Το φαινόμενο της τρομοκρατίας στην Ελλάδα έχει μια μακρά και σκοτεινή ιστορία. Χρονικά η τρομοκρατική δράση στη χώρα αναπτύχθηκε μετά την πτώση των Συνταγματαρχών το 1974 και συνεχίζεται στα χρόνια της Μεταπολίτευσης μέχρι σήμερα.
Οι μεγαλύτερες τρομοκρατικές οργανώσεις με συνεχή εγκληματική δράση ανήκουν ιδεολογικά στον χώρο της αριστεράς και ακρο-αριστεράς. Βασικές τους κοινές θέσεις είναι η εναντίωση στην Δύση, στην Αμερική, στον ιμπεριαλισμό και στον καπιταλισμό. Αφορούν γενικότερα κομμουνιστικές και αναρχικές θεωρήσεις στα πρότυπα αντίστοιχων ευρωπαϊκών οργανώσεων της δεκαετίας του ’70. Από το 2008 κυρίως, οι οργανώσεις ένοπλης βίας έχουν αποκλειστικά αναρχική ταυτότητα με διαφοροποιημένες θεωρίες από παλιότερα.
_________________________________________
17 Νοέμβρη
Η Επαναστατική Οργάνωση 17 Νοέμβρη (17Ν) ήταν τρομοκρατική οργάνωση με πολιτικά κίνητρα. Έδρασε στη χώρα από το 1975 ως το 2002, όταν τελικά εξαρθρώθηκε.
Πήρε το όνομά της από την γνωστή ημερομηνία των γεγονότων του Πολυτεχνείου, 17 Νοεμβρίου 1973. Προσδιορίστηκε ως μαρξιστικής ιδεολογίας με αντιιμπεριαλιστικό και συνεπώς αντιαμερικανικό χαρακτήρα. Οι προκηρύξεις της οργάνωσης δημοσιεύονταν κυρίως στην εφημερίδα Ελευθεροτυπία.
Η 17Ν ευθύνεται για τις δολοφονίες 23 Ελλήνων και ξένων πολιτικών προσώπων. Στα εγκληματικά της χρονικά συμπεριλαμβάνονται βομβιστικές επιθέσεις και δεκάδες ένοπλες ληστείες.
- Η δράση της ξεκίνησε στις 23 Δεκεμβρίου του 1975 με την δολοφονία του επικεφαλής σταθμάρχη της CIA, Ρίτσαρντ Γουέλς (Richard Welch), έξω από το σπίτι του στην Αθήνα.
- Στις 15 Δεκεμβρίου του 1976 δολοφονήθηκε ο πρώην αξιωματικός της Αστυνομίας Ευάγγελος Μάλλιος, που συμμετείχε στις διώξεις κομμουνιστών την περίοδο της δικτατορίας.
- 16 Ιανουαρίου του 1980 δολοφονούνται ο υποδιοικητής των ΜΑΤ, Παντελής Πέτρου, και ο αστυφύλακας οδηγός του, Σωτήρης Σταμούλης. Ο στόχος εδώ ήταν θεσμικός. Αφορούσε το επίλεκτο σώμα της Ελληνικής Αστυνομίας, που η οργάνωση θεωρούσε “τρομοκρατία του λαού”.
- Σε αντιαμερικανικά πλαίσια κινήθηκε στις 15 Νοεμβρίου του 1983 η δολοφονία του Αμερικανού πλοιάρχου Τζορτζ Τσάντες και του οδηγού του Νίκου Βελούτσου. Αιτία της στοχοποίησής τους, σύμφωνα με την 17Ν, ήταν η ανάμειξη του πρώτου στην εγκατάσταση των νατοϊκών πυραύλων “Πέρσινγκ” στην Ιταλία ως απάντηση στην ανάπτυξη των σοβιετικών πυραύλων SS-20.
- Στις 24 Δεκεμβρίου του 1984, κατά τη διάρκεια ένοπλης ληστείας της 17Ν σε τράπεζα, σκοτώθηκε με πυροβολισμό εξ επαφής ο αστυφύλακας Χρήστος Μάτης.
- Επόμενο θύμα, στις 21 Φεβρουαρίου του 1985, ήταν ο εκδότης της “Απογευματινής”, τραπεζίτης και στενός φίλος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, Νίκος Μομφερράτος. Μαζί του δολοφόνησαν και τον οδηγό του, Παναγιώτη Ρουσέτη.
- Στις 26 Νοεμβρίου του ίδιου έτους μέλη της 17Ν επιτέθηκαν σε υπηρεσιακό λεωφορείο της αστυνομίας πυροδοτώντας ένα ΙΧ με μεγάλη ποσότητα εκρηκτικών υλών. Θύμα της βομβιστικής επίθεσης ήταν ο αρχιφύλακας Νίκος Γεωργακόπουλος.
- Στις 8 Απριλίου του 1986 στόχος της οργάνωσης έγινε ο βιομήχανος και πρόεδρος της Χαλυβουργικής, Δημήτρης Αγγελόπουλος. Πυροβολήθηκε εν ψυχρώ σε κοινή θέα.
- Την ίδια τύχη είχε την 1η Μαΐου του 1988 ο βιομήχανος Αλέξανδρος Αθανασιάδης. Πυροβολήθηκε 5 φορές μέσα στο αυτοκίνητό του, ενώ ήταν σταματημένος σε φανάρι.
- Στις 28 Ιουνίου του 1988 δολοφονήθηκε ο Αμερικανός πλοίαρχος Ουίλιαμ Έντουαρντ Νόρντιν, που υπηρετούσε στην αμερικανική πρεσβεία της Ελλάδας. Σκοτώθηκε στην έκρηξη που προκλήθηκε από όχημα της 17Ν γεμάτο εκρηκτικά, που πυροδοτήθηκε δίπλα στο αυτοκίνητό του.
- Επόμενος στόχος, στις 10 Ιανουαρίου του 1989, έγινε ο εισαγγελέας Κώστας Ανδρουλιδάκης. Δέχτηκε τρεις πυροβολισμούς εξ’ επαφής και ξεψύχησε στο νοσοκομείο ένα μήνα αργότερα.
- Με πέντε πυροβολισμούς δολοφονήθηκε και ο δημοσιογράφος και βουλευτής Παύλος Μπακογιάννης στις 26 Σεπτεμβρίου του 1989, έξω από το γραφείο του.
- Στις 12 Μαΐου του 1991 δολοφονήθηκε ο Αμερικανός λοχίας Ρόναλντ Στιούαρτ μετά από βομβιστική επίθεση έξω από το σπίτι του. Άλλη μια δολοφονία-πρόκληση “οποιουδήποτε Αμερικανού στρατιωτικού”, όπως δήλωσε η οργάνωση της 17Ν.
- Μετά από κανονισμένη εκτόξευση αντιαρματικής ρουκέτας σε υπηρεσιακό λεωφορείο της αστυνομίας στις 2 Νοεμβρίου του 1991, σκοτώνεται ο αστυφύλακας Ιωάννης Βάρης.
- Ο πρώτος μη Έλληνας ή Αμερικανός που δολοφονήθηκε από την 17Ν ήταν ο Τούρκος διπλωμάτης Γιοργκού Τσετίν στις 7 Οκτωβρίου του 1992.
- Στις 14 Ιουλίου του 1992 δολοφονήθηκε ο 20χρονος φοιτητής Θάνος Αξαρλιάν, όταν η οργάνωση είχε στήσει ενέδρα με ρουκετοβόλο στον τότε Υπουργό Οικονομικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, Γιάννη Παλαιοκρασσά.
- Στις 24 Ιανουαρίου του 1994 η 17Ν σκότωσε τον δικηγόρο και διοικητή της Εθνικής Τράπεζας Μιχάλη Βρανόπουλο.
- Η δολοφονία ενός ακόμα Τούρκου διπλωμάτη, του Ομέρ Χαλούκ Σιπαχίογλου, πραγματοποιήθηκε στις 4 Ιουλίου του 1994 έξω από το σπίτι του στο Παλαιό Φάληρο. Η 17Ν δικαιολόγησε την πράξη της επικαλούμενη τον τουρκικό επεκτατισμό και την δολοφονία του Κύπριου Θεόφιλου Γεωργιάδη από τις τουρκικές μυστικές υπηρεσίες.
- Στις 28 Μαΐου του 1997 δολοφονείται ο εφοπλιστής και πρώην ιδιοκτήτης των ναυπηγείων Ελευσίνας, Κώστας Περατικός.
- Τελευταίο επιβεβαιωμένο θύμα της 17Ν ήταν ο Άγγλος στρατιωτικός και διπλωμάτης Στήβεν Σόντερς (Stephen Saunders) στις 8 Ιουνίου του 2000. Έγινε στόχος λόγω της ανάμειξής του, καθώς και της γενικότερης αγγλικής πολιτικής, στην επέμβαση του ΝΑΤΟ στη Γιουγκοσλαβία το 1999.
Τον Ιούνιο του 2002, μετά από μια αποτυχημένη βομβιστική επίθεση, η αστυνομία έφτασε στα χνάρια της οργάνωσης συλλαμβάνοντας σταδιακά πολλά από τα βασικά της μέλη.
Τα μέλη της 17Ν που δικάστηκαν και καταδικάστηκαν για τα εγκλήματά τους είναι οι: Αλέξανδρος Γιωτόπουλος, Δημήτρης Κουφοντίνας, Χριστόδουλος Ξηρός, Σάββας Ξηρός, Βασίλης Τζωρτζάτος, Ηρακλής Κωστάρης, Βασίλης Ξηρός, Κωνσταντίνος Καρατσώλης, Κωνσταντίνος Τέλιος, Σωτήρης Κονδύλης, Πάτροκλος Τσελέντης, Θωμάς Σερίφης, Παύλος Σερίφης, Διονύσης Γεωργιάδης και Νίκος Παπαναστασίου.
Όλοι τους είναι σήμερα κρατούμενοι στις φυλακές Κορυδαλλού, εκτός από τους Θωμά Σερίφη και Σωτήρη Κονδύλη, που έχουν αποφυλακιστεί.
Πυρήνες της Φωτιάς
Η Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς είναι μια τρομοκρατική οργάνωση αναρχικών. Η δράση της ξεκίνησε το 2008 και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Το ιστορικό της χρεώνεται με τουλάχιστον 250 εμπρηστικές και βομβιστικές επιθέσεις.
Οι Πυρήνες της Φωτιάς έγιναν γνωστοί στην Ελλάδα από τον Ιανουάριο του 2008 όταν πραγματοποίησαν σειρά επιθέσεων με γκαζάκια σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη. Στόχοι τους υπήρξαν γενικά τράπεζες, οχήματα της αστυνομίας, αντιπροσωπείες αυτοκινήτων, οχήματα της ΔΕΗ, οχήματα διπλωματών, δικαστήρια, πολιτικά γραφεία.
Η δράση τους περιλαμβάνει αποκλειστικά επιθέσεις με εμπρηστικούς και εκρηκτικούς μηχανισμούς. Χαρακτηριστικό τους είναι ότι αναζητούσαν και την διεθνή απήχηση και σύνδεσή τους με επαναστατικές ομάδες του εξωτερικού. Επίσης -ως νεότεροι- είχαν συχνά βοήθεια και από άλλες τρομοκρατικές οργανώσεις, όπως ο Επαναστατικός Αγώνας.
Γνωστές και χαρακτηριστικές επιθέσεις τους ήταν στο Δικαστικό Μέγαρο Θεσσαλονίκης, στο προαύλιο της Βουλής, σε προεκλογική συγκέντρωση της ΝΔ στο Πεδίον του Άρεως και στις φυλακές Κορυδαλλού. Τον Νοέμβριο του 2019, οι Πυρήνες της Φωτιάς πραγματοποίησαν μια σειρά αποστολών δεμάτων-βόμβες σε διάφορες πρεσβείες της χώρας, όπως της Ελβετίας, της Ρωσίας, της Χιλής, του Μεξικού κ.α. Αντίστοιχες επιθέσεις έκαναν και σε διεθνείς οργανισμούς (Eurojust, Europol) και ηγέτες ξένων κρατών (στον Μπερλουσκόνι της Ιταλίας, τον Σαρκοζί της Γαλλίας, την Μέρκελ της Γερμανίας).
Η τελευταία επίθεση της οργάνωσης ήταν τον Μάρτιο του 2017, όταν έστειλαν άλλο ένα δέμα-βόμβα στον Γερμανό Υπουργό Οικονομικών Βόλφγκανγκ Σόιμπλε.
Μέλη των Πυρήνων της Φωτιάς άρχισαν να συλλαμβάνονται από το 2009 και συνολικά 14 από αυτά έχουν καταδικαστεί σε ποινές φυλάκισης από 5 ως και 25 χρόνια. Οι μεγαλύτερες ποινές αποδόθηκαν στους Χρήστο Τσάκαλο, Γιώργο Νικολόπουλο, Δαμιανό Μπολάνο, Γιώργο Πολύδωρο, Όλγα Οικονομίδου, Θεόφιλο Μαυρόπουλο, Γεράσιμο Τσάκαλο, Μιχάλη Νικολόπουλο, Παναγιώτη Αργυρού και Κωνσταντίνο Σακκά, ο οποίος καταζητείται.
Παρά τις συλλήψεις, οι επιθέσεις είχαν συνέχεια και νέα μέλη του αντιεξουσιακού χώρου φαίνεται πως προσέγγιζαν την οργάνωση. Η ένοπλη δράση τους ωστόσο για την ώρα έχει σταματήσει. Οι αρχές αναφέρουν πως μέλη, που πλέον αποφυλακίστηκαν, έχουν διασυνδέσεις με εμπόρους και επιχειρηματίες, ενώ έχουν και δικές τους νόμιμες ιδιωτικές επιχειρήσεις.
Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας
Η αριστερή τρομοκρατική οργάνωση Επαναστατικός Λαϊκός Αγώνας (Ε.Λ.Α) δραστηριοποιήθηκε από το 1975 ως το 1995. Πλέον δεν περιλαμβάνεται στις επίσημες λίστες ενεργών τρομοκρατικών οργανώσεων.
Στα χρόνια όμως που υπήρξε ενεργή επιχείρησε τουλάχιστον 450 βομβιστικές ενέργειες. Μέλη της έγιναν εκατοντάδες άτομα καθιστώντας την την μαζικότερη ένοπλη μεταπολιτευτική οργάνωση στα πρότυπα των Ερυθρών Ταξιαρχιών της Ιταλίας.
Ο Ε.Λ.Α εμφανίστηκε πρώτη φορά στις 29 Απριλίου του 1975 με εμπρηστική επίθεση στην Ελευσίνα σε οκτώ αμερικανικά οχήματα. Στις 19 Οκτωβρίου του 1977 επιχείρησε επίθεση αντιποίνων στην γερμανική εταιρεία AEG στον Ρέντη. Σε συμπλοκή με αστυνομικούς σκοτώθηκε ο δικός τους Χρήστος Κασσίμης. Στις 31 Ιανουαρίου του 1979 δολοφονούν τον αξιωματικό της αστυνομίας και γνωστό ως βασανιστή της χούντας, Πέτρο Μπάμπαλη. Σε άλλη μια συμπλοκή με την αστυνομία, στις 15 Μαΐου του 1985, σκοτώθηκε άλλο ένα ενεργό μέλος της οργάνωσης, ο Χρήστος Τσουτσούβης.
Η πλειοψηφία των στόχων του Ε.Λ.Α ήταν αμερικανικής ταυτότητας. Δεκάδες επιθέσεις σημείωσαν επίσης σε υπουργεία, αστυνομικά τμήματα, δημόσια κτίρια, επιχειρήσεις, κινηματογράφους και διάφορα ιδιωτικά οχήματα και λεωφορεία. Οργάνωναν επίσης ανοιχτές συνελεύσεις και συμμετείχαν επιθετικά σε απεργιακές κινητοποιήσεις.
Η τρομοκρατική οργάνωση του Ε.Λ.Α. υπήρξε η πολυγραφότερη στην Ελλάδα. Εξέδιδε το προπαγανδιστικό περιοδικό “Αντιπληροφόρηση”, όπου ανέφερε τις δράσεις και προκηρύξεις της. Το περιοδικό κυκλοφόρησε από τον Μάιο του 1975 μέχρι τον Φεβρουάριο του 1982 σε 44 τόμους.
Η οργάνωση ανακοίνωσε ότι σταματάει την δράση της τον Ιανουάριο του 1995 με πολιτική απόφαση των μελών της. Μόλις 4 από τα μέλη της έφτασαν στα χέρια της αστυνομίας και καταδικάστηκαν σε 25 χρόνια κάθειρξης ο καθένας. Ωστόσο, όλοι τους αθωώθηκαν δευτερόδικα.
Σέχτα Επαναστατών
Άλλη μια αναρχική, ακρο-αριστερή τρομοκρατική οργάνωση στην Ελλάδα είναι η Σέχτα Επαναστατών. Κυρίαρχη θέση της είναι πως το αντάρτικο πόλεων είναι η μόνη λύση για “ανατροπή”.
Η πρώτη της επίθεση έγινε στις 3 Φεβρουαρίου του 2009 στο αστυνομικό τμήμα Κορυδαλλού. Άνοιξαν πυρ από απόσταση 15 μέτρων προκαλώντας μόνο μεγάλες υλικές ζημιές. Έριξαν επίσης και μια χειροβομβίδα, η οποία δεν εξερράγη. Η προκήρυξή τους για την συγκεκριμένη επίθεση βρέθηκε σε CD μέσα σε ανθοδέσμη στον τάφο του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου. Ανέφεραν πως σκοπός τους ήταν να σκοτώσουν όλους τους αστυνομικούς.
Στις 17 Φεβρουαρίου ακολούθησε επίθεση με πυροβολισμούς σε οχήματα του τηλεοπτικού σταθμού ALTER. Και πάλι χρησιμοποίησαν εμπρηστικό μηχανισμό, ο οποίος δεν εξερράγη. Αφορμή για την επίθεση αυτή στάθηκε η υπόθεση ομηρείας του Σορίν Ματέι. Η οργάνωση την χαρακτήρισε ως την “πρώτη υπόθεση τηλεδιαχείρισης από τα media” με συνέπεια δύο θανάτους εξαιτίας των αστυνομικών. Έδωσε επίσης “τελεσίγραφο για τους δημοσιογράφους-μηχανές του φόβου, που βρίσκονται στο απυρόβλητο και παραπληροφορούν(…)“.
Διαβάστε εδώ: Ιστορίες για αγρίους: Υπόθεση Ομηρείας Σορίν Ματέι
Το επόμενο χτύπημα της Σέχτας έγινε στις 17 Ιουνίου του 2009. Δολοφόνησαν με 24 σφαίρες τον υπαρχιφύλακα των ΕΚΑΜ Αντώνη-Νεκτάριου Σάββα. Ο αστυνομικός βρισκόταν σε υπηρεσία φυλάσσοντας μια γυναίκα μάρτυρα της δίκης του Ε.Λ.Α.
Τελευταία επίθεση της οργάνωσης ήταν η δολοφονία του δημοσιογράφου Σωκράτη Γκιόλια, στις 19 Ιουλίου του 2010. Οι δράστες μεταμφιεσμένοι σε αστυνομικούς πυροβόλησαν με 16 σφαίρες τον άντρα έξω από το σπίτι του. Στην σχετική τους προκήρυξη ανέφεραν: “ο δημοσιογραφικός κόσμος είναι ένας κουβάς γεμάτος σκατά, που με την κίνησή μας απλώς τον ελαφρύναμε”.
Αναφέρθηκαν επίσης με επιθετικούς χαρακτηρισμούς σε δημοσιογράφους, όπως τον Θέμο Αναστασιάδη, τον Πέτρο Κωστόπουλο, τον Νίκο Χατζηνικολάου, τον Δημήτρη Κοντομηνά και τον Μάκη Τριανταφυλλόπουλο. Απείλησαν φυσικά και αστυνομικούς, εισαγγελείς, υπεύθυνους φυλακών, αλλά και αυτόπτες μάρτυρες της εγκληματικής δράσης τους, πως θα είναι οι επόμενοι στην λίστα.
Μέρος της τελευταίας προκήρυξης της Σέχτας Επαναστατών:
(…)
“Ο Γκιόλιας ήταν ένα απ΄τα πολλά ονόματα μεγαλοδημοσιογράφων που έχουμε συλλέξει πληροφορίες για τα σπίτια τους, τα οχήματα τους, τη φύλαξη τους, τα αγαπημένα τους στέκια- ρεστοράν μέχρι και το που παίζουν τένις (το ‘πιασες το υπονοούμενο Χατζη-μαλάκα του alter;).
Όλοι αυτοί οι δικαστές που έχουν μικρόφωνα και μπροστά στις τηλεοπτικές κάμερες αγορεύουν, δικάζουν και καταδικάζουν, θα μάθουν τι σημαίνει ο φόβος να περνάει στο δικό τους στρατόπεδο. Γι’ αυτό παράλληλα συμβουλεύουμε κι όλους τους αυτόπτες μάρτυρες, η απάντηση τους σε κάθε ερώτηση να είναι μόνο μία «Δεν ξέρω, δεν είδα, δεν άκουσα…». Οτιδήποτε άλλο θα εκληφθεί ως συνεργασία με την αστυνομία και αυτό δεν είναι αποδεκτό.
Τέλος θέλουμε να υπενθυμίσουμε πως στην τρίτη μας ανακοίνωση είχαμε γράψει «Ο υπέρτατος σχεδιασμός και το καθήκον ενός αντάρτη πόλης είναι να αποδιοργανώσει το εσωτερικό της χώρας του, να πλήξει την εθνική οικονομία, να κιβδηλώσει την δημόσια εξωτερική εικόνα…».
(…)
Η Σέχτα δήλωσε χαρακτηριστικά πως “τα όπλα της είναι γεμάτα και έτοιμα να μιλήσουν” προμηνύοντας και επόμενες επιθέσεις. Για κάποιο λόγο όμως η δράση της μέχρι σήμερα έχει παγώσει.
Παραδόξως, κανένας ποτέ δεν συνελήφθη για την δολοφονία του δημοσιογράφου Σωτήρη Γκιόλια. Κανένα μέλος της Σέχτας Επαναστατών δεν έχει οδηγηθεί σε δίκη και το πλούσιο οπλοστάσιό της δεν αποκαλύφθηκε ποτέ. Πολλά έχουν ειπωθεί για την συγκεκριμένη δολοφονία. Η τρομοκρατική οργάνωση ανέλαβε ευθύνη, αλλά δεν συνελήφθη. Η έρευνα έμεινε στη μέση χωρίς να ελεγχθούν σημαντικά στοιχεία. Οι αρχές έκλεισαν την υπόθεση. Πολλοί πιστεύουν πως το παρασκήνιο είναι πολύ πιο βαθύ και σύνθετο από αυτό που επιφανειακά φαίνεται.
Η Αντιτρομοκρατική και μεγάλο μέρος ερευνητών της Σέχτας θεωρούν πως πρόκειται για πληρωμένους δολοφόνους. Πρόθυμους εκτελεστές με κρυφές διασυνδέσεις, παρά μια οργάνωση ανταρτών πόλεων.
Η ελληνική αστυνομία έχει αναφερθεί σε βάσιμες ενδείξεις πως η Σέχτα Επαναστατών ήταν παρακλάδι των Πυρήνων της Φωτιάς. Ως εκ τούτου, η δράση της θεωρείται πως σταμάτησε λόγω των συλλήψεων ισχυρών μελών των Πυρήνων το 2010-2011, που ενδεχομένως αποτελούσαν και μέλη της Σέχτας.
Επαναστατικός Αγώνας
Αναγνωρισμένη τρομοκρατική οργάνωση σε Ελλάδα, Ευρώπη και Αμερική είναι και ο Επαναστατικός Αγώνας (Ε.Α.). Πρόκειται για αναρχική οργάνωση, γνωστή για τις βομβιστικές της επιθέσεις σε κυβερνητικά κτίρια.
Η δράση της ξεκίνησε το 2003, μετά την εξάρθρωση των μελών της 17Ν. Στις 5 Σεπτεμβρίου τοποθέτησαν δύο βόμβες στα δικαστήρια της Ευελπίδων. Τον Μάιο της επόμενης χρονιάς δημοσίευσαν το πρώτο τους μανιφέστο στο περιοδικό Το Ποντίκι. Ιδεολογικά τοποθετήθηκαν ενάντια του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και της παγκοσμιοποίησης.
Οι επιθέσεις τους συνεχίστηκαν με συχνότητα σχεδόν δύο κάθε χρόνο. Το 2004 πραγματοποίησαν μια βομβιστική επίθεση στη Citybank, μια στο αστυνομικό τμήμα Καλλιθέας με τρεις βόμβες και μια εναντίον δύο λεωφορείων των ΜΑΤ. Το 2005, στόχοι τους υπήρξαν το Υπουργείο Απασχόλησης και το Υπουργείο Οικονομικών. Τον Μάιο του 2006 σημειώθηκε απόπειρα δολοφονίας με εκρηκτικό μηχανισμό στην γειτονιά που έμενε ο Υπουργός της ΝΔ, Γιώργος Βουλγαράκης.
Η πρώτη τους επίθεση σε αμερικανικό στόχο έγινε στις 12 Ιανουαρίου του 2007 στην αμερικανική πρεσβεία. Τον Απρίλιο ακολούθησε επίθεση με χειροβομβίδα και πυροβολισμούς στο αστυνομικό τμήμα Περισσού. Μετά τις συγκεκριμένες επιθέσεις, ο Επαναστατικός Αγώνας θεωρήθηκε η μεγαλύτερη τρομοκρατική απειλή στη χώρα μετά την εξάρθρωση της 17Ν.
Τέλη του 2008, η οργάνωση πραγματοποίησε βομβιστική επίθεση στα γραφεία της πολυεθνικής Royal Dutch Shell και μια επίθεση με πυροβολισμούς εναντίον κλούβας των ΜΑΤ. Το 2009 ήταν η πιο ενεργή χρονιά της οργάνωσης με τέσσερις βομβιστικές επιθέσεις (σε υποκαταστήματα της Citybank και Eurobank, στα γραφεία της Citybank και στο χρηματιστήριο Αθηνών) και μια ένοπλη επίθεση εναντίον αστυνομικών έξω από το Υπουργείο Πολιτισμού. Πλέον ο Επαναστατικός Αγώνας περιλήφθηκε επίσημα στις λίστες τρομοκρατικών οργανώσεων Ευρώπης και Αμερικής.
Το 2010, η αστυνομία εντόπισε δύο άντρες να κλέβουν ένα αυτοκίνητο και οι δράστες άνοιξαν πυρ. Ο Λάμπρος Φούντας, μέλος της οργάνωσης και γνωστός στις λίστες τρομοκρατών από το 1995, σκοτώθηκε πάνω στην συμπλοκή.
Λίγο καιρό αργότερα συνελήφθησαν 6 ύποπτοι για συμμετοχή στην οργάνωση. Ανακαλύφθηκαν επίσης πάνω από 100.000€ σε μετρητά, ψεύτικες ταυτότητες, πυροβόλα, εκρηκτικά και χειροβομβίδες. Τρία μέλη του Ε.Α. που επιβεβαίωσαν την συμμετοχή τους ήταν οι αναρχικοί Νίκος Μαζιώτης, Πόλα Ρούπα και Κώστας Γουρνάς. Το 2012, ο Μαζιώτης και η Ρούπα παραβίασαν τα περιοριστικά μέτρα που τους είχαν τεθεί και εξαφανίστηκαν.
Η τρομοκρατική οργάνωση επέστρεψε για τελευταία φορά στις 10 Απριλίου του 2014 με μια βομβιστική επίθεση στην Τράπεζα της Ελλάδος με 75 κιλά εκρηκτικά. Ευτυχώς οι επιθέσεις τους δεν είχαν θύματα, παρά μόνο υλικές ζημιές και κάποιους τραυματισμούς.
Το 2014 ο Μαζιώτης συνελήφθη εκ νέου μετά από συμπλοκή με αστυνομικούς στο Μοναστηράκι, όπου τραυματίστηκαν και δύο τουρίστες. Το 2017 συνελήφθη ξανά και η Πόλα Ρούπα. Το 2018 καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη. Εντύπωση προκάλεσε το γεγονός πως δύο χρόνια αργότερα η ποινή της μειώθηκε σε μόλις έξι χρόνια φυλάκιση.
______________________________________
Το ζήτημα περί τρομοκρατικών οργανώσεων και αντιτρομοκρατικής νομοθεσίας απασχολεί μέχρι σήμερα και διχάζει την κοινή γνώμη και τον πολιτικό κόσμο. Σε πολλές περιπτώσεις αντιμετωπίζεται με την λογική “δύο μέτρα και δύο σταθμά”. Επικριτές του αντιτρομοκρατικού νόμου υποστηρίζουν πως είναι αντιδημοκρατικός και καταπατά τα ανθρώπινα δικαιώματα και την ατομική ελευθερία.
Θα έλεγε κανείς πως όποιος υποστηρίζει εγκληματικές ενέργειες μιας τρομοκρατικής οργάνωσης, επειδή συμφωνεί με την ιδεολογία του, υποστηρίζει και δικαιολογεί εμμέσως πλην σαφώς την δράση κάθε εγκληματικής οργάνωσης κάθε ιδεολογίας. Σύμφωνα πάντα με την λογική ότι η οργάνωση μιας τρομοκρατικής ενέργειας βρίσκεται στα πλαίσια της γενικότερης ατομικής ελευθερίας.
Βασικό επιχείρημα κατά του νεότερου αντιτρομοκρατικού νόμου αποτελεί η ασάφειά του ως προς το τι μπορεί να θεωρηθεί τρομοκρατική ενέργεια και ποιος τρομοκράτης. Ουσιαστικά οποιοσδήποτε θεωρηθεί ύποπτος για κάποια τρομοκρατική απειλή, μπορεί να διωχθεί ποινικά με αμφιλεγόμενες ανακριτικές μεθόδους, τετελεσμένα δικαστήρια και βαριές ποινές. Μια αδιαφανής νομοθετική συνθήκη κοινωνικού ελέγχου με “ενορχηστρωτές” τους ισχυρούς παράγοντες του πολιτειακού συστήματος.
