Από τις 11 Δεκεμβρίου 2003 και κάθε χρόνο γιορτάζεται διεθνώς η Ημέρα Βουνού. Η ημέρα αυτή καθιερώθηκε από τα Ηνωμένα Έθνη, για την ανάδειξη του ζωτικού ρόλου που παίζει το βουνό στη ζωή των ανθρώπων και για να υπογραμμιστεί η ευθύνη που έχει η διεθνής κοινότητα για τη σωστή διατήρηση και διαχείρισή του.
Βουνό θεωρείται το γεωλογικό ύψωμα, το οποίο ξεπερνά τα 300 μ. και συνήθως έχει μια αναγνωρίσιμη κορυφή.
Το 24% της επιφάνεια της Γης καλύπτεται από όρη και το 10% του παγκόσμιου πληθυσμού ζει σε αυτές τις περιοχές.
Οι περισσότεροι ποταμοί του κόσμου τροφοδοτούνται από τις ορεινές πηγές και κατά συνέπεια περισσότερος από το μισό πληθυσμό της Γης, εξαρτάται από αυτά.
Το Πήλιο, το δικό μας βουνό, έχει ύψος 1.624 μέτρα και είναι κατάφυτο από δάση με βελανιδιές, οξιές, πλατάνια, αγριοκαστανιές, πεύκα και κατά τόπους σημεία υβριδογενούς ελάτης.
Η υδρολογική του φύση αποτελεί ιδιαίτερο χαρακτηριστικό καθώς οι ανατολικές πλαγιές δέχονται πολύ μεγάλα ποσά βροχής και χιονιού που ξεπερνούν κατά πολύ τη μέση τιμή της πεδινής Θεσσαλίας.
Ενώ υπάρχει μεγάλη ποσότητα σχιστολιθικών πετρωμάτων, που συνήθως δεν επιτρέπουν την δημιουργία αξιόλογων υπόγειων πηγών, η ύπαρξη μεγάλων ρηγμάτων έχει ανατρέψει τον κανόνα.
Στο σύνολό τους, οι γνωστές πηγές στο βουνό φτάνουν τις 70 αλλά οι σημαντικότερες είναι της Καλιακούδας και της Λαγωνίκας.
Παρά την πληθώρα πηγών, δεν υπάρχουν στο Πήλιο ποτάμια με σταθερή ροή αλλά μεγάλες ρεματιές (Λαγωνίκα, Βρύχωνα, Καλιακούδα, Φελούκα) με αρκετή ροή από τον χειμώνα μέχρι την άνοιξη.
Τα πλούσια χώματα του Πηλίου εξυπηρετούν όλο τον χρόνο τις καλλιέργειες μήλων, αχλαδιών, ροδάκινων, λεμονιών, αμυγδάλων, κάστανων, καρυδιών, ελιών και βοτάνων, οι οποίες συντηρούν τα χωριά και αποτελούν σήμα κατατεθέν τους.
Εκτός από τα φυτά, το Πήλιο φιλοξενεί σημαντικούς πληθυσμούς ζώων και υπάρχουν περιοχές που προστατεύονται ώστε να διαφυλαχθούν από τους ανθρωπογενείς κινδύνους και είναι υποψήφιο για να χαρακτηριστεί Ειδική Περιοχή Διατήρησης.
Συγκεκριμένα, υπάρχουν 3 περιοχές που θεωρούνται ως Καταφύγια Άγριας Ζωής:
– Αγ. Δημήτριος-Ίταμο/Μηλέων-Ξουριχτίου
– Δάσος Ι.Μ. Φλαμουρίου/Κεραμιδίου
– Δάσος Παλιάς Μίτζελας/Πουρίου
Η γεωμορφολογία του Πηλίου είναι τέτοια που διαθέτει μεγάλο αριθμό από φυσικά μονοπάτια τα οποία είναι ιδανικά για περιπατητικό, ιππικό και ποδηλατικό τουρισμό, ήπιας μορφής.
Πολλά από αυτά τα μονοπάτια διατηρούνται σε πολύ καλή κατάσταση χάρη στη φροντίδα των τοπικών κοινωνιών και εθελοντών, στην προσπάθειά τους να δώσουν την ευκαιρία στον επισκέπτη να εξερευνήσει το βουνό από κοντά και με ασφάλεια.
Σύμφωνα με το σχέδιο ίδρυσης Ευρωπαϊκού Δικτύου Ορεινών και Ημιορεινών Περιοχών με έδρα τη Λάρισα, το Πήλιο θα γίνει μέρος μιας σπουδαίας πρωτοβουλίας του ΤΕΙ Θεσσαλίας.
Σκοπός του Δικτύου θα είναι η στήριξη των ορεινών περιοχών και η εφαρμογή ειδικών μέτρων που θα συμβάλλουν σημαντικά στην οικονομία, το περιβάλλον, τον τουρισμό, την ενέργεια, τη γεωργία και τα αγροδιατροφικά προϊόντα.
Απ’ότι φαίνεται το ΤΕΙ Θεσσαλίας έχει εντοπίσει την σημασία των ορεινών περιοχών στην ανάπτυξη των κοινωνιών και επιθυμεί να τις προστατέψει. Ας συμπορευτούμε κι ας ελπίσουμε ότι του χρόνου θα γιορτάζουμε αυτή τη μέρα με νέες δράσεις που θα αναδείξουν τα όμορφα βουνά της Θεσσαλίας.
