Για την ιστορία και όσους δεν γνωρίζουν, το Halloween ή αλλιώς All Hallows’ Eve γιορτάζεται κάθε χρόνο στις 31 Οκτωβρίου, την παραμονή δηλαδή των Αγίων Πάντων (γιορτή που τιμάται την ίδια μέρα τόσο στην Ορθόδοξη όσο και στην Καθολική Εκκλησία). Θεωρείται πως έχει τις ρίζες του στο αρχαίο κέλτικο φεστιβάλ Samhaim, όπου αυτή η μέρα σηματοδοτούσε το τέλος της εποχής, την αρχή του χειμώνα και παράλληλα μια μέρα κατά την οποία γεφυρώνεται ο κόσμος των ζωντανών με αυτόν των νεκρών.
Σε κάποιες χώρες της Ευρώπης τα έθιμα της ημέρας περιελάμβαναν προσευχές και τιμές στους νεκρούς συγγενείς, ενώ με τα αποικιακά κύματα Ιρλανδών και Βρετανών του 19ου αιώνα το Halloween έγινε μια από τις δημοφιλέστερες γιορτές και στην Αμερική. Η γιορτή σήμερα πλέον έχει κυρίως εμπορικό, παρά θρησκευτικό χαρακτήρα (περισσότερο μάλλον παρά-θρησκευτικό-παγανιστικό) με φαντασμαγορικές παρελάσεις, θεματικά σκηνικά, spooky στολές και στολισμούς και το γνωστό έθιμο του “trick or treat” (“φάρσα ή κέρασμα“).
Φυσικά το Halloween και ο μυστικιστικός του χαρακτήρας έχει εμπνεύσει πολλάκις τον χώρο της τέχνης, κυρίως τη λογοτεχνία και τον κινηματογράφο, με τις ιστορίες τρόμου να έχουν την τιμητική τους. Ιστορίες τρόμου που έχουν συνδεθεί με αστικούς μύθους και διηγήσεις που έχουν στόχο να προκαλέσουν “για πλάκα” όσο γίνεται περισσότερο φόβο.
Όλα καλά μέχρι εδώ, αλλά το σκηνικό γίνεται πραγματικά τρομακτικό όταν εν μέσω των εορτασμών οι ιστορίες τρόμου παίρνουν σάρκα και οστά και εξελίσσονται σε αληθινούς φόνους με πραγματικά θύματα…
Εκτός από το ετήσιο ρεκόρ πωλήσεων σε γλυκά και ζαχαρωτά, σύμφωνα με επίσημα αστυνομικά στοιχεία, η εγκληματικότητα την ημέρα του Halloween στην Αμερική αυξάνεται τα τελευταία χρόνια κατά 26% τουλάχιστον σε σχέση με τις υπόλοιπες ημέρες. Τα εγκλήματα ποικίλουν από ατυχήματα που σχετίζονται με την κατανάλωση αλκοόλ, πλήθος από ληστείες, μέχρι βιασμούς και δολοφονίες.
____________________________________
“The Man Who Killed Halloween”
Μια από τις πιο γνωστές υποθέσεις ενός πραγματικά μακάβριου Halloween έλαβε χώρα το 1974, όταν ο 30χρονος πατέρας Ronald Clark O’Bryan δηλητηρίασε και σκότωσε τον 9χρονο γιό του, για να εισπράξει την αποζημίωση από την ασφάλεια ζωής του. Ο τύπος ήταν χρεωμένος κοντά στα 100.000 δολάρια και σκέφτηκε να βγει από το οικονομικό του αδιέξοδο δολοφονώντας το ίδιο του το παιδί…
Δηλητηρίασε με υδροκυάνιο τα ζαχαρωτά του γιού του, της κόρης του και άλλων τριών παιδιών της γειτονιάς για ξεκάρφωμα έχοντας σκοπό να κατηγορήσει έναν γείτονα για τον θάνατό τους. Τα υπόλοιπα παιδιά ευτυχώς δεν έφαγαν τα ζαχαρωτά τους, όμως δεν έγινε το ίδιο και με τον μικρό Timothy. Με την πρώτη μπουκιά παραπονέθηκε ότι η γεύση του ήταν πικρή και σύντομα άρχισε να υποφέρει από φρικτούς πόνους στο στομάχι και να κάνει ασταμάτητα εμετό. Πριν καν φτάσουν στο νοσοκομείο, ο Timothy ήταν νεκρός.
Η νεκροψία δεν άργησε να δείξει το δηλητήριο και ο αισχρός (πα)τέρας προσπάθησε να ρίξει το φταίξιμο πράγματι σε έναν γείτονα υποστηρίζοντας ότι αυτός είχε δώσει στα παιδιά τα γλυκά. Οι έρευνες όμως στη γειτονιά έδειξαν ότι αυτός ο άνθρωπος εκείνη τη μέρα έλειπε στη δουλειά του, αλλά και ότι κανένας από τους γείτονες δεν είχε από τα συγκεκριμένα ζαχαρωτά. Ο Ronald είχε κάνει ασφάλεια ζωής και στα δύο παιδιά του μόλις μερικές μέρες πριν τον φόνο εν αγνοία της μητέρας τους, ενώ κουβαλούσε και κάμποσες κατηγορίες για προβλήματα και υποψίες κλοπής σε δουλειές που είχε κάνει.
Ο “άνθρωπος που σκότωσε το Halloween”, όπως τον ονόμασαν τότε τα μίντια, κρίθηκε ένοχος για τη δολοφονία του γιού του και τις απόπειρες εναντίον των υπόλοιπων παιδιών και καταδικάστηκε σε θάνατο. Εκτελέστηκε με θανατηφόρο ένεση το 1984.
John D. White
Αν ο πρώτος δολοφόνος της λίστας ήταν ένα προβληματικό μυαλό που έδρασε -ας πούμε- εν βρασμώ, ο John D. White ήταν ένας original ψυχάκιας με εμφανείς δολοφονικές τάσεις. Πριν το τελικό έγκλημα την ημέρα του Halloween, ο τύπος επιτέθηκε πρώτη φορά στα 22 του χρόνια, το 1980, σε μια 17χρονη γειτόνισσά του. Αφού την ξεμονάχιασε κάπου, την μαχαίρωσε στην πλάτη γελώντας και μετά από λίγο την άφησε να φύγει λέγοντάς της “Λυπάμαι που πρέπει να φύγεις έτσι, αλλά τι είσαι, απλώς μια γυναίκα”.
Ο “πολύς άντρας” κατάφερε να πείσει το δικαστήριο ότι είχε ψυχολογικό πρόβλημα και με βύσμα τον πατέρα του τελικά η ποινή του μετατράπηκε σε μια συμφωνία να γλυτώσει τη φυλακή αν δεχτεί για δύο χρόνια ψυχιατρική θεραπεία.
Ο White φυσικά δεν άργησε να “χτυπήσει” ξανά. Τον Ιούλιο του 1994, εννέα χρόνια αργότερα, δολοφόνησε άγρια την 26χρονη Vicky Sue Wall, με την οποία είχε και παράνομη σχέση (όντας παντρεμένος τότε με δύο παιδιά). Η κοπέλα ήταν αγνοούμενη για έξι εβδομάδες, ώσπου το σώμα της βρέθηκε σε προχωρημένη αποσύνθεση. Ο White καταδικάστηκε και πέρασε 13 χρόνια στη φυλακή για τον φόνο της πριν αφεθεί ξανά ελεύθερος.
Νύχτα του Halloween του 2012. Ο White επιτέθηκε στην κόρη της νέας του γκόμενας, την 24χρονη Rebekah Gay. Έξω από το ίδιο της το σπίτι, την χτύπησε με ένα λαστιχένιο σφυρί στο κεφάλι και τη στραγγάλισε με ένα φερμουάρ. Μετά στοίβαξε το σώμα της σε σακούλες σκουπιδιών και το πέταξε στο δάσος.
Στη συνέχεια, επέστρεψε στο σπίτι που ήταν ο 3χρονος γιός της άτυχης κοπέλας, τον βοήθησε να βάλει το κοστούμι του για τη βραδιά του Halloween και τον συνόδεψε στον πατέρα του.
Ο αδίστακτος δολοφόνος συνελήφθη για άλλη μια φορά και καταδικάστηκε (επιτέλους) σε 56 χρόνια φυλάκισης. Μεταξύ άλλων κατέθεσε ότι είχε βγάλει τα ρούχα της κοπέλας, γιατί είχε φαντασιώσεις νεκροφιλίας, αλλά δεν θυμόταν αν τελικά ολοκλήρωσε την επιθυμία του ή όχι…
Μετά από τρεις μήνες στη φυλακή, κρεμάστηκε στο κελί του.
Τριπλό φονικό
Τη βραδιά του Halloween του 2010 ο 16χρονος Devon Griffin γύρισε σπίτι του από την εκκλησία και βρήκε τα πτώματα του αδερφού του Derek Griffin, της μητέρας του Susan Liske και του πατριού του William Liske. Για λίγο νόμιζε πως ήταν άλλη μια μακάβρια φάρσα λόγω της ημέρας προτού συνειδητοποιήσει έντρομος ότι πράγματι τα μέλη της οικογένειάς του είχαν δολοφονηθεί.
Ένοχος για τις δολοφονίες κρίθηκε σύντομα ο 24χρονος γιος του πατριού του, William Liske Jr, ο οποίος είχε ιστορικό ψυχικών διαταραχών και είχε διαγνωστεί με σχιζοφρένεια, ενώ στο παρελθόν είχε κατηγορηθεί για ληστεία και συμπεριφορές βίας. Ο νεαρός ομολόγησε τους φόνους και καταδικάστηκε σε τρεις φορές ισόβια χωρίς πιθανότητα απαλλαγής. Το 2015 αυτοκτόνησε στο κελί του.
Η αισχρή δολοφονία της Arpana Jinaga
Το 2008, σε μια πολυκατοικία στην περιοχή του Seattle διοργανώθηκε ένα πάρτυ για τη βραδιά του Halloween. Μια από τις ενοίκους ήταν και η 24χρονη Arpana Jinaga, μια πολύ συμπαθής και ταλαντούχα κοπέλα με καταγωγή από την Ινδία, που βρισκόταν στην Αμερική για σπουδές και μια πολύ καλή δουλειά πάνω στον Προγραμματισμό.
Εκείνο το βράδυ ο εορταστικός συνωστισμός και η φασαρία δεν άφησαν πολλά να γίνουν αντιληπτά, όμως όταν ο πατέρας της Arpana είδε ότι η κόρη του δεν απαντούσε επανειλημμένα στα τηλεφωνήματά του, άρχισε να ανησυχεί. Τη Δευτέρα 3 Νοεμβρίου ένας φίλος του μαζί με έναν γείτονά της πήγαν στο διαμέρισμά της για να ελέγξουν.
Η πόρτα του διαμερίσματος είχε παραβιαστεί και οι δύο άντρες δεν άργησαν να βρουν το νεκρό σώμα της κοπέλας στο πάτωμα του δωματίου της. Η Arpana είχε χτυπηθεί πολύ άσχημα, είχε φιμωθεί με κολλητική ταινία, είχε βιαστεί και εν τέλει στραγγαλιστεί με ένα κορδόνι παπουτσιού. Ο δολοφόνος της είχε προσπαθήσει να καλύψει τα ίχνη του ποτίζοντας το σώμα της κοπέλας με λάδι αυτοκινήτου και τα χέρια της με καθαριστικό τουαλέτας. Τα σεντόνια του κρεβατιού της έλειπαν, ενώ μια κουβέρτα βρέθηκε μισοκαμμένη στην μπανιέρα.
Παρά τις προσπάθειές του όμως δείγματα DNA βρέθηκαν, μόνο που… ανήκαν σε τρία διαφορετικά άτομα. Στο κορδόνι του στραγγαλισμού βρέθηκε το DNA ενός ατόμου που είχε ισχυρό άλλοθι εκείνη την ημέρα. Στο λαιμό της, τα ρούχα και την κολλητική ταινία βρέθηκε DNA του Emanuel Fair, ενός καταδικασμένου βιαστή, που είχε βιάσει ένα 14χρονο κορίτσι το 2004. Στο μπουκάλι με το λάδι αυτοκινήτου που βρέθηκε στον κάδο σκουπιδιών αναγνωρίστηκε το DNA του γείτονά της, που ήταν παρόν στην ανακάλυψη του πτώματος. Ο ίδιος έγειρε περισσότερες υποψίες όταν είπε ψέματα ότι δεν είχε μιλήσει με την κοπέλα, ενώ ήταν ο τελευταίος που της είχε τηλεφωνήσει πριν τον φόνο. Επίσης είχε προσπαθήσει αποτυχημένα να φύγει για Καναδά.
Μέσα στα επόμενα χρόνια έγιναν δύο δίκες, όμως λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων τόσο ο βιαστής Emanuel Fair όσο και ο γείτονας απαλλάχτηκαν από τις κατηγορίες. Ο κύριος λόγος αθώωσής τους ήταν ότι δεν μπόρεσε ποτέ μέχρι σήμερα να εξακριβωθεί αν έδρασαν μαζί ως δολοφόνοι ή όχι ή ποιός τέλος πάντων ήταν ο δράστης. Έτσι ο αισχρός φόνος της Arpana Jinaga παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστος…
“Trick or treat”
Η εννιάχρονη Lisa French βγήκε βόλτα στη γειτονιά της να μαζέψει κεράσματα την ημέρα του Halloween του 1973. Όταν χτύπησε την πόρτα του 30χρονου τότε γείτονά της Gerald Turner, εκείνος της επιφύλασσε την πιο εφιαλτική εκδοχή του αγαπημένου στα παιδιά trick or treat…
Ο τύπος πήρε το κοριτσάκι μέσα στο σπίτι του, το οδήγησε στο δωμάτιό του, το βίασε και το στραγγάλισε. Έβαλε το νεκρό σώμα της σε σακούλες σκουπιδιών και το πέταξε σε έναν επαρχιακό δρόμο κοντά σε ένα αγρόκτημα. Το DNA του βρέθηκε εύκολα στο σώμα της μικρής και ο Turner συνελήφθη και ομολόγησε την αισχρή του πράξη.
Καταδικάστηκε σε 38 χρόνια φυλάκισης με δυνατότητα απαλλαγής, την οποία κατάφερε να πάρει το 1992. Το γεγονός αυτό ώθησε τους κρατικούς νομοθέτες να διαμορφώσουν τον νόμο περί σεξουαλικών εγκλημάτων επιτρέποντας να μπορούν να διατηρούνται υπό κράτηση κατάδικοι για σεξουαλικά αδικήματα εάν θεωρούνται δυνητικά βίαιοι.
Πράγματι ο Turner απέδειξε ότι ήταν μια από αυτές τις περιπτώσεις, αφού το 1998 έχασε την απαλλαγή του, καθώς βρέθηκε στην κατοχή του σκληρό πορνογραφικό υλικό. Κρίθηκε ένοχος εκ νέου και καταδικάστηκε σε επιπλέον 15 χρόνια φυλάκιση.
47 χρόνια μετά το φρικτό του έγκλημα ο Turner αναμένεται να επιστρέψει στο δικαστήριο για να εξεταστεί αν μπορεί να αφεθεί ελεύθερος ή θα πρέπει να παραμείνει στη φυλακή…
_____________________________________
Εμείς στο χωριό μας σίγουρα δεν είχαμε Halloween και όσο κι αν μας ενθουσιάζουν οι χαριτωμένοι, spooky στολισμοί, τα θεματικά μαύρα-πορτοκαλί γλυκίσματα και τα events, που τα τελευταία χρόνια γίνονται όλο και πιο δημοφιλή και στη χώρα μας, το αμερικάνικο, το γνήσιο το Halloween δεν το ζούμε κι ούτε πρόκειται. Και καλά κάνουμε.