Σήμερα, όπως και κάθε δεύτερη Κυριακή του Μαΐου, γιορτάζεται παγκοσμίως η Ημέρα της Μητέρας. Ο ετήσιος αυτός εορτασμός της μητρότητας καθιερώθηκε το 1914, με πρωτοβουλία της Αμερικανίδας ακτιβίστριας Anna Marie Jarvis και αγκαλιάστηκε σαν θεσμός από πολλές χώρες.

Σίγουρα παγκόσμιες γιορτές όπως η σημερινή έχουν αποκτήσει πλέον έναν εμπορικό χαρακτήρα και συνήθως απομακρύνονται από την ουσία που θα ήθελαν να έχουν. Σίγουρα επίσης η μητέρα δεν θα έπρεπε να θυμόμαστε ότι «γιορτάζει» μόνο μια φορά τον χρόνο.

Εμείς πάντως με αφορμή αυτό αποφασίσαμε να αφήσουμε εδώ μερικές δικές μας σκέψεις σχετικά με το τι σημαίνει για εμάς η μητέρα…

___________________________________

«Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή»

της Χριστίνας Καρρά

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή! Μια φράση που πάντα θα ανταμώνει με μυριάδες άλλες όμοιες ή και ίδιες μ’αυτή. Σίγουρα δεν υπάρχει μονάδα μέτρησης του ξεχωριστού, ούτε κάτι που καθορίζει το πολύ και το λίγο ξεχωριστή. Ο καθένας και η καθεμία έχει τους δικούς του λόγους να μιλάει για μοναδικότητα όταν αναφέρεται στην μητέρα του. Αν αναφερθώ στους δικούς μου θα χαθώ στην απεραντοσύνη τους, γι’αυτό θα αναφέρω μονάχα ότι…

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί παρά την επιμονή μου να θέλω να αντικρίσω το φως αυτού του κόσμου ανάποδα, αφού γεννήθηκα με το κεφάλι προς τα κάτω, άντεξε τον κάθε πόνο που της προκάλεσε η “ιδιότροπη” αυτή στάση μου.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί χάιδευε το κάποτε σγουρό κεφάλι μου όταν με έβλεπε να βουρκώνω, επειδή κάποια μπαμπέσικη φοβία προσπαθούσε να με κάμψει.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, επειδή επέμενε στη σημασία του να ξέρεις να χειρίζεσαι σωστά τον λόγο, την σημασία του να μιλάς ορθά την μητρική σου γλώσσα ζώντας στο εξωτερικό.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί μέχρι και σήμερα δεν αφήνει να ζυγώσει τις κόρες της εχθρός.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί δεν ντράπηκε ποτέ να παραδεχτεί τα σφάλματά της και να ζητήσει συγνώμη αν έτσι το αισθανόταν.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί μεγάλωσε δυο κόρες μόνη της όταν εκείνες ήταν στην εφηβεία, αφού η ζωή της στέρησε τον σύντροφό της. Περπάτησε παλικαρίσια σε μονοπάτια δύσβατα έχοντας ως γνώμονα μόνο το καλό των παιδιών της.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί είναι τόσο επικοινωνιακή που θέλω να της μοιάσω.

Η δική μου μαμά είναι ξεχωριστή, γιατί πολύ απλά είναι δική μου και την αγαπώ!

«Το παράδειγμά μου»

της Άννας-Μαρίας Κέκια

Έχω να γράψω, λέει, δυο λόγια για τη μητέρα. Και τι να πρωτογράψω;! Είναι ένα θέμα που γεμίζει βιβλίο. Θα μπορούσα να πω για το πως ένιωσα εγώ όταν έγινα μητέρα. Θα μπορούσα να πω για όλα τα «θα γίνεις μάνα και θα καταλάβεις» που όντως κατάλαβα. Αλλά περισσότερο θέλω να πω για εκείνη που συνοδεύει διακριτικά και ακούραστα τη ζωή μου εδώ και 28 χρόνια… τη δική μου μητέρα.

Εντάξει, εντελώς ακούραστα σίγουρα όχι, αλλά εκεί είναι και η ουσία. Πάντα δυνατή, πάντα εκεί για όλα, με ανιδιοτελή αγάπη και επιμονή. Εκείνη μου έδειξε πως πρέπει να είναι μια μητέρα.

Ήταν εκεί και όταν περνούσα τις φάσεις μου και δεν την ήθελα. Ήταν εκεί κι όταν ήμουν μακρυά. Καταλάβαινε πότε δεν ήμουν καλά και έπαιρνε πάντα τηλέφωνο την κρίσιμη στιγμή.

«Κάτι έχεις, το νιώθω. Δεν είσαι καλά.» Μα, πως το ξέρεις;! Αλλά έτσι είναι η πραγματική αγάπη. Αν δεν καταλάβαινες εσύ, ποιός θα μπορούσε όντως να καταλαβαίνει περισσότερο;

Ήσουν πράγματι εκεί όποτε σε χρειαζόμουν. Όποτε έστω σε άφηνα, γιατί είμαι κι εγώ όπως είμαι και κλείνομαι στον εαυτό μου. Αλλά εσύ το ξέρεις και αυτό και είσαι εκεί με τον τρόπο σου. Στις καλύτερες στιγμές και στις χειρότερες, στις χαρούμενες και στις πιο δύσκολες. Εσύ περισσότερο από οποιονδήποτε.

Τι να πω για σένα, μητέρα. Αφιέρωσες τη ζωή σου για να μας διδάξεις να γίνουμε σωστοί και ισορροπημένοι άνθρωποι. Με πόση υπομονή, επιμονή, στωικότητα μας δίδαξες για ήθος, αρχές, σεβασμό, αλληλεγγύη, αγάπη, δύναμη, θάρρος, ευγένεια, καλοσύνη, πίστη, πειθαρχία, ιδανικά. Ποιός θα μπορέσει ποτέ να σου το πάρει αυτό;!

Πόσες αντιδράσεις ανέχτηκες, πόσες ανησυχίες έκρυψες, πόσους φόβους πάλεψες. Πόσες δυσκολίες πέρασες και πόσο υπέροχος άνθρωπος παρέμεινες. Ποιός «λίγος» μπορεί να μιλήσει για σένα;! Όσοι βρεθούν εναντίον σου, έρχονται άμεσα και απέναντι σε μένα.

Έχω πολλά να πω για σένα, μαμά, αλλά θα τα συνοψίσω σε μερικές λέξεις. Ήσουν, είσαι και θα είσαι παράδειγμα για μένα. Παράδειγμα μητέρας, γυναίκας και ανθρώπου. Και σ’αγαπάω. Πιο πολύ απ’ όσο φαίνεται.

____________________________________

Χρόνια πολλά, λοιπόν, στις μαμάδες! Σήμερα και κάθε μέρα!

 

Κοινοποιήστε
Άννα-Μαρία Κέκια
Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με έφεση στην έκφραση μέσω του γραπτού λόγου. Στον τομέα της αρθρογραφίας έχω ασχοληθεί τόσο με γενική ειδησεογραφία, πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όσο και με φωτορεπορτάζ, στήλες πολιτισμού, κριτικές δίσκων, αφιερώματα και συνεντεύξεις. Λάτρης της ανεξάρτητης και ερευνητικής δημοσιογραφίας με έμφαση στην ιστορία, την ψυχολογία, την εγκληματολογία και την κοινωνιολογία. Παράλληλη και αγαπημένη απασχόληση η τέχνη της φωτογραφίας.