδεκα τρύπες από σφαίρες, γεγονός που δείχνει ότι πιθανόν κάποια από τα θύματα είχαν προσπαθήσει να αμυνθούν μετά την επίθεση με το σφυρί.
Οι άκαρπες έρευνες και ο απόηχος
Η είδηση των φρικτών δολοφονιών στο πανδοχείο του τρόμου δεν άργησε να διαδοθεί και χιλιάδες άνθρωποι ακόμα και από την Νέα Υόρκη και το Σικάγο ταξίδεψαν για να δουν από κοντά το “αξιοθέατο” και να βγάλουν φωτογραφίες. Διάφοροι τουρίστες και “κυνηγοί σουβενίρ” κατέστρεψαν την καλύβα, αφού την ξεγύμνωσαν κυριολεκτικά παίρνοντας ακόμα και τα τούβλα του κελαριού ή πέτρες από το πηγάδι.
Οι αρχές προσπάθησαν να ακολουθήσουν τα ίχνη των Benders μέχρι κοντά στο Τέξας, όπου φαίνεται πως τα μέλη της οικογένειας χωρίστηκαν. Είχε μάλιστα ανακοινωθεί αμοιβή 2000 δολαρίων για όποιον εντόπιζε τους στυγνούς δολοφόνους.
Ανά διαστήματα γινόντουσαν αναφορές ότι άντρες ή γυναίκες που έμοιαζαν με κάποιο από τα μέλη της οικογένειας είχαν εντοπιστεί σε διάφορα μέρη της χώρας, όμως καμία από τις πληροφορίες δεν επιβεβαιώθηκε.
Αρκετές ομάδες καταδίωξης συστάθηκαν για να ψάξουν για τους Benders και πολλές φήμες υποστηρίζουν ότι μια από αυτές όντως τους έπιασε και τους σκότωσε. Άλλοι λένε ότι τους βρήκαν και κατακρεούργησαν τα σώματά τους πριν τα πετάξουν σε ένα ποτάμι, ενώ άλλοι ότι τους έθαψαν σε χωράφια. Δεν είναι γνωστό αν κάποια από αυτές τις εικασίες είναι αληθινή ή πρόκειται απλά για την ανάγκη του κόσμου να εκφράσει το μίσος του για την φονική οικογένεια που είχε ξεφύγει.
Τον Οκτώβριο του 1889 δύο γυναίκες, η Almira Monroe (ή Griffith) και η Sarah Eliza Davis συνελήφθησαν στην περιοχή του Μίσιγκαν κατηγορούμενες ότι επρόκειτο για την μητέρα και κόρη της οικογένειας Benders. Παρόλο που οδηγήθηκαν σε δίκη, τελικά αφέθηκαν ελεύθερες λόγω ανεπαρκών στοιχείων.
_____________________
Κανείς δεν έμαθε ποτέ τι πραγματικά συνέβη στους Bloody Benders, οι φήμες μπερδεύτηκαν με τα αληθινά στοιχεία και η φρικτή ιστορία τους εδραιώθηκε σαν αστικός μύθος στην μνήμη της περιοχής του Κάνσας.
