Τα πρέπει έχουν μεγαλώσει γενιές και έχουν καταστρέψει πολλές ζωές. Έχουν μεγαλώσει γενιές με απωθημένα, ψυχικά τραύματα και κενά.
«Πρέπει να γίνεις κάτι σπουδαίο στην ζωή σου, πρέπει να βγάζεις πολλά χρήματα, πρέπει να είσαι καλή μητέρα, σύζυγος και νοικοκυρά. Πρέπει να κάνεις ότι επιτάσσει η κοινωνία, πρέπει, πρέπει, πρέπει…»
Μια στιγμή. Tι σημαίνει πρέπει; Ποιος ορίζει τα πρέπει; Ποιος θα μας καθορίσει το πώς πρέπει να ζήσουμε την ζωή μας; Την δική μας ζωή, όχι την δική του.
Και όμως, από αυτά τα πρέπει κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν να κάνουν τα μεγαλύτερα λάθη της ζωής τους.
Οι διάφοροι αυτοχριζούμενοι «συμβουλάτορες» ξεκινάνε τις υποτιθέμενες συμβουλές τους με το «πρέπει». Επομένως δεν είναι συμβουλή, είναι έμμεση, και ενίοτε και άμεση, απαίτηση.
Για να είμαστε αποδεκτοί από το κοινωνικό σύνολο, πρέπει να ακολουθούμε τα δικά τους μέτρα και σταθμά, διαφορετικά είμαστε λάθος.
Κανονικά μόλις γεννιόμαστε θα έπρεπε να μας δίνεται μια λίστα με τα «πρέπει» και τα «δεν πρέπει» της ζωής. Κάπως έχει εντυπωθεί στο DNA μας και το διαιωνίζουμε. Τα «πρέπει» έχουν καταλήξει να είναι στερεότυπο που οφείλουμε να το αποτινάξουμε από πάνω μας.
Καθοδηγούμενοι και παρασυρόμενοι από τα πρέπει των άλλων κάποιοι άνθρωποι καταλήγουν να κάνουν τη ζωή των άλλων και όχι την δική τους. Στην ουσία συμβιβάστηκαν με τα πρέπει και χαντάκωσαν την ζωή τους.
Έτσι απλά, σιγά σιγά, κάθε μέρα χωρίς να το αντιλαμβάνονται έπεσαν σε αυτήν την παγίδα. Ο τάδε και ο δείνα είπαν: «Έτσι πρέπει να κάνεις», και το έκανες. Και όταν φτάσεις στο σημείο να κοιτάξεις πίσω σου και να μετανιώσεις, είναι ήδη αργά να το αλλάξεις.
Η ζωή είναι πολύ μικρή και τα πρέπει πάρα πολλά. Δεν προλαβαίνω να τα ακολουθήσω όλα οπότε επιλέγω να μην ακολουθήσω κανένα. Έχω επιλέξει να κλειδώσω τα πρέπει έξω από την ζωή μου γιατί θέλω μια ζωή γεμάτη και χωρίς απωθημένα.
Στο κάτω κάτω, η ζωή είναι δική μας και πρέπει να την ζήσουμε όπως θέλουμε εμείς.
Άλλωστε, ποτέ δεν θα είμαστε αρκετά καλοί για κανέναν, οι επιλογές μας θα είναι πάντα λάθος και ο κόσμος θα έχει πάντα να λέει.
Τουλάχιστον να είμαστε εμείς ευχαριστημένοι και ευτυχισμένοι με τις επιλογές μας και να χρεωθούμε εμείς τις όποιες αποτυχίες μας.
Και θα κλείσω με ένα απόφθεγμα του Frank Zappa:
«Αν κατέληξες να έχεις μια βαρετή και μίζερη ζωή, επειδή άκουσες την μαμά σου, τον μπαμπά σου, τον δάσκαλο σου, τον παπά ή κάποιον τύπο στην τηλεόραση που σου είπαν τι να κάνεις, τότε ΣΟΥ ΑΞΙΖΕΙ!»
Εις το επανιδείν,
Με αγάπη, maria
