Δεκαετία του 1960, ο 27χρονος Ian Brady και η κοπέλα του, η 23χρονη Myra Hindley, συλλαμβάνονται για κακοποίηση και δολοφονία πέντε παιδιών. Οι τρομερές λεπτομέρειες της απαγωγής, των βασανιστηρίων, των ξυλοδαρμών και της σεξουαλικής κακοποίησης αποκαλύφθηκαν στο δικαστήριο μετατρέποντάς τους στο πιο μισητό ζευγάρι serial killer στη Βρετανία.
Οι φόνοι του ζευγαριού έμειναν γνωστοί ως Moors Murders λόγω της πρακτικής τους να θάβουν τα θύματα στην έρημο Saddleworth Moor στη βορειοδυτική Αγγλία.
________________________________
Ο Ian Brady γεννήθηκε στη Γλασκόβη το 1938. Η μητέρα του τον παραμελoύσε αρκετά και έτσι μεγάλωσε από ανάδοχους γονείς στο Gorbals – την πιο δύσκολη παραγκούπολη της Γλασκόβης.
Aπό νωρίς φάνηκε η ιδιόρρυθμη συμπεριφορά του, έτσι με δικαστική απόφαση στάλθηκε πίσω στο Μάντσεστερ για να ζήσει με τη μαμά του και τον νέο σύζυγό της, τον Patrick Brandy, από τον οποίο παίρνει και το επίθετο του. Καθώς ο καιρός περνάει, ο Ian βυθίζεται στο αλκοόλ και ο ασταθής χαρακτήρας του γίνεται όλο και πιο έντονος. Στα εφηβικά του χρόνια διάβαζε βιβλία για τη ναζιστική Γερμανία, τον σαδισμό και τη σεξουαλική διαστροφή.
Το 1961, ο Ian γνωρίζει για πρώτη φορά τη 18χρόνη τότε Myra Hindley που εργαζόταν ως γραμματέας στην ίδια εταιρεία όπου εκείνος δούλευε ως υπάλληλος. Αναφέρεται πως η Myra εντυπωσιάστηκε αμέσως όταν είδε τον Ian να διαβάζει το Mein Kampf στα γερμανικά. Στο πρώτο τους ραντεβού πήγαν στο σινεμά και είδαν μια ταινία σχετικά με τα βασανιστήρια των γιατρών των στρατοπέδων συγκέντρωσης και “γοητευμένοι” άρχισαν από τότε μαζί να διαβάζουν για ναζί εγκληματίες τις φρικαλεότητές τους.
Σύντομα έφτασαν να συζητάνε για το πως μπορούσαν να διαπράξουν και μαζί εγκλήματα, αρχικά μιλώντας για ληστείες που θα τους κάνουν πλούσιους. Αλλά τελικά αποφάσισαν ότι η δολοφονία ήταν περισσότερο στο στυλ τους και έτσι το 1963 αρπάζουν το πρώτο τους θύμα: την 16χρόνη Pauline Reade…
Τα θύματα
Pauline Reade, 16 ετών
Η νεαρή κοπέλα απήχθη το 1963 καθώς πήγαινε να διασκεδάσει σε μία ντίσκο στο Μάντσεστερ. Ο Ιan και η Myra την κακοποίησαν άγρια σεξουαλικά και στη συνέχεια διαμέλισαν το σώμα της. Το πτώμα της βρέθηκε στο Saddleworth Moor. Ομολόγησαν την δολοφονία της το 1985.
Keith Bennett, 12 ετών
Εξαφανίστηκε τον Ιούνιο του 1964. Ενώ πήγαινε στο σπίτι της γιαγιάς του στο Longsight, η Myra Hindley του ζήτησε βοήθεια για να φορτώσει κάτι κούτες στο αυτοκίνητό της και τον απήγαγε. Το 1985, το ζευγάρι ομολόγησε τη δολοφονία του. Μια επιστολή από τη μητέρα του Keith έπεισε την Μyra Hindley το 1986 να βοηθήσει την αστυνομία να ψάξει για τον τόπο ταφής του, αλλά παρά την εντατική έρευνα, τα λείψανα του δεν βρέθηκαν ποτέ.
John Kilbride, 12 ετών
Εξαφανίστηκε στο Ashton-under-Lyne, μια πόλη κοντά στο Μάντσεστερ, όταν η Myra Hindley τον έπεισε να τον πάει εκείνη στο σπίτι του. Το ζευγάρι τον κακοποίησε σεξουαλικά και τον στραγγάλισε τον Νοέμβριο του 1963. Το σώμα του βρέθηκε σε προχωρημένη αποσύνθεση τον Οκτώβριο του 1965.
Lesley Ann Downey, 10 ετών
Η δολοφονία της ήταν η πιο διαβόητη λόγω των λεπτομερειών για το θάνατό της που παρουσιάστηκαν στο δικαστήριο. Εικόνες της Lesley μαζί με βιβλία βασανιστηρίων βρέθηκαν σε μια βαλίτσα του ζευγαριού. Οι φωτογραφίες έδειχναν “ένα νεαρό κορίτσι γυμνό σε διάφορες πορνογραφικές πόζες”, δήλωσε ο εισαγγελέας.
Τα πιο συγκλονιστικά και τρομακτικά στοιχεία, που βρέθηκαν επίσης στη βαλίτσα, ήταν μαγνητοσκοπήσεις που είχε κάνει το ζευγάρι την ώρα της δολοφονίας της Lesley. Το βίντεο έπαιξε στο δικαστήριο και έδειχνε το κορίτσι να φωνάζει τη μητέρα της και να ζητά βοήθεια από τον Θεό πριν δολοφονηθεί.
Το πτώμα της βρέθηκε σε έναν ρηχό τάφο στο Saddleworth Moor τον Οκτώβριο του 1965.
Edward Evans, 17 ετών
Στην κατάθεσή του, ο Ian δήλωσε πως ο David Smith (σύζυγος της αδερφής της Mira) είχε προτείνει να ληστέψουν και να σκοτώσουν έναν νεαρό γκέι άντρα. Οδήγησαν στο Μάντσεστερ, στη βορειοδυτική Αγγλία, όπου συνάντησαν τον άτυχο Edward και τον μετέφεραν στο σπίτι που έμενε ο Ian.
Προσπάθησαν να τον ληστέψουν, όμως ο Εdward αντέδρασε. Σύμφωνα με τον Ian, ο David άρχισε να τον χτυπά πάρα πολύ, κάτι που ο David αρνήθηκε. Αντίθετα, υποστήριξε πως ήταν μόνος στην κουζίνα όταν άκουσε μια «πολύ δυνατή, κραυγή» και έτρεξε στο σαλόνι για να βρει τον Edward τραυματισμένο στον καναπέ και το ζευγάρι Ian και Myra να κάθονται δίπλα του. Σύμφωνα με τον David, o Ian του είχε αποκαλύψει πως τον χτύπησε με τσεκούρι για να τον κάνει να σωπάσει. Στη συνέχεια, ο Ian τύλιξε ένα μαξιλάρι στο κεφάλι του αγοριού και τον στραγγάλισε.
Ο David υποστήριξε στη δίκη πως βοήθησε το ζευγάρι να καθαρίσει “το χάος”, γιατί ήταν φοβισμένος και ήθελε μόνο να βγει από το σπίτι. Αργότερα όμως το ζευγάρι μαζί με τον David είχαν πάει να πιούν τσάι. Όταν ο David επέστρεψε στο διαμέρισμά του, αυτός και η σύζυγός του κάλεσαν την αστυνομία.
Το σώμα του Edward Evans βρέθηκε στο σπίτι του Ian Brady τον Οκτώβριο του 1965, όπου και έγινε τελικά η σύλληψη του φονικού ζευγαριού.
Καταδίκη και η ζωή στη φυλακή
Η δίκη κράτησε 14 μέρες, καθώς όλο και περισσότερα στοιχεία έβγαιναν στην επιφάνεια.
Η Μyra Hindley δήλωσε στο δικαστήριο ότι ο ρόλος της στις δολοφονίες ήταν να απαγάγει τα παιδιά και ότι δεν είχε λάβει ενεργά μέρος στις δολοφονίες ή στις σεξουαλικές επιθέσεις. Το δικαστήριο την έκρινε ένοχη για τις δολοφονίες των Edward Evans και Lesley Ann Downey και για συμμετοχή στη δολοφονία του John Kilbride και την καταδίκασε σε ισόβια.
Όσο ήταν στη φυλακή, αποκάλυψε πως ο Ian στο παρελθόν την είχε ξυλοκοπήσει και την εκβίαζε απειλώντας να σκοτώσει τους συγγενείς της αν δεν τον βοηθούσε. Ο δικαστής, Fenton Atkinson, είχε δηλώσει σχετικά: “Αν και πιστεύω ότι στην περίπτωση του Ian δεν υπάρχει ελπίδα λύτρωσης, δεν μπορώ να νιώσω ότι το ίδιο ισχύει απαραιτήτως με την Myra όταν απομακρυνθεί από κοντά του”.
Συγκρατούμενές της ωστόσο, την χαρακτήρισαν κακή και πονηρή, ενώ η μητέρα ενός από τα θύματα είπε στους δημοσιογράφους ότι θα την σκότωνε εάν απελευθερωνόταν ποτέ.
Η Myra Hindley πέθανε το 2002 λόγω αναπνευστικής ανεπάρκειας στο Νοσοκομείο West Suffolk στο Bury St. Edmunds στην ανατολική Αγγλία, σύμφωνα με αναφορά της Υπηρεσίας Φυλακών.
O Ian Brandy καταδικάστηκε και αυτός ισόβια για τα φρικτά εγκλήματα που διέπραξε, ενώ κατά τη διάρκεια παραμονής του στη φυλακή δεν έδειξε καμιά μεταμέλεια. Το 1985 διαγνώστηκε ως ψυχοπαθής και ο ίδιος δήλωσε πως δεν ήθελε να απελευθερωθεί ποτέ. Πέθανε από χρόνια αποφρακτική πνευμονική νόσο στις 15 Μαΐου του 2017.
To 1999 είχε ξεκινήσει να κάνει απεργία πείνας, γεγονός που τον οδήγησε σε υποχρεωτική νοσηλεία και χορήγηση τροφής από σωλήνα. Επίσης, υπάρχουν αναφορές ότι ο ίδιος έβγαλε το σωληνάριο λίγες μέρες πριν πεθάνει. Δεν αποκάλυψε ποτέ που είχε θάψει το τρίτο θύμα τους, τον Keith Bennett, με αποτέλεσμα το σώμα του νεαρού να μην βρεθεί ποτέ.
Η τελική επιθυμία του Ian ήταν να διασκορπιστεί το αποτεφρωμένο σώμα του εκεί όπου είχε σκοτώσει και θάψει τα θύματά του. Αποτεφρώθηκε χωρίς κάποια τελετή και οι στάχτες του σκορπίστηκαν τελικά στη θάλασσα.
