Σαν σήμερα, 12 Νοεμβρίου, το 1961 γεννήθηκε στη Ρουμανία μια από τις κορυφαίες αθλήτριες της ενόργανης γυμναστικής, η Nadia Elena Comăneci.
Με έμφυτη την κλίση στην γυμναστική, η μικρή Νάντια συνήθιζε στο σχολείο της να παίζει την γυμνάστρια προπονώντας τα μικρότερα παιδιά. Έτσι την ανακάλυψαν οι προπονητές Μπέλα και Μάρτα Κάρολι, που έψαχναν για νέα ταλέντα και στα 7 της χρόνια γράφτηκε στη σχολή του Μπέλα.
Σε ηλικία 8 ετών βγήκε πρώτη στο Εθνικό Πρωτάθλημα της Ρουμανίας και έγινε η πιο μικρή σε ηλικία αθλήτρια που κερδίζει τον τίτλο. Το 1975 ήρθε και η πρώτη της διεθνής επιτυχία, όταν κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στο Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα.
Η 13χρονη Ρουμάνα ανακηρύχθηκε αθλήτρια της χρονιάς από την Παγκόσμια Ομοσπονδία Γυμναστικής.
Η πιο θρυλική στιγμή της πορείας της, αλλά και του ίδιου του αθλήματος, ήταν το 1976, στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ.
Η Νάντια πήρε το πρώτο δεκάρι από κριτή στην ιστορία της γυμναστικής. Ο πίνακας βαθμολογιών έγραφε 1.00, καθώς τα ταμπλό δεν μπορούσαν να πάρουν τετραψήφια νούμερα. Κανένας δεν πίστευε ποτέ ότι κάποιος θα μπορέσει να αποσπάσει το απόλυτο 10.
Κι όμως, η 14χρονη Νάντια Κομανέτσι είχε μια άψογη απόδοση. Συγκεντρωμένη και ήρεμη, έδειχνε να εκτελεί το πρόγραμμά της με ιδιαίτερη άνεση, ενώ το εμπλούτιζε και με πρωτότυπες κινήσεις.
Μετά το πρώτο δεκάρι ακολούθησαν άλλα έξι και έφυγε από το Μόντρεαλ με 3 χρυσά μετάλλια (στους ασύμμετρους ζυγούς, τη δοκό και το σύνθετο ατομικό), ένα αργυρό και ένα χάλκινο.
Στη Ρουμανία την υποδέχθηκαν ως λαϊκή ηρωίδα και η φήμη της έφτασε παντού «εκθρονίζοντας» τη Ρωσία, που μέχρι τότε κατείχε τα σκήπτρα της ενόργανης γυμναστικής.
Το άθλημα έγινε πολύ πιο δημοφιλές, αλλά και πιο δύσκολο, αφού η Κομανέτσι είχε ανεβάσει τον πήχη ψηλότερα από οποιονδήποτε άλλο αθλητή στην ιστορία.
Οι δυσκολίες μετά τον θρίαμβο
Μετά την θρυλική επιτυχία της στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μόντρεαλ, η Κομανέτσι συνέχισε εντατικά τις προπονήσεις και το αυστηρό της πρόγραμμα, όμως η ζωή της δεν συνεχίστηκε τόσο ομαλά. Οι γονείς της πήραν διαζύγιο, γεγονός που φαίνεται να επηρρέασε έντονα την ψυχολογία της νεαρής αθλήτριας. Πήρε κάποια κιλά και παρά τα χρυσά μετάλλια που κέρδισε στο Ευρωπαϊκό Πρωτάθλημα του 1977, έδειχνε πως είχε χάσει αρκετά τον εαυτό της.
Το 1980 στους Ολυμπιακούς της Μόσχας κέρδισε δύο χρυσά μετάλλια και δύο αργυρά, ενώ η κυβέρνηση Τσαουσέσκου της έδωσε και το βραβείο του Ήρωα της Σοσιαλιστικής Εργασίας της Ρουμανίας.
Το αυταρχικό κομμουνιστικό καθεστώς του Νικολάε Τσαουσέσκου περιόριζε τις ελευθερίες, τα δικαιώματα και τις δυνατότητες των πολιτών της χώρας. Ο προπονητής της και στήριγμά της, Μπέλα Κάρολι, αντιδρώντας στην καταπιεστική κυβέρνηση έφυγε για την Αμερική το 1981. H 20χρονη τότε Νάντια σχεδόν κατέρρευσε ψυχολογικά, έχασε το πάθος της για τον αθλητισμό και δεν άργησε να ανακοινώσει την απόσυρσή της από την ενόργανη γυμναστική.
Ταυτόχρονα είχε δημιουργηθεί σκάνδαλο γύρω από το όνομά της, όταν μαθεύτηκε ότι έχει ερωτικό δεσμό με τον γιο του κομμουνιστή δικτάτορα. Πολλά γράφτηκαν και ακούστηκαν για την περίοδο που το καθεστώς Τσαουσέσκου απαγόρευσε στην Κομανέτσι την έξοδο από την χώρα.
Οι επίσημες εκδοχές υποστηρίζουν πως ο υιός Τσαουσέσκου, εκμεταλλευόμενος την ισχυρή θέση του, την κακοποιούσε σεξουαλικά και ότι η νεαρή αθλήτρια έκανε απόπειρα αυτοκτονίας πίνοντας χλωρίνη. Αργότερα υποστηρίχθηκε ότι δεν ήταν αυτή η πρόθεσή της και έγινε καταλάθος.
Η ίδια η Κομανέτσι δεν έχει παραδεχθεί επίσημα τίποτα και οι αναφορές της σε εκείνη την περίοδο και την προσωπική της ζωή δεν αποκαλύπτουν πολλές λεπτομέρειες. Στην αυτοβιογραφία της αναφέρει χαρακτηριστικά:
«Η ζωή μου έγινε κατάμαυρη. Ήμουν δυστυχισμένη το 1978. Δεν αποπειράθηκα όμως να αυτοκτονήσω επειδή είδα το αγόρι μου με άλλη κοπέλα. Ζούσα σ’ ένα διαμέρισμα γεμάτο «κοριούς». Με παρακολουθούσαν συνεχώς πράκτορες. Έτσι, μια ημέρα τους έδειξα τη χλωρίνη και τους είπα ότι θα αυτοκτονήσω για να γλιτώσω.»
Η φυγή από την χώρα και η νέα ζωή στην Αμερική
Η ζωή της Νάντιας Κομανέτσι στη Ρουμανία είχε γίνει εφιαλτική, κάτω από διαρκή παρακολούθηση και ασφυκτικούς περιορισμούς. Στις 28 Νοεμβρίου του 1989 και σε ηλικία 28 ετών πήρε την μεγάλη απόφαση να φύγει από την χώρα αφήνοντας πίσω και την οικογένειά της.
Στην απόδρασή της την βοήθησε ο Κονσταντίν Πανέτ και μαζί με άλλους 6 Ρουμάνους πρόσφυγες πέρασαν λαθραία τα σύνορα της Ουγγαρίας, της Αυστρίας και κατέληξαν στην Αμερική.
«Τότε το να φύγεις σήμαινε ότι χανόσουν. Δεν μπορούσες να επιστρέψεις. Δεν το είπα στη μητέρα μου, πίστευα ότι θα πάθει καρδιακή προσβολή. Το είπα μόνο στον αδερφό μου τον Αντριαν, που ήταν και παραμένει ο καλύτερος φίλος μου και με τη γυναίκα του με πήγαν μέχρι να σύνορα με την Ουγγαρία. Με τις υπόλοιπες, μπήκαμε περπατώντας στην Ουγγαρία και από εκεί πήγαμε στην Αυστρία. Φτάσαμε στην αμερικανική πρεσβεία και με έβαλαν σε μία πτήση για τη Νέα Υόρκη. Δεν έχω ξαναμιλήσει για αυτό. Ήταν μία σκληρή νύχτα.»
Τα σκανδαλοθυρικά περιοδικά της εποχής δεν έχασαν την ευκαιρία να γράφουν για την «πτώση» της μεγάλης αθλήτριας, την «χλιδάτη» ζωή που άφησε, τα παραπανίσια κιλά και το «βαρύ» make up που είχε όταν πήγε στην Αμερική και διάφορους έρωτες που μεσολάβησαν πριν τελικά παντρευτεί.
Οι φήμες τριγύρω της ξεθύμαναν σύντομα και η Κομανέτσι συνάντησε τον Αμερικανό Ολυμπιονίκη Μπάρτ Κόνερ, τον οποίο γνώριζε από τους Ολυμπιακούς του 1976, και έγιναν ζευγάρι. Η Ρουμανία είχε απαλλαγεί πλέον από το κομμουνιστικό καθεστώς και έτσι η Κομανέτσι και ο Κόνερ επέστρεψαν εκεί και παντρεύτηκαν στο Βουκουρέστι το 1996.
Ο γάμος τους χαρακτηρίστηκε από τα δημοσιογραφικά μέσα ως «η εκδοχή του βασιλικού γάμου στον κόσμο των σπορ». Το 2006 γεννήθηκε και ο γιός τους Ντίλαν.
Σήμερα η Νάντια Κομανέτσι, σε ηλικία πλέον 56 ετών και με εμφανώς αλλαγμένη εικόνα λόγω των αισθητικών επεμβάσεων, ζει στην Αμερική και απολαμβάνει την οικογένειά της. Ταξιδεύει με τον άντρα της σε όλο τον κόσμο, έχουν το δικό τους γυμναστήριο και η ίδια δραστηριοποιείται επίσης κάνοντας διαλέξεις για τον αθλητισμό και γράφοντας βιβλία.
Η ζωή της μπορεί να έχει αλλάξει και όλα όσα έγιναν για εκείνη να είναι πλέον ένα μακρινό παρελθόν, όμως το όνομα της Νάντια Κομανέτσι θα μένει πάντα συνδεδεμένο με το «perfect 10», την ιστορικότερη στιγμή της ενόργανης γυμναστικής, που μια 14χρονη άγγιξε την τελειότητα.
