ΜΑΜΑ.
Μια λέξη με χιλιάδες συναισθήματα μπλεγμένα μεταξύ τους. Μια λέξη που δεν μπορεί να καθοριστεί με ακρίβεια τι ακριβώς πρεσβεύει, σε αντίθεση με τη λέξη μητέρα που συνοδεύεται από την μητρότητα.
ΜΗΤΕΡΑ.
Μια λέξη λίγο ψυχρή σαν τίτλος και αξίωμα εν καιρώ πολέμου. Μια σύντομη περιγραφή καθηκόντων και ρόλων που συγκεντρώθηκαν για να σχηματίσουν αυτή τη λέξη.
Δεν θα μπορούσα να σκεφτώ καλύτερη λέξη από τη «μαμά» για να εκφράσω ως γυναίκα που είμαι, αυτό που θαρρώ πως είναι η ίδια η φύση μας, η εξέλιξή μας, η ζωή ολάκερη μπρος και πίσω…
Είναι μια φιγούρα που συνδέεται πάντα με μια γλυκιά αναπόληση του παρελθόντος και μια όμορφη ελπίδα για το μέλλον.
Μαμά είναι αυτή που σε φέρνει στον κόσμο, με οποιοδήποτε έννοια, δηλαδή είτε φυσικά είτε νοητά, που σε εισάγει στην πραγματικότητα δίνοντάς σου, με όσα δυναμάρια έχει, τα μεγαλύτερα φτερά που μπορούσες να φανταστείς για να πετάξεις όσο πιο μακριά γίνεται.
Όχι, δεν είναι όλες οι μητέρες μαμάδες, ούτε όλες οι μαμάδες μητέρες… Δεν σε κάνει η γέννηση ενός παιδιού αυτόματα μαμά. Μαμά είσαι από πριν και θα είσαι πάντα.
Μαμά είναι στοργή και προστασία, φροντίδα και περιποίηση, αυτοθυσία και ανιδιοτέλεια, ζωή και θάνατος μαζί. Είναι η ανασφάλεια της ασφάλειας και η ο δυναμισμός της αδυναμίας. Η μαμά κάνει το αδύνατο δυνατό.
Κι άμα έρθει η πρώτη κόντρα, η μαμά γίνεται μάνα.
Καμία μητέρα δεν γίνεται μάνα, γιατί στον τίτλο δεν μπορείς να πας κόντρα. Κόντρα πας πάντα με το συναίσθημα…
Συλλογιέμαι κάθε τόσο και ρωτάω τον εαυτό μου: σαν έρθει η ώρα πως θα ήθελες να σε λένε;
ΟΧΙ ΜΗΤΕΡΑ, ΕΙΝΑΙ ΤΙΤΛΟΣ.
ΜΑΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΣΥΝΑΙΣΘΗΜΑ.
Κι αν είναι μάνα να με πουν κάποια στιγμή, χαρά που θα’χω!
Γιατί στις κόντρες βγάζεις συναισθήματα έντονα και στην ένταση πάνω ξεχνάς ποιον έχεις απέναντι. Ας είναι να θυμούνται πως είμαι μαμά και να με λένε μάνα!
Αυτό ήδη θα σημαίνει πολλά…
