Ως η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας μόνη τον Ατλαντικό, ήταν και η πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με τον Σταυρό Διακεκριμένης Πτήσης. Έκανε πολλά ρεκόρ, έγραψε βιβλία για τις εμπειρίες της (τα οποία γνώρισαν μεγάλη εμπορική επιτυχία) και συνέβαλε στη δημιουργία της “The Ninety-Nines“, μίας οργάνωσης για τις γυναίκες πιλότους.

____________________________________

Η Αμέλια Έρχαρτ γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου του 1897 στο Κάνσας και ήταν κόρη του δικηγόρου Σάμιουελ Έρχαρτ και της Αμέλια Ότις, κόρης δικαστικού της περιοχής.

Η ανατροφή της ήταν αντισυμβατική, δεδομένου ότι η μητέρα της δεν πίστευε στην στερεοτυπική ανατροφή των παιδιών της.

Έτσι, κατά την παιδική της ηλικία πέρασε πολλές ώρες στην ύπαιθρο αναζητώντας απαντήσεις και διασκέδαση στη φύση. Το γεγονός ότι λάτρευε να σκαρφαλώνει στα δέντρα, να κυνηγά αρουραίους με τουφέκι και να συλλέγει έντομα, έκανε τους βιογράφους της να την χαρακτηρίσουν αγοροκόριτσο.

Το 1904, πραγματοποίησε την πρώτη της απόπειρα να πετάξει μέσα σε ένα ξύλινο κιβώτιο.

Με τη βοήθεια του θείου της, κατασκεύασε μία κεκλιμένη ράμπα, την οποία στερέωσε στην οροφή του μικρού σπιτιού που βρισκόταν στον κήπο της οικογένειάς της, πήρε φόρα και ολοκλήρωσε την προσπάθεια με μεγάλη αποτυχία.

Παρόλα αυτά, κι ενώ βγήκε από το σπασμένο ξύλινο κιβώτιο με μελανιασμένα χείλια και σκισμένο φόρεμα, είχε αποκτήσει την αυτοπεποίθηση ότι κάποτε θα το καταφέρει.

Καθ’ όλη τη διάρκεια της διαταραγμένης παιδικής ηλικίας της, λόγω οικογενειακών διενέξεων, συνέχισε να κάνει όνειρα για το μέλλον. Δημιούργησε ένα λεύκωμα με αποκόμματα εφημερίδων για θέματα που αφορούσαν γυναίκες, οι οποίες είχαν πετύχει σε ανδροκρατούμενους τότε τομείς, όπως η σκηνοθεσία και παραγωγή ταινιών, η νομική, η διαφήμιση, η διοίκηση και η εφαρμοσμένη μηχανική.

Η Αμέλια αποφοίτησε από το γυμνάσιο το 1916, ενώ ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος ήδη ήταν σε εξέλιξη. Βλέποντας τους πληγωμένους στρατιώτες που επέστρεφαν από το μέτωπο αποφάσισε να εκπαιδευτεί ως βοηθός νοσοκόμου από τον Ερυθρό Σταυρό.

Έτσι, άρχισε να εργάζεται στο στρατιωτικό νοσοκομείο Spadina στο Τορόντο, με την Εθελοντική Αποστολή Βοήθειας, μέχρι το 1918 που τερμάτισε ο πόλεμος.

Η Έρχαρτ εγγράφηκε στο πανεπιστήμιο της Κολούμπια Columbia University για να σπουδάσει ιατρική, όμως εγκατέλειψε τις σπουδές της μόλις έναν χρόνο αργότερα, για να βρεθεί με τους γονείς της που είχαν επανασυνδεθεί στην Καλιφόρνια.

Στις 28 Δεκεμβρίου 1920, επισκέφτηκε με τον πατέρα της ένα αεροδρόμιο όπου ο Frank Hawks της προσέφερε μία πτήση που θα άλλαζε για πάντα τη ζωή της. Μετά από εκείνη τη δεκάλεπτη πτήση, αποφάσισε πως έπρεπε οπωσδήποτε να μάθει να πετά.

Έκανε διάφορες δουλειές για να κατορθώσει να μαζέψει τα 1.000 δολάρια που χρειαζόταν για τα μαθήματα.

Ξεκίνησε τα μαθήματα στις 3 Ιανουαρίου του 1921, στο αεροδρόμιο Kinner Field με δασκάλα της την Anita «Neta» Snook.

Μόλις τελείωσε με την εκπαίδευσή της, η ίδια αγόρασε «το καναρίνι», ένα μεταχειρισμένο κίτρινο διπλάνο Kinner Airster, και στις 22 Οκτωβρίου 1922, πέταξε με αυτό σε ύψος 14.000 ποδιών, κατακτώντας το παγκόσμιο ρεκόρ για τις γυναίκες πιλότους.

Λίγους μήνες μετά, και συγκεκριμένα στις 15 Μαΐου 1923, η Αμέλια έγινε η 16η γυναίκα με άδεια πιλότου από τη Διεθνή Συνομοσπονδία Αεροπορίας (FAI)

Τα χρόνια που ακολούθησαν ήταν γεμάτα αποτυχημένες, αλλά επίμονες προσπάθειες. Όμως, η οικονομική καταστροφή της οικογένειάς της και τα προβλήματα υγείας που αντιμετώπιζε καθυστέρησαν όλα της τα σχέδια. Πούλησε το αεροπλάνο της, αγόρασε αυτοκίνητο, εργάστηκε ως δασκάλα και κοινωνική λειτουργός, αλλά τίποτα από αυτά δεν έσβησε το πάθος της για τα αεροπλάνα.

_____________________________________

Τον Απριλίο του 1928, η Έρχαρτ έλαβε ένα τηλεφώνημα από τον εκδότη (και μετέπειτα σύζυγό της) George P. Putnam για να πετάξει ως επιβάτης πάνω από τον Ατλαντικό και να κρατήσει το ημερολόγιο της πτήσης.

Εκείνη δέχθηκε χωρίς δεύτερη σκέψη κι έγινε η πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό Ωκεανό.

Το 1929 συμμετείχε στον πρώτο γυναικείο αεροπορικό αγώνα Santa Monica – Cleveland, όπου κατέκτησε την τρίτη θέση και το 1930 έγινε αξιωματούχος της Εθνικής Αεροναυτικής Ένωσης (National Aeronautic Association).

Από εκεί προώθησε ενεργά την καθιέρωση ξεχωριστών γυναικείων ρεκόρ και συνέβαλε ώστε η Διεθνής Αεροπορική Ομοσπονδία (FAI) να υιοθετήσει παρόμοια δράση.

Η δράση της Έρχαρτ μαζί με τις άλλες γυναίκες πιλότους ήταν κρίσιμη για την κοινή γνώμη.

Αναμίχθηκε ενεργά με την The Ninety-Nines, μια οργάνωση γυναικών πιλότων που παρείχαν ηθική υποστήριξη και προωθούσαν την είσοδο των γυναικών στην αεροπορία. Έγινε επίσης η πρώτη Πρόεδρος της οργάνωσης.

 

Ήταν θερμή υποστηρικτής των γυναικών πιλότων και όταν στον αγώνα Bendix Trophy του 1934 απαγορεύθηκε η συμμετοχή γυναικών, αρνήθηκε ανοιχτά να οδηγήσει το αεροπλάνο που θα μετέφερε την ηθοποιό Mary Pickford, η οποία θα συμμετείχε στην τελετή έναρξης του αγώνα.

______________________________________

Το 1937 ξεκίνησε την υλοποίηση του πιο φιλόδοξου σχεδίου της, τον γύρο του κόσμου με ένα δικινητήριο αεροπλάνο Lockheed 10E Electra.

Αφού είχε καλύψει περισσότερο από τα δύο τρίτα της διαδρομής, στις 2 Ιουλίου του 1937 το αεροπλάνο εξαφανίστηκε στον Κεντρικό Ειρηνικό και η Έρχαρτ κηρύχθηκε αγνοούμενη.

Πλήθος ερευνών έγιναν για την ανεύρεση της άτυχης πιλότου, όμως η σορός της δεν βρέθηκε ποτέ, ούτε δόθηκαν απαντήσεις για το τραγικό τέλος της
και τελικά δηλώθηκε θανούσα στις 5 Ιανουαρίου 1939.

Η ιστορία της και η εξαφάνισή της συνοδεύονται από δεκάδες θεωρίες, με την επικρατέστερη να υποστηρίζει ότι την κρατούσαν όμηρο στην Ιαπωνία. Τα πραγματικά γεγονότα παραμένουν σε μεγάλο βαθμό άγνωστα και η ιστορία της δεν σταμάτησε ποτέ να προκαλεί θαυμασμό μέχρι που, το 2009, έγινε ταινία.

Η σύγχρονη τεχνολογία φαίνεται να δίνει απάντηση στο αναπάντητο μυστήριο της εξαφάνισης.

Σε μελέτη του που δημοσιεύτηκε στην επιθεώρηση Forensic Anthropology, τα οστά που είχαν ανακαλυφθεί το 1940 στη νήσο Γκάρντνερ, 1.200 μίλια από τις νήσους Μάρσαλ, ανήκουν στην ατρόμητη πιλότο και όχι σε άνδρα όπως είχε αρχικά εκτιμηθεί.

Όπως και να’χει, η Αμέλια έκανε υπεράνθρωπες προσπάθειες για να στηρίξει τα όνειρά της και τα όνειρα άλλων γυναικών της εποχής της, έως και σήμερα. Οι αδιευκρίνιστες συνθήκες της εξαφάνισής της προκάλεσαν την ανάπτυξη αρκετών θεωριών συνωμοσίας, όμως τίποτα από αυτά δεν κατάφερε να επισκιάσει όλα όσα είχε ήδη κατακτήσει: τους αιθέρες και το δικαίωμα στο όνειρο.

Και ακριβώς γι’αυτόν τον λόγο αποτελεί ακόμα παράδειγμα για πολλές γυναίκες στον κόσμο.

Τα ρεκόρ της:

  • Παγκόσμιο ρεκόρ υψομέτρου γυναικών:14.000 πόδια (1928)
  • Πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας τον Ατλαντικό (1930)
  • Ταχύτητας αποστάσεως 100 km (με φορτίο 500 λιβρών) (1931)
  • Πρώτη γυναίκα που πέταξε με αυτόγυρο (1931)
  • Ρεκόρ υψομέτρου για αυτόγυρα: 15.000 πόδια (1931)
  • Πρώτος άνθρωπος που διέσχισε τις ΗΠΑ με αυτόγυρο (1932)
  • Πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας σόλο τον Ατλαντικό (1932)
  • Πρώτη γυναίκα που διέσχισε πετώντας σόλο τον Ατλαντικό δύο φορές (1932)
  • Πρώτη γυναίκα που έλαβε τον Διακεκριμένο Ιπτάμενο Σταυρό (1932)
  • Ρεκόρ ταχύτητας γυναικών για διηπειρωτική πτήση (1933)
  • Πρώτη γυναίκα που πέταξε χωρίς στάση, από τη μία ακτή στην άλλη, κατά μήκος των ΗΠΑ (1933)
  • Πρώτος άνθρωπος που πέταξε σόλο κατά μήκος του Ειρηνικού μεταξύ της Χονολουλού και του Όκλαντ (1935)
  • Πρώτος άνθρωπος που πέταξε σόλο από το Λος Άντζελες στην Πόλη του Μεξικού του Μεξικού (1935)
  • Πρώτος άνθρωπος που πέταξε σόλο, χωρίς στάση από την Πόλη του Μεξικού στο Νιούαρκ (1935)
  • Ρεκόρ ταχύτητας για πτήση ανατολικά προς δυτικά, από το Όκλαντ στη Χονολουλού (1937)
Κοινοποιήστε
Διαμαντούλα Χατζηαντωνίου
Απόφοιτη ΙΕΚ Οικονομίας & Διοίκησης και πιστοποιημένη Δημοσιογράφος διαδικτύου, με συμμετοχές σε πολλά σεμινάρια ποικίλου ενδιαφέροντος και κατευθύνσεως. Έχει λάβει το πρώτο βραβείο ποίησης στην Θεσσαλία, σε μαθητικό διαγωνισμό. Δραστηριοποιήθηκε, μεταξύ άλλων, ως ραδιοφωνική παραγωγός, αρθρογράφος καλλιτεχνικών ειδήσεων και ερασιτέχνης ηθοποιός. Θρέφει μεγάλη αγάπη για τις τέχνες, την φύση, την φιλοσοφία και την ψυχολογία ενώ αφιερώνει αρκετό χρόνο σε θέματα κοινωνικής και ιστορικής φύσεως. Αγαπημένη της ερώτηση: Γιατί; Αγαπημένο μότο: Αξίζει να βρίσκεις λόγους να γελάς