Με την Άντζυ γνωριστήκαμε με αφορμή -τι άλλο;- μια θεατρική παράσταση. Αυτό που την χαρακτηρίζει είναι η ευγένειά της, η αμεσότητά της, το ειλικρινές της βλέμμα και το τεράστιο χαμόγελό της. Απολαμβάνω να μιλάω μαζί της, πρώτον, γιατί λατρεύω να ακούω τα καναρίνια της μέσα από το τηλέφωνο και δεύτερον, γιατί έχει τόοοοσα να σου πει κάθε φορά. Είναι ο άνθρωπος που θα σε φέρει σε επαφή με τους περισσότερους ηθοποιούς και τραγουδιστές και αν είσαι τυχερή θα σου γνωρίσει και το άλλο σου μισό!!
Η ζωή της είναι μία ολόκληρη θεατρική σεζόν… αλλά νομίζω δεν μπορεί κάνεις να τη περιγράψει καλυτέρα όσο η ίδια…
__________________________________
Άντζυ, σε λίγες ημέρες, το ημερολόγιο θα δείχνει 4 Νοέμβριου -η αρχή της ζωής σου. Μίλησέ μου για την πορεία σου μέχρι σήμερα.
Γεννήθηκα στην Σύρο, στο σπίτι μας, με τη βοήθεια μαμής – καταλαβαίνεις πόσο μεγάλη είμαι. Μέχρι σήμερα, έχω διανύσει ένα πολύ όμορφο ταξίδι, που για άλλο λιμάνι ξεκίνησε και σε αλλά λιμάνια με πηγαίνει.
Από την Σύρο, βρίσκεσαι στο πλευρό του Ηλία Λαλαούνη. Η συνεργασία αυτή ήταν η αρχή της επαγγελματικής σου διαδρομής; Πώς προέκυψε;
Ακριβώς. Αν είναι δόκιμος ο όρος σταθμός “μηδέν”, τότε αυτός είναι η συνεργασία μου με το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη και τη διευθύντριά του Ιωάννα Λαλαούνη. Την Ιωάννα τη γνώρισα στο Λονδίνο, που φοιτούσαμε στο ίδιο πανεπιστήμιο, το 1986. Επιστρέφοντας στην Ελλάδα, μού πρότεινε να συνεργαστούμε στο Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη, που ήταν όνειρο του μπαμπά της αυτό το μουσείο. Αυτό ήταν το πρώτο μεγάλο λιμάνι για μένα και παραμένει. Είναι το γούρι μου σε ό,τι κάνω. Το ΜΚΗΛ και η Ιωάννα είναι αναπόσπαστα κομμάτια της ζωής μου.
Έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό με συνεργασίες με αξιόλογους ανθρώπους. Μίλησέ μου για τον κόσμο της τέχνης. Πόσο μαγικός είναι και τι παγίδες κρύβει, αν κρύβει.
Ο κόσμος της τέχνης είναι μια μικρογραφία της κοινωνίας μας. Η τέχνη για μένα είναι μεγαλείο και ξεκινάει από τον μεγαλοδύναμο. Η δημιουργία της φύσης, τα πουλιά, οι μελωδίες είναι ο πρώτος καμβάς και μετά παίρνουν την σκυτάλη και οι υπόλοιποι.
Όπως σε όλα τα επαγγέλματα, έτσι και ο συγκεκριμένος κόσμος της τέχνης έχει τις παγίδες του. Στην αρχή, όταν ξεκινάς, είναι τόσο μαγικός, που ρουφάς, χωρίς να καταλαβαίνεις, και τα καλά και τα άσχημα. Στην πορεία, κάνεις τον διαχωρισμό και τις επιλογές σου. Αξία έχει να δοκιμάζεις κι ας αποτυγχάνει. Μόνο έτσι όμως μαθαίνεις. Και μην ξεχνάμε ότι ο κόσμος αυτός έχει να κάνει με το συναίσθημα για το συναίσθημα.
Με ποια κριτήρια επιλέγεις συνεργάτες και συνεργασίες. Έχεις μετανιώσει για κάποια συνεργασία κι αν ναι, πώς διαχειρίζεσαι κάτι τέτοιο;
Τώρα πια έχω την πολυτέλεια να μπορώ να επιλέγω με ποιους θα συνεργάζομαι. Όταν ξεκίνησα, ήταν διαφορετικά. Εννοείται ότι έχω κάνει πολλές συνεργασίες, που δεν πήγαν καλά και φυσικά έχω μετανιώσει, αλλά όλα είναι μέσα στο παιχνίδι. Έμαθα πολλά από αυτές, τόσα πολλά, που έγινα πιο δυνατή & αποφασιστική. Άρα ισχύει το «ουδέν κακόν αμιγές καλού».
Άντζυ είσαι μέσα στα θέατρα και στις παραστάσεις, τι μας προτείνεις να δούμε φέτος το χειμώνα;
Καταλαβαίνεις ότι απαντώντας σε αυτή την ερώτηση, επί της ουσίας, ευλογώ τα γένια μου! Επειδή οι παραστάσεις που έχω τη χαρά να συνεργάζομαι φέτος είναι πολλές, γύρω στις είκοσι, θα ήταν αδικία να μην αναφέρω κάποια. Οπότε θα σας παραπέμψω στο σάιτ μου www.pearpr.com.
Τι είναι αυτό που σε μαγεύει στη δουλειά σου;
Απάντησες μόνη σου. Η λέξη είναι «Μαγεία». Αυτός ο χώρος είναι μαγικός. Είναι ένα περίεργο συναίσθημα που το νιώθω, κάθε φορά, που μπαίνω στο θέατρο, ειδικά στο Αλκμήνη, που είναι και το δεύτερο σπίτι μου. Είναι μεγάλη τύχη να πηγαίνεις για δουλειά και να αισθάνεσαι ότι πας να συναντήσεις τους φίλους σου.
Και τι είναι αυτό που σε απογοητεύει;
Η αχαριστία που δυστυχώς υπάρχει σε μεγάλο βαθμό γύρω μας.
Το 2018 συναντιέστε μία παρέα ανθρώπων και δημιουργείτε την Αστική Mη Κερδοσκοπική Εταιρία «Δεσμοί Αλληλεγγύης». Ποιος είναι ο σκοπός της και τι έχεις λάβει εσύ ως επιβράβευση αυτά τα τέσσερα χρόνια;
Έθιξες ένα ευαίσθητο κομμάτι, τώρα. «Ο εθελοντισμός που τόσο πιστά υπηρετούν οι Έλληνες εμφανίζεται εκεί που το κράτος αδυνατεί». Αυτό αναφέρουν ότι υπηρετούν και σε αυτό πιστεύουν οι «Δεσμοί Αλληλεγγύης» και η εμπνεύστριά τους, Ντίνα Μανωλοπούλου. Δυστυχώς δεν έχω την πολυτέλεια του χρόνου να σταθώ και να στηρίξω αυτό τον δεσμό όπως θα ήθελα.
Ένα είναι το σίγουρο: ότι κάνει δουλειά και προσφέρει ανάσα σε μεγάλη μερίδα ανθρώπων. Όπως λέει συνέχεια και η Ντίνα στους χορηγούς και σε όσους βοηθούν τους Δεσμούς: εμείς θέλουμε να μας δώσετε από το περίσσευμά σας κι όχι από το υστέρημά σας.
Πιστεύεις ότι ο εθελοντισμός έχει μπει στη ζωή μας ή έχουμε δρόμο ακόμα;
“Όταν το όραμα για βοήθεια της κοινωνίας συναντά τον εθελοντισμό, το θαύμα γίνεται”. Τα τελευταία χρόνια, με όσα άσχημα ζούμε, το μόνο που μας μένει είναι να ασχοληθούμε με τον εθελοντισμό. Ευτυχώς όλο και δημιουργούνται ομάδες, που ασχολούνται με τη φύση, τους μετανάστες, τους άστεγους, τα ζώα… κι εννοείται ότι έχουμε πολύ δρόμο μπροστά μας. Ο εθελοντισμός είναι στάση ζωής και δίνει σκοπό και νόημα στην κάθε μέρα μας. Επιβάλλεται να βάλουμε ένα μικρό λιθαράκι όλοι μας για να γίνει ο κόσμος μας καλύτερος.
Μίλησέ μου για την Pearpr Boutique. Για ποιο λόγο δημιουργήθηκε; Ήταν δική σου ιδέα;
Ναι, ήταν ιδέα μου, αλλά χωρίς τη βοήθεια των φίλων μου δεν θα είχε δημιουργηθεί. Ουσιαστικά, είναι το επαγγελματικό μας σάιτ και από εκεί προβάλλουμε τις δουλειές μας, αλλά και δουλειές γνωστών και φίλων.
Υπάρχουν σχέδια και όνειρα για το μέλλον;
Μου αρέσει γιατί τελειώνουμε, έτσι όπως αρχίσαμε: με την Σύρο. Θέλω κάποια στιγμή να επιστρέψω μόνιμα και να δουλεύω από το νησί μου. Να είμαι κοντά στους δικούς μου ανθρώπους και να έχω μια καλύτερη ποιότητα ζωής.
