Όταν γνωρίζεις τη Σοφία Νάσσιου το πρώτο πράγμα που θέλεις είναι να γίνεις φίλη της. Εμπνέει τον αέρα της επιτυχίας με τον απαραίτητο σεβασμό και αγάπη γι’ αυτό που κάνει.
Είναι μία σπουδαία καλλιτέχνης, με καθαρό βλέμμα, ζεστό χαμόγελο και μια καλή κουβέντα για όλους. Είναι πολύ ευτυχισμένη, πολύ ερωτευμένη, έχει όλα όσα ονειρεύτηκε και είναι χαρούμενη γι’ αυτό. Εμπνέεται από την καθημερινότητά της, μία βροχερή μέρα, μια βόλτα στη θάλασσα, έναν καφέ, μία κουβέντα… Χτίζει συνεργασίες χρόνων και τα βήματά της είναι σταθερά και σίγουρα. Βλέπει τα όνειρα τη ένα ένα να πραγματοποιούνται και περιμένει να γίνουν πράξη και τα επόμενα!
Τη ζωή της δεν μπορεί να τη φανταστεί χωρίς μουσική. Το πρώτο πράγμα που κάνει όταν ξυπνάει είναι να ανοίξει το Ραδιόφωνο. Πάντα ακούει μουσική, ακόμα και σε χαμηλή ένταση. Η μουσική πάντα θα τη συντροφεύει σε καθετί.
Η φωνή της είναι αναγνωρίσιμη, αφού εδώ και 10 χρόνια περίπου πρωταγωνιστεί στη νυχτερινή ζωή του Βόλου, είτε μόνη της είτε ως frontwoman των Brandy Σουαρέ.
Η περιέργεια μου μεγάλη να μάθω για τη ζωή αυτού του κοριτσιού. Τη συνάντησα λοιπόν ένα πρωινό κάτω από τη δροσιά ενός πλατάνου παρέα με τη Scarlett, τη Mayia, μία γάτα και με την υπόσχεση να τα ξαναπούμε πολύ σύντομα…
_____________________________________
Λοιπόν, Σοφία, πότε μπήκε η μουσική στη ζωή σου;
Δεν θα έλεγα ότι η μουσική μπήκε κάποια στιγμή στη ζωή μου. Θα έλεγα ότι από τη στιγμή που γεννήθηκα περιβάλλομαι από μουσική. Από μωρό άκουγα τον αδερφό μου να παίζει κιθάρα. Υπήρχε μουσικό γονίδιο στην οικογένεια, οι γονείς μου είχαν εξαιρετική φωνή, ο παππούς μου έπαιζε λαούτο και ο ξάδερφος του πατέρα μου ήταν το πρώτο βιολί στην Μακρυρράχη Πηλίου. Γενικότερα μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που υπήρχαν μουσικά ερεθίσματα.
Στη δευτέρα δημοτικού ήρθε και η σειρά μου να ξεκινήσω μαθήματα κιθάρας- αν και πιάνο ήθελα, αλλά στην πορεία την αγάπησα και δε μετανιώνω που την επέλεξα. Ξεκίνησα από το Ωδείο Καρκάλα (το οποίο αργότερα μετονομάστηκε σε Ωδείο Ρυθμός). Στο γυμνάσιο εντάσσομαι στη πολυφωνική χορωδία δήμου Βόλου, μεγάλο σχολείο για εμένα γιατί έπρεπε να μάθω να τραγουδάω χωρίς να επηρεάζομαι από τις άλλες φωνές γύρω μου. Ο δάσκαλος και μαέστρος της χορωδίας Γιάννης Καρκάλας, έλεγε στους γονείς μου ότι είμαι φυσικό ταλέντο, έχω σωστή φωνή και πάντα με φώναζε χαϊδευτικά «αηδονάκι»!
Πότε ξεκίνησες να ασχολείσαι επαγγελματικά με το τραγούδι;
Αφού ολοκλήρωσα τα ανώτερα θεωρητικά παίρνοντας πτυχίο αρμονίας και αντίστιξης, το 2006 πήρα το πτυχίο κλασικής κιθάρας και το 2009 το δίπλωμα. Τελειώνοντας το λύκειο, ξεκίνησα και επίσημα πλέον να εργάζομαι ως δασκάλα κιθάρας.
Την ίδια περίοδο το συγκρότημα “Μουσικοί Ιχνηλάτες” μου έκαναν πρόταση να τους συνοδεύω στα φωνητικά και έμεινα μαζί τους για δύο χρόνια. Συνέχεια έχει η συνεργασία με τον Νίκο Ιακωβίδη για άλλα δύο χρόνια στο εστιατόριο Αριάδνη και έπειτα βρέθηκα στο εστιατόριο Πέτρινο με τον Δημήτρη Μπεφάνη και τον Νίκο Αλεξίου. Μία εξαιρετική συνεργασία και παράλληλα μεγάλο σχολείο για μένα, γιατί έπρεπε να ασχοληθώ με ένα ρεπερτόριο σχετικά άγνωστο σε μένα, να περπατήσω σε πιο λαϊκούς δρόμους με απαιτητικά γυρίσματα.
Την ίδια χρονιά ανοίγει και το VOX, ένα live music stage με pop, rock πρόγραμμα, μία διαφορετική πρόταση στη νυχτερινή ζωή του Βόλου. Αναζητώντας γυναικεία φωνή, ο Απόστολος Μόσιος προτείνει εμένα, αλλά οι υπεύθυνοι του μαγαζιού θεώρησαν πως δεν είμαι το κατάλληλο άτομο για το συγκεκριμένο concept, επειδή ήμουν πολύ ντροπαλή- μέχρι τότε φοβόμουν να εκτεθώ στο κοινό. Δεν ήξερα πώς να διαχειριστώ τον εαυτό μου πάνω στη σκηνή, ντρεπόμουν πολύ. Ξεκίνησαν τα παιδιά τον Οκτώβριο και εγώ μόλις σχολούσα από το Πέτρινο πήγαινα στο VOΧ σαν πελάτισσα και ξεροστάλιαζα. Εντυπωσιασμένη από την όλη φάση, τα έβαζα με τον εαυτό μου που έχασα μία δουλειά που γούσταρα πολύ εξαιτίας της ανασφάλειάς μου.
Στις αρχές του Νοέμβρη λαμβάνω ένα μήνυμα από τον Απόστολο, ο οποίος μου ζητάει να αντικαταστήσω για ένα βράδυ την γυναικεία φωνή τους, την Άρτεμις Ζάννου, που είχε κρυολογήσει. Το ίδιο βράδυ τελειώνοντας από το Πέτρινο φεύγω τρέχοντας για το VΟX, όπου το πρόγραμμα είχε ήδη ξεκινήσει. Με το που ανοίγω τη πόρτα παθαίνω σοκ. Το μαγαζί ήταν γεμάτο. Να φανταστείς, έκανα δέκα λεπτά μέχρι να φτάσω στη σκηνή, δεν μπορούσα να περάσω. Επιτέλους είχε έρθει η ώρα να ξεπεράσω τις δικές μου ανασφάλειες και την αμηχανία της σκηνής και λέω στον εαυτό μου “Σοφία ή τώρα ή ποτέ”.
Από κει και πέρα όλα πήραν το δρόμο τους. Άρχισα να ξεδιπλώνομαι, άφησα τον εαυτό μου ελεύθερο. Εκείνη τη βραδιά έκανα βουτιά στα βαθιά και ξεπέρασα τον μέχρι τότε συνεσταλμένο εαυτό μου. Στο τέλος της βραδιάς ο άνθρωπος που με απέρριψε τελικά μου έκανε πρόταση μετά το Πέτρινο να πηγαίνω και εκεί να λέω κανένα τραγούδι. Και είπα πολλά τραγούδια για τρεις συνεχόμενες σεζόν!
Από τη συνεργασία αυτή έχω μόνο καλά να θυμάμαι. Ήταν ένα μαγαζί που Παρασκευή- Σάββατο γινόταν κόλαση. Από το VOX είχε περάσει όλος ο Βόλος, χωρίς υπερβολή. Αυτό που κάναμε εκείνη τη χρονιά ήταν πρωτοποριακό για το Βόλο, αλλάξαμε τη νυχτερινή ζωή της πόλης, είχαμε γίνει στέκι. Και πέρα από αυτό, γίναμε όλοι καλύτεροι μουσικοί κι εγώ προσωπικά ανακάλυψα τις φωνητικές μου δυνατότητες.
Μίλησε μας για τη δημιουργία των Brandy Σουαρέ, πώς προέκυψε;
Ακούγοντας μια φοβερή συλλογή με jazz εκτελέσεις από πασίγνωστα κομμάτια σκέφτηκα ότι θα ήταν ωραία να υπήρχε μία μπάντα που να έπαιζε κάτι αντίστοιχο. Μοιράστηκα τη σκέψη μου με τον Κώστα τον Χαλάτση και είπαμε “γιατί να μην το κάνουμε εμείς;”.
Έτσι λοιπόν το 2012 μαζευτήκαμε μία παρέα εγώ, ο Κώστας, ο Άγγελος Τσιριγωτάκης και ο αδερφός μου Δημήτρης Νάσσιος και δημιουργήσαμε τους UnderCoverBand. Το πρώτο μας live ήταν στο roof του Ξενία του Βόλου με ελληνικά και ξένα κομμάτια. Είχε και λίγο Χιώτη μέσα, είχε και λίγο funk και κάποια pop με ρετρό πινελιά.
Στην ουσία παίρναμε τραγούδια γνωστά και τα παραλλάσαμε είτε λίγο είτε πολύ. Σκοπός μας ήταν να ακούσει ο κόσμος με διαφορετικό τρόπο κομμάτια που ήδη ξέρει και που έχει τραγουδήσει. Αυτό το ρετρό στοιχείο μας ταίριαξε αρκετά και το υιοθετήσαμε και ενδυματολογικά. Σιγά σιγά γεννήθηκε και το δικό μας το υλικό, το οποίο κινούνταν κι αυτό σε ρετρό μονοπάτια, swing, latin.
Εν τω μεταξύ στη παρέα έχει έρθει και ο Θανάσης Γατής. Το 2015 αποφασίσαμε να αλλάξουμε το όνομα της μπάντας, μιας και το πρώτο όνομα ήταν μια βιαστική απόφαση της στιγμής χωρίς πολλή σκέψη. Θέλαμε κάτι ιδιαίτερο, μοναδικό και να αντικατοπτρίζει αυτό που κάνουμε.
Παρέα με το γραφίστα μας, τον Γιάννη Γερόπουλο, ξεκινήσαμε να ανακατασκευάζουμε την μπάντα από την αρχή. Ύστερα από πολλές ιδέες καταλήξαμε στο BrandyΣουαρέ.
Brandy = ένα all time classic ποτό που πίνουμε μέχρι και σήμερα, δηλαδή ρεπερτόριο διαχρονικό και γνωστό σε όλους, και Σουαρέ = γιατί μαζευόμαστε, τραγουδάμε παρέα και περνάμε όμορφα, αυτό που γίνεται στα live μας δηλαδή. Λέμε τραγούδια που ξυπνάνε αναμνήσεις, τραγουδάμε και χορεύουμε όλοι μαζί, υπάρχει αλληλεπίδραση και γινόμαστε όλοι μια παρέα!!!
Και το 2017 βγαίνει ο πρώτος σας δίσκος…
Αφού είχαμε συγκεντρώσει το υλικό μας, θεωρήσαμε ότι θα ήταν κρίμα να μείνει στη αφάνεια και να μην το μοιραστούμε και με τον κόσμο. Ο δίσκος “Παγωτό καϊμάκι” κυκλοφόρησε από την Music Heaven.
Ξέρεις, είμαστε μια αγαπημένη μπάντα που συνεργαζόμαστε πολλά χρόνια τώρα, συνεννοούμαστε άψογα και εκτός του ότι κάνουμε πολύ καλή παρέα, έχουμε κουμπώσει και μουσικά- που είναι πολύ σημαντικό για την εξέλιξη μιας μπάντας.
Δεδομένου ότι είστε μία καινούρια σχετικά μπάντα, έχετε κάνει πάντως συνεργασίες και εμφανίσεις πολύ σημαντικές…
Ναι η αλήθεια είναι ότι έχουμε ένα καλό βιογραφικό και για ανώνυμη μπάντα το cd μας πήγε αρκετά καλά! Έχουμε εμφανιστεί σε φεστιβάλ και σε σκηνές στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, έχουμε μοιραστεί την σκηνή με τους Πάνο Μουζουράκη, Boogie Belgique, Penny & The Swingin’ Cats, Μαρίζα Ρίζου, Wedding Singers, Μαριέττα Φαφούτη, Opera Chaotique και άλλους.
Το τραγούδι “Η ποδηλάτισσα” έγινε video clip ενώ διαγωνίστηκε και συμπεριλήφθηκε στο cd με τις 23 καλύτερες μπάντες -από τις 300 που διαγωνίστηκαν- στον πανελλήνιο διαγωνισμό της ΕΡΤ YourBand@ΕΡΤ.
Επίσης το 2017 συμμετείχα ως Σοφία Νάσσιου μαζί με άλλους 3 τραγουδιστές στη συναυλία του Γιάννη Κότσιρα με την ορχήστρα «Ρυθμός» που έγινε στο Βόλο. Το επόμενο καλοκαίρι του 2018 πραγματοποιήθηκε περιοδεία σε όλη την Ελλάδα, καθώς επίσης και μια νέα σύμπραξη με τον Διονύση Σαββόπουλο.
Πως προέκυψε η γνωριμία σας και η παραλίγο συνεργασία σας με τον Πάνο Μουζουράκη;
Η συνεργασία με τον Πάνο ήρθε το 2016, έπειτα από την ιδέα να κάνουμε ένα ντουέτο και να το συμπεριλάβουμε στο δίσκο μας. Ο Αποστόλης Βαλαρούτσος μας φέρνει σε επαφή, ο Πάνος ακούει το “Τραγούδι Παλιακό” (σε στίχους του Κώστα Χαλάτση και μουσική του Δημήτρη Νάσσιου) ενθουσιάστηκε και είπε αμέσως το ναι για τη συνεργασία.
Το κομμάτι ηχογραφήθηκε, αλλά λίγο πριν το τελευταίο στάδιο…δεν μας έδωσε την άδεια η δισκογραφική του. Έτσι λοιπόν το “Τραγούδι Παλιακό” και η συνεργασία με τον Πάνο έμεινε στο συρτάρι. Και το 2017 τον συναντάω στο Voice…
Απ’ ότι γνωρίζω, δεν έστειλες εσύ συμμετοχή στο Voice, αλλά σου έκαναν πρόταση να λάβεις μέρος στο show.
Πράγματι, ένα πρωινό έλαβα ένα μήνυμα από κάποιον άνθρωπο της παραγωγής, ότι τους ενδιαφέρει η συμμετοχή μου. Το πρώτο κομμάτι με το οποίο διαγωνίστηκα ήταν το “That man” της Caro Emerald. Γυρνάνε όλοι οι coaches και φυσικά επιλέγω τον Πάνο! Στόχος μου ήταν μέσω εμού να προβάλω τη μπάντα μου και τον δίσκο μας, ο οποίος μόλις είχε κυκλοφορήσει.
Τι γεύση σου άφησε όλο αυτό;
Γενικά εγώ κρατάω μόνο τα καλά. Γνώρισα πολύ σπουδαίους μουσικούς και σπουδαίους ανθρώπους, έλαβα την εκτίμησή τους και ως μουσικός και ως άνθρωπος. Από το Voice και μετά η αλήθεια είναι ότι μας γνώρισε περισσότερος κόσμος, οι επαγγελματικές προτάσεις αυξήθηκαν, το κοινό μας μεγάλωσε… αλλά δυστυχώς, κακά τα ψέματα, στην εποχή μας ο καλλιτέχνης πρέπει να προωθεί τον εαυτό του μόνος του σε κάθε τι. Δισκογραφική, video clip, εμφανίσεις, μόνος του όλα…
Μετάνιωσες για τη συμμετοχή σου;
Όχι!! Στο Voice γνώρισα πολλούς αξιόλογους καλλιτέχνες, με τους οποίους μοιραστήκαμε εμπειρίες, προβληματισμούς, κοινά άγχη, αλλά και όνειρα. Γνώρισα επαγγελματίες του χώρου και υπέροχους ανθρώπους.
Ένας από αυτούς είναι και ο vocal coach Νίκος Ρουσσάκης, ο οποίος με βοήθησε να ανακαλύψω κάποιες αδυναμίες μου, που μπορεί να μην τις λάμβανα υπόψιν μου μέχρι εκείνη τη στιγμή. Αυτός με έκανε να ψαχτώ λίγο περισσότερο με τη φωνή μου, αλλά και να σκεφτώ σοβαρά το ενδεχόμενο να διδάξω φωνητική. Το μάθημά του πραγματικά με ενέπνευσε.
Θεωρώ πως η ικανότητά μου στο τραγούδι είναι ανώτερη από αυτή της κιθάρας, οπότε ως καθηγήτρια φωνητικής θα μπορούσα να δώσω πολλά περισσότερα μιας και έχω ασχοληθεί επαγγελματικά με πολλά διαφορετικά είδη μουσικής, σε αντίθεση με την κιθάρα, όπου η γνώση μου περιορίζεται σε μαθητικό επίπεδο.
Πρέπει να προσαρμόζεσαι στις ανάγκες του κάθε είδους κι αυτό θέλει γνώση και μελέτη, δεν είναι τόσο απλό. Οι σπουδές στη φωνή αλλά και στη μουσική γενικότερα δεν έχουν τέλος, έχουν μόνο εξέλιξη.
Αν επιστρέφαμε στο 2017, θα δεχόσουν και πάλι τη πρόταση αυτή;
Μάλλον όχι. Ο λόγος που δέχτηκα τότε ήταν καθαρά συγκυριακός. Αν δεν είχε κυκλοφορήσει ο δίσκος μας, δεν νομίζω ότι θα έμπαινα σε αυτή τη διαδικασία. Καλώς ή κακώς βρισκόμαστε στην εποχή της εικόνας, οπότε η συμμετοχή μου στο παιχνίδι βοήθησε στον αρχικό μου σκοπό, την προβολή της δουλειάς μου.
Ποια από όλες τις συνεργασίες που έχεις κάνει σου έχει μείνει στη καρδιά;
Με τη Μαρίζα Ρίζου. Η ενέργεια της, το αστείρευτο ταλέντο της, η προσωπικότητα της, η επικοινωνία της με τον κόσμο είναι αυτό που σε μαγεύει.
Και κάποια συνεργασία που δεν θέλεις να θυμάσαι;
Δεν υπάρχει κάποια που να μην θέλω να θυμάμαι. Όλες οι συνεργασίες μου έχουν αφήσει κάτι θετικό, όχι κάτι αρνητικό.
Τραγούδι ή Διδασκαλία; Τι προτιμάς τελικά;
Και τα δύο. Η διδασκαλία είναι κάτι το οποίο μπορώ να κάνω με επιτυχία. Έχω μεταδοτικότητα, τουλάχιστον αυτό εισπράττω από μαθητές και γονείς 14 χρόνια τώρα. Το live είναι κάτι άλλο… στην ουσία είναι αυτό που έχεις μέσα σου, εκτονώνεσαι σαν καλλιτέχνης και ουσιαστικά μοιράζεσαι την τέχνη σου, αυτό που έχεις δημιουργήσει, που έχεις σκεφτεί. Δεν το κρατάς για σένα, θες να το ακούσει και κάποιος άλλος για να δεις τι θα εισπράξεις από αυτόν, θα του αρέσει; Θα τραγουδήσει τα λόγια του τραγουδιού σου; Θα το αναζητήσει στο yοutube;
Πως ορίζεις εσύ την τέχνη;
Τέχνη είναι τα πάντα γύρω μας, δεν νομίζω ότι υπάρχει κάποιο όριο στη λέξη αυτή. Χωρίς τέχνη δεν θα μπορούσαμε να επιβιώσουμε σαν άνθρωποι. Η τέχνη είναι μια βασική πηγή εξέλιξης του ανθρώπου, τον κάνει να αισθάνεται. Αν του τη στερήσεις τότε δημιουργείς ρομπότ. Σε κάνει καλύτερο άνθρωπο, σε εξημερώνει, σου ανοίγει τους ορίζοντες. Η τέχνη είναι ψυχοθεραπεία.
Γι’ αυτό πρέπει οι γονείς να προτρέπουν τα παιδιά τους να ασχοληθούν με τη τέχνη, σε οποιαδήποτε μορφή της. Έρευνες έχουν αποδείξει ότι τα παιδιά που ασχολούνται με κάποια μορφή τέχνης ωριμάζουν γρηγορότερα, έχουν αυξημένη αντίληψη και ικανότητα σε πολλά πράγματα και είναι πιο ήρεμα.
Έχεις σκεφτεί ποτέ το ενδεχόμενο να κάνεις κάτι μόνη σου καλλιτεχνικά σαν Σοφία πλέον;
Τον τελευταίο ενάμιση χρόνο έχει αρχίσει να ωριμάζει η σκέψη στο να δοκιμαστώ σε κάτι μόνη μου. Έχω συγκεντρώσει ένα υλικό σε στίχο και μουσική δικιά μου κυρίως, που είναι αρκετά προσωπικό, σε διαφορετικό στυλ. Πέρα από τη χαρά που με χαρακτηρίζει σαν άνθρωπο, αλλά και σαν καλλιτέχνη, ανακάλυψα πως έχω κι άλλες πλευρές, ίσως πιο σκοτεινές μερικές φορές. Εμπνέομαι από βιώματά μου και βρίσκω τη λύτρωσή μου εκεί. Και η ζωή καλώς η κακώς μας επιφυλάσσει πολλές φορές δυσάρεστες εκπλήξεις.
Αποτυπώνοντας λοιπόν στο χαρτί κάτι που με βασανίζει, κατά κάποιο τρόπο το ξορκίζω και το βγάζω από μέσα μου και μετά ηρεμώ. Είναι η ψυχοθεραπεία μου! Οπότε υπάρχει σαν σκέψη αυτό το ενδεχόμενο, γιατί αν όχι τώρα, πότε;!
Σήμερα λοιπόν, που σε βρίσκουμε;
Ο χειμώνας ήταν πολύ δημιουργικός, γεμάτος με μαθήματα. Διδάσκω φωνητική στο σύγχρονο ωδείο Lab Music Education στη Λάρισα και στο Ωδείο Βόλου “Ρυθμός” κιθάρα και φωνητική. Το καλοκαίρι μας είναι πιο χαλαρό από εμφανίσεις.
Την Πέμπτη 2 Ιουλίου παίζουμε στο La Nave, το πρώτο μας live γι’ αυτό το πρωτόγνωρα περίεργο καλοκαίρι.
Ο κόσμος είναι αρκετά φορτισμένος με όλα αυτά που συνέβησαν. Οπότε σκοπός μας σε αυτό το live -όπως και σε κάθε άλλο live- είναι να κάνουμε τον κόσμο να ξεχαστεί από τις σκοτούρες και τα προβλήματα. Το καλοκαίρι είναι εδώ και πρέπει να το εκμεταλλευτούμε με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
