Για ποιόν λόγο χρειάζονται κάποια “κενά αέρος” στις σχέσεις μας; Για ποιο λόγο πρέπει να βάζουμε όρια σ’ ένα αγαπημένο μας πρόσωπο; Για ποιον λόγο χρειάζονται αυτά σε εμάς άραγε;
Είναι πάρα πολύ απλό.
Ό,τι και να κάνουμε στη ζωή μας, αν το κάνουμε υπερβολικά, εισέρχεται κορεσμός. Όταν εμφανίζεται ο κορεσμός, φέρνει μαζί του αυτόματα το αίσθημα της ασφυξίας. Όσο όμορφα και να περνάμε με τον/την σύντροφό μας, πάντα χρειαζόμαστε χρόνο για τον εαυτό μας και μόνο, να γεμίσουμε εκ νέου τις μπαταρίες μας.
Πιθανόν θα σκέφτεστε γιατί πραγματικά χρειάζεται αυτό, αφού ο/η σύντροφός μας μας βοηθάει να ξανά γεμίσουμε τις μπαταρίες μας με την αγάπη του/της. Η σχέση με τον/την σύντροφό μας καλή, αληθινή και πλήρης αν είναι, δεν δύναται να υποκαταστήσει τη σχέση μας με τον εαυτό μας.
Όταν είμαστε μόνοι μας, είμαστε σχεδόν σε μία διαλογιστική κατάσταση. Όταν είμαστε συγκεντρωμένοι στον εαυτό μας, τότε μπορούμε να είμαστε γεμάτοι, να δίνουμε και να παίρνουμε ενέργεια και αγάπη.
Δεν φτάνει όμως μόνο η αγάπη του/της συντρόφου μας. Δεν ανατροφοδοτεί μόνο ο ένας στον άλλον. Η αρμονική σχέση με τον εαυτό μας είναι ζωτικής σημασίας για την πνευματική μας υγεία και την ευμάρεια σε όλους τους τομείς της ζωής μας.
Η αυτοπληρότητα θεωρώ ότι αποτελεί το υπέρτατο συναίσθημα που είμαστε σε θέση να βιώσουμε και αν το πετύχουμε, θα έχουμε κατακτήσει την μετουσίωση στην καλύτερη εκδοχή της ύπαρξης μας.
Σίγουρα, ο έρωτάς είναι μια μορφή εξάρτησης. Δεν το αρνούμαστε αυτό. Όλοι είμαστε αόρατα συνδεδεμένοι μεταξύ μας. Όμως, ο φόβος να μην αφήσουμε “κενά αέρος”, μας “αναγκάζει” να είμαστε εγκλωβισμένοι σε μια σχέση, πολύ καλή μεν, αλλά συνεχώς μαζί δε. Αυτό το “συνεχώς μαζί”, αργά ή γρήγορα, θα “κοιμίσει” τη σχέση. Αυτός ο κορεσμός μπορεί να σπάσει τα υγιή όρια.
Τα υγιή όρια καθορίζουν τον προσωπικό μας χώρο, μας βοηθούν να αντιλαμβανόμαστε καλύτερα τον εαυτό μας, ενισχύουν την αυτοπεποίθηση μας, δημιουργώντας έτσι μια υγιή σχέση με τον άνθρωπο μας και γενικότερα με τους συνανθρώπους μας.
Στην περίπτωση που απουσιάζουν τα υγιή όρια, η εμφάνιση συγκρούσεων, διαμαχών και εξάντλησης θα είναι τα αναμενόμενα πορίσματα. Όπως υποστηρίζει και ο Ryan Howes, κλινικός ψυχολόγος της Καλιφόρνια, “όρια είναι η γραμμή που τελειώνω εγώ και αρχίζει κάποιος άλλος”. Χωρίς αυτήν την γραμμή, επέρχεται η σύγχυση.
Ας μην αφήσουμε λοιπόν καμία συναισθηματική μας σχέση να βαλτώσει, γιατί σχεδόν όλοι πιστεύω, θέλουμε να δίνουμε και να παίρνουμε αγάπη. Όλοι θέλουμε να βιώσουμε τον έρωτα μόνιμα. Δίχως όρια όμως, η αγάπη είναι καταδικασμένη να αποτύχει!
