Η τεχνητή μουμιοποίηση ανθρώπων και ζώων δεν είναι κάτι άγνωστο στις ανθρώπινες κοινωνίες, αντιθέτως διαθέτει και μια μακρά ιστορία σε αυτές, με χαρακτηριστικό και αρχικό παράδειγμα τις ταφικές παραδόσεις της Αρχαίας Αιγύπτου από την βασιλεία των Πτολεμαίων. Ανάλογες ιστορικές κουλτούρες μουμιοποίησης έχουν βρεθεί και καταγραφεί σε περιοχές της Αφρικής, της Ασίας, της Αμερικής, της Αυστραλίας και της Ευρώπης.
Κατά κύριο λόγο, η παράδοση της μούμιας έχει θρησκευτικό χαρακτήρα, ενώ η τεχνοτροπία της έχει γίνει αντικείμενο εκτενούς επιστημονικής μελέτης μέχρι σήμερα και εύκολα ανάγεται σε μια μορφή τέχνης.
Σε πλαίσια άλλοτε πιο αποδεκτά και άλλοτε πιο παράλογα έχουμε δει μέχρι σήμερα διάφορες περιπτώσεις που νεκροί άνθρωποι διατηρήθηκαν τεχνητά ως “μούμιες” για διάφορους λόγους και πέραν κάποιας θρησκείας. Από το ταριχευμένο σώμα του Vladimir Lenin στο μαυσωλείο της Κόκκινης Πλατείας, μέχρι τον καρκινοπαθή Alan Billis, που εθελοντικά πρόσφερε το σώμα του για μουμιοποίηση σε μια αρχαιολογική ερευνητική ομάδα το 2010.
Κάποιοι ίσως να θυμάστε και την σχετική ιστορία του Γερμανού γιατρού Carl Tanzler, που κατάφερε για τουλάχιστον δέκα χρόνια να διατηρήσει κρυφά το αυτοσχέδια ταριχευμένο σώμα της αγαπημένης του…
Δείτε εδώ: Ιστορίες για αγρίους: Carl Tanzler (Μια ανατριχιαστική ιστορία αγάπης)
Φθάνοντας (επιτέλους) στην σημερινή μας ιστορία, θα δούμε την περίπτωση της Pascualita, που για 90 ολόκληρα χρόνια μέχρι και σήμερα, όσοι τη γνωρίζουν, βρίσκονται σε δίλημμα αν πρόκειται για αληθινή μούμια ή μια μοναδικά ρεαλιστική κούκλα βιτρίνας…
_______________________________
Σε έναν κεντρικό δρόμο της πόλης Chihuahua στο Μεξικό βρίσκεται το κατάστημα νυφικών, σήμερα γνωστό ως Pascualita. Ένα συνηθισμένο κατά τα άλλα κατάστημα του είδους του, που όμως φημίζεται στην περιοχή, και όχι μόνο, για το αληθινό μυστήριο που φιλοξενεί.
Μια από τις κούκλες της βιτρίνας του καταφέρνει να διχάσει την κοινή γνώμη για δεκαετίες, αφού πρόκειται σίγουρα για την κούκλα με τα πιο τρομερά ρεαλιστικά χαρακτηριστικά που έχει δει κανείς ποτέ.
Η περίεργη κούκλα τοποθετήθηκε για πρώτη φορά στη βιτρίνα του καταστήματος (“La Popular” τότε) τον Μάρτιο του 1930.
Οι περαστικοί δεν άργησαν να παρατηρήσουν ότι έμοιαζε εκπληκτικά με την κόρη της ιδιοκτήτριας Pascuala Esparza, που είχε πεθάνει από τσίμπημα δηλητηριώδους αράχνης την ημέρα του γάμου της μόλις λίγες ημέρες πριν.
Το όνομα της κοπέλας έχει χαθεί στο πέρασμα των χρόνων και μέσω της κούκλας έχει μείνει γνωστή ως La Pascualita.
Τα πρωτοφανή -ειδικά για εκείνη την εποχή- ρεαλιστικά χαρακτηριστικά της και η ισχυρή της ομοιότητα με τη νεκρή κοπέλα, οδήγησαν πολλούς να πιστεύουν ότι η πληγωμένη μάνα είχε ταριχεύσει το σώμα της κόρης της, ώστε να την κρατήσει όσο γίνεται κοντά της.
Τα χέρια και τα νύχια της έχουν εξαιρετική λεπτομέρεια, που δεν βλέπουμε ούτε στα πιο καλοφτιαγμένα και σύγχρονα κέρινα ομοιώματα. Τόσο ρεαλιστική λεπτομέρεια, που διάφοροι ειδικοί υποστηρίζουν ότι είναι πρακτικά αδύνατο να αποτυπωθεί σε μια κούκλα. Το δέρμα της είναι απαλό με όψη αληθινών ανθρώπινων πόρων, ενώ στα πόδια της υπάρχουν και ορατές φλέβες.
Αυτό όμως που πολλοί επισκέπτες συχνά αποφεύγουν να κοιτάξουν για πολλή ώρα είναι τα μάτια της. Το διεισδυτικό και σχεδόν ανθρώπινο βλέμμα της προκαλεί σε πολλούς ανατριχίλα, ενώ κάποιοι αναφέρουν ότι αισθάνονται να τους κοιτάει ή να τους ακολουθεί όταν κινούνται εκεί γύρω. Άλλοι ανέφεραν ότι είδαν την κούκλα να μετακινείται από τη θέση της στο κατάστημα κατά τη διάρκεια της νύχτας.
Οι μόνοι που αλλάζουν ως και σήμερα ρούχα στην κούκλα είναι οι ίδιοι οι ιδιοκτήτες και ορισμένοι έμπιστοι υπάλληλοί τους. Η αλλαγή των ρούχων της Pascualita γίνεται πάντα μακρυά από τα μάτια των επισκεπτών, πίσω από μια βαριά μαύρη κουρτίνα, ενώ πάντα την ντύνουν με ένα πλούσιο νυφικό, κλασσικού τύπου, που αφήνει κυρίως μόνο το πρόσωπο και τα χέρια της σε κοινή θέα.
Η Sonia Burciaga, υπάλληλος του καταστήματος για αρκετά χρόνια, είχε δηλώσει: “Κάθε φορά που πηγαίνω κοντά στην Pascualita τα χέρια μου ιδρώνουν. Τα χέρια της είναι τόσο ρεαλιστικά και έχει και κιρσούς στα πόδια της. Πιστεύω πως είναι πραγματικός άνθρωπος”.
Η φήμη της ίσως ταριχευμένης Pascualita εξαπλώθηκε ραγδαία από την πρώτη στιγμή και δεκάδες άνθρωποι κατέφθαναν στο κατάστημα για να δουν με τα μάτια τους το μυστηριώδες ομοίωμα. Η ιδιοκτήτρια δεχόταν απειλές και κατηγορίες και αναγκάστηκε για να κατευνάσει τον ντόρο να δηλώσει ότι οι φήμες που ακουγόντουσαν δεν ήταν αλήθεια.
Ο μύθος όμως της Pascualita δεν έμελλε πλέον να ξεχαστεί.
Επισκέπτες καταφθάνουν μέχρι και σήμερα στο κατάστημα για να διαπιστώσουν την ανατριχιαστική ιδιαιτερότητα της Pascualita διατηρώντας παράλληλα τον μύθο της μέσα στα χρόνια που περνούν. Διάφοροι ειδικοί έχουν καταθέσει τις θεωρίες τους για το ομοίωμα, όμως δεν έχουν καταφέρει να δώσουν μια σίγουρη απάντηση στο μυστήριο.
Θα μπορούσε πράγματι η οικογένεια να είχε προσλάβει έναν εξαιρετικό ταριχευτή για να διατηρήσουν το σώμα της άτυχης κόρης τους;
Οι λογικές πιθανότητες κάτι τέτοιο να έχει συμβεί και ιδιαίτερα τη δεκαετία του ’30 είναι αρκετά περιορισμένες, αν και το Μεξικό γενικά φημίζεται για τους καλούς ταριχευτές του.
Η ταρίχευση ανθρώπου είναι μια πολύ απαιτητική, δαπανηρή και ιδιαίτερη διαδικασία, που απαιτεί τόσο σωστή και συγκεκριμένη συντήρηση ανά διαστήματα, αλλά αφήνει συνήθως και εμφανή σημάδια στο ταριχευμένο σώμα. Σημάδια που η Pascualita δεν φαίνεται να έχει.
Από την άλλη, σημάδια ραμμάτων ή το “στέγνωμα” των χαρακτηριστικών του προσώπου που προκαλεί η ταρίχευση, θα μπορούσε να διορθωθεί χρησιμοποιώντας το σωστό είδος κεριού κοσμετολογίας.
Τα σημεία που πραγματικά προβληματίζουν και τους ειδικούς είναι κυρίως τα χέρια της κούκλας. Αν η εξαιρετική τους λεπτομέρεια και η ανθρώπινη όψη τους είναι έργο ενός δημιουργού κέρινων ομοιωμάτων, τότε σίγουρα μιλάμε για έναν αξιομνημόνευτα φοβερά ταλαντούχο καλλιτέχνη.
Έναν καλλιτέχνη που τόσα χρόνια δεν εμφανίστηκε να διεκδικήσει τα εύσημα του έργου του. Όλως περιέργως δεν έχει υπάρξει κανένα στοιχείο εδώ και 90 χρόνια για το ποιος θα μπορούσε να έχει επιμεληθεί το διάσημο ομοίωμα.
Επίσης δεν έχει βρεθεί πουθενά στον κόσμο κάποια άλλη κούκλα που να μοιάζει στη μορφή και τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της Pascualita.
Μια θεωρία γύρω από τον αστικό θρύλο της Pascualita αναφέρει την ανάμειξη ενός μάγου αποκρυφιστή, που προσέλαβε η Pascuala Esparza για να διατηρήσει με τη βοήθεια της μαγείας την κόρη της “ζωντανή”. Τα μάγια του υποτίθεται επέτρεψαν στο νεκρό σώμα να μείνει αναλλοίωτο στο χρόνο σαν την τέλεια μούμια ή ότι παγίδεψε την ψυχή της άτυχης κόρης στο ομοίωμά της.
Σε μια ακόμα εκδοχή αναφέρεται ότι επρόκειτο για έναν περιπλανώμενο Γάλλο μάγο, που είδε το ομοίωμα της Pascualita, το ερωτεύτηκε και το επισκεπτόταν κάθε βράδυ δίνοντάς του ζωή ώστε να περνάει χρόνο μαζί της.
Φυσικά τέτοιου είδους θεωρίες δεν μπορούν να αποδειχθούν με κάποιο τρόπο.
Οι περισσότεροι πάντως, αφού δεν μπορούν να αμφισβητήσουν τη μυστηριώδη ιδιαιτερότητα της κούκλας, πιστεύουν ότι η αλήθεια βρίσκεται κάπου στη μέση.
Αληθινή ή φανταστική, πάντως, η φήμη της Pascualita έχει ωφελήσει στο έπακρο τους τότε, αλλά και τους τωρινούς ιδιοκτήτες διατηρώντας την επιχείρησή τους σε υψηλά κέρδη και την κούκλα ως ένα από τα δημοφιλή αξιοθέατα μυστηρίου του Μεξικού.
Ενδεχομένως να μπορούσε με έναν τρόπο να δοθεί κάποια απάντηση με μια σχετική έρευνα, αλλά όπως φαίνεται, οι ιδιοκτήτες προτιμούν να διατηρήσουν το μυστήριο που κρατά ψηλά την επιχείρησή του όσο γίνεται περισσότερο.
Φαίνεται επίσης ότι εκτός από κέρδη, η ιδιόμορφη κούκλα φέρνει και καλοτυχία, αφού λέγεται ότι οι μέλλουσες νύφες που επιλέγουν το φόρεμα που φοράει η Pascualita στη βιτρίνα, έχουν έναν πολύ ευτυχισμένο γάμο.
__________________________________
Πολλοί παρομοιάζουν την περίπτωση της Pascualita με αυτή της Rosalia Lombardo, μια από τις πιο άψογα διατηρημένες μούμιες που έχουν βρεθεί ποτέ. Πρόκειται για τη μούμια ενός δίχρονου κοριτσιού, που πέθανε το 1920 στο Παλέρμο της Σικελίας από την ισπανική γρίπη.
Ο ταριχευτής της, Alfredo Salafia, έκανε τόσο εντυπωσιακή δουλειά, που όχι μόνο το σώμα φαίνεται ακόμα “φρέσκο”, αλλά και τα εσωτερικά όργανα παραμένουν ανέπαφα έναν αιώνα αργότερα!
Για κάποιους λοιπόν αποτελεί μια ικανοποιητική απόδειξη ότι ναι, θα μπορούσε να έχει γίνει μια πολύ πετυχημένη μουμιοποίηση ενός μέρους ή ολόκληρου του σώματος της “νεκρής νύφης”.
Πάντως, όσοι έχουν δει από κοντά την Pascualita, προκαλούν όσους έχουν αμφιβολίες να πάνε μια βόλτα ως το Μεξικό και να δουν και μόνοι τους. Στην τελική, αν δεν είναι μια εξαιρετικά πετυχημένη ταρίχευση πτώματος, τότε είναι ένα εξαιρετικά ρεαλιστικό έργο ενός ταλαντούχου καλλιτέχνη, που έχει ενδιαφέρον κανείς να δει.
Ό,τι νομίζετε εσείς…