Ένα συνηθισμένο χαρακτηριστικό των κατά συρροή δολοφόνων ανά τον κόσμο είναι ότι γενικά ο τρόπος δράσης τους δεν αφήνει πίσω ζωντανά θύματά τους. Έχοντας μάλιστα δει, και μέσα από τα δείγματα της στήλης Ιστορίες για αγρίους, τις ψυχοπάθειες που κουβαλάνε και τους αισχρούς τρόπους που επιτίθενται, είναι σχεδόν θαύμα κάποιος που πέφτει στα χέρια τους να επιβιώσει.
Κι όμως σε διάφορες περιπτώσεις κάποια θύματα κατάφεραν να ξεφύγουν ή να επιζήσουν και με τις μαρτυρίες τους μας έχουν δώσει την πιο ψυχρά ρεαλιστική εικόνα των απάνθρωπων δημίων τους. Μαρτυρίες και εικόνες κατευθείαν μέσα από μια επίγεια κόλαση, που ίσως οποιοσδήποτε άνθρωπος θα μπορούσε να ζήσει.
Ανάλογη περίπτωση ήταν αυτή παλιότερου άρθρου μας για τον δολοφόνο Larry Singleton και το οτοστόπ του τρόμου, που έζησε για να διηγηθεί η Mary Vincent. Παρομοίως και στη σημερινή υπόθεση θα πάρουμε μια γεύση της δράσης του Αμερικανού κατά συρροή δολοφόνου Andrew Urdiales μέσα από την εμπειρία της Jennifer Asbenson, που κατάφερε να ξεφύγει από τη μανία του.
_______________________________________
27 Σεπτεμβρίου 1992
Η ώρα ήταν περίπου 9:50 το βράδυ, όταν η 19χρονη εκπαιδευόμενη νοσοκόμα Jennifer Asbenson βρισκόταν στη στάση του λεωφορείου κοντά στο σπίτι της στην πόλη Cathedral της Καλιφόρνια. Η βάρδια της στο τοπικό νοσοκομείο ξεκινούσε στις 10:00, όμως η Asbenson μόλις είχε χάσει το λεωφορείο, γιατί αγόραζε καραμέλες για τα παιδιά με ειδικές ανάγκες που φρόντιζε.
Εκείνη τη στιγμή σταμάτησε δίπλα της ένα αυτοκίνητο και ο νεαρός που οδηγούσε της πρότεινε να την πάει εκείνος στον προορισμό της. Ο οδηγός ήταν ο Andrew Urdiales.
Η Jennifer αρχικά αρνήθηκε, αλλά σύντομα άλλαξε γνώμη, γιατί ήξερε ότι αν αργούσε στη δουλειά θα είχε πρόβλημα με τους συναδέλφους της. Δεδομένου ότι η συμπεριφορά του δεν της φάνηκε περίεργη, θεώρησε ότι δεν μπορεί να είναι ένας τύπος από τον οποίο κινδυνεύει. “Έλεγε μερικά παράξενα πράγματα, αλλά όχι κάτι που θα με έκανε να πηδήξω από το παράθυρο”.
Πράγματι έφτασαν ήρεμα στο νοσοκομείο και πριν η Jennifer βγει από το αυτοκίνητο ο Andrew της ζήτησε τον αριθμό του τηλεφώνου της. Εκείνη προφανώς του έδωσε ψεύτικο αριθμό και πήγε κανονικά στη δουλειά της.
Το επόμενο πρωί όμως, όταν τελείωσε τη βάρδια της, ο Andrew την περίμενε με το αυτοκίνητό του έξω από το νοσοκομείο. Η Jennifer τον είδε και ένιωσε ότι αυτό μάλλον δεν ήταν για καλό. Άρχισε να περπατάει χωρίς να κοιτάει πίσω κι εκείνος την ακολουθούσε.
“Μέχρι τότε δεν είχα ακούσει ιστορίες για κατά συρροή δολοφόνους. Ήμουν αφελής”.
Ο Andrew της πρότεινε να μπει στο αυτοκίνητο για να τη γυρίσει σπίτι της. Το μοιραίο λάθος της 19χρονης ήταν ότι για κάποιο λόγο δέχτηκε ξανά. Μόλις όμως έκλεισε την πόρτα του οχήματος, ο Andrew την άρπαξε από τα μαλλιά και άρχισε να τη βρίζει για το ψεύτικο τηλέφωνο που του έδωσε.
“Μου χτύπησε το κεφάλι στο ταμπλό, έβγαλε όπλο και αργότερα σχοινί”.
Της έδεσε τα χέρια, της φόρεσε καπέλο και γυαλιά, για να μην φαίνεται το πρόσωπό της στους περαστικούς, και συνέχισε να οδηγεί προς την έρημο Hot Springs της περιοχής. Η κοπέλα του έλεγε ότι θα κάνει ότι της πει για να την αφήσει, όμως εκείνος έκανε πως δεν την ακούει. “Όταν είδα ότι οδηγούσε προς την έρημο, τότε κατάλαβα ότι θα πέθαινα. Αλλά δεν ήξερα τι θα μου έκανε πριν με σκοτώσει”.
Φθάνοντας στην έρημο ο τρελαμένος Andrew την τράβηξε από το αυτοκίνητο και άρχισε να τη χτυπάει. “Όλα έγιναν τόσο γρήγορα… Κοιτούσα τα μάτια του και έβλεπα το βλέμμα του διαβόλου.” Της έσκισε το παντελόνι και τα εσώρουχα και προσπάθησε να τη βιάσει. Ευτυχώς μάλλον δεν τα κατάφερε, γιατί είχε στυτική δυσλειτουργία. “Αυτό με χαροποίησε, αλλά τα χειρότερα δεν είχαν έρθει ακόμα”.
Όσο προσπαθούσε να τη βιάσει, την πίεζε να του πει ότι τον αγαπά. “Έβαλε τα εσώρουχά μου στο στόμα μου και τα έσπρωχνε όλο και πιο μέσα στο λαιμό. Τύλιξε το σουτιέν γύρω από το στόμα μου για να συγκρατήσει τα πανιά. Πίστευα ότι θα πέθαινα από ασφυξία”. Η 19χρονη κατάφερε να του πει ότι τον αγαπάει, όμως εκείνος δεν σταμάτησε και προσπάθησε να την πνίξει.
“Σκέφτηκα ενώ βρισκόμουν στο έλεος του: η ζωή είναι μικρή. Τι είναι αυτό; Θα πεθάνω σήμερα; Ενώ οι φίλοι μου κοιμούνται; Ενώ οι γονείς μου κοιμούνται; Έχασα τις αισθήσεις μου. Τον είδα ξανά όταν βρισκόμασταν ήδη αρκετά μακριά”.
Όταν η κοπέλα συνήλθε ξανά, ο δράστης άρχισε να τη φιλάει και να τη δαγκώνει στο λαιμό. Κάποια στιγμή που άνοιξε το στόμα του, φάνηκε ότι είχε αίματα και κομμάτι σάρκας στα δόντια του. “Ειλικρινά δεν με ένοιαζε εκείνη τη στιγμή, αλλά προσπαθούσε να κόψει κομμάτι από το λαιμό μου”. Κι εκεί που η Jennifer νόμιζε ότι δε θα μπορούσαν τα πράγματα να γίνουν χειρότερα, ο Andrew πήγε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου και έβγαλε μια τσάντα γεμάτη μαχαίρια.
Η αδρεναλίνη χτύπησε κόκκινο και η κοπέλα αντέδρασε χωρίς να το καταλάβει. Τινάχτηκε πανικόβλητη από το χώμα και άρχισε να τρέχει με όση δύναμη είχε. Ο Andrew όμως την έφτασε και σέρνοντάς την πάνω στο πετρώδες έδαφος σε άθλια κατάσταση, την έκλεισε στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου. “Με έπιασε από τα μαλλιά και με έσερνε πάνω από κάκτους, πέτρες”.
Η Jennifer βρισκόταν για περίπου δύο ώρες μέσα στο σκοτεινό πορτμπαγκάζ και προσπαθούσε να λύσει τα σχοινιά, που ήταν δεμένη και να σπάσει την κλειδαριά. Με τον χρόνο που είχε, σε συνδυασμό και με τη θέλησή και την ψυχολογική της έντασή, πράγματι τα κατάφερε. Σε μια στιγμή που το αυτοκίνητο έκοψε ταχύτητα, πετάχτηκε έξω και άρχισε να τρέχει πιέζοντας τον εαυτό της να μην κοιτάξει πίσω.
Όμως κοίταξε. Ο Andrew την κυνηγούσε κρατώντας μια ματσέτα και όντας μόλις μερικά μέτρα μακρυά. Έφτασε τόσο κοντά της, που σχεδόν μπορούσε να τη χτυπήσει. Για καλή της τύχη όμως, δύο ναυτικοί περνούσαν εκείνη τη στιγμή από το δρόμο με το όχημά τους και μόλις την είδαν, σταμάτησαν. Την πήραν μαζί τους και εκείνη τους είπε τι είχε συμβεί. Της έδωσαν να φορέσει ένα παντελόνι και σταμάτησαν στο κοντινότερο βενζινάδικο για να καλέσουν την αστυνομία.
Δυστυχώς το κακόγουστο αστείο της τύχης για την Jennifer δεν είχε ακόμα τελειώσει. Η αστυνομία δεν πίστεψε την ιστορία που τους είπε, αλλά ούτε και η ίδια η οικογένειά της.
Η δικαίωση ήρθε πέντε χρόνια αργότερα. Ο Andrew Urdiales συνελήφθη το 1997 κατηγορούμενος για τις δολοφονίες τριών γυναικών. Ομολόγησε ότι είχε κάνει 8 φόνους, καθώς και την απαγωγή της Jennifer Asbenson.
____________________________________
Η αλήθεια είναι ότι για την παιδική ηλικία του Urdiales δεν υπάρχουν πολλές πληροφορίες. Γεννήθηκε στις 4 Ιουνίου του 1964 στο Σικάγο των ΗΠΑ. Στα δεκατρία του χρόνια αναφέρεται ότι χτύπησε με ένα ρόπαλο του μπέιζμπολ τον σκύλο της οικογένειάς του μέχρι θανάτου και είπε στους γονείς του ότι το ζώο είχε τραυματιστεί άσχημα κάποια άλλη στιγμή.
Μετά το 1982, που τελείωσε το γυμνάσιο, ο Urdiales μπήκε στο Ναυτικό Σώμα των ΗΠΑ. Από το 1984 ως το 1991 βρισκόταν στο στρατόπεδο του σώματος στη Καλιφόρνια, όπου εκπαιδεύτηκε ως χειριστής ασυρμάτου, και φυσικά έμαθε να παίζει τα διάφορα όπλα στα δάχτυλα.
Ουσιαστικά, ο Urdiales δεν επιδίωξε να μπει στο Ναυτικό λόγω κάποιου πατριωτισμού, αλλά γιατί ήθελε να μάθει τόσο πως να αμύνεται, όσο και πως να επιτίθεται και να σκοτώνει. Φαίνεται πως οι μετέπειτα αισχρές πράξεις του ήταν σχεδόν μέσα στα επόμενα σχέδιά του.
Οι Δολοφονίες του Andrew Urdiales
Ο Urdiales διέπραξε τον πρώτο του φόνο στα 22 του χρόνια, το απόγευμα της 18ης Ιανουαρίου του 1986. Επιτέθηκε στην 23χρονη φοιτήτρια Robbin Brandley στην πανεπιστημιούπολη του Saddleback College και την μαχαίρωσε 41 φορές μέχρι θανάτου!
Στις 17 Ιουλίου του 1988, δύο χρόνια αργότερα, πυροβόλησε με ένα 45αρι την 29χρονη ιερόδουλη Julie McGhee και το σώμα της βρέθηκε πεταμένο σε μια τάφρο κοντά στον καθεδρικό ναό της περιοχής.
Μετά από δύο μήνες, ο αδίστακτος δράστης χτύπησε ξανά στην περιοχή του Σαν Ντιέγκο. Η 31χρονη ιερόδουλη Mary Ann Wells βρέθηκε δολοφονημένη σε μια εγκαταλελειμμένη αποθήκη στις 25 Σεπτεμβρίου του 1988.
Στις 17 Απριλίου του 1989, σκότωσε και το τέταρτο θύμα του, την 18χρονη Tammy Erwin, που βρέθηκε παρατημένη στους δρόμους του Palm Springs.
Δύο χρόνια αργότερα, το 1991, ο Andrew απολύθηκε με τιμές από το Ναυτικό Σώμα και επέστρεψε στο σπίτι των γονιών του στο Σικάγο. Στις 27 Σεπτεμβρίου του 1992 απήγαγε και παραλίγο να σκοτώσει την 19χρονη Jennifer Asbenson, που αναφέραμε παραπάνω.
Τα επόμενα τρία χρόνια ο Andrew δεν έκανε καμία νέα δολοφονία, αφού καθώς φαίνεται μετά την απόδραση του τελευταίου θύματος, φοβήθηκε ότι θα τον ανακαλύψουν.
Ωστόσο, τον Μάρτιο του 1995 ξαναβγήκε στη γύρα και απήγαγε την 32χρονη ιερόδουλη Denise Maney επίσης στην πόλη Cathedral της Καλιφόρνια. Την ανάγκασε να μπει στο αυτοκίνητό του και την οδήγησε στην ίδια απομονωμένη έρημο, όπου την πυροβόλησε, της έβγαλε τα ρούχα και άφησε το νεκρό σώμα της να φαγωθεί από τα σαρκοφάγα ζώα της περιοχής.
Ο Urdiales εργαζόταν πλέον ως φύλακας σε ένα εμπορικό κέντρο του Σικάγο έχοντας την εικόνα ενός έμπιστου και καθώς πρέπει ανθρώπου στο επαγγελματικό και οικογενειακό του περιβάλλον. Έχοντας βγει αλώβητος από τη σειρά εγκλημάτων που είχε ήδη διαπράξει, πίστευε ότι θα μπορούσε να δράσει εξίσου εύκολα και στην περιοχή του Ιλινόις.
Έτσι, στις 14 Απριλίου του 1996 δολοφόνησε την 25χρονη Laura Ulyaki και το πτώμα της βρέθηκε στη λίμνη Wolf, στα σύνορα μεταξύ Ιλινόις και Ιντιάνα. Στις 14 Ιουλίου της ίδιας χρονιάς βρέθηκε δολοφονημένη και η 21χρονη Cassandra Corum στον ποταμό Vermillion.
Το τελευταίο σίγουρο θύμα του Andrew Urdiales ήταν η 22χρονη Lynn Huber, που βρέθηκε κι εκείνη νεκρή στη λίμνη Wolf στις 2 Αυγούστου του 1996.
Τον Δεκέμβριο της ίδιας χρονιάς συνελήφθη τυχαία για κατοχή όπλου χωρίς άδεια, αλλά αφέθηκε αμέσως ελεύθερος πληρώνοντας ένα πρόστιμο.
Τον Απρίλιο του 1997 προσπάθησε να δολοφονήσει μια ακόμα ιερόδουλη, που κατάφερε να ξεφύγει από το αυτοκίνητό του , καθώς εκείνος την απειλούσε με ένα πιστόλι.
Σύλληψη και καταδίκη
Οι απανωτές δολοφονίες γυναικών στην περιοχή είχαν προκαλέσει ένταση στον κόσμο και η αστυνομία έψαχνε μετά μανίας τον αδίστακτο δράστη. Στις 23 Απριλίου του 1997 συνέλαβε ξανά τον Urdiales ελέγχοντας το όπλο του.
Πριν ακόμα ανακοινωθούν τα αποτελέσματα των βαλλιστικών εξετάσεων, ο δολοφόνος ομολόγησε μόνος του και τις 8 δολοφονίες του, καθώς και την απαγωγή και απόπειρα δολοφονίας της Asbenson. Διέπραξε τους φόνους χωρίς ουσιαστικά κάποιο κίνητρο, ενώ υποστήριξε ότι τον αναστάτωνε όταν οι γυναίκες τον ικέτευαν για τη ζωή τους.
Λόγω πολιτικών και νομικών ζητημάτων η δίκη του καθυστέρησε τέσσερα χρόνια να γίνει, παρόλο που το κατηγορητήριο εναντίον του είχε κατατεθεί. Υπήρξε ζήτημα σχετικά με το αν θα έπρεπε να τιμωρηθεί με τη θανατική ποινή.
Εκείνη την εποχή στην περιοχή του Ιλινόις ήταν υπό συζήτηση το ζήτημα οριστικής κατάργησης της θανατικής ποινής και οι υποθέσεις των κατάδικων είχαν παγώσει. Τον Απρίλιο του 2001 ο εισαγγελέας τελικά ζήτησε να επιβληθεί στον Urdiales η θανατική ποινή και έναν χρόνο αργότερα άρχισε τελικά η δίκη του. Στις 30 Μαΐου του 2002 ο Urdiales καταδικάστηκε σε θάνατο για τουλάχιστον δύο δολοφονίες.
Η υπόθεσή του απασχόλησε τις πολιτικές συζητήσεις για ένα σύντομο χρονικό διάστημα και αμφισβητήθηκε γενικότερα το γεγονός αν η αθωότητα ορισμένων κρατουμένων μπορούσε να αναγνωριστεί δικαστικά. Η απόφαση πάρθηκε στις 11 Ιανουαρίου του 2003 και 167 κατηγορούμενοι, που επρόκειτο να καταδικαστούν σε θάνατο, είδαν την ποινή τους να μετατρέπεται σε ισόβια φυλάκιση. Μεταξύ αυτών και ο Urdiales.
Τον Απρίλιο του 2004 ο Urdiales δικάστηκε για την δολοφονία της Cassandra Corum, που δεν είχε επιλυθεί προηγουμένως. Ο αχρείος δολοφόνος δοκίμασε νέα τακτική ομολογώντας ότι είναι ένοχος, αλλά προσπαθώντας να πείσει ότι είναι ψυχικά άρρωστος. Φυσικά χωρίς αποτέλεσμα. Φυλακίστηκε άμεσα με ισόβια ποινή στο Menard Correctional Center του Illinois.
Στις 23 Μαΐου του 2018 ο Urdiales κατηγορήθηκε και για τις υπόλοιπες δολοφονίες των γυναικών στην Καλιφόρνια και τον Οκτώβριο του ίδιου χρόνου καταδικάστηκε για τρίτη φορά σε θάνατο.
Ειλικρινά ή προσποιητά, κανείς δεν ξέρει, ο κατάδικος δήλωσε ότι κατανοεί και αποδέχεται την απόφαση του δικαστή αναφέροντας ότι στη θέση του κι εκείνος το ίδιο θα έκανε. Δήλωσε επίσης ότι ζητάει ειλικρινά συγνώμη από όλους όσους αναγκάστηκαν να μάθουν τις ανατριχιαστικές λεπτομέρειες των εγκλημάτων του.
Ο δικαστής ωστόσο υποστήριξε ότι ο Urdiales διέπραττε βίαιες δολοφονίες για να ικανοποιήσει μια προσωπική του λαγνεία και τον ακατανίκητο θυμό που ένιωθε απέναντι σε ανθρώπους πιο αδύναμους από εκείνον.
Η Jennifer Asbenson παρευρέθηκε στη δίκη του και του μίλησε κατά πρόσωπο λέγοντάς του ότι τον συγχωρεί. “Ειλικρινά σε συγχωρώ και αυτό δεν σημαίνει ότι αυτό που έκανες ήταν σωστό, καθόλου δεν σημαίνει αυτό. Και δεν σημαίνει ότι δεν σου αξίζει η θανατική ποινή”.
Το μεσημέρι, στις 2 Νοεμβρίου του 2018 ο δολοφόνος βρέθηκε νεκρός στο κελί του στην κρατική φυλακή του San Quentin σε ηλικία 54 ετών. Οι αρχές της φυλακής θεώρησαν ότι είχε αυτοκτονήσει, αφού δεν βρέθηκε κανένα στοιχείο παρουσίας άλλου ατόμου στο χώρο.
_____________________________________
Η Jennifer Asbenson, που είχε καταφέρει να ξεφύγει μέσα από τα χέρια του Urdiales το 1992, επέστρεψε για πρώτη φορά μετά από 24 χρόνια στον τόπο απαγωγής και βασανισμού της αποφασισμένη να μιλήσει δημόσια για την ιστορία της.
Το 2017 λοιπόν, δημοσίευσε ένα βίντεο, που τράβηξε στην έρημο του Hot Springs και, αφού έδειξε κάποιους τρόπους που μπορεί κάποιος να λυθεί αν είναι δεμένος, αφηγήθηκε με κάθε λεπτομέρεια ολόκληρη την εμπειρία της με τον δολοφόνο.
“Ήθελα οι θεατές να νιώθουν ότι βρίσκονται μαζί μου σε πραγματικό χρόνο. Θέλω να αισθάνονται ότι βιώνουν μαζί μου όλα όσα πέρασα. Δε ντρέπομαι που είμαι άνθρωπος. Οπότε δεν λογοκρίνω τον εαυτό μου. Πιστεύω ότι θα εκτιμήσουν την ωμότητα όλου αυτού”.
H Jennifer Asbenson κυκλοφόρησε το 2018 το αυτοβιογραφικό βιβλίο της “The Girl in the Treehouse: A Memoir”, όπου διηγείται απροκάλυπτα την φοβερή ιστορία της.
