Μπορεί να ανήκεις στην ακόλουθη κατηγορία: Ο καλός σου έχει βρει εδώ και καιρό τον τρόπο να σε έχει του χεριού του. Δεν του χαλάς χατίρι κι έτσι και αισθανθεί ότι πας να του πεις σε κάτι όχι, ξινίζει τα μούτρα λες κι έχει καταπιεί ολόκληρο το Λεμονοδάσος!

Ανέχεσαι την παρέα του στο σπίτι κάθε φορά που παίζει η “ομαδάρα” τους χωρίς να κάνεις το παραμικρό παράπονο. Κιχ δεν βγάζεις όταν πέντε μαντραχαλάδες χτυπιούνται σαν επιληπτικοί, επειδή ο ακριβοπληρωμένος παίκτης χάνει για πολλοστή φορά το πέναλτι.

Κάνεις πως δεν σε ενοχλούν τα ασταμάτητα ρεψίματα και κάποιοι άλλοι όχι…άοσμοι ήχοι. Κωφεύεις σε βωμολοχίες και χειρονομίες που θα τους εξασφάλιζαν άνετα μια θέση στα καζάνια της κόλασης.

Το κερασάκι δε στην τούρτα είναι ότι δεν αρνείσαι την στενή παρέα της μητέρας του, την οποία ο ίδιος αποκαλεί χαϊδευτικά «ζουζουνίτσα» (μπλιαχ!). Η “ζουζουνίτσα” λοιπόν είναι πανταχού παρούσα (κάτι σαν το Άγιο Πνεύμα), ενώ οι προσβολές που δέχεσαι από το 1,50 με τα χέρια στην ανάταση διαδέχονται η μια την άλλη σε απίστευτα γρήγορους ρυθμούς.

Κάποια στιγμή καταφέρνεις να αραιώσεις τις επισκέψεις σου στο όμοιο με μαυσωλείο σπίτι της “ζουζουνίτσας”, μα αποκτάς άλλον μπελά. Ο προκομένος σου παρουσιάζει αρχικά σύνδρομο στέρησης κι έπειτα βγάζει το συμπέρασμα πως το ναρκωτικό “ζουζουνίτσα” παραείναι ισχυρό, δεν μπορεί να…απεξαρτηθεί. Κι έτσι ξενυχτάς περιμένοντάς τον να επιστρέψει στην φωλίτσα σας. Και όταν επιτέλους εμφανίζεται πέφτει ξερός στο κρεβάτι λες κι έσπαγε πέτρες στα κάτεργα!

«Έχε υπομονή. Γυναίκα είσαι, χρυσή μου, και οφείλεις να είσαι υποχωρητική στα θέλω του αρσενικού! Για δες εμένα, η αφοσίωσή μου είναι γνωστή στα πέρατα της γης! Είκοσι χρόνια τον περίμενα τον Οδυσσέα μου και δεν βαρυγκόμησα κι εσύ φυσάς και ξεφυσάς για κάποιες ώρες που απουσιάζει; Μητέρα του είναι, τι δεν καταλαβαίνεις;! Έλα να μοιραστούμε τον αργαλειό μου», πετάγεται από το πουθενά η Πηνελόπη, σκοπεύοντας να σε επηρεάσει.

ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΑΝΕΝΟΣ!

Μπορεί να ανήκεις βέβαια και στην άλλη κατηγορία: Ζείτε εδώ και κάμποσο καιρό μαζί, επειδή του το ζητάς νύχτα μέρα, κοινώς τον έπρηξες! Εκείνος το δέχτηκε με ύφος ανθρώπου που λίαν συντόμως θα τοποθετήσει το κεφάλι του στην γκιλοτίνα.

Οι συζητήσεις περί νυφικού, ανώδυνου τοκετού και ταξίδι του μέλιτος έχουν απαγορευτεί από εκείνον μέχρι νεωτέρας.

Εσύ κάνεις ό,τι μπορείς για να του είσαι αρεστή λιμοκτονώντας στην κυριολεξία! Κι ενώ έχεις γίνει πιο skinny κι από τον Ιωάννη τον Νηστευτή ξαφνικά αλλάζει γούστα και του τρέχουν τα σάλια για κάτι τύπισσες που μπροστά τους οι παλαιστές σούμο μοιάζουν ανορεξικοί!

Κι αρχίζεις πάλι να σαβουριάζεις οτιδήποτε υπάρχει σε σοκολάτα και ζυμαρικό για να φτάσεις στα κιλά που τον εξιτάρουν. Το μόνο που εισπράττεις όμως είναι ένα «Πώς έγινες έτσι σαν την Miss Piggy, που να σε κυκλοφορήσω σ’αυτά τα χάλια, μου λες;»

Ένα ωραίο πρωί ανακαλύπτεις μάλιστα πως το παίζει σε διπλό ταμπλό και χάνεις την γη κάτω από τα τσουπωτά σου πλέον πόδια.

«Ανόητο κορίτσι, μα για ποιόν λόγο σκας; Γυναίκα είσαι κι οφείλεις να έχεις κατανόηση για κάτι τέτοια! Θαρρείς πώς ο Οδυσσέας δεν τσιλιμπούρδισε με οτιδήποτε έφερε δυο στητά στήθη στην θωρακική περιοχή; Κι όμως σε μένα γύρισε ξανά, καμιά δεν μου τον πήρε! Έλα κοντά μου λοιπόν, σου κάνω χώρο αρκετό αφού τα κιλάκια σου είναι πια πολλά. Ας μοιραστούμε τον αργαλειό. Έχε υπομονή και περίμενε μέχρι να γυρίσει οριστικά σε σένα”, κάνει για άλλη μια φορά το γκεστ της η Πηνελόπη.

ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΑΝΕΝΟΣ!

Μπορεί να ανήκεις σε μια κατηγορία παρόμοια με τις άνωθεν ή και διαφορετική. Κάθε φορά όμως που θα προσπαθεί η Πηνελόπη να σε …προσηλυτίσει, εσύ μην της δίνεις σημασία.

ΕΙΝΑΙ ΠΑΓΙΔΑ. ΜΗΝ ΤΗΝ ΑΚΟΥΣ! ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ Η ΠΗΝΕΛΟΠΗ ΚΑΝΕΝΟΣ!
Κοινοποιήστε
Χριστίνα Καρρά
Καθηγήτρια Γερμανικών, κειμενογράφος και συγγραφέας με τρία βιβλία στο ενεργητικό της: " Η κόρη του Ναζί", "Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος " και το πιο πρόσφατο "Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Έχει έναν γιο και θεωρεί ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα που συνήθως προσπερνάμε. Αγαπημένη της ρήση: "Για να ανέβεις στην κορυφή, επιβάλλεται να ξεκινήσεις από την βάση."