Πώς τα φέρνει έτσι η ζωή αναρωτιέμαι πολλές φορές, αλλά νομίζω ότι η λέξη κάρμα είναι παραπάνω από ταιριαστή στην περίπτωσή μου.
Το ραδιόφωνο είναι το περιβάλλον μες στο οποίο έκανα τα πρώτα μου βήματα. (Όχι, δεν είναι αλληγορία, είναι γεγονός! Οι γονείς μου ήταν ραδιοφωνικοί παραγωγοί στον ΑΝΤ1 4 Βόλου όταν εγώ ήμουν ακόμα μωρό.)
Ήταν και θα είναι πρώτη μου αγάπη (και καψούρα), μέσα από την οποία εκφράστηκα δημοσίως για πρώτη φορά στο ευρύ κοινό, πριν μπει στην ζωή μου η αρθρογραφία και η θεατρική σκηνή.
Και παρόλο που η υπερέκθεση όλων μας στα social media δεν αφήνει και τίποτα στην φαντασία, το ραδιόφωνο εξακολουθεί να κρατά την μαγεία του μέχρι και σήμερα. (Αν και δυστυχώς, στην πόλη μας, έχουν περιοριστεί κατά πολύ οι ζωντανές εκπομπές και σε αντικατάστασή τους παίζονται προγράμματα κονσέρβας, όπως λέγονται, ή γίνονται αναμεταδόσεις σταθμών από άλλες πόλεις…)
Στο δια ταύτα τώρα και έτσι όπως τα έφερε η ζωή, λοιπόν, πριν λίγο καιρό είχα την τύχη (ή πεπρωμένο να πω καλύτερα) να βρεθώ στον Λαύκο και να μπω στο μοναδικό Μουσείο Ραδιοφώνου της Θεσσαλίας (το 1 από τα 4 που υπάρχουν σε όλη την Ελλάδα!).
Όπως κι εσείς, φαντάζομαι, έτσι κι εγώ δεν περίμενα (γιατί δεν ήξερα) ότι ένα τόσο δα μικρό χωριό με υπέροχη θέα και απίστευτη αύρα (να τα λέμε κι αυτά), κρατούσε στην αγκαλιά του ένα τόσο ιδιαίτερο και σπουδαίο θησαυρό!
Γι’αυτό και αποφάσισα να σας πω λίγα πράγματα παραπάνω.
Όπως μας ενημέρωσαν, στο Μουσείο εκτίθενται γύρω στα 130 ραδιόφωνα, εκ των οποίων τα περισσότερα αποτελούν δωρεά του Γερμανού καθηγητή, Μηχανολόγου Ηλεκτρολόγου και φιλέλληνα Βίλφρεντ Σεπς.
Για την ιστορία, και σε περίπτωση που αναρωτιέστε, ο Σεπς αγάπησε το Λαύκο ως δεύτερη πατρίδα του από την πρώτη φορά που βρέθηκε στο χωριό, γύρω στις αρχές του 1960, και μάλιστα έχει αγοράσει σπίτι εκεί για να έρχεται όσο πιο συχνά μπορεί!
Το ίδιο το Μουσείο, όμως, και η λειτουργία του δεν θα ήταν τίποτα δίχως το μεράκι και την αγάπη του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαυκιωτών Μαγνησίας «Η Δράση» που εθελοντικά αναλαμβάνει την παρουσίαση της ιστορίας του ραδιοφώνου και την ξενάγηση στο Μουσείο.
Πώς, πότε και γιατί έγινε ένα τέτοιο μουσείο στον Λαύκο
Το Μουσείο Ραδιοφώνου Λαύκου – Αντώνης Ταβάνης, γεννήθηκε σαν ιδέα ένα βράδυ όπου ο Σεπς έπινε το κρασί του μαζί με τα μέλη του Πολιτιστικού Συλλόγου Λαυκιωτών και συζητούσε για το πως θα μπορούσε να παρουσιάσει στο ευρύ κοινό την τεράστια συλλογή του από ραδιόφωνα.
Στην συνέχεια, η ιδέα αυτή μεταφέρθηκε δια στόματος του ηθοποιού (και Δημοτικού Συμβούλου του τότε Δήμου Αθηναίων), Δημήτρη Πιατά, με πρόταση οικονομικής συμβολής στον Δήμο Αθηναίων, για την δημιουργία του Μουσείου.
Παράλληλα, ο Αντώνης Ταβάνης (Λαυκιώτης αυτοδίδακτος γλύπτης, εικαστικός και «εραστής» του ραδιοφώνου), είχε αναλάβει τη διαπραγμάτευση με το Δήμο για την υλοποίησή της. Μια διαπραγμάτευση που, δυστυχώς, δεν έγινε ποτέ καθώς δύο μέρες πριν τη συνάντηση, ο κ. Ταβάνης υπέστη ανακοπή καρδιάς και πέθανε.
Κάπως έτσι, με κοινή απόφαση του Βίλφρεντ Σεπς και της τοπικής κοινωνίας, το Μουσείο Ραδιοφώνου έχει ονοματιστεί «Αντώνης Ταβάνης» στη μνήμη του.
Τι θα δεις εκεί και γιατί να πας
Πρώτον γιατί ο Λαύκος είναι πολύ όμορφο χωριό και θα βρεις και άλλα ενδιαφέροντα πράγματα εκεί. Εκτός αυτού όμως, θα δεις όλα αυτά τα πλήρως λειτουργικά και σπάνια εκθέματα που χρονολογούνται από το 1920!
Είναι ένα ταξίδι στην ιστορία μιας συσκευής που συνοδεύει την ανθρωπότητα εδώ και αιώνες, χάρη στον Νίκολα Τέσλα! Μια αναδρομή στο παρελθόν της τεχνολογικής εξέλιξης και σίγουρα μια πρωτόγνωρη εμπειρία για όσους δεν είχαν έρθει ξανά σε επαφή με το ραδιόφωνο (και δεν εννοώ το τραντζιστοράκι φυσικά!)
Να λοιπόν μια πρόταση για την επόμενη απόδρασή σας!
Για περισσότερες πληροφορίες μπορείτε να επικοινωνήσετε με τον Πολτιτιστικό Σύλλογο Λαυκιωτών,
μέσω της επίσημης σελίδας του στο Facebook: www.facebook.com/drasilafkos
