Η Λευκοθέα-Μαρία Γκολγκάκη είναι για μένα ο ορισμός του ανθρώπου με ωραία ψυχή! Έχει κάτι το φωτεινό πάνω της, κάτι που εκπέμπει καλοσύνη κι αισιοδοξία.
Η Λευκοθέα-Μαρία εργάζεται ως καθηγήτρια Αγγλικών, ενώ παράλληλα συνεργάζεται ως freelancer με εκδοτικούς οίκους γράφοντας γι’ αυτούς βιβλία αγγλικών που διδάσκονται σε φροντιστήρια.
Τα τελευταία δύο χρόνια ασχολήθηκε και με την ποίηση. Η συλλογή της με τίτλο “16 of Me” εκδόθηκε το 2019 από το λογοτεχνικό περιοδικό Adelaide Literary Magazine σε Νέα Υόρκη και Λισσαβόνα, ενώ μέρος αυτών εμφανίστηκαν σε Νέα Υόρκη και Καλιφόρνια από τα Mediterranean Poetry, Aphelion Webzine και Eskimo Pie Magazine.
Το άρθρο της “The Whole World Leads a Life of Uncertainty” εκδόθηκε στην Αμερική τον Απρίλιο του 2020 από τις εφημερίδες The Sentinel και Tri-town Tribune, ενώ συνεχίζει να αρθρογραφεί στα ελληνικά. Το παιδικό της μυθιστόρημα με τίτλο “Μα τι Φαντάστηκες” εκδόθηκε από τις εκδόσεις Υδροπλάνο τον Μάρτιο του 2021.
“ΜΑ ΤΙ ΦΑΝΤΑΣΤΗΚΕΣ!”
Ο Αυτάκιας ζει σε μία μονοκατοικία ως θετό μέλος της οικογένειας Ελευθερόπουλου. Δεν είναι όμως άνθρωπος, αλλά μία τηλεόραση όμοια με καμία άλλη, αφού αισθάνεται, μιλάει, ακούει και έχει δυο τεράστια αυτιά. Ο Αυτάκιας μαζί με τον καλό του φίλο Ορφέα, περνάνε τον περισσότερό τους χρόνο μαζί ενώ έρχονται αντιμέτωποι με διάφορες περιπέτειες.
Τι είναι τελικά αληθινό στη ζωή και τι δεν είναι; Τι μπορούμε να καταφέρουμε αν πραγματικά προσπαθήσουμε και δεν αφεθούμε στις αδυναμίες μας; Ένα άκρως χιουμοριστικό βιβλίο για παιδιά και όσους ακόμη πιστεύουν στη δύναμη της φαντασίας που είναι ικανή να μας απελευθερώσει.
Πρωτότυπο τόσο ως προς τον τίτλο όσο κι ως προς την θεματολογία. Τα παιδιά θα το λατρέψουν!
Η αξιόλογη συγγραφέας Λευκοθέα-Μαρία Γκολγκάκη βρήκε χρόνο για το δικό της 10 στα 10 και την ευχαριστούμε πολύ!
______________________________________
1. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα μιας άλλης εποχής. Ποια θα θέλατε να ήταν αυτή και τι θα την ρωτούσατε;
Με την Αμέλια Έρχαρτ που τόσο θαυμάζω και θα ήθελα να μιλάω μαζί της με τις ώρες. Όμως θα άρχιζα με την εξής ερώτηση: “Που χάθηκες εσύ;”
2. Έχετε να φάτε μια εβδομάδα όταν μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται το πιο πλούσιο τραπέζι του κόσμου. Είστε έτοιμη να αρπάξετε το πιρούνι όταν από κάπου ακούγεται μια φωνή: “Κορίτσι μου τι πας να κάνεις; Έτσι και φας το παραμικρό χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας!” Πώς αντιδράτε;
Αρχικά να πω πως έχω να φάω κρέας καμιά 40αριά χρόνια οπότε και το πιο πλούσιο τραπέζι για εμένα θα ήταν πολύ φτωχό για άλλους. Συνεπώς για να μπω σε πειρασμό θα έπρεπε να έχει πολλές τυρόπιτες πάνω. Οπότε, ας τα βάλουμε στη ζυγαριά… Λοιπόν έχουμε και λέμε, Νόμπελ Λογοτεχνίας από τη μία, σφολιάτα από την άλλη. Σαφώς το πρώτο αν και οι πιθανότητες να μην προλάβω να το παραλάβω θα ήταν μεγάλες αφού στην έβδομη μέρα συν μία, πιθανότατα να είχα πεθάνει από την πείνα.
3. Η έμπνευση έχει γυρίσει ποτέ την πλάτη στην Λευκοθέα-Μαρία;
Γενικά τα πάμε καλά με την εν λόγο κυρία, δε με πιέζει, δεν την πιέζω. Ενίοτε φέρεται εγωιστικά και καπριτσιόζικα, αλλά της περνάει γρήγορα.
4. Πόσες φορές η ίδια η ζωή σας έχει πει κυνικά ή μη “Μα τι φαντάστηκες;”
Διαρκώς και της απαντώ με τον ίδιο τρόπο, “Εσύ τι φαντάστηκες, δηλαδή, πως θα λυγίσω;”
5. Ποια τρία αντικείμενα δεν θα παίρνατε ποτέ μαζί σας σε ένα ερημικό νησί;
Γόβες, σαγιονάρες και σωληνωτή φούστα. Θεωρώ πως θα με δυσκόλευαν στο τρέξιμο στην άμμο αν ερχόντουσαν καμιά επίσκεψη οι Μάο Μάο.
6. Υπάρχει κάποιο είδος λογοτεχνίας που δεν θα αγγίζατε ποτέ;
Είμαι υπέρμαχος της θεωρίας «Τα πάντα ρει, και ουδέν μένει» οπότε επιτρέψτε μου να μην αποκλείσω τίποτα. Ένας συγγραφέας γράφει συνήθως αυτό που θέλει να επικοινωνήσει στον κόσμο και χρησιμοποιεί άλλοτε χιούμορ, άλλοτε έντονα ή απόκοσμα συναισθήματα, πάθος και οτιδήποτε μπορεί να μεταφέρει ξεχωριστά το κάθε είδος λογοτεχνίας.
Ένα πολύ μεγάλο κομμάτι του εαυτού μου έρχεται στην επιφάνεια με το παιδικό βιβλίο. Παρά τα 45 μου έτη νιώθω ακόμα μπομπιροέφηβη. Ωστόσο οι άνθρωποι έχουμε και μία σκοτεινή πλευρά η οποία σε εμένα ξεδιπλώνεται όταν γράφω ποίηση. Τώρα κάπου εκεί στην άβυσσο όπου κατοικούν οι σκέψεις μας, οι ψυχές μας αν θέλετε, ίσως εγώ να έχω στριμώξει κι άλλα κομμάτια μου.
7. Ας αντιστρέψουμε τους όρους: Όλοι είναι για μια μέρα αόρατοι εκτός από εσάς. Ποιο είναι το πρώτο πράγμα που θα κάνατε;
Τι θα έκανα αφού θα είχα συνέλθει από τη λιποθυμία που δε θα έβλεπα το γιό μου; Θα άρχιζα να του φωνάζω: «Φανερώσου βρε, μη λαχταρίζεις τη μανούλα!». Πολύ κουλ, δε συμφωνείτε;
8. Υπάρχουν τελικά μεγάλοι συγγραφείς ή μεγάλα έργα;
Ένας άνθρωπος μπορεί να αγγίζει τα όρια του μεγαλείου ή της απόλυτης παρακμής σε συγκεκριμένες φάσεις της ζωής του. Ενδέχεται, για παράδειγμα να είσαι μεγάλος συγγραφέας και να γράφεις άθλια για κάποιο διάστημα και αντίστοιχα να είσαι μέτριος ή κακός συγγραφέας αλλά να βιώσεις κάτι που θα σε κινητοποιήσει να γράψεις ένα αριστούργημα.
9. Αν μπορούσατε να αλλάξετε το τέλος ενός βιβλίου ποιο θα ήταν αυτό και ποια η δική σας εκδοχή τέλους;
Σας ευχαριστώ για το βήμα που μου δίνετε να επισημάνω κάτι που χρόνια ήθελα. Εσείς ίσως να μην αναφέρεστε τόσο σε παραμύθι, αλλά εγώ θα το πω. Αυτή η κοκκινοσκουφίτσα, γιατί τριγύριζε μονάχη στο δάσος και μιλούσε σε αγνώστους; Θα τελείωνα λοιπόν την ιστορία με τη γιαγιά να τηλεφωνεί στη μητέρα της κοκκινοσκουφίτσας ή ακόμη καλύτερα να της κάνει βιντεοκλήση και να την επιπλήττει που με απερισκεψία επέτρεψε στη μικρή να κόβει βόλτες στο δάσος αγκαζέ με ένα καλάθι.
10. Ποια από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο;
Η έβδομη. Μπήκα στον πειρασμό να απαντήσω με στόμφο και πομπώδες εκφράσεις για να σας εντυπωσιάσω, αλλά δεν κρατήθηκα, είπα την αλήθεια!
