Δε θέλω να κάνω παιδί! Μία φράση που πέφτει σαν μετεωρίτης σε μία κοινωνία που προεξοφλεί όλη την ευτυχία και την επιτυχία σε φρεσκοβαμμένους παιδικούς τοίχους.
Δε θέλω να κάνω παιδιά. Όχι επειδή έχω κάποιο βιολογικό πρόβλημα, απλά δε θέλω. Οι περισσότεροι άνθρωποι στο άκουσμα αυτής της φράσης αμέσως βιάζονται να κατηγορήσουν τον άλλον ως εγωιστή, ανεύθυνο και παρτάκια, ως μία αιτία για το πρόβλημα της υπογεννητικότητας, ως ένα πλάσμα που δεν έχει ενδιαφέρον για τους άλλους και χίλια δύο άλλα. Δίχως να σκεφτούν πως πράγματι αυτός ο άνθρωπος μπορεί να μην είναι γεννημένος γι’ αυτό το ρόλο και γνωρίζει πως δεν θα είναι σωστός σ’ αυτή την πελώρια και απέραντη ευθύνη.
Η κοινωνία μας είναι κάθετη σε αυτό: όλοι πρέπει να τεκνοποιήσουμε. Όλες οι γυναίκες πρέπει να ονειρεύονται να φορέσουν νυφικό, να βρουν τον άνδρα τον ονείρων τους, διότι μόνο έτσι θα «ολοκληρωθούν». Δεν σου δίνει το δικαίωμα της προσωπικής επιλογής, δεν σου αναγνωρίζει κι άλλους δρόμους που μπορείς να επιλέξεις. Όχι, πρέπει υποχρεωτικά να ακολουθείς την επιλογή των περισσότερων.
Ακόμα κι αν μία γυναίκα έχει πρόβλημα το οποίο δεν της επιτρέπει να τεκνοποιήσει ή έχει περάσει αποβολές κρατώντας αυτά τα τραγικά βιώματα μόνο για τον εαυτό της, πόσο άβολο άραγε είναι να πηγαίνεις εσύ, ο γονιός, η κοινωνία και να ρωτάς συνεχώς «παιδάκι ακόμα δεν έκανες;»
Πόσο άσχημο είναι μία ολόκληρη κοινωνία να στέκεται σα μπαμπούλας πάνω από τον κάθε άνθρωπο και να επιθυμεί να τον κρίνει για μία επιλογή του ή για ένα γεγονός για το οποίο δε μπορεί να φέρει ευθύνη;
Ακόμα και παιδί να κάνει μία γυναίκα, η κοινωνία και πάλι δε χορταίνει. Έρχεται κάθιδρη και αναστατωμένη και σε ρωτάει «δεύτερο παιδάκι πότε θα κάνεις;»
Γιατί κανείς δε ρωτάει ποτέ έναν γονιό γιατί έκανε παιδιά; Γιατί ένας γονιός δεν υποβάλλεται ποτέ σε αυτή την ψυχοφθόρα δοκιμασία του να απολογείται για το δρόμο που ακολούθησε στη ζωή του;
Πώς είμαστε τόσο σίγουροι ότι όποιος έγινε γονιός έπρεπε πραγματικά να αναλάβει αυτή την ευθύνη;
Τελικά κάνουμε παιδιά επειδή έτσι «πρέπει» ή επειδή κάποιος επιθυμεί να μεταγγίσει όλη του την αγάπη σε ένα πλάσμα;
Προσωπικά, τρέφω μεγάλο σεβασμό στους ανθρώπους εκείνους που υποστηρίζουν την επιλογή τους, δίχως να μπολιάζονται σε συμβιβαστικές και καταπιεστικές επιταγές απλά και μόνο για να έχουν την έγκριση της κοινωνίας.
Όχι, δεν είναι όλοι οι άνθρωποι γεννημένοι για να γίνουν γονείς. Και αυτό είναι και το σωστό.
