Η ομορφιά. Μια έννοια ευρύτερη. Δύσκολα μπαίνει σε κουτάκια. Ακόμη δυσκολότερα ορίζεται. Μπορεί όμως να προσεγγιστεί.
Η ομορφιά είναι αυτή η οποία προκαλεί την τέρψη των οφθαλμών. Οι οφθαλμοί τέρπονται από την αρμονία και η αρμονία είναι μαθηματική. Να χαζέψεις και να θαυμάσεις κάποια σαν να είσαι αόρατος εκείνη την στιγμή και να την παρατηρήσεις, όχι ερωτικά απαραίτητα. Ναι, αναφέρομαι σε γυναίκες, διότι όταν μιλάμε για πρότυπα ομορφιάς και ομορφιά γενικότερα, θαρρώ πως οι γυναίκες έρχονται στον νου όλων.
Η ομορφιά, λοιπόν, προσφέρει μια ηρεμία με τον καθρέφτη σου. Μια πολύ προσωπική ηρεμία. Να κοιτάς και να βλέπεις κάτι που σε ευχαριστεί και όχι κάτι που κάνεις τα πάντα για να σε ευχαριστήσει. Η ωραιότητα ανοίγει πόρτες. Είναι όπλο. Ας μην εθελοτυφλούμε. Αποτελεί ένα χαρακτηριστικό που είναι άξιο ζήλειας και ανταγωνισμού πάρα πολλές φορές.
Φυσικά, δεν σημαίνει ότι πρέπει κάποιός άνθρωπος να είναι 100% αρμονικός για να απολαύσει το αγαθό αυτό της ωραιότητας, ούτε ότι θα γεμίσει την ψυχή του. Όμως, ούτε είναι κακό να πούμε ότι ένας όμορφος άνθρωπος προβάλλεται και επιβραβεύεται πάντα λες και έχει καταφέρει κάτι πέρα από το ότι γεννήθηκε όμορφος.
Η ομορφιά έχει υμνηθεί σε πίνακες, αγάλματα, έργα. Τώρα βέβαια είναι πολύ πιθανό να σκεφτείτε ότι υπήρχαν εποχές με άλλα πρότυπα. Υπήρχαν, φυσικά, εποχές με άλλα πρότυπα, αλλά ήταν πάντοτε πρότυπα που τηρούσαν κανόνες βασικής αρμονίας. Πολλοί θα σκεφτείτε την Αναγέννηση. Ποια ήταν στην Αναγέννηση υπέρβαρη; Αυτές εννοούμε άλλο πρότυπο; Γιατί αν το θεωρείτε αυτό, θα πρότεινα να αποχωρήσετε από το άρθρο.
Τα πρότυπα είναι στην ουσία το αποτέλεσμα και όχι το πρόβλημα. Η πηγή του προβλήματος είναι πως αυτά χρησιμοποιούνται για διεφθαρμένους σκοπούς. Η επίθεση στα πρότυπα δεν λύνει το πρόβλημα, μάλλον το διαιωνίζει.
Βέβαια, κάθε κουλτούρα έχει διαφορετικό πρότυπο, θα σκεφτείτε. Όμως αν δεις την ομορφιά μιας άλλης κουλτούρας, πολύ θα σου αρέσει και εσένα, απλά δεν είναι της κουλτούρας σου. Δηλαδή, είτε είναι αδύνατες είτε με καμπύλες είτε με φακίδες είτε με σκούρο δέρμα, κάτι κοινό ωραίο θα έχουν. Φυσικά και υπήρχαν γυναίκες στην ιστορία που δεν ήταν ωραίες, αλλά ήταν μοιραίες. Εδώ εμπίπτει το στοιχείο της γοητείας, της αυτοπεποίθησης, της αυτοεκτίμησης και της κυριαρχίας. Ας μην τα συγχέουμε για την ώρα.
Ας περάσουμε τώρα στην πιο σκοτεινή πλευρά της ομορφιάς. Αρχικά, δεν σημαίνει ότι η ομορφιά φέρνει ευτυχία από μόνη της και ότι όλες οι ωραίες ξέρουν ότι είναι ωραίες. Έχουν τα ίδια προβλήματα με άλλες που μπορεί να μην είναι το ίδιο όμορφες. Έχουν δικαίωμα να μην τους αρέσει κάτι στην εμφάνισή τους και να επιθυμούν να το βελτιώσουν. Φυσικά παίζει ρόλο το να πιστεύεις ότι είσαι ωραίος εσύ ο ίδιος. Όχι επειδή έτυχε να σ’το πουν.
Επίσης πολύ συχνή σκέψη των ανθρώπων για τις όμορφες είναι αν κάτι το κατέκτησαν με το σπαθί τους ή με κάτι άλλο (τέτοια συμβάντα προφανώς γίνονται, αλλά ας μην τα χρεώνουμε σε όλες). Συχνά, θέλουν να τα καταφέρουν σε ένα τομέα χωρίς να χρησιμοποιήσουν την ομορφιά τους, σε έναν τομέα που η ομορφιά δεν μετράει υπέρ τους (και δεν θα έπρεπε), αλλά εναντίον τους (και δεν θα έπρεπε). Πρέπει να προσπαθήσουν διπλά για να αποδείξουν ότι έχουν μυαλό και ικανότητες (βλέπε την Natali Portman, την γνωστή Lolita, που μετά τον ρόλο της απέκτησε δύο πανεπιστημιακά πτυχία, διδακτορικά διπλώματα στην ψυχολογία, θαρρείς και το έκανε για να διασφαλίσει ότι δεν είναι Lolita και στην πραγματικά της ζωή).
Η ομορφιά αποτελεί μεγάλη παγίδα για όσους την υπερτιμούν, καθώς ο εχθρός της όμορφης είναι πάντα η ομορφότερη. Και επειδή η ομορφιά δεν είναι στατική, αλλά δυναμική κατάσταση, κάποια στιγμή οι ομορφότερες θα είναι πάρα πολλές.
Η ιστορία της ομορφιάς είναι τεράστια και την μικραίνω πάρα πολύ, δυστυχώς. Θεωρώ όμως πολύ σημαντικό να κλείσω λέγοντας πως όταν κάτι δεν μας ευχαριστεί, το αλλάζουμε, το διορθώνουμε. Τα ζυγωματικά γεμίζουν, τα φρύδια σχηματίζονται, τα κιλά φεύγουν/ μπαίνουν, οι μύτες μικραίνουν, τα χείλη μεγαλώνουν, τα μαλλιά πληθαίνουν.
