Σύμφωνα με τον ορισμό του Αριστοτέλη, μια τραγωδία στην εξέλιξή της προκαλεί σε θεατές και συμμετέχοντες έντονες ψυχολογικές μεταπτώσεις, άγχος, φόβο, οργή και μια ανάγκη και προσμονή για την τελική δικαίωση των πραγμάτων, την “κάθαρσιν”.
Αντίστοιχα και σε κάθε περίπτωση εγκλήματος -πόσο μάλλον ειδεχθούς- το ζητούμενο είναι να διαλευκανθεί η υπόθεση, να αποκαλυφθεί τι ακριβώς συνέβη, ποιος είναι ο ένοχος και να αποδοθεί δικαιοσύνη για το θύμα, αλλά και τους συγγενείς και ανθρώπους που ενδιαφέρονται γι’ αυτό.
Στα εγκληματολογικά χρονικά από πολύ μακρινές εποχές μέχρι σήμερα υπάρχει μια τεράστια λίστα ανεξιχνίαστων υποθέσεων με δολοφόνους που θα’ λεγε κανείς ότι διέπραξαν τα τέλεια εγκλήματα, αφού δεν κατάφεραν να εντοπιστούν.
Συγκλονιστικά μεγάλη όμως είναι και η λίστα των ανθρώπων που βασανίστηκαν, κακοποιήθηκαν και δολοφονήθηκαν, όμως ούτε οι δολοφόνοι τους βρέθηκαν ποτέ, ούτε και τα ίδια τα θύματα αναγνωρίστηκαν ως προς την ταυτότητά τους.
Άνθρωποι διάφορων ηλικιών, άντρες, γυναίκες και κυρίως παιδιά, που έμειναν στα αζήτητα. Για κάποιο λόγο ή σατανική συγκυρία κανένας δικός τους δεν τους έψαξε, ούτε όταν το φονικό όπου έγιναν πρωταγωνιστές έγινε γνωστό στο ευρύ κοινό.
Σήμερα λοιπόν θα δούμε πέντε από τις πιο δημοφιλείς και ανατριχιαστικές περιπτώσεις θυμάτων που δολοφονήθηκαν με αισχρό τρόπο και δεν ταυτοποιήθηκαν ποτέ μέχρι σήμερα.
______________________________
“The Boy in the Box”
Πρόκειται για ένα από τα μεγαλύτερα μυστήρια φόνων ανηλίκων στην ιστορία των ΗΠΑ.
Τον Φεβρουάριο του 1957 σε μια δασώδη περιοχή της Φιλαδέλφεια βρέθηκε ένα μυστηριώδες κουτί, αρχικά από έναν κυνηγό και αργότερα από έναν φοιτητή, που ενημέρωσε τις αρχές. Μέσα στο χάρτινο κουτί βρισκόταν ένα νεκρό αγόρι μεταξύ τριών και πέντε ετών, γυμνό και τυλιγμένο με ένα λεπτό ύφασμα. Τα μαλλιά του είχαν κοπεί πρόσφατα και βρίσκονταν κολλημένα πάνω του, ενώ το σώμα του ήταν εμφανώς κακοποιημένο, βρώμικο και υπερβολικά υποσιτισμένο.
Υπήρχαν μώλωπες και ουλές σε κάθε σημείο, κυρίως στα άκρα και τα γεννητικά όργανα, ενώ στο στομάχι του βρέθηκε ένα μαύρο κατάλοιπο από άγνωστη ουσία. Τα άκρα του επίσης είχαν σημάδια υγρασίας, γεγονός που φανερώνει ότι πιθανόν βρισκόταν για αρκετή ώρα στο νερό πριν τον θάνατό του. Τελικά θεωρήθηκε ότι ο θάνατός του προκλήθηκε από σοβαρά χτυπήματα στο πάνω και πίσω μέρος του κρανίου.
Τα ευρήματα που προέκυψαν από το dna και τα δακτυλικά αποτυπώματα δημοσιεύτηκαν στο ευρύ κοινό μαζί με φωτογραφίες του παιδιού όπως βρέθηκε, καθώς και το πως θα ήταν ζωντανό, υγιές και ντυμένο.
Οι αρχές είχαν όλα τα στοιχεία και πίστευαν ότι σύντομα οι γονείς του ή κάποιος τέλος πάντων θα το αναγνώριζε. Κι όμως, κανένας δεν εμφανίστηκε ή έδειξε να έχει κάποια πληροφορία για την ταυτότητα του άτυχου αγοριού.
Η ιστορία του έγινε πασίγνωστη σε όλη την Αμερική και διάφοροι ειδικοί και ερευνητικές ομάδες προσπάθησαν ανά διαστήματα να λύσουν το μυστήριο, ενώ η υπόθεση προβλήθηκε δύο φορές και στο America’s Most Wanted. Κάθε στοιχείο όμως και θεωρία που ερευνούσαν τελικά κατέληγε σε αδιέξοδο και τίποτα μέχρι σήμερα δεν μπόρεσε να δώσει μια απάντηση για το παιδί, που έμοιαζε σαν να μην υπήρξε ποτέ.
Η φορά που νόμισαν ότι είχαν φτάσει πιο κοντά από ποτέ στην λύση του μυστηρίου ήταν όταν το 2002 μια ασθενής ψυχιατρικής κλινικής με το κωδικό όνομα “Martha” κατέθεσε μια ιστορία για το “αγόρι στο κουτί”.
Υποστήριξε ότι οι διαταραγμένοι γονείς της είχαν αγοράσει το αγόρι από την βιολογική του οικογένεια και το χρησιμοποιούσαν σαν “παιχνίδι” για να ξεσπούν τις άρρωστες ορμές τους. Μια μέρα η μητέρα της του έδωσε να φάει κρέας με φασόλια που είχαν καεί και το αγόρι έκανε εμετό. Τότε εκείνη εκνευρισμένη το χτύπησε δυνατά στο κεφάλι με αποτέλεσμα το παιδί να καταλήξει ματωμένο στο πάτωμα. Μετά το πήρε και το έριξε μέσα στην μπανιέρα για να το πλύνει, όπου και πέθανε. Μια ιστορία που ταίριαζε τόσο συγκλονιστικά σε κάθε λεπτομέρεια των ευρημάτων δεν θα μπορούσε να μην ερευνηθεί από τις αρχές. Και πάλι όμως δεν μπόρεσε να βρεθεί κανένα απολύτως στοιχείο να την επιβεβαιώσει. Ταυτόχρονα το γεγονός ότι η γυναίκα έπασχε από ψυχικά νοσήματα έκανε την θεωρία της να θεωρηθεί τελικά “γελοιότητα”.
Το αγόρι θάφτηκε αρχικά σε ένα μέρος όπου θάβονται “αζήτητοι” νεκροί και αργότερα, αφού είχε ξεθαφτεί για νέες έρευνες, μεταφέρθηκε στο κοιμητήριο Ivy Hill της Φιλαδέλφεια. Η ταφόπλακά του εκεί γράφει “America’s Unknown Child” (“Το άγνωστο παιδί της Αμερικής”) και διάφοροι άνθρωποι μέχρι σήμερα αφήνουν στο μέρος λουλούδια.
Ένα έστω μετά θάνατον ενδιαφέρον για ένα παιδί που πέθανε με αισχρό τρόπο και κανείς δεν φαίνεται να το έψαξε ποτέ…
_________________________________________
“Lady of the Dunes”
Στις 26 Ιουλίου του 1974 στο Provincetown της Μασαχουσέτης βρέθηκε το νεκρό σώμα μιας γυναίκας σε κατάσταση αποσύνθεσης και σκεπασμένο με δεκάδες έντομα.
Ήταν ξαπλωμένη μπρούμυτα πάνω σε μια πετσέτα παραλίας και κάτω από το κεφάλι της υπήρχε μια μπλε μπαντάνα και ένα τζιν μάρκας Wrangler. Τα μαλλιά της ήταν μακριά και κοκκινωπά, είχε ύψος κοντά στο 1,70 και το σώμα της φαινόταν να έχει μια αθλητική δομή.
Τα δόντια της ήταν φτιαγμένα με το γνωστό και εξεζητημένο τότε “New York style”, όμως αρκετά από αυτά έλειπαν. Έλειπε επίσης το ένα της χέρι και μέρος από τον ένα ώμο. Το πτώμα ήταν σχεδόν αποκεφαλισμένο, πιθανόν έχοντας χτυπηθεί άσχημα με κάποιο εργαλείο, ενώ είχε κακοποιηθεί και σεξουαλικά κατά πάσα πιθανότητα μετά θάνατον.
Κοντά στο σημείο υπήρχαν δύο ίχνη από πατημασιές και λίγα μέτρα πιο πέρα τα ίχνη από τις ρόδες ενός οχήματος. Η ηλικία της γυναίκας, που ήταν ήδη δύο εβδομάδες νεκρή, πιθανολογήθηκε από 20 ως και 49 ετών.
Κάποιοι ερευνητές θεώρησαν ότι τα δόντια και τα μέρη του σώματος που έλειπαν αφαιρέθηκαν επίτηδες από τον δολοφόνο με σκοπό να καλυφθεί η ταυτότητα του θύματος ή και η δική του. Όπως και να’χει, πράγματι ο δολοφόνος δεν επιβεβαιώθηκε ποτέ, αλλά και η άτυχη γυναίκα ποτέ δεν ταυτοποιήθηκε.
Η αστυνομία έψαξε εξονυχιστικά τα αρχεία εξαφανισμένων ανθρώπων, όπως και κάθε κίνηση στην περιοχή, ενώ δημοσίευσε όσα περισσότερο στοιχεία μπορούσε στον τύπο.
Το 1979 κυκλοφόρησε το πρώτο σκίτσο της γυναίκας, όπως πιθανόν θα έμοιαζε πριν πεθάνει. Ανά κάποια χρόνια νέες έρευνες και νέα σκίτσα βγήκαν στη δημοσιότητα καλώντας όποιον έχει στοιχεία για το άγνωστο θύμα να τα καταθέσει, όμως μάταια…
Τον Αύγουστο του 2015 ο Joe Hill, γιος του διάσημου συγγραφέα τρόμου Stephen King, βλέποντας την ταινία “Τα σαγόνια του καρχαρία” (“Jaws”) του 1975, που είχε γυριστεί στην ίδια περιοχή της Μασαχουσέτης το 1974, παρατήρησε μια νεαρή γυναίκα με μπλε μπαντάνα και τζιν παντελόνι ανάμεσα στους κομπάρσους.
Η θεωρία του ότι επρόκειτο πράγματι για την “Lady of the Dunes” έγινε viral και θεωρήθηκε εξαιρετικά πιθανή. Όμως στάθηκε αδύνατο να εξακριβωθεί, αφού δεν υπήρχαν στοιχεία για το συγκεκριμένο άτομο σε όσα αρχεία της ταινίας ήταν διαθέσιμα να ερευνηθούν.
Όσον αφορά τον δολοφόνο της, υπήρξαν ενδείξεις ότι πιθανόν να ήταν θύμα του συμμορίτη Whitey Bulger, ο οποίος συνήθιζε να αφαιρεί δόντια από τα θύματά του ώστε να μην αναγνωρίζονται εύκολα. Επίσης ο κατά συρροή δολοφόνος Hadden Clark υποστήριξε ότι είχε δολοφονήσει ο ίδιος αυτή τη γυναίκα, όμως ελλείψει στοιχείων και λόγω του ότι έπασχε από σχιζοφρένεια, η ομολογία του απορρίφθηκε.
___________________________________
“Who put Bella in the Wych Elm?”
Στις 18 Απριλίου του 1943 στο Hagley της Αγγλίας τέσσερα αγόρια βρέθηκαν σε ένα ιδιωτικό αγρόκτημα, γνωστό ως Ηagley Woods, ψάχνοντας για φωλιές πουλιών. Τυχαία ανακάλυψαν στην κουφάλα μιας φτελιάς ένα ανθρώπινο κρανίο. Ενώ αρχικά θέλησαν να κρατήσουν κρυφή την ανακάλυψή τους για να μην τιμωρηθούν που μπήκαν κρυφά σε ιδιωτική περιουσία, τελικά ένα από τα παιδιά αποκάλυψε το περιστατικό στους γονείς του.
Σύντομα η αστυνομία ερεύνησε το σημείο και βρήκε έναν σχεδόν ολόκληρο γυναικείο σκελετό, ένα παπούτσι, μια χρυσή βέρα και κάποια κομμάτια υφάσματος. Κάποιες μέρες αργότερα βρέθηκε και το δεξί χέρι του θύματος λίγα μέτρα μακριά από το σημείο. Στο κρανίο υπήρχε μια σχεδόν ανέπαφη οδοντοστοιχία με στραβά δόντια, καθώς και τούφες από τα μαλλιά του θύματος. Μέσα στο στόμα βρέθηκε κομμάτι από ταφτά, γεγονός που υποδηλώνει θάνατο από ασφυξία.
Οι ερευνητές αποφάνθηκαν ότι επρόκειτο για μια λευκή γυναίκα με ύψος γύρω στο 1,50, που κάποια στιγμή στη ζωή της είχε αποκτήσει τουλάχιστον ένα παιδί και είχε πεθάνει 18 μήνες πριν. Χιλιάδες περιπτώσεις εξαφανισμένων γυναικών εξετάστηκαν χωρίς αποτέλεσμα, αφού λόγω και του πολέμου τα αρχεία των αγνοουμένων ήταν ατελείωτα. Κανείς επίσης δεν βρέθηκε να γνωρίζει οτιδήποτε ή να αναζητά μια γυναίκα με τα χαρακτηριστικά του άγνωστου θύματος.
Ένα διάστημα αργότερα άρχισαν να εμφανίζονται σε μέρη κοντά στο σημείο που βρέθηκε το πτώμα διάφορα γκράφιτι που έλεγαν “Who put Bella in the wych elm/witch elm?” (“ποιός έβαλε την Μπέλα στην φτελιά;”). Κάποιος φαίνεται να γνώριζε κάτι για την άγνωστη γυναίκα και η ιστορία θορύβησε ιδιαίτερα τους ανθρώπους της περιοχής. Όμως ούτε η ταυτότητα του δημιουργού των γκράφιτι, ούτε κάποιο νέο στοιχείο μπόρεσε να βρεθεί.
Μέσα στα επόμενα χρόνια διάφοροι ειδικοί ασχολήθηκαν με την υπόθεση εξετάζοντας διάφορες πιθανές θεωρίες. Θεωρήθηκε ότι η φερόμενη ως Bella έπεσε θύμα κάποιας παραθρησκευτικής ιεροτελεστίας ή ότι ήταν μια ιερόδουλη που είχε εξαφανιστεί εκείνη την περίοδο και “τιμωρήθηκε” για τις ανήθικες πράξεις της. Άλλη θεωρία υποστήριζε ότι επρόκειτο για την Δανέζα Clarabella Dronkers, η οποία ήταν ενδεχομένως κατάσκοπος και δολοφονήθηκε από μια γερμανική κατασκοπευτική ομάδα.
Καμία από τις θεωρίες δεν κατάφερε όμως ποτέ να εξακριβωθεί και τόσο η ταυτότητα της γυναίκας, όσο και ο δράστης ή οι αιτίες της δολοφονίας της παραμένουν μέχρι σήμερα ένα άλυτο μυστήριο.
________________________________
“Little Lord Fauntleroy”
Μεταξύ των γνωστών μη αναγνωρισμένων θυμάτων που έχουν απασχολήσει τα εγκληματολογικά χρονικά είναι το άγνωστο αγόρι που έμεινε γνωστό ως “Little Lord Fauntleroy”.
Στις 8 Μαρτίου του 1921 βρέθηκε το νεκρό σώμα ενός μικρού αγοριού σε μια λίμνη στην πόλη Waukesha των Ηνωμένων Πολιτειών. Το αγόρι ήταν μεταξύ 5 και 7 ετών, είχε καστανά μαλλιά και μάτια και έλειπε ένα από τα δόντια του. Φορούσε ρούχα και εσώρουχα που φανέρωναν ότι καταγόταν από κάποια εύπορη οικογένεια. Φαινόταν να έχει χτυπηθεί σοβαρά με κάποιο αμβλύ αντικείμενο, ενώ το σώμα του είχε παραμείνει στο νερό για αρκετούς μήνες.
Οι έρευνες ξεκίνησαν και το θλιβερό εύρημα της αστυνομίας έγινε γνωστό, όμως κανένας δεν αναζήτησε το αγόρι ή μπόρεσε να δώσει πληροφορίες για την ταυτότητά του.
Ένας υπάλληλος του κοντινού εργοστασίου κατέθεσε ότι μερικές μέρες πριν βρεθεί το πτώμα ένα ζευγάρι είχε έρθει στην περιοχή και ρωτούσε αν έχει δει κάποιος τριγύρω ένα μικρό αγόρι. Η γυναίκα έκλαιγε ασταμάτητα και ο άντρας παρατηρούσε την περιοχή όπου βρισκόταν το νεκρό παιδί. Το ζευγάρι όμως από τότε εξαφανίστηκε.
Ένα πιθανό σενάριο υποστηρίζει ότι το παιδί πιθανόν έπεσε θύμα απαγωγής από την εύπορη οικογένειά του που ενδεχομένως ζούσε σε κάποια άλλη περιοχή. Κάποια στιγμή ένας άντρας από το Σικάγο υποστήριξε ότι το παιδί ήταν ανιψιός του, γιος της αδερφής του G.E. Hormidge, την οποία ο πρώην άντρας της απειλούσε συχνά ότι θα σκοτώσει τα δυό τους παιδιά που είχε καταφέρει να πάρει μαζί του.
Καμία από τις θεωρίες που προέκυψαν δεν επιβεβαιώθηκε και ο καιρός περνούσε χωρίς να υπάρχει κάποια εξέλιξη στην υπόθεση. Έτσι ο μικρός “κύριος” θάφτηκε στο κοιμητήριο της περιοχής και την ταφή του προσφέρθηκε να αναλάβει η ντόπια Minnie Conrad. Αρκετές φορές αργότερα εθεάθη να επισκέπτεται τον τάφο του μια γυναίκα, που φορούσε ένα βαρύ βέλο στο πρόσωπό της, και του άφηνε λουλούδια. Πολλοί θεώρησαν ότι ίσως εκείνη γνώριζε την πραγματική ταυτότητα του αγοριού, όμως κανένας δεν είδε ούτε το δικό της πρόσωπο ή της μίλησε ποτέ.
Το 1949, 28 χρόνια αργότερα, ένας ιατρικός ερευνητής υπέθεσε ότι ίσως το άγνωστο αγόρι ήταν ο 6χρονος Homer Lemay, που είχε εξαφανιστεί την ίδια περίοδο. Ο πατέρας του Homer πέρασε αρκετές φορές από ανάκριση σχετικά με την εξαφάνιση του γιου του υποστηρίζοντας μέχρι τέλους ότι τον είχε πάρει μαζί του στην Αργεντινή ένα ζευγάρι και κάποια στιγμή τον είχαν ειδοποιήσει ότι το παιδί πέθανε σε τροχαίο ατύχημα. Οι αρχές δεν βρήκαν κάποιο στοιχείο να επιβεβαιώνει την ιστορία του πατέρα, αλλά ταυτόχρονα και κανένα στοιχείο που να τον ενοχοποιεί για την εξαφάνιση του παιδιού. Έτσι και η θεωρία ότι ο μικρός Homer θα μπορούσε να είναι ο “Little Lord Fauntleroy” δεν μπόρεσε να εξακριβωθεί ποτέ.
_______________________________
“Little Jane Doe” / “St. Louis Jane Doe”
Το κωδικό όνομα “John Doe” για τους άντρες και “Jane Doe” για τις γυναίκες χρησιμοποιούνται από το νομικό σύστημα της Αμερικής για να ονομάσουν περιπτώσεις ατόμων που η ταυτότητά τους είναι άγνωστη, δεν μπορεί να εξακριβωθεί ή υπάρχει λόγος να παραμένει μυστική.
Η ιστορία της “μικρής Jane Doe” είναι ίσως από τις πιο θλιβερές που έχω βρει (αν και μόνο το γεγονός ότι αναφέρομαι σε ανθρώπους χωρίς ονόματα είναι από μόνο του εξαιρετικά θλιβερό).
Στις 28 Φεβρουαρίου του 1983 δύο τύποι μπήκαν να κάνουν πλιάτσικο σε ένα ερειπωμένο βικτωριανό σπίτι στην πόλη St. Louis της πολιτείας του Μιζούρι. Στο υπόγειο του σπιτιού ανακάλυψαν τυχαία το γυμνό και ακέφαλο πτώμα ενός μικρού κοριτσιού αφροαμερικανικής καταγωγής. Βρισκόταν πεσμένο μπρούμυτα με τα χέρια δεμένα στην πλάτη με μια κόκκινη κορδέλα και είχε μια κιτρινωπή ζακέτα μισοριγμένη πάνω του.
Η νεκροψία έδειξε πως το κορίτσι ήταν μεταξύ 8 και 11 χρονών και είχε δολοφονηθεί πέντε ημέρες πριν βρεθεί. Είχε κακοποιηθεί σεξουαλικά, ενώ το κεφάλι του είχε κοπεί με κάποια μεγάλη λεπίδα τύπου χασαπομάχαιρου. Η δολοφονία όμως φαίνεται πως είχε γίνει σε κάποιο άλλο μέρος, αφού στο μέρος όπου βρέθηκε δεν υπήρχαν άλλα ίχνη αίματος γύρω από το πτώμα.
Οι αρχές δημοσίευσαν φωτογραφίες του ρούχου και όλων των διαθέσιμων στοιχείων που είχαν αναζητώντας πληροφορίες για το άγνωστο κορίτσι. Κανένας όμως δεν το αναζήτησε ή φάνηκε να γνωρίζει κάτι για εκείνο.
Τα στοιχεία ήταν τόσο ελάχιστα που το εγχείρημα ταυτοποίησης του θύματος γινόταν ακόμα πιο δύσκολο για τους ερευνητές και το μόνο που θα βοηθούσε ήταν κάποιος να γνωρίζει εξ ιδίων πληροφορίες για το κορίτσι.
Θεωρήθηκε πιθανό ότι μπορεί να δολοφονήθηκε από κάποιο συγγενικό της άτομο και γι’ αυτό δεν υπήρξε αναφορά της ως αγνοούμενη. Χωρίς να μπορούν όμως να εξακριβώσουν και τον ακριβή τόπο καταγωγής της, η θεωρία αυτή δεν επιβεβαιώθηκε. Θεωρήθηκε επίσης ότι μπορεί να ήταν ένα από τα πιθανά θύματα του βιαστή και serial killer Vernon Brown, που δρούσε εκείνη την περίοδο στην περιοχή. Ούτε γι’ αυτή την θεωρία όμως υπήρξαν αρκετά στοιχεία κι ακόμα κι αν ο Brown ήταν πράγματι αυτός την σκότωσε, το 2005 πήρε πλέον αυτό το μυστικό στον τάφο του.
_____________________________________