Η πένα του Ηλία Στεργίου μου είναι πολύ οικεία, αφού έχουμε συνυπάρξει συγγραφικά σε γνωστό και ιδιαίτερα δημοφιλές συγγραφικό blog. Το να γράφεις ένα έργο από κοινού με κάποιον δεν είναι πάντα εύκολο, καθώς δύο πένες μαζί μπορεί και να «κονταροχτυπηθούν» ή να «καπελώσει» η μια την άλλη. Στην δική μας περίπτωση όλα κύλησαν ομαλά, ευχάριστα και κυρίως διασκεδαστικά, καθώς ο ένας συμπλήρωνε τον άλλον αρμονικά με το χιούμορ πάντα να πρωταγωνιστεί, αφού δίχως αυτό τέτοιου είδους συνεργασίες είναι λίγο δύσκολες.

Ο συγγραφέας Ηλίας Στεργίου, που γεννήθηκε στο St.Louis των ΗΠΑ, είναι λάτρης του παράξενου και μεταφυσικού και γενικότερα των ιστοριών τρόμου, κάτι που γίνεται αμέσως αντιληπτό αν διαβάσει κανείς κάποιο έργο του.

Διηγήματά του έχουν διακριθεί και δημοσιευτεί σε συλλογικές εκδόσεις, ενώ ο ίδιος δηλώνει χαρακτηριστικά πως μια από τις αγαπημένες του ασχολίες είναι η αρχιτεκτονική ονειρικών τοπίων στο χαρτί.

Ο Ηλίας Στεργίου είναι ένας από τους πολλά υποσχόμενους συγγραφείς που προκαλεί αίσθηση με ό,τι κι αν γράφει. Ανήκει σ’ εκείνους τους λογοτέχνες που εμπνέονται από τα πάντα, σε εκείνους που εγώ αποκαλώ “γεννημένους για την συγγραφή”, σε εκείνους που εγώ θεωρώ αυθεντικούς με όλη την σημασία της λέξης!

“MIΚΡΑ ΕΝΟΧΑ ΜΥΣΤΙΚΑ”

Ο τίτλος και μόνο ιντριγκάρει, καθότι τα μυστικά πάντα δίνουν “τροφή” στην φαντασία. Το εξώφυλλο είναι ιδιαίτερα προσεγμένο προϊδεάζοντας για την ανατριχίλα που θα ακολουθήσει.

Ο κινηματογραφικός τρόπος γραφής του Ηλία Στεργίου ζωντανεύει μέχρι και την παραμικρή εικόνα τρόμου και μυστηρίου. Η εύρεση ενός ασημένιου μενταγιόν και η ξαφνική εμφάνιση ενός μικρού κοριτσιού στο δάσος μιας επαρχιακής πόλης του βορρά θα αποτελέσουν την αρχή μιας σειράς αλλόκοτων και τρομακτικών συμβάντων. Πέντε άνθρωποι που πρέπει να αντιμετωπίσουν το παρελθόν τους και φυσικά…μικρά, ένοχα μυστικά.

Προσωπική συμβουλή: Όταν το διαβάζετε να υπάρχει άπλετο φως στον χώρο, οι σκηνές ζωντανεύουν πραγματικά μπροστά στα μάτια σας.

“ΓΗΤΕΥΤΗΣ ΟΝΕΙΡΩΝ”

Το τελευταίο έργο του Ηλία Στεργίου με ενθουσίασε αρχικά λόγω τίτλου, αφού ως λάτρης του λυρισμού με άγγιξε ιδιαίτερα. Ο συγγραφέας καταφέρνει για άλλη μια φορά να κρατήσει αμείωτο το ενδιαφέρον του αναγνώστη σε ένα βιβλίο που δύσκολα αφήνεις από τα χέρια σου.

Πρωταγωνιστής του βιβλίου είναι ένας οργισμένος έφηβος, του οποίου η οικογένεια έχει πληγεί από την οικονομική κρίση. Η παρέα που θα κάνει με κάποιους περιθωριακούς συμμαθητές του θα φέρουν πολλές αλλαγές στην ζωή του, αφού θα του μάθουν πως είναι να ταξιδεύει κανείς και να ονειρεύεται. Σύντομα θα καταλάβει όμως πως αυτά τα “ταξίδια” δεν είναι πάντα και τόσο ονειρεικά. Ο εφιάλτης ξεκινάει…

Ηλία Στεργίου, έχω αφιερώσει έναν σεβαστό χώρο στην βιβλιοθήκη μου για τα επόμενα βιβλία σου που ξέρω ότι θα είναι πολλά και συναρπαστικά…

Ο συγγραφέας Ηλίας Στεργίου μας έδωσε τη χαρά να απαντήσει στο δικό του 10 στα 10 και τον ευχαριστούμε πολύ!

10 στα 10 με τον ΗλΙα ΣτεργΙου

1.Ποιοί κρύβουν περισσότερα μικρά ένοχα μυστικά, οι άνδρες ή οι γυναίκες;

Πιστεύω πως τα «ένοχα μυστικά» δεν είναι προνόμιο ενός συγκεκριμένου φύλου. Καθένας μας έχει κάτι να κρύψει, είτε μεγάλο είτε μικρό είναι αυτό, απλά οι γυναίκες, φαντάζομαι, έχουν τον τρόπο τους να τα κρύβουν καλύτερα.

2. Βρίσκεστε στο ίδιο πλοίο με μια ιστορική προσωπικότητα άλλης εποχής. Ποιά θα θέλατε να είναι αυτή και τι θα την ρωτούσατε;

Ο άνθρωπος που ήταν η αιτία να ασχοληθώ συστηματικά με το γράψιμο ήταν ο H.P. Lovecraft. Τον θεωρώ κάτι σαν λογοτεχνικό μου «πατέρα». Αν λοιπόν βρισκόμουν μαζί του στο ίδιο πλοίο, σίγουρα θα του ζητούσα συμβουλές σε ό,τι αφορά την συγγραφή.

3. Ο Ηλίας Στεργίου τσακώνεται ποτέ με τις αράδες του ή τα πάει πάντα καλά μαζί τους;

Η συγγραφή για μεν είναι ένας συνεχής πόλεμος με τις λέξεις. Ένας πόλεμος που περιλαμβάνει ξάγρυπνα βράδια, σκισμένες σελίδες, ώρες ατέλειωτες για να γράψω την κατάλληλη φράση. Βέβαια στο τέλος επικρατεί ανακωχή -συνήθως- και οι αράδες βρίσκουν κι αυτές τον δρόμο τους.

4. Ένας λάτρης του μεταφυσικού και των ιστοριών τρόμου θα έγραφε ποτέ κάτι απολύτως ρομαντικό;

Μου κάνουν πολλοί αυτή την ερώτηση. Δεν νομίζω ότι θα έγραφα ποτέ ρομαντικό μυθιστόρημα, εκτός αν εμπεριείχε και το στοιχείο του μεταφυσικού. Όποτε είχα την έμπνευση για κάτι προς αυτή την κατεύθυνση, πάντα κάποιος κατέληγε νεκρός.

5. Η έμπνευση γυρίζει ποτέ την πλάτη επιδεικτικά στον Ηλία Στεργίου ή είναι πάντα πιστή συνοδοιπόρος του;

Υπήρξαν μέρες που ένιωθα ότι στέρευα από λέξεις. Ήταν εκείνες όμως οι μέρες που πιέζοντας τον εαυτό μου, στο χαρτί έβγαιναν μερικά από τα καλύτερα γραπτά μου. Προσπαθώ γενικά να μην εγκαταλείπω στην ζωή μου ό,τι καταπιάνομαι. Βέβαια αυτό δεν σημαίνει ότι δεν υπάρχουν φορές που έχω νιώσει να απελπίζομαι αλλά πάντα λέω keep walking!

6. Έχετε να φάτε πάνω από μήνα όταν ξαφνικά μπροστά στα έκπληκτα μάτια σας στρώνεται με τρόπο μαγικό ένα πλούσιο τραπέζι. Είστε έτοιμος να ορμήξετε όταν ακούγεται μια φωνή: ”Στεργίου αγόρι μου τι πας να κάνεις; Άσε γρήγορα κάτω το πιρούνι, αλλιώς σου στερούμε το Νόμπελ Λογοτεχνίας που ετοιμάζουμε για σένα!” Πώς αντιδράτε;

Για ένα νόμπελ λογοτεχνίας θα την έκανα την θυσία να μην φάω άλλον έναν μήνα. Ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;!

7. Πόσα αδιάβαστα βιβλία έχει ο Ηλίας Στεργίου στην βιβλιοθήκη του;

Έχω σταματήσει το μέτρημα στα είκοσι και συνεχώς συσσωρεύονται…

8. Με ποιόν διάσημο θα ήταν “τιμή” σας να σας μπερδέψουν;

Η αλήθεια είναι ότι με όποιον διάσημο και αν με μπέρδευαν, τιμή μου θα ήταν!

9. Αντιστρέφουμε τους όρους. Αν όλοι για μια μέρα εκτός από εσάς ήταν αόρατοι τι θα κάνατε;

Θα ήταν μια ευκαιρία να αφοσιωθώ στο γράψιμο χωρίς αντιπερισπασμούς.

10. Ποιά ερώτηση σας δυσκόλεψε περισσότερο και γιατί; (Οι απαντήσεις καμία και όλες δεν γίνονται δεκτές!)

Στην ερώτηση αν θα προτιμούσα το φαγητό από το νόμπελ λογοτεχνίας. Ήταν μια πολύ δύσκολη απόφαση που έπρεπε να πάρω…

Κοινοποιήστε
Χριστίνα Καρρά
Καθηγήτρια Γερμανικών, κειμενογράφος και συγγραφέας με τρία βιβλία στο ενεργητικό της: " Η κόρη του Ναζί", "Η φαλαινίτσα που ήθελε να γίνει γλάρος " και το πιο πρόσφατο "Γιατί το λεμονάκι δεν ήθελε να γίνει ποτέ πεπονάκι" από τις εκδόσεις Μιχάλη Σιδέρη. Έχει έναν γιο και θεωρεί ότι η ευτυχία κρύβεται στα μικρά πράγματα που συνήθως προσπερνάμε. Αγαπημένη της ρήση: "Για να ανέβεις στην κορυφή, επιβάλλεται να ξεκινήσεις από την βάση."