Κάθε χρόνο έχουμε την ευκαιρία να επιλέξουμε ανάμεσα σε πολλούς νέους τίτλους βιβλίων. Όσοι μάλιστα ανήκουν στην κατηγορία των “βιβλιοφάγων” δυσκολεύονται περισσότερο να διαλέξουν εκείνα που θα τοποθετήσουν στην βιβλιοθήκη τους, καθώς η ποικιλία είναι μεγάλη.

Σε ό,τι αφορά τα βιβλία της συγγραφέως Δήμητρας Ιωάννου δεν χρειάζεται να το σκεφτείς πολύ. Σε μαγεύουν αμέσως, τόσο με τους πρωτότυπους τίτλους τους όσο και με τα καλαίσθητα εξώφυλλά τους.

Η πολυγραφότατη δημιουργός με οδηγό την φαντασία και το συναίσθημα έχει την ικανότητα μέσα από κάθε αράδα της να κατακλύζει τον αναγνώστη η συγκίνηση, να τον κάνει να αγωνιά μαζί με κάθε ήρωα και ενίοτε να ταυτίζεται μαζί τους.

Η Δήμητρα Ιωάννου, που σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και ασχολείται επαγγελματικά με την Σωματική Ψυχοθεραπεία και Βιοανάδραση, καταφέρνει να οδηγήσει τον αναγνώστη στα μονοπάτια της ελληνικής λαογραφίας, την οποία και ερευνά πάντα με πάθος.

“KAΣΣΑΝΔΡΑ-ΤΟ ΜΥΣΤΙΚΟ ΤΗΣ ΜΑΓΙΣΣΑΣ”

Η συγγραφέας κινείται με μαεστρία ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, ανάμεσα στην Πρέβεζα του 18ου και 19ου αιώνα και στο τώρα. Θεωρώ το συγγραφικό ντεμπούτο της Δήμητρας Ιωάννου απολύτως επιτυχημένο με όλα αυτά που συνθέτουν ένα βιβλίο, το οποίο απλά δεν θέλεις να αφήσεις από τα χέρια σου.

Με έναν απίστευτα αρμονικό τρόπο περνά από το μεταφυσικό στο ιστορικό και σύγχρονο κομμάτι. Αστυνομικό σασπένς, μυθικά όντα βγαλμένα από άλλες εποχές και η τουρκοκρατούμενη Ελλάδα με κεντρική αναφορά στον Αλή Πασά συνθέτουν ένα βιβλίο που αποτελεί αυθεντική αναγνωστική απόλαυση από τις λίγες.

“ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΑΝΝΕΤΑΣ”

Δύο γυναίκες, που ενώ η καθεμία ακολουθεί το δικό της μονοπάτι και ζει στην δική της εποχή (η Άννα στην σύγχρονη Αθήνα και η κοντεσίνα Αννέτα στην ενετοκρατούμενη Ζάκυνθο), στην ουσία συνδέονται πολύ στενά μεταξύ τους. Αμείωτο ενδιαφέρον με τον έρωτα να πρωταγωνιστεί. Η Δήμητρα Ιωάννου στα καλύτερά της!

“ΒΑΛΕΝΤΙΝΑ-Η ΓΗΤΕΥΤΡΑ ΤΩΝ ΑΘΗΝΩΝ”

H δημιουργός μας “γνέφει” μέσα από τις αράδες της να την ακολουθήσουμε στην Μπελ Επόκ της Αθήνας. Εντυπωσιάστηκα που έγινε αναφορά στην Καλλιρρόη Παρρέν που υπήρξε δημοσιογράφος και από τις πρώτες Ελληνίδες φεμινίστριες (ούσα η ίδια συγγραφέας αντιλαμβάνομαι την όλη “έρευνα”). Με γοήτευσε η ιστορία της Βαλεντίνας και μονοπώλησαν το ενδιαφέρον μου οι ανατροπές.

“ΟΙ ΓΙΟΙ ΤΗΣ ΓΑΛΑΝΗΣ ΚΥΡΑΣ”

Ανήκει σίγουρα στα άκρως ατμοσφαιρικά μυθιστορήματα. Αιχμαλωτίζει αμέσως τον αναγνώστη καθηλώνοντας τον φυσικά με την πλοκή, τον λυρισμό και την γλαφυρότητα σε σωστές δόσεις. Η απόλυτη διαμάχη του καλού με το κακό, του φωτός με το σκοτάδι, αμαρτίες και λάθη του παρελθόντος που ορίζουν τις ζωές των ηρώων.

“Η ΚΛΗΡΟΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΠΟΤΑΜΟΥ”

Ο ποταμός Αχέροντας, θρύλοι, μυστήριο, με πρωταγωνίστρια την Φιλίτσα, που μεγάλωσε σε ένα χωριό δίπλα στις όχθες του ποταμού. Με ιδιαίτερη ευρηματικότητα η Δήμητρα Ιωάννου υφαίνει μια αριστουργηματική μυθοπλασία, ένα βιβλίο που “κολλάει” κυριολεκτικά στα χέρια σου. Συνεχίζεται η μοναδική επιλογή εξωφύλλων με αυτή του συγκεκριμένου έργου να μου αρέσει ιδιαίτερα.

Η Δήμητρα Ιωάννου έχει κερδίσει επάξια μια θέση στην καρδιά των φίλων του καλού βιβλίου και θα συνεχίσει να μας ενθουσιάζει με την πένα της. Προσωπικά περιμένω πως και πως το νέο της πόνημα με τίτλο “ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΑΦΡΟΔΙΤΗ” που θα κυκλοφορήσει στις 7 Νοεμβρίου από τις εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ.

Είμαι σίγουρη πως θα το λατρέψω, όπως κι εσείς εξάλλου…

10 ΣΤΑ 10 ΜΕ ΤΗΝ ΔΗΜΗΤΡΑ ΙΩΑΝΝΟΥ

1. Μια συγγραφέας “τσακώνεται” με τις αράδες της ή τα έχει πάντα καλά μαζί τους;

Περνώ πολύ καιρό σκεπτόμενη την υπόθεση που δουλεύω προτού αποτυπώσω τις σκέψεις μου στον υπολογιστή, οπότε με τις αράδες μου τελικά τα πάω πρίμα. Η δυσκολία είναι μέχρι να αποφασιστεί η πορεία της εκάστοτε ιστορίας στο μυαλό μου. Εκεί γίνονται πολλά δραματικά συμβούλια με τους ήρωες που αυτονομούνται και απαιτούν τα δικά τους, με τη φαντασία που καλπάζει σε πολλά και διάφορα εναλλακτικά σενάρια και με την πλοκή που τείνει να παρεκκλίνει σε ανεξερεύνητα μονοπάτια.

Έτσι από τη μια παρατηρώ, από την άλλη σφίγγω τα λουριά, αφαιρώ και προσθέτω, ώσπου τελικά φτάνουμε στο οριστικό επιθυμητό αποτέλεσμα.

2. Πώς αντιμετωπίζει η Δήμητρα Ιωάννου τις σύγχρονες “Κασσάνδρες”;

Ο μύθος λέει πως η Κασσάνδρα, η κόρη του βασιλιά Πρίαμου, έφερε το δώρο της μαντικής, αλλά συγχρόνως και την κατάρα να μη γίνεται ποτέ πιστευτή στους γύρω της, ενώ οι σύγχρονες «Κασσάνδρες» έχουν περισσότερο ταυτιστεί με την καταστροφολογία και την κινδυνολογία. Έτσι λοιπόν ακούω όλες τις πληροφορίες τους με μέτρο και κατόπιν τις περνώ από το δικό μου φίλτρο, προσπαθώντας να καταλάβω τελικά το μέγεθος της αλήθειας που υπάρχει στα λόγια τους, χωρίς να πανικοβάλλομαι ή να αγχώνομαι.

3. Βρίσκεστε στο ίδιο ταξί με μια ιστορική προσωπικότητα και πιάνετε κουβεντούλα. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;

Βάλτε με, σας παρακαλώ, σε ένα ταξί με τον Οδυσσέα Ελύτη και ξεχάστε με εκεί! Δε θα ρωτούσα τίποτα! Θα άκουγα ευλαβικά κάθε λέξη που θα έβγαινε από τα χείλη του και θα προσπαθούσα να αποκωδικοποιήσω πόσο φως και μαγεία έχει μέσα της η συγκεκριμένη ψυχοσύνθεση για να μας κληροδοτήσει τέτοια θαύματα.

4. Με το χέρι στην καρδιά, οι άνδρες στην παραλία διαβάζουν πραγματικά τα βιβλία που βλέπουμε κοντά στην ξαπλώστρα τους ή απλώς παριστάνουν τους “κουλτουριάρηδες”;

Α, εδώ θα σας απογοητεύσω, γιατί προσωπικά πάντα αναζητώ τις ήρεμες παραλίες που δε διαθέτουν καν ξαπλώστρες. Παρόλα αυτά χαίρομαι πολύ όταν βλέπω ανθρώπους να διαβάζουν (ανεξαρτήτως φύλου και τόπου) και δεν κάθομαι να σκεφτώ περισσότερο γιατί το κάνουν. 😀

5. Έχετε να φάτε πάνω από μήνα, το στομάχι σας διαμαρτύρεται πλέον έντονα. Ξαφνικά μια καλή νεράιδα που το’σκασε μόνο για σας από κάποιο παραμύθι, σας στρώνει τραπέζι με όλα τα αγαπημένα σας εδέσματα. Με πιρούνι και κουτάλι στα χέρια είστε έτοιμη να γευτείτε τα πάντα, όταν από κάπου ακούγεται μια φωνή: “Δημητρούλα μην τολμήσεις και φας κάτι, αλλιώς χάνεις το Νόμπελ Λογοτεχνίας που ετοιμάζεται για σένα!”. Πώς αντιδράτε;(Σημείωση: φαγητό είναι άγνωστο πότε θα ξαναδείτε!)

Δηλαδή για να καταλάβω, έχω μια νεράιδα προστάτιδα που μου χαρίζει ένα Νόμπελ Λογοτεχνίας και παράλληλα μου μειώνει τις θερμίδες; Παράδεισος! 😀 😀 😀

6. Η Δήμητρα Ιωάννου έχει αδιάβαστα βιβλία στη βιβλιοθήκη της;

Ναι και αυτή η στοίβα μου δίνει μεγάλη χαρά και ελπίδα σε περιόδους άγχους και πίεσης. Είναι τα μελλοντικά μου ταξίδια που θα με ξεκουράσουν, θα με ανανεώσουν, θα με αποφορτίσουν κι έτσι θα επιστρέψω πιο δυναμικά στην καθημερινότητά μου!

7. Βρίσκεστε σε γνωστό στέκι όταν σας πλησιάζουν δύο έγκριτοι δημοσιογράφοι με την ελπίδα να σας αποσπάσουν κάποια δήλωση. Γρήγορα συνειδητοποιείτε πως σας έχουν μπερδέψει με συνάδελφο, πώς αντιδράτε;

Γελάω και τους εξηγώ το λάθος τους. Μετά καθόμαστε όλοι μαζί και ξεκινάμε μια υπέροχη συζήτηση για τα βιβλία και τη λογοτεχνία που κρατάει μέχρι τις πρωινές ώρες. Επειδή το θέμα με ενδιαφέρει πολύ, περνάω τόσο καλά που δεν τους αφήνω να φύγουν. Μετά από όλο αυτό δε με ξεχνούν ποτέ! 😀 😀

8. Αν ήσασταν κάποια ηρωίδα παραμυθιού ποιά θα ήσασταν και γιατί;

Προσπάθησα ειλικρινά να ταυτιστώ με μια πριγκίπισσα, αλλά τελικά παράτησα την προσπάθεια και θα προτιμήσω Το Ασχημόπαπο. Ανέκαθεν λάτρευα αυτό το παραμύθι για τα μηνύματα που εμπεριέχει σχετικά με τη διαφορετικότητα, τον εκφοβισμό (bullying) και την αποδοχή. Αφήστε που τελικά το Ασχημόπαπο έγινε και ο πιο αρχοντικός κύκνος! Τέλειο!

9. Μέχρι στιγμής κανείς δεν ήταν σε θέση να μας δώσει μια τεκμηριωμένη απάντηση, στηριζόμαστε λοιπόν σε σας! “Η κότα έκανε το αβγό ή το αβγό την κότα”;

Ειλικρινά είναι ένα θέμα που με απασχολεί καθημερινά! Είναι η πρώτη μου σκέψη το πρωί που θα ξυπνήσω και η τελευταία το βράδυ πριν κοιμηθώ. Εργάζομαι σκληρά πάνω σε αυτό το νευραλγικό ζήτημα κι ελπίζω και ευελπιστώ μέσα στα επόμενα 20 χρόνια να σας έχω απάντησει! 😀 😀 😀

10. Ποιά από τις δέκα ερωτήσεις σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί; (Οι απαντήσεις καμία και όλες δεν γίνονται δεκτές!)

Αυτή με την ηρωίδα του παραμυθιού. Έπρεπε να θυμηθώ ξανά όλα τα παραμύθια που γνωρίζω, να τις φέρω μια μια στο μυαλό μου και να σκεφτώ ποια μου ταιριάζει περισσότερο. Μιλάμε για δουλειά, όχι αστεία!

Κοινοποιήστε
Χριστίνα Καρρά
Καθηγήτρια Γερμανικών, κειμενογράφος και συγγραφέας με τρία βιβλία στο ενεργητικό της: " Η κόρη του Ναζί", "Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος " και το πιο πρόσφατο "Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Έχει έναν γιο και θεωρεί ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα που συνήθως προσπερνάμε. Αγαπημένη της ρήση: "Για να ανέβεις στην κορυφή, επιβάλλεται να ξεκινήσεις από την βάση."