Για να φτάσουμε στην δημιουργία της GeStapo, της μυστικής κρατικής υπηρεσίας του Hitler η οποία διέπραξε μερικά από τα πιο φρικαλέα εγκλήματα στην ιστορία όλης της ανθρωπότητας, πρέπει να πάρουμε τα πράγματα από ένα προγενέστερο σημείο, δηλαδή στην δημιουργία της SS.

Κι αυτό γιατί η GeStapo -αν και δημιουργήθηκε ως αυτόνομο όργανο- αποτέλεσε υπομονάδα της SS, γεγονός που εξηγεί πολλά για την πορεία αυτής της υπηρεσίας καθώς και της δύναμης που αντλούσε για να διενεργήσει όλα όσα μνημονεύονται σήμερα με θλίψη, οργή και μια μεγάλη δόση έκπληξης, για το πότε σταματά να λειτουργεί ο ανθρώπινος δόλιος νους και ξεκινά ο απόκοσμος ψυχρός εκτελεστής…

Από τα SA στην SS

Με την αποφυλάκιση του Adolf Hitler, ύστερα από την αποτυχημένη απόπειρα πραξικοπήματος του 1923 (πραξικόπημα της μπυραρίας), ξεκινά η ιστορία της δημιουργίας της SS. Όταν, λοιπόν, αφέθηκε ελεύθερος άρχισε να οργανώνει και πάλι το σχέδιο της ανάληψης εξουσίας, αλλά αυτή τη φορά πιο συγκροτημένα.

Μαζί με τον προσωπικό του σωματοφύλακα Julius Schreck, δημιούργησαν μια 8μελή ομάδα ένστολων σωματοφυλάκων, τη Μοίρα Ασφαλείας/Schutzstaffel (SS) η οποία και αποτέλεσε μονάδα των Ταγμάτων Εφόδου/Sturmabteilung (SA).

Δείτε επίσης » Heinrich Himmler – Ο ηθικός αυτουργός του Ολοκαυτώματος

Πρώτος ηγέτης της SS ήταν ο Joseph Berchtold, ο οποίος απ’ ότι φαίνεται δεν ήταν και πολύ “άγριος” για αυτή τη θέση και αντικαταστάθηκε από τον Erhard Heiden, που παρέμεινε σε αυτή τη θέση μέχρι τον Ιανουάριο του 1929, όταν και ανατέθηκε ο ρόλος στον Heinrich Himmler.

Ο Himmler, ως αρχηγός της SS, μετέτρεψε όλες τις μονάδες σε αδυσώπητες μηχανές που δούλευαν τυφλά για την επιβολή της Ναζιστικής ιδέας.

Μέσα σε μόλις 3 χρόνια, στην SS ανήκαν περίπου 30.000 άνδρες ενώ σταδιακά εισχωρούσαν ακόμα περισσότεροι με αποτέλεσμα μέχρι το 1933, όταν ο Hitler έγινε Καγκελάριος, να έχει στο δυναμικό της 100.000 άνδρες.

Σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της SS έπαιξε και η δημιουργία των πρώτων στρατόπεδων συγκέντρωσης, τα οποία στήθηκαν πρόχειρα σε άδειες εγκαταστάσεις, αποθήκες ή εργοστάσια σε διάφορα μέρη της Γερμανίας, και χρησίμευσαν ως φυλακές πολιτικών αντιπάλων, στις οποίες τους έβαζαν χωρίς δίκη και υπό εξαιρετικά απάνθρωπες συνθήκες.

Από τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης που “ιδρύθηκαν” ήταν εκείνο του Dachau, στις 20 Μαρτίου 1933, το οποίο ήταν ένα, εγκαταλελειμμένο από τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο, εργοστάσιο πυρομαχικών, και εξελίχθηκε σε πρότυπο στρατοπέδου συγκέντρωσης.

Τα SA σταδιακά υποβαθμίστηκαν και η SS εξελίχθηκε σε ένα σπουδαίο παραστρατιωτικό όργανο για την Ναζιστική ιδέα, το οποίο εν συνεχεία απέκτησε υπομονάδες, οι οποίες με βάση το ρόλο και τον βαθμό εξουσίας, είχαν και το αντίστοιχο πεδίο δράσης.

Οι 4 βάσικές υπομονάδες ήταν η Γενική SS/Allgemeine SS, η Ένοπλη SS/Waffen SS, η Μυστική Υπηρεσία Εσωτερικής Ασφάλειας και Κατασκοπείας/Sicherheitsdienst (SD) και η Mυστική Κρατική Aστυνομία/Geheime Staatpolizei (GeStapo).

κατα την περιοδο του β’ παγκοσμιου πολεμου, στην SS είχαν στρατολογηθεί πάνω από 1 εκατομμύριο άνδρες.

Αν και αρχικά η στρατολόγηση στην SS αρχικά επιτρεπόταν αποκλειστικά σε στελέχη αμιγούς αρείας καταγωγής, η οποία επιβεβαιωνόταν μετά από εξονυχιστικό έλεγχο της καταγωγής, υπό την ηγεσία του Himmler,  εντάχθηκαν σε αυτή ακόμα και άτομα από κατακτημένες χώρες, τα οποία είχαν αντικομμουνιστικές πεποιθήσεις, ενώ προς το τέλος του πολέμου δόθηκε σε εγκληματίες του κοινού ποινικού δικαίου η δυνατότητα να ενταχθούν στην ένοπλη SS.

Η υπομονάδα υπό τον Heydrich 

Η GeStapo, όπως προαναφέρθηκε, δεν προέκυψε από τις ανάγκες της διαχείρισης των εξουσιών της SS αλλά προυπήρξε σαν όργανο από τον Φλεβάρη του 1933, όταν -με την ανάληψη της Καγκελαρίας από τον Hitler- ο Hermann Göring διορίστηκε Υπουργός Εσωτερικών.

Ο Göring αποφάσισε αρχικά να αναδιαμορφώσει τα αστυνομικά τμήματα τοποθετώντας σε όλες τις θέσεις μέλη των Ναζί, ενώ στις 26 Απριλίου του ίδιου έτους, προχώρησε στην δημιουργία της GeStapo, έναν οργανισμό που συνδύαζε πολιτική, εξουσία και πληροφορία.

Η πρώτη σκέψη ήταν ο νέος οργανισμός να ονομαστεί Μυστική Αστυνομική Υπηρεσία/Geheimes Polizeiamt κάτι που αμέσως απορρίφθηκε σαν ιδέα διότι τα γερμανικά αρχικά GPA, θύμιζαν την Σοβιετική Πολιτική Διεύθυνση/Gosudarstvennoye Politicheskoye Upravlenie (GPU).

Το νέο αυτό όργανο είχε ως σκοπό τον εσωτερικό έλεγχο και την κατεύθυνση της πολιτικής σκέψης των πολιτών, ώστε κανείς να μην παρεκκλίνει από την ιδεολογία του καθεστώτος. Οι αστυνομικοί του κυκλοφορούσαν κυρίως με πολιτικά (ή με το χαρακτηριστικό μαύρο πανωφόρι των SS με τα διακριτικά της SD) και χρησιμοποιούσαν οποιαδήποτε μέσα ώστε να εντοπίζουν και να συλλαμβάνουν όσους ήταν αντιτιθέμενοι στο ναζιστικό καθεστώς.

Πήγαιναν κυριολεκτικά από πόρτα σε πόρτα αναζητώντας όσους είχαν αντιταχθεί στο ναζιστικό κόμμα, προχωρούσαν σε συλλήψεις και εκτελέσεις, καταστέλλοντας τελικά κάθε οργανωμένη αντίσταση κατά της εξουσιάζουσας αρχής.

Ο πρώτος διοικητής της ήταν ο Rudolf Diels και σχεδόν ένα έτος μετά, στις 20 Απριλίου 1934, η GeStapo πέρασε στην SS και κατά συνέπεια στα χέρια του Heinrich Himmler, ο οποίος την ανέθεσε στον Reinhard Heydrich.

Οι δυο τους συνεργάστηκαν στενά και άρχισαν αμέσως να εγκαθιστούν το δικό τους προσωπικό σε επιλεγμένες θέσεις. Τα νεοσύστατα γραφεία του οργανισμού γέμισαν με νέους υψηλού μορφωτικού επιπέδου, ενός ευρέος φάσματος ακαδημαϊκών σπουδών, οι οποίοι ήταν φιλόδοξοι, εργατικοί, αποτελεσματικοί και προετοιμασμένοι να προωθήσουν το Ναζιστικό κράτος, με κάθε μέσο.

Η αυξανόμενη δύναμη των SS, οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην GeStapo η οποία ανακάλυψε, μαζί με την SD, πληροφορίες σχετικά με ένα επικείμενο πραξικόπημα από την SA. Η ανακάλυψη αυτή προκάλεσε τη Νύχτα των Μεγάλων Μαχαιριών, δηλαδή τη δολοφονία περισσοτέρων από 100 αναγνωρισμένων ανταγωνιστών του Hitler και την πλήρη υποβάθμιση της SA.

Μετά από αυτό το συμβάν, Himmler και Heydrich χειραφετήθηκαν εξ ολοκλήρου από τον οργανισμό και κάπως έτσι οι αστυνομικές δυνάμεις της GeStapo άρχισαν να μετατρέπονται από όργανα ασφαλείας σε όργανα τρομοκράτησης. Οι αδίστακτες και απάνθρωπες μεθόδοι που εφήρμοζαν, ανέδειξαν την GeStapo σε ένα πανίσχυρο όργανο.

Στις 17 Ιουνίου 1936, η GeStapo αναβαθμίστηκε, έγινε εθνική κρατική υπηρεσία και τοποθετήθηκε υπεράνω όλων των άλλων οργάνων. Συγκεκριμένα, εξαιρέθηκε από δικαστικό έλεγχο για υποθέσεις πολιτών που μηνύουν το κράτος για συμμόρφωση με τους νόμους, γεγονός που έδωσε στον Heydrich εξουσία επιβολής του νόμου της Γερμανίας σε όλες τις υπηρεσίες.

Όσο η αστυνομία εκτελεί τη βούληση της ηγεσίας, ενεργεί νόμιμα.

Werner Best,
Αξιοματούχος της SS

Ουσιαστικά, του δόθηκε η εξουσία να διερευνεί αυτόνομα περιπτώσεις προδοσίας, κατασκοπείας, σαμποτάζ και εγκληματικών επιθέσεων στο Ναζιστικό Κόμμα και τη Γερμανία. Έτσι, το όργανο που διασφάλιζε την εσωτερική τάξη, άρχισε πλέον να στρέφεται ελεύθερα κατά παντός, δεδηλωμένου ή υποτιθέμενου, εχθρού της αρχής, γεγονός που οδήγησε σε αύξηση του προσωπικού του.

Προφασιζόμενοι την ασφάλεια του κράτους, Heydrich και Himmler διέθεταν αυτή την εξουσία για να κάνουν αμέτρητες συλλήψεις και βασανισμούς κομουνιστών, Εβραίων, ομοφυλόφιλων και αντιναζιστών, οδηγώντας τους περισσότερους εξ αυτών σε φυλακές και στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Τα παράδοξα διατάγματα

Η ανεξέλεγκτη εξουσία της περιελάμβανε τη χρήση του διατάγματος Schutzhaft, τη λεγόμενη “προστατευτική επιμέλεια”, την δυνατότητα δηλαδή να φυλακίζει ανθρώπους χωρίς δικαστικές διαδικασίες. Πρόκειται για ένα “προληπτικό μέτρο” το οποίο επέτρεπε να “τίθενται υπό φύλαξη” άτομα, αποκλειστικά και μόνο για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια του κράτους.


Το παράδοξο αυτού του συστήματος ήταν ότι ο κάθε κρατούμενος έπρεπε, πριν περάσει τισ πυλεσ του στρατοπεδου, να υπογράψει το  Schutzhaftbefehl, ένα έγγραφο με το οποίο δηλωνε τον εθελούσιο εγκλεισμο του στο στρατοπεδο συγκεντρωσης.

Επιπλέον, οι πολιτικοί κρατούμενοι σε όλη τη Γερμανία – και από το 1941, σε όλα τα κατεχόμενα εδάφη- σύμφωνα με το διάταγμα Nacht und Nebel, οι κρατούμενοι για αντίσταση κατά των γερμανικών αρχών δεν θα δικάζονταν στην χώρα τους αλλά στην Γερμανία, όπου θα πραγματοποιούνταν η περαιτέρω μεταχείριση τους.

Συνήθως οι συλλήψεις γίνονταν τις νυχτερινές ώρες με σκοπό να μεταφερθούν σε φυλακές εκατοντάδες μίλια μακριά ώστε να περάσουν από ανάκριση και κατ’ επέκταση στα στρατόπεδα συγκέντρωσης.

Οι περισσότεροι εξ αυτών καταδικάστηκαν σε θάνατο και εκτελέστηκαν, άλλοι οδηγήθηκαν σε καταναγκαστικά έργα και πέθαναν εκεί λόγω των συνθηκών δουλειάς, ενώ υπήρχαν πολλοί που εκτελέστηκαν εν ψυχρώ στην ερημιά πριν καν φτάσουν στους ανακριτές, με την πρόφαση ότι επιχείρησαν να αποδράσουν.

Οι οικογένειες των θυμάτων δεν έμαθαν ποτέ με ακρίβεια τι τους συνέβη και που.

Έως τις 30 Απριλίου 1944, τουλάχιστον 6.700 άτομα συνελήφθησαν σύμφωνα με το Nacht und Nebel, ωστόσο, ο συνολικός αριθμός όσων χάθηκαν μέσω αυτού του διατάγματος δεν είναι γνωστός.

Η ηγεσία του Himmler

Ο Heydrich ήταν αποδεδειγμένα ένας πολύ αφοσιωμένος οπαδός αλλά και αδίστακτος εκτελεστής των οραμάτων του Hitler, ωστόσο η θητεία του έληξε με την δολοφονία του στην Πράγα, τον Ιούνιο του 1942. Την θέση του, όπως ήταν αναμενόμενο, κατέλαβε ο Himmler ο οποίος μαζί με τα ηνία του οργανισμού πήρε όση εξουσία χρειαζόταν για να βάλει σε εφαρμογή τα σχέδιά του.

Ο Himmler, όχι μόνο ανταποκρίθηκε στις απαιτήσεις της θέσης που είχε ήδη ως αρχηγός της SS και άλλων οργανισμών, αλλά ξεπέρασε κάθε προσδοκία με την ανάληψη της GeStapo μέσω της οποίας ολοκλήρωσε το σχέδιο της Τελικής Λύσης, το οποίο είχαν ήδη ξεκινήσει να εφαμόζουν με τον Heydrich.

Το σχέδιο αυτό ουσιαστικά ήταν αυτό που σήμερα γνωρίζουμε όλοι ως το Ολοκαύτωμα, δηλαδή την προσπάθεια ολικής εξόντωσης όλων εκείνων που δεν ανταποκρίνονται στις προδιαγραφές της Άρειας φυλής.

Οι πράκτορες είχαν την εντολή να μην υπολογίζουν την ανθρώπινη ζωή και να μη δειλιάζουν έναντι οποιουδήποτε εγκλήματος προς παραδειγματισμό, ως μέσο πρόληψης και διατήρηρης της εξουσίας του Hitler και την ολοκλήρωσης του οράματός του.

Τα μέλη της GeStapo έγιναν από αξιωματούχοι, εκλεκτοί του συστήματος για την ολοκλήρωση του μεγάλου οράματους του ηγέτη. Προχωρούσαν σε συλλήψεις χωρίς ένταλμα και τιμωρούσαν παραδειγματικά όλους τους ενόχους, οδηγώντας σε φριχτό θάνατο χιλιάδες αθώους.

Προσπαθούσαν να εκμαιεύσουν με δόλιο τρόπο από τα παιδιά πληροφορίες για τους γονείς και τα αδέλφια τους, ώστε να εντοπίζουν ακόμα κι εκείνους που ήταν κρυμμένοι!

Η GeStapo με τις νέες αυτές “αποκαλύψεις” έστειλε πλήθος κόσμου στο Auschwitz, το στρατόπεδο που ο ίδιος ο Himmler είχε ζητήσει από το 1940 να δημιουργηθεί, και εκτέλεσε σωρεία εγκλημάτων με θύματα αθώους πολίτες, εντός κι εκτός Γερμανίας.

Σημαντική, για την επίτευξη του οράματος του Himmler, ήταν και η συμβολή του Adolf Eichmann, ο οποίος ήταν προϊστάμενος του Γραφείου Επανεγκατάστασης της GeStapo και στη συνέχεια του Γραφείου Εβραϊκών Υποθέσεων (IV B4).

Ο Eichmann ήταν αυτός που συντόνιζε τη μαζική απέλαση Εβραίων από άλλες κατεχόμενες χώρες και την ένταξή τους στα στρατόπεδα εξόντωσης.

Η τελευταία τριετία

Μετά από ένα “μεγαλειώδες” 7μηνο στην ηγεσία της GeStapo, ο Ernst Kaltenbrunner παρέλαβε την θέση από τον Himmler.

Από το 1943 έως το 1945, η GeStapo ακολούθησε την ίδια στρατηγική και το ίδιο μοτίβο με ακόμα σκληρότερες ενέργειες. Η επιτυχημένη οργάνωση είχε επίσημα μετατραπεί σε μια τρομοκρατική ομάδα, η οποία διέθετε πράκτορες-μέλη σε όλες τις κατεχόμενες χώρες, πολλοί εκ των οποίων μιλούσαν τη γλώσσα της χώρας στην οποία “υπηρετούσαν”, και μπορούσαν να κάνουν μεγάλες δράσεις χωρίς να τους καταλαβαίνει κανείς.

Οι πράκτορες των κατεχόμενων, παρακολουθούσαν κάθε κίνηση και έκαναν άμεσες επεμβάσεις χωρίς οίκτο, διαπράττωντας πολλές φορές τα εγκλήματά τους χωρίς να έχουν εξετάσει ενδελεχώς τους υπόπτους ή με μηδαμινές αποδείξεις.

Η GeStapo ήταν αυτή που ορίστηκε ως το όργανο καταστολής των σαμποταζ, εφαρμόζοντας την τακτική Συλλογικής Ευθύνης Μελών Οικογενειών δολοφόνων και σαμποτέρ. Σύμφωνα με αυτή, η αδίστακτη διοίκηση της GeStapo αποφάσισε όλοι οι άρρενες της οικογένειας κάθε ενόχου εκτελούνταν εν ψυχρώ και τα γυναικόπαιδα της οικογένειας οδηγούνταν σε στρατόπεδο συγκέντρωσης.

Με αυτόν τον τρόπο πολλοί αθώοι έχασαν την ζωή τους ενώ πολλές γυναίκες με τα παιδιά τους δεινοπάθησαν στα στρατόπεδα, απλά και μόνο για να προκληθεί εκφοβισμός.

Οι ενέργειες αυτές, αποφασίζονταν και για ασήμαντη αφορμή, κάνοντας τη διαβόητη GeStapo συνώνυμο του παραλογισμού, της ασυδοσίας και του θανάτου. Ήταν τόσο αδίστακτη η δράση της που στο άκουσμα ότι κάποιος βρέθηκε αντιμέτωπος με τους πράκτορές της, άκουγαν ήδη τις πένθιμες καμπάνες της κηδείας του.

Αβυσσαλέος ήταν και ο χειρισμός των αιχμαλώτων. Η GeStapo ήταν η αρμόδια αρχή για την επίβλεψη των αιχμάλωτων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης, όπου η διαβίωση ήταν οδυνηρή, αφού έλλειψη βασικών ειδών τους ανάγκαζαν να κάνουν ιδιαίτερα σκληρές εργασίες. Πολλοί δεν άντεχαν και πέθαιναν.

Αν όμως, κάποιος “ατίθασος ή αντιδραστικός” έπεφτε στα χέρια των πρακτόρων περνούσε βασανιστική ανάκριση με εξοντωτικά μέσα και σκληρές τακτικές, πριν οδηγηθεί στην εκτέλεση.

Τα μαρτύρια πολλές φορές ήταν τόσο απεχθή και δυσβάσταχτα που αρκετοί δεν έφτασαν στο στάδιο της εκτέλεσης. Το μένος των πρακτόρων ήταν ιδιαιτέρως χαρακτηριστικό, γεγονός που έκανε τους αιχμαλώτους να θεωρούν πραγματικά υπερήρωες εκείνους που κατόρθωσαν να οδηγηθούν στον θάνατο όρθιοι.

Οι σαδιστικές πρακτικές τους περιλάμβαναν διάφορα όργανα και μέσα βασανισμού ενώ πολλές φορές έγινε λόγος και για σεξουαλική κακοποίηση μεταξύ άλλων…

Ο επίλογος της GeStapo γράφτηκε με τη συντριβή του Γ’ Ράιχ, στις 9 Μαΐου 1945, αλλά η πλήρης διάλυση της οργάνωσης αποφασίστηκε κατά τη Διάσκεψη των Αρχηγών των Μεγάλων Δυνάμεων στο Potsdam, ενώ μεταξύ των άλλων διατάχθηκε η κατάσχεση του αρχείου της και η δίωξη των κυριότερων παραγόντων αυτής ως εγκληματιών πολέμου.

Η GeStapo στην Ελλάδα

Η οργάνωση από το 1933 μέχρι το τέλος της, το 1945, είχε υπό την διαχείρισή της κάπου στα 280 στρατόπεδα αναγκαστικής εργασίας σε όλη Ευρώπη, ενώ άλλα τόσα και παραπάνω ήταν τα κρατητήρια-σταθμοί των κατεχομένων χωρών.

Στην Ελλάδα, είχαμε 3 μεγάλα κρατητήρια. Ένα στο κτήριο επί της διευθύνσεως Μέρλιν 6 στο Κολωνάκι, ένα επί της Κοραή 4 στην Αθήνα κι ένα επί της Τσιμισκή 72 στην Θεσσαλονική.

Το κτήριο που άλλοτε χρησιμοποιούσε η GFP σήμερα φιλοξενεί στις εγκαταστάσεις του το εργατικό δυναμικό γνωστής τράπεζας. 

Στο κτήριο της Μέρλιν ήταν η έδρα της περιβόητης οργάνωσης, όπου οδηγούνταν για ανάκριση συλληφθέντες πολίτες από επιχειρήσεις της SS ή από εφόδους της Χωροφυλακής που έλαβαν χώρα σε διάφορα σημεία της πρωτεύουσας.

Χιλιάδες Ελλήνων πέρασαν από εκεί ή από το μαρτυρικό υπόγειο της Κοραή, όπου στεγαζόταν τα κρατητήρια της Kommandantur, καθώς επίσης και από τα γραφεία της Τσιμισκή, όπου είχε την έδρα της η Γερμανική Μυστική Στρατιωτική Αστυνομία/Geheim Feld Polizei (GFP).

Πολλοί εξ αυτών κατέληξαν στα Στρατόπεδα Συγκέντρωσης Χαϊδαρίου, Auschwitz, Dachau και Mauthausen, άλλοι εκτελέστηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής ενώ λίγοι ήταν αυτοί που κατόρθωσαν να επιζήσουν όλες τις κακουχίες και γύρισαν πίσω ζωντανοί.

Μεταξύ των χιλιάδων που πέρασαν από εκεί, ήταν και αρκετοί μεγάλοι καλλιτέχνες, δημιουργοί και άνθρωποι του πνεύματος, ενώ εκτός από Έλληνες, στους χώρους αυτούς βρέθηκαν επίσης Γερμανοί και Ιταλοί αντιφασίστες, καθώς επίσης και παιδιά 14 ετών, τα οποία κατηγορήθηκαν για ασήμαντα παραπτώματα.

Όλοι αυτοί κατέληξαν στα χέρια της GeStapo όχι μόνο από τους δαιμόνιους πρακτόρους αλλά και από τους Έλληνες συνεργάτες τους, οι οποίοι διατελούσαν κυρίως την θέση του διερμηνέα, ενώ δεν ήταν λίγοι αυτοί που δείλιασαν και δέχτηκαν να γίνουν καταδότες και βασανιστές, προκειμένου να φύγουν από αυτόν τον εφιάλτη ζωντανοί.

Αν και το κτήριο της έδρας της GeStapo, επί της Μέρλιν, δεν υπάρχει πια και στην θέση του έχει χτιστεί ένα άλλο, στην είσοδό του έχει τοποθετηθεί ένα μικρό μνημείο προς τιμήν των όσων συνέβησαν στο παρελθόν.

Το μνημείο περιλαμβάνει μια πόρτα των κρατητηρίων της Kommandantur και ένα γλυπτό του Θανάση Απάρτη που συμβολίζει τον Έλληνα αγωνιστή που αντιτάχθηκε στην Ναζιστική κτηνωδία.

Από την άλλη τα υπόγεια της Κοραή, από το 1991 κυρήχθηκε Ιστορικό Διατηρητέο Μνημείο, έγιναν οι απαιτούμενες εργασίες αναστήλωσης και συντήρησης ώστε να είναι επισκέψιμος χώρος και λειτουργεί ως Χώρος Ιστορικής μνήμης.

Από τα συγκλονιστικά ευρήματα που μπορεί κάποιος να δει, το πιο συγκλονιστικό στον χώρο αυτό είναι πως αποδεικνύει ότι οι τοίχοι έχουν όντως την δική τους ιστορία εκεί κάτω, καθώς φιλοξενούν χαραγμένα μηνύματα όσων πέρασαν από εκεί… Το αίσθημα είναι προφανώς ανατριχιαστικό και συγκινητικό.


Μπορείτε να δείτε λεπτομέρειες και πληροφορίες για τον χώρο εδώ:

 

 

Κοινοποιήστε
Διαμαντούλα Χατζηαντωνίου
Απόφοιτη ΙΕΚ Οικονομίας & Διοίκησης και πιστοποιημένη Δημοσιογράφος διαδικτύου, με συμμετοχές σε πολλά σεμινάρια ποικίλου ενδιαφέροντος και κατευθύνσεως. Έχει λάβει το πρώτο βραβείο ποίησης στην Θεσσαλία, σε μαθητικό διαγωνισμό. Δραστηριοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, ως ραδιοφωνική παραγωγός, αρθρογράφος καλλιτεχνικών ειδήσεων και ερασιτέχνης ηθοποιός. Θρέφει μεγάλη αγάπη για τις τέχνες, την φύση, την φιλοσοφία και την ψυχολογία ενώ αφιερώνει αρκετό χρόνο σε θέματα κοινωνικής και ιστορικής φύσεως. Αγαπημένη της ερώτηση: Γιατί; Αγαπημένο μότο: Αξίζει να βρίσκεις λόγους να γελάς