Η ιστορία ξεκινά στις 6 Αυγούστου 1945, όταν οι ΗΠΑ έριξαν την ατομική βόμβα στη Χιροσίμα.
Η 2χρονη Σαντάκο Σασάκι εκείνη την ημέρα ήταν στο σπίτι της, μόλις 2 χλμ μακριά από την Χιροσίμα, και την στιγμή της έκρηξης εκτοξεύτηκε από το παράθυρο. Η μητέρα της έτρεξε πανικόβλητη να την βρει αλλά ήταν βέβαιη ότι η κορούλα της είναι νεκρή μετά από αυτό που της συνέβη.
Σε έκπληξη όλων όμως ήταν ζωντανή και χωρίς εμφανείς τραυματισμούς!
Ενώ οι γονείς της είχαν ενδείξεις πως είχαν επηρεαστεί από την ισχυρή ραδιενέργεια, η ίδια συνέχισε τη ζωή της σε φυσιολογικούς ρυθμούς, χωρίς να παρουσιάζει κάποιο σοβαρό πρόβλημα μέχρι το Νοέμβριο του 1954 όπου εμφάνισε οίδημα στο λαιμό και πίσω από τα αυτιά της.
Είχε μόλις κλείσει τα 12 όταν λίγους μήνες μετά, τον Ιανουάριο του 1955, διαγνώστηκε με οξεία λευχαιμία.
Τον Αύγουστο του ίδιου έτους, μετά από δύο ημέρες θεραπείας στο νοσοκομείο, μεταφέρθηκε σε δωμάτιο στο οποίο γνώρισε την Kyo, με την οποία έγιναν αμέσως φίλες.
Μια νοσοκόμα, στην προσπάθειά της να τους αναπτερώσει το ηθικό, τους δίδαξε την τέχνη του οριγκάμι ώστε να περνάει ο χρόνος τους πιο ευχάριστα και δημιουργικά. Η Kyo, με αφορμή την νέα τους ασχολία, αποκάλυψε στη Σαντάκο τον ιαπωνικό θρύλο σύμφωνα με τον οποίο, όποιος κατάφερνε να φτιάξει χίλιους γερανούς οριγκάμι θα πραγματοποιούσε μια ευχή του.
Η Σαντάκο πίστεψε τόσο πολύ στον θρύλο που της έδινε την ελπίδα και την μαγεία που αναζητεί κάθε παιδί στην ζωή του, άρχισε να φτιάχνει γερανούς οριγκάμι, ενώ παράλληλα αλληλογραφούσε με τους φίλους της γι’αυτό.
Παρόλο που είχε αρκετό ελεύθερο χρόνο, κατά τη διάρκεια των ημερών της στο νοσοκομείο, υπήρχε έλλειψη χαρτιού αλλά αυτό δεν την σταμάτησε. Προκειμένου να πετύχει τον στόχο της χρησιμοποιούσε οτιδήποτε χάρτινο μπορούσε να βρει όπως συσκευασίες από δώρα άλλων ασθενών, φακέλους αλληλογραφίας ακόμα και περιτυλίγματα φαρμάκων.
Μέχρι να χάσει τη μάχη με τη ζωή, στις 25 Οκτωβρίου 1955, κατάφερε να φτιάξει 644 τέτοιους γερανούς.
Οι φίλοι της και οι συμμαθητές της όμως, προς τιμήν της και στην ανάμνησή της, έφτιαξαν τους υπόλοιπους για να συμπληρωθούν οι 1000 γερανοί της.
Μετά το θάνατό της, οι φίλοι της Σαντάκο δημοσίευσαν την αλληλογραφία που διατηρούσαν μαζί της σε μια συλλογή επιστολών προκειμένου να μάθει όλος ο κόσμος την ευχή της για Παγκόσμια Ειρήνη αλλά και για να συγκεντρώσουν χρήματα ώστε χτίσουν ένα μνημείο για αυτήν και για όλα τα παιδιά που είχαν πεθάνει από τις επιπτώσεις της ατομικής βόμβας.
Η προσπάθειά τους ευοδώθηκε και το 1958 παρουσιάστηκε στο Πάρκο Ειρήνης της Χιροσίμα ένα άγαλμα της Σαντάκο που κρατούσε ένα γερανό.
Κάθε χρόνο, παιδιά από όλο τον κόσμο στέλνουν χάρτινους γερανούς που τοποθετούνται στη βάση του αγάλματος ενώ η 6η Αυγούστου γιορτάζεται στην Ιαπωνία ως η ημέρα της ειρήνης στη μνήμη της Σαντάκο.
Όταν ο Ρώσος ποιητής Dagestani Rasul Gamzatov επισκέφτηκε τη Χιροσίμα και έμαθε την ιστορία της μικρής Σαντάκο, έγραψε το ποίημα Zhuravli, το οποίο μελοποιήθηκε και αποτελεί ένα από τα πιο γνωστά ρώσικα τραγούδια για τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.
Μετά τη μελοποίηση του, το ποίημα απέκτησε τέτοια δυναμική, ώστε μια σειρά μνημείων του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου στην πρώην Σοβιετική Ένωση εμφανίζουν την εικόνα του γερανού.
Αξίζει να σημειωθεί ότι το ποίημα αυτό μεταφράστηκε και στα ελληνικά από το Γιάννη Ρίτσο (Οι Γερανοί) και έχει ερμηνευθεί από την Μαργαρίτα Ζορμπαλά, την Χαρούλα Αλεξίου και τον Μίλτο Πασχαλίδη.
Δείτε επίσης: Γιαννης Ρίτσος: Ο ποιητής με τον βαθυστόχαστο επαναστατικό λόγο
