Ένας από τους πιο διακεκριμένους παγκοσμίως πολεμικούς φωτογράφους ανταποκριτές, ο Tim Hetherington, αφιέρωσε κυριολεκτικά τη ζωή του στα γεγονότα της πρώτης γραμμής του πολέμου με σκοπό την υπεράσπιση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
____________________________________
Ο Timothy Alistair Telemachus Hetherington γεννήθηκε στις 5 Δεκεμβρίου του 1970 στο Birkenhead της Αγγλίας. Μεγάλωσε στο Southport, όπου μαθήτευσε στο Καθολικό Δημοτικό Σχολείο St Patrick’s. Αργότερα σπούδασε στο Κολέγιο Stonyhurst. Παρακολούθησε επίσης μαθήματα Αγγλικών και Κλασσικής Λογοτεχνίας στο Lady Margaret Hall του Πανεπιστημίου της Οξφόρδης το 1989.
Μετά την αποφοίτησή του βρέθηκε να ταξιδεύει για δύο χρόνια στην Ινδία, την Κίνα και το Θιβέτ. Αυτό το ταξίδι που τον βοήθησε να συνειδητοποιήσει ότι αυτό που ήθελε να κάνει είναι να “δημιουργεί εικόνες”.
Τα επόμενα περίπου τέσσερα χρόνια παρακολουθούσε νυχτερινά μαθήματα φωτογραφίας. Το 1996 επέστρεψε στο κολέγιο και σπούδασε για ένα χρόνο Φωτοδημοσιογραφία με τους φωτογράφους Daniel Meadows και Colin Jacobson.
Όπως είχε δηλώσει και ο ίδιος, πλάι τους ο Hetherington έμαθε για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει ένας φωτορεπόρτερ στην αγορά και προετοιμάστηκε όσο καλύτερα μπορούσε για να δουλέψει πλέον ως ελεύθερος επαγγελματίας (freelancer).
___________________________________
Από τους ανθρώπους του δρόμου στην εμπόλεμη ζώνη
Πρώτη δουλειά του Tim Hetherington ως φωτογράφος ήταν στην εφημερίδα “The Big Issue”, την πιο διαδεδομένη παγκοσμίως στο είδος της εφημερίδα αφιερωμένη στους ανθρώπους του δρόμου. Το πορτφόλιο που έστειλε και του εξασφάλισε τη δουλειά περιείχε κάποια επιλεγμένα πορτραίτα του και δύο ασπρόμαυρα φωτογραφικά πρότζεκτ, ένα σχετικά με τη βία που προκαλεί το αλκοόλ και ένα με θέμα μια κοινότητα κωφών Καθολικών.
Ως ο μοναδικός φωτογράφος της ομάδας ο Hetherington έπρεπε να είναι όσο το δυνατόν πιο ευέλικτος και να διαχειρίζεται κάθε ζητούμενο φωτογραφικό θέμα, από δουλειές στο στούντιο και νεκρή φύση μέχρι συνεντεύξεις τύπου, ρεπορτάζ και μόδα. Φωτογράφησε καταφύγια αστέγων, διαδηλώσεις, απεργίες λιμενεργατών κ.α. Ασχολήθηκε επίσης και με διασημότητες, όμως αυτό δεν ήταν ένα θέμα που τον ενδιέφερε ιδιαίτερα, αφού προτιμούσε να επικεντρώνεται σε ιστορίες που για εκείνον ήταν πιο σοβαρές.
Η ποικιλία θεμάτων πάντως που κλήθηκε να καλύψει δουλεύοντας για ένα μέσο όπως το Big Issue τον βοήθησε να εξελιχθεί ως φωτογράφος/φωτορεπόρτερ, αλλά και να αποκτήσει καλύτερη κριτική αντίληψη για τις εικόνες του. Έμαθε να αναρωτιέται κάθε φορά: “Τι μου βγάζει αυτή η εικόνα; Τι μήνυμα περιέχει;”.
“Συνειδητοποίησα ότι για να επιβιώσεις επαγγελματικά είναι σημαντικό να μην απορρίπτεις δουλειές. Η ανάληψη μιας σύντομης δουλειάς μπορεί να είναι μια δημιουργική πρόκληση.”
Από τις αρχές του 2000 ο Χεθέρινγκτον βρέθηκε στην Δυτική Αφρική αναλαμβάνοντας πλέον τα ηνία του πιο μάχιμου φωτορεπορτάζ. Πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της δεκαετίας αποτυπώνοντας στον φακό του τις πολιτικές αναταραχές και τις επιπτώσεις τους στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων στη Λιβερία, τη Σιέρρα Λεόνε, τη Νιγηρία και άλλες χώρες.
Συμμετείχε επίσης ως φωτογράφος στα ντοκιμαντέρ “Liberia: An Uncivil War” του 2004 και “The Devil Came on Horseback” του 2007, που αναφέρεται στη γενοκτονία των κατοίκων του Darfur στο δυτικό Σουδάν.
Το 2007 βρέθηκε στην εμπόλεμη ζώνη του Korengal Valley στο Αφγανιστάν μαζί με τον Αμερικανό δημοσιογράφο και συγγραφέα Sebastian Junger. Εκεί, ο Χεθέρινγκτον συνέλαβε στον φακό του στιγμιότυπα τόσο από τα δυσάρεστα σκηνικά του πολέμου, όσο και από την τυπική καθημερινότητα των Αμερικανών στρατιωτών, όπως τις ώρες ξεκούρασής τους.
Η εμπειρία των Hetherington και Junger στο Αφγανιστάν γέννησε τα βραβευμένα ντοκιμαντέρ “Restrepo” (για το περιοδικό Vanity Fair) και “Afghanistan – The Other War”, ενώ βασισμένο στην ίδια θεματική είναι και το βιβλίο του Hetherington με τίτλο “Infidel”, που κυκλοφόρησε το 2010.
Το 2010 ο Χεθέρινγκτον δημιούργησε και την μικρού μήκους ταινία του “Diary”, όπου αποτυπώνει την προσωπική του σύνοψη της δεκαετούς φωτοδημοσιογραφικής του εμπειρίας.
“To “Diary” είναι μια πολύ προσωπική και πειραματική ταινία, που εκφράζει την υποκειμενική εμπειρία της δουλειάς μου και δημιουργήθηκε ως μια προσπάθεια να εντοπίσω τον εαυτό μου μετά από δέκα χρόνια φωτορεπορτάζ. Είναι ένα καλειδοσκόπιο εικόνων, που συνδέει την πραγματικότητα της Δύσης μας με τους φαινομενικά μακρινούς κόσμους που βλέπουμε στα μέσα ενημέρωσης.”
Το τέλος ενός μάχιμου φωτορεπόρτερ
Το 2011 ο Hetherington βρισκόταν στη Λιβύη καλύπτοντας τα γεγονότα της πρώτης γραμμής του Εμφυλίου Πολέμου στην πολιορκημένη πόλη Misrata. Εκεί, αφοσιωμένος στο έργο που αγάπησε περισσότερο, έχασε τελικά και τη ζωή του στις 20 Απριλίου, σε ηλικία 40 ετών, όταν σκοτώθηκε μετά από έκρηξη όλμου στην περιοχή.
Στην ίδια επίθεση σκοτώθηκε και ο συνεργάτης του φωτογράφος Chris Hondros (Getty Images), ενώ τραυματίστηκαν σοβαρά και οι φωτογράφοι Guy Martin και Michael Christopher Brown, που τελικά επέζησαν.
Προς τιμήν του δόθηκε το όνομά του στην μεγαλύτερη πλατεία της πόλης Ajdabiya της Λιβύης και ντόπιοι διαδηλωτές, που τίθενται ενάντια του Gaddafi, πραγματοποίησαν εκεί πορεία στη μνήμη του αποκαλώντας τον “ήρωα” και “έναν από τους μάρτυρές τους”.
Ο τότε γερουσιαστής των ΗΠΑ John McCain έστειλε τιμητικά δύο αμερικανικές σημαίες στο μνημόσυνό του στη Νέα Υόρκη, μια στην οικογένειά του και μια στη σύντροφό του και συνεργάτη του, Idil Ibrahim. Οι σημαίες μάλιστα παραδόθηκαν από τέσσερις βετεράνους Αμερικανούς στρατιώτες αλεξιπτωτιστές, που είχαν βρεθεί μαζί με τον Tim Hetherington στα πεδία του πολέμου του Αφγανιστάν.
Οι μη-κυβερνητικοί οργανισμοί World Press Photo και Human Rights Watch αποδίδουν κάθε χρόνο την υποτροφία “Tim Hetherington” σε έναν φωτογράφο, που συμμετέχει στον διαγωνισμό του World Press Photo, ώστε να ολοκληρώσει ένα πρότζεκτ με θέμα τα ανθρώπινα δικαιώματα.
Η αξιομνημόνευτη δουλειά του ως πολεμικός φωτογράφος ανταποκριτής και υπερασπιστής των ανθρωπίνων δικαιωμάτων φιλοξενείται στο παγκόσμιας εμβέλειας φωτογραφικό πρακτορείο Magnum Photos, που αποτελεί ευσεβή πόθο πολλών διακεκριμένων φωτογράφων.
Το 2013 ο φίλος και στενός συνεργάτης του Sebastian Junger κυκλοφόρησε το ντοκιμαντέρ “Which Way Is the Front Line From Here?”, αφιερωμένο στον μαχητικό Βρετανό φωτογράφο.
“Το ενδιαφέρον με τον πόλεμο είναι ότι έχουν επινοηθεί πολλές γενικεύσεις σχετικά με αυτόν. Σε αυτές όμως τις φρικτές στιγμές οι άνθρωποι παραμένουν άνθρωποι και αυτό για μένα είναι ο λυτρωτικός παράγοντας της ανθρώπινης ζωής. Είναι σημαντικό για μένα να κάνω μια δουλειά που συνδέεται με τους ανθρώπους.”
