Η γνωριμία μου με την Νάντια Δεληγιάννη ήταν καρμική… από αυτές τις γνωριμίες που πρέπει να συμβούν. Ευγενική, γλυκιά, ειλικρινής, πολύ όμορφη και σωστή επαγγελματίας… Ανέκαθεν της άρεσε η καλαισθησία, η υγεία και η φροντίδα του σώματος. Την διαιτολογία την αγάπησε όταν ξεκίνησε να δουλεύει και είδε πως λειτουργεί και τι επιπτώσεις είχε στο κορμί αλλά και στη ψυχή μας.
Σπούδασε Διαιτολόγος – Διατροφολόγος του τμήματος Διατροφής του ΑΤΕΙΘ, Master Practitioner in Eating Disorders & Obesity του φαγ (national Centre for Eating Disorders) της Μεγάλης Βρετανίας. Έχει ειδικευτεί στις διατροφικές διαταραχές και στη διαχείριση τους. Δεν μένει στάσιμη, της αρέσει να εξελίσσεται και προσπαθεί να δει τον άνθρωπο πίσω από την εικόνα του.
Κατά τη διάρκεια της καριέρα της έχει συνεργαστεί με την ψυχολόγο Εύη Γιαννίκου, με την οποία αντιμετώπιζαν, σε ολιγομελής ομάδες, θέματα που σχετίζονται με τη ψυχολογία και τη διατροφή ενώ έχει δώσει διάλεξη σε φοιτητές του ΤΕΙ Θεσσαλίας του τμήματος Διατροφής και Διαιτολογίας στην Καρδίτσα με θέμα τις διατροφικές διαταραχές.
Το χειμώνα επισκέπτεται σχολεία του Βόλου και συζητάει με τους μαθητές για τον ρόλο που παίζει η σωστή διατροφή στη ζωή μας και τα καλοκαίρια, εκτός από το γραφείο της τη βρίσκουμε και σε παιδικό camp ποδοσφαιριστών στα Καλά Νερά.
Πρόσφατα ξεκίνησε συνεργασία με τους φούρνους του Παναγιώτη Τοπούζογλου οπού εκει μπορείς να βρεις υγιεινά και νόστιμα σνακ σε συνταγή δική της, με το Rubia cafe οπού εχει βγάλει το μενου για smoothies και superfood yogurt και το καμάρι της, μια σειρά από mindful μπουκιές, τις MyDeli Bites, που κυκλοφορούν τους τελευταίους μήνες χωρίς ζάχαρη, προσθετά και συντηρητικά για να μπορεί να τις έχεις όλη τη μέρα μαζί σου.
Οι μεγάλες της αγάπες είναι η κόρη της η Αναστασία, το γατί της ο Σίμπα και οι κρύες μπύρες (αλλά και τα τζιν με τόνικ)… Χαμογελαστή και πολύ προσιτή, ευχάριστη και πάντα ευδιάθετη η Νάντια Δεληγιάννη δεν αρνήθηκε να συναντηθούμε ένα ζεστό πρωινό του Ιούλη, να κάτσουμε κάτω από τα πλατάνια και να μιλήσουμε για τη διατροφή και πως αυτή επηρεάζει τη ζωή μας.
Τα τελευταία χρόνια ακούω όλο και πιο συχνά για τις διατροφικές διαταραχές. Μίλησέ μου για αυτή την ασθένεια.
Οι διατροφικές διαταραχές είναι ένα φαινόμενο το όποιο είναι σε έξαρση τα τελευταία χρόνια, ειδικά μετά τη καραντίνα, και παρατηρείται συχνότερα στα κορίτσια στη περίοδο της εφηβείας. Είναι αυτή η δύσκολη ηλικία που τα κορίτσια ψάχνουν για πρότυπα, εθίζονται στα social και στην τηλεόραση – σε εκπομπές τύπου next top model, όπως γινόταν δηλαδή και στη δική μας τη γενιά αλλά και σε κάθε γενιά, απλά εδώ βγαίνει ένα πολύ λάθος και επικίνδυνο πρότυπο προς τα έξω και οι έφηβες μπερδεύονται.
Ας φέρουμε τον εαυτό μας στην εφηβεία…Οι ορμόνες κάνουν πάρτι, το σώμα αλλάζει και από παιδικό γίνεται γυνακείο, αποκτά καμπύλες και αν υπάρχουν και δύο-τρία κιλά παραπάνω, τότε αρχίζουν τα δύσκολα. «Δεν μου αρέσει η εικόνα του σώματος μου, πως μπορώ να την αλλάξω γρήγορα, να μοιάσω στα κορίτσια που βλέπω στη τηλεόραση και στα social ώστε να γίνω και εγώ αποδεκτή από το σύνολο;»
Είναι η ηλικία που τα κορίτσια ψάχνουν να βρουν τον εαυτό τους, να ενταχθούν στο σύνολο και να γίνουν αποδεκτές από αυτό και αν δεν υπάρχει η κατάλληλη εκπαίδευση από το σπίτι ή από το σχολείο, θα στραφούν σε αυτό που είναι πιο εύκολο – στην εικόνα σώματος.
Δυστυχώς η διατροφική διαταραχή είναι μία ύπουλη ασθένεια. Όταν το κορμί δεν σιτίζεται, δεν σιτίζεται και το μυαλό και δημιουργεί εμμονές, στην περίπτωση αυτή ο ασθενής βλέπει στο καθρέφτη του ένα παχουλό σώμα.
Τα κορίτσια στην ηλικία αυτή μπορούν και το κρύβουν παρά πολύ καλά από τους γονείς τους, οι οποίοι δύσκολα το αντιλαμβάνονται. Όταν το παιδί είναι σε αυτό το στάδιο μπροστά στο γονιό του θα δείξει ότι τρώει, αλλά θα βρει πάρα πολλούς – λάθος τρόπους – για να αποβάλει τη τροφή του. Στις περιπτώσεις των διατροφικών διαταραχών πρέπει να υπάρχει συνεργασία – παθολόγου – ενδοκρινολόγου -διαιτολόγου και ψυχολόγου.
Πίσω από μία διατροφική διαταραχή πάντα κρύβεται μια ψυχική διαταραχή και συνήθως ξεκινά μετά από μια αυστηρή δίαιτα.
Τι είναι η νευρική ανορεξία;
Νευρική ανορεξία είναι όταν σταματώ να τρώω εκούσια. Πεινάω, υποφέρω – υποφέρω υπερβολικά- αλλά έχω πείσει τον εαυτό μου ότι το φαγητό δεν μου κάνει καλό. Στη νευρική ανορεξία η σχέση ασθενή – φαγητού έχει διαταραχθεί. Εγώ προσπαθώ να φέρω αυτή τα τη σχέση σε μια ισορροπία και να μάθω στον ασθενή να τρώει από την αρχή.
Αυτό παίρνει πολύ χρόνο και μπορεί να μην υπάρξει ποτέ πλήρη αποκατάσταση. Στις περιπτώσεις αυτές ψυχολόγος- ψυχίατρος- διαιτολόγος και ασθενής πρέπει να γίνουν μία ομάδα και να συνεργαστούν. Πάντα υπάρχει μία ψυχολογική αιτία πίσω από τη νευρική ανορεξία, ίσως κάποια μαμά που είχε εμμονή με το βάρος της ή bullying στο σχολείο.
Συνήθως ο ανορεκτικός προσπαθεί να επιβληθεί στον εαυτό του μέσω της τροφής. Η νευρική ανορεξία, όπως και κάθε διατροφική διαταραχή, είναι ένα μέσο αντιμετώπισης των συναισθημάτων μας. Δεν είμαι καλά, τρώω.
Έχουμε μάθει να καταπίνουμε τα αρνητικά μας συναισθήματα, ας μη μιλήσω τώρα, ας το καταπιώ και αυτό, ας το προσπεράσω και καταλήγω στο φαγητό, συναισθηματική υπερφαγία λέγεται αυτό. Πρέπει να αποδεχόμαστε όλα μας τα συναισθήματα είτε θετικά είτε αρνητικά, μας βοηθάνε να διαχειριστούμε κάποια αλλά πράγματα.
Συνήθως οι άνθρωποι που δεν εκφράζουν τα συναισθήματά τους το διαχειρίζονται μέσω του φαγητού, μαστιγώνουν τον εαυτό τους είτε βουλιμικά- τρώω μεγάλες ποσότητες φαγητού και στη συνέχεια κάνω έμετο νοιώθοντας αηδία για τον εαυτό μου, στην ουσία βγάζω όλα τα συναισθήματα μου, είτε ανορεκτικά- πιέζω τον εαυτό μου και τον πείθω ότι δεν πρέπει να φάω, δεν χρειάζεται το φαγητό.
Πως μπορούμε να αναγνωρίσουμε ένα άτομο με διατροφικές διαταραχές;
Δεν είναι τοσο εύκολο για κάποιον που δεν έχει εκπαιδευτεί πάνω σε αυτό. Όταν υπάρχει κατάλληλη εκπαίδευση από τους επαγγελματίες υγείας γίνεται αμέσως αντιληπτό από συγκεκριμένες λέξεις, φράσεις ή συμπεριφορές.
Πρέπει να είναι κάποιος πολύ κοντινός σου άνθρωπος, να ζεις μαζί του κάθε μέρα, να τον παρατηρείς ώστε να μπορείς να διακρίνεις τα σημάδια. Τα άτομα με ανορεξία έχουν πολύ υπερένταση και νευρικότητα γιατί λείπουν βασικές ορμόνες από τον οργανισμό ενώ έχουν εμμονή με τη γυμναστική. Συνήθως το κοντινό περιβάλλον το καταλαβαίνει όταν είναι αργά.
Τα άτομα με βουλιμία μπορεί να είναι άτομα με κάποια παραπάνω κιλά να έχουν υποστεί κάποια ψυχολογική κακοποίηση από το κοντινό τους περιβάλλον σχετικά με την εικόνα του σώματός τους, με αποτέλεσμα να καταναλώνουν υπερβολική ποσότητα φαγητού σε μικρό χρονικό διάστημα (τιμωρώ τον εαυτό μου με «απαγορευμένα τρόφιμα») και στη συνέχεια καταφεύγουν σε εμετούς (αποβάλλω όλα τα αρνητικά συναισθήματα μαζι με το «απαγορευμένο φαγητό») έχοντας στο μυαλό ότι έτσι μπορούν να αδυνατήσουν ή να ελέγξουν την τροφή. Συνήθως αυτό αποκαλύπτεται σε εμένα μέσα από την συζήτηση.
Η συναισθηματική υπερφαγία είναι μια πιο ήπια διατροφική διαταραχή χωρίς όμως αυτό να σημαίνει ότι δεν προκαλέι προβλήματα στον οργανισμό. Συνήθως αυτό αποκαλύπτεται στην πορεία του πρώτου ραντεβού μέσα πάλι από συζήτηση και την καταγραφή του ιστορικού του ασθενή.
Ποια είναι η σχέση της βουλιμίας με τη ανορεξία;
Αυτές οι δύο ασθένειες συνδέονται απόλυτα μεταξύ τους. Τα άτομα που πάσχουν από βουλιμία έχουν προγραμματίσει μια μέρα της εβδομάδας να κάνουν ένα βουλιμικό επεισόδιο. Θα φάνε μια συγκεκριμένη μέρα πάρα πολύ και στη συνέχεια θα κάνουν εμετό. Μπορεί να είναι από μια φορά την εβδομάδα μέχρι και κάθε μέρα ή και δυο φορές την μέρα και κάποιες φορές συνδυαστικά με χρήση καθαρτικών ουσιών.
Και οι δυο ασθένειες είναι επικίνδυνες. Όταν κάνεις δέκα εμετούς την ημέρα διαταράσσεται όλο το σύστημα του οργανισμού, εξαντλείται και δεν μπορεί να ανταπεξέλθει στις καθημερινές του ανάγκες.
Οι βουλιμικοί είναι συνήθως παχύσαρκοι άνθρωποι, οι οποίοι δεν γνωρίζουν ότι κάνοντας εμετούς δεν αδυνατίζουν, αντιθέτως ο οργανισμός αποβάλλει όλα τα θρεπτικά συστατικά ενώ έχει ήδη απορροφήσει όλη τη ζάχαρη και όλα αυτά που μας παχαίνουν.
Ένας ασθενής με βουλιμία καταναλώνει μεγάλη ποσότητα επεξεργασμένης τροφής πλούσια σε ζάχαρη και κορεσμενα λιπαρά, αυτά που θεωρούν απαγορευμένα τρόφιμα – άλλη μια ταμπέλα που έχει καταστρέψει πολύ κόσμο. Ένας άνθρωπος που νοσεί από διατροφικές διαταραχές δεν γνωρίζει ότι η τροφή είναι φίλος του και όχι εχθρός του. Υπάρχουν περιπτώσεις όπου ανορεξικοί ασθενείς να είναι και βουλιμικοί, ανάλογα με το στάδιο της διατροφικής διαταραχής.
Τι συνέβη στο lock down και το ρίξαμε όλοι στο φαγητό;
Τα νέα δεδομένα της ζωής μας ο εγκλεισμός, η θλίψη που ένοιωθαν πολλοί, οι σχέσεις που διαταράχτηκαν και ο πολύς ελεύθερος χρόνος μας έκανε να θέλουμε να μασουλάμε συνέχεια. Αυτό συνέβη στο πρώτο lock down, ξέσπασαν όλοι στο φαγητό, ήταν η διέξοδό τους. Στραφήκαν όλοι στο comfort food, το φαγητό που με κάνει και νοιώθω όμορφα…
Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε ολοι μας ότι το φαγητό είναι ευχαρίστηση, θα έπρεπε είναι ευχαρίστηση, να τρώω και να καταλαβαίνω γιατί το τρώω, το τρώω γιατί μου αρέσει και το απολαμβάνω.
Να υιοθετήσουμε το mindful eating.
Την περίοδο του εγκλεισμού, λοιπόν, η μόνη μας απόλαυση ήταν το φαγητό. Πόσες και πόσες κουζίνες δούλεψαν – κουζίνες που είχαν χρόνια να δουν κατσαρόλα και ταψί – τα στόρι πήραν φωτιά! Όλοι δοκίμασαν τις μαγειρικές τους ικανότητες. Μη έχοντας άλλη διέξοδο, άλλη απόλαυση… έτρωγαν!!!! Και συνήθως αυτή η κραιπάλη γινόταν βράδυ μπροστά στη τηλεόραση.
Έχουμε έντονα συνδυάσει το βλέπω με το τρώω, ότι θα καθίσω τώρα να ηρεμήσω και θα κάνω κάτι που θα ευχαριστήσει τον εαυτό μου, θα φάω. Είναι μια συνήθεια που έρχεται από παλιά, εμείς οι Έλληνες.
Χαιρόμαστε; Τρώμε.
Λυπόμαστε; Τρώμε.
Γιορτάζουμε; Τρώμε.
Πενθούμε; Τρώμε…
Σε όλες τις φάσεις της ζωής μας τρώμε, τα έχουμε συνδυάσει όλα με το φαγητό το οποίο δεν είναι απαραίτητα κακό. Το θέμα είναι πώς τρώμε. Μπορούμε να φάμε όλες τις τροφές, αρκεί να τις συνδυάσουμε σωστά. Δεν είμαστε ρομπότ είμαστε άνθρωποι.
Στο δεύτερο lock down όμως ήταν όλοι τους ψυλλιασμένοι και εκεί ήταν που χρειάστηκαν την βοήθεια του ειδικού… όταν είδαν ότι αυξήθηκε η παχυσαρκία τα και τα αυτοάνοσα ξεκίνησαν να έρχονται σε εμένα.
Πως επηρεάζει η διατροφή μας τα αυτοάνοσα;
Όταν τα κύτταρα του οργανισμού μας επιτίθενται στον ίδιο τον οργανισμό, τότε βγαίνουν στην επιφάνεια τα αυτοάνοσα. Είναι μία ασθένεια πολυπαραγοντική. Συνήθως εμφανίζονται μετά από μια στρεσογόνο κατάσταση, τα επίπεδα του στρες παίζουν πολύ σημαντικό ρόλο στον οργανισμό μας.
Η διατροφή μας μπορεί να ξυπνήσει τα αυτοάνοσα, αλλά μπορεί και να τα κρατήσει σε καταστολή. Μια διατροφή πλούσια σε ζάχαρη, η οποία δεν έχει θρεπτικά συστατικά, κλέβει την ενέργεια από τον οργανισμό μας, αυξάνει απότομα τη γλυκόζη με αποτέλεσμα ο οργανισμός μας να την αναζητά συνέχεια.
Έναν οργανισμό που τον ταΐζεις στρες, τρόφιμα πλούσια σε ζάχαρη, με μηδέν φυσική δραστηριότητα και μια μικρή κληρονομικότητα είναι επιρρεπής στα αυτοανοσα. Το στρες και η διατροφή είναι αυτά που προκαλούν έκρηξη στον οργανισμό.
Μια διατροφή πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, βιταμίνες και φυτικές ίνες εξασφαλίζει ένα καλό ανοσοποιητικό και αυτό είναι το φάρμακο των αυτόάνοσων. Το άγχος όμως πέρα από όλα τα άλλα που δημιουργεί στον οργανισμό μας, μπορείς και να μας παχύνει κιόλας.
Το στρες αυξάνει κάποιες ορμόνες που σε εμποδίζουν να χάσεις λίπος, όταν είμαστε μόνιμα σε μια κατάσταση αγχωτική, δεν προλαβαίνω να φάω πρωινό, τρώω μεσημεριανό σε πέντε λεπτά, δεν έχω χρόνο, βιάζομαι, θα φάω ένα μεγάλο γεύμα λαίμαργα, όλη αυτή η ατσαλοφαγία, η ανισορροπία συνδυαστικά με κακό ύπνο και την ανισορροπία των ορμονών, παίζουν μεγάλο ρόλο στα αυτοάνοσα.
Αν ξεκινήσουμε με το να βάλουμε μια ισορροπία στη διατροφή μας, θα βοηθήσει στο να διαχειριζόμαστε καλυτέρα τις καταστάσεις και να μην ξεσπάμε στο φαγητό. Όταν τροφοδοτώ με καλής ποιότητας τροφής τον οργανισμό μου και με ενέργεια, βοηθάω και τα επίπεδα του στρες να είναι χαμηλά.
Η παχυσαρκία είναι κληρονομική ή τη συναντάμε στη πορεία της ζωής μας;
Και τα δυο. Το γονίδιο παίζει πολύ σημαντικό ρολό, οι συνήθειες, το περιβάλλον και η εξέλιξη αυτού.
Μη ξεχνάμε παχύσαρκα παιδιά -> παχύσαρκοι ανήλικες.
Τα παιδιά είναι υπερκινητικά θέλουν συνέχεια να τρώνε, τα παιδιά μιμούνται τους γονείς τους, εμείς οι γονείς είμαστε οι infuencer των παιδιών μας. Αν εμείς τρεφόμαστε σωστά, θα τραφούν και τα παιδιά μας.
Tο θέμα είναι να εκπαιδεύσουμε σωστά τους followers μας, τα παιδιά μας, πώς να διαχειριστούν τη τροφή και όταν βαριούνται να μην τρώνε, είναι αυτό που λέω στη κόρη μου «παιδί μου δεν πεινάς, βαριέσαι». Πολλές φορές δεν πεινάμε αλλά έχουμε την ανάγκη να απασχολούμε το μυαλό μας με κάτι και αυτό είναι η τροφή.
Στο μυαλό ενός παχύσαρκου ανθρώπου πολλές φορές βρίσκονται ψυχολογικοί παράγοντες, είναι κάτι που με απασχολεί, με τυραννάει, και αφήνομαι να φτάσω στο σημείο αυτό, να φτάσω στο πικ του βάρους μου.
Βλέπω την εξέλιξη μου, νιώθω άσχημα με όλο αυτό και δεν είναι λίγες οι φορές που αντί να κινητοποιηθεί ένας παχύσαρκος ασθενής και να ταρακουνηθεί, θα βουλιάξει όλο και περισσότερο και θα τιμωρεί τον εαυτό του τρώγοντας. Πολλές φορές χρησιμοποιούμε το φαγητό για να τιμωρήσουμε τον εαυτό μας.
Η διατροφή είναι μια συνήθεια χρόνων, δεν αλλάζει από τη μια μέρα στην άλλη, θέλει μια εκπαίδευση θέλει να γίνει σιγά σιγά με τα λάθη και τα πισωγυρισματα της, το θέμα είναι το μυαλό πόσο κινητοποιημένο είναι.
Για παράδειγμα, για να αναστρέψουμε μια νοσογόνο παχυσαρκία, αλλάζουμε τρόπο ζωής και σκέψης, εκπαιδευόμαστε στην αλλαγή διατροφικών συνηθειών, δεν στερούμαστε, αλλάζουμε τον τρόπο που τρώμε. Ξεκινάμε μια ήπια δραστηριότητα, όχι δεν κοπανιόμαστε στα γυμναστήρια, ξεκινάμε μια δραστηριότητα που μας αρέσει που μας εκφράζει δίχως να μας κουράζει και να μας πιέζει, χορό, ποδήλατο, κολύμπι ότι και να είναι είναι ένα τεράστιο βήμα, μια τεραστία αλλαγή που πρέπει να γίνει συνήθεια σιγά σιγά.
Θα υπάρξουν τα πισωγυρίσματα, θα υπάρξουν οι δύσκολες μέρες αλλά για αυτό είμαι εγώ εδώ, μαζί το πάμε βήμα βήμα και αλλάζουμε τις συνήθειες μας.
Εγκυμοσύνη και διατροφή;
Μέχρι τώρα επικρατούσε η νοοτροπία οτι πρέπει να τρώω για δύο. Ευτυχώς όσο περνάνε τα χρόνια αυτό διορθώνετε και αλλάζει και πλέον οι εγκυμονούσες είναι πιο ενημερωμένες, το έμβρυο θα πάρει τα θρεπτικά συστατικά που χρειάζεται δίχως να καταναλώνει η μητέρα μεγάλες ποσότητες τροφής.
Σίγουρα αυξάνονται οι ανάγκες κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης αλλά στα θρεπτικά συστατικά, όχι στα τουλουμπάκια και στα κουρκουμπίνια. Από εμπειρία μου σου λέω ότι, όχι δεν σου μυρίζει τίποτα κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και ναι φυσικά μπορείς να διαχειριστείς τις οποιεσδήποτε λιγούρες.
Προφανώς και θα πάρεις βάρος, το μωρό μεγαλώνει, το σώμα σου αλλάζει…. το θέμα είναι αυτό το βάρος που θα πάρεις, να είναι το ιδανικό όχι να αφεθείς.
Μία εγκυμονούσα θα πρέπει να γνωρίζει ότι όλη αυτή η υπερβολική κατανάλωση σε σάκχαρα και λιπαρά θα επηρεάσει και το μωρό, το οποίο θα γεννηθεί με τάση στη παχυσαρκία. Θέλει μία ισορροπία, ακόμα και στον θηλασμό χρειάζεται να υπάρχει ισορροπία. Στο παιδί περνάει ότι καταναλώνει η μάνα, η οποία πρέπει να τρέφεται σωστά ώστε να έχει ενέργεια για να μπορεί να ανταπεξέλθει στις ανάγκες του παιδιού της.
Γιατί δε μπορούμε να απολαύουμε ένα healthy γεύμα;
Γιατί υπάρχει η νοοτροπία “το healthy είναι άνοστο”. Καθημερινά τρέχουμε να προλάβουμε… τις ανάγκες της οικογένεια, τη δουλειά, τις υποχρεώσεις μας, και όταν το βράδυ κάτσουμε στο καναπέ να ξεκουραστούμε δεν θα φάμε κάτι υγιεινό, άλλα θα προτιμήσουμε κάτι λιπαρό ώστε να ανταμείψουμε τον εαυτό μας για τη δύσκολα τη μέρα που πέρασε.
Όλα μπορούμε να τα φάμε. ΟΛΑ, αρκεί να τα συνδυάσουμε σωστά. Το μυστικό είναι πως θα φάω τη τροφή, όχι τι τροφή θα φάω. Προφανώς και παίζει ρόλο η ποσότητα και η ποιότητα του φαγητού, αλλά όλα επιτρέπονται, δεν υπάρχουν απαγορευμένα τρόφιμα, αλλά λάθος τρόπος κατανάλωσης τους.
Πως μπορούμε να απολαύουμε ένα γεύμα σε ένα εστιατόριο;
Καταρχάς να μην περιμένουμε όλη τη μέρα για αυτό το γεύμα. Δεν κάνουμε αφαγία όλη τη μέρα γιατί το βράδυ θα βγούμε να φάμε. Βγαίνουμε για να απολαύσουμε τη παρέα μας, να περάσουμε καλά και να χαλαρώσουμε, δεν παραλείπουμε κανένα γεύμα μέσα στην ημέρα και λίγο πριν βγούμε τρώμε ένα σνακ ώστε να μην πέσουμε με τα μούτρα στο φαγητό.
Τρώμε κανονικά, πίνουμε το κρασί μας, το ποτό μας, αφήνουμε το πιρούνι μας κάτω, συζητάμε και περνάμε καλά με τη παρέα μας. Το σώμα δε αλλάζει από τη μία μέρα στην άλλη και αν φάμε λίγο παραπάνω, δεν χάλασε ο κόσμος. Στην περίπτωση που θέλουμε να βγούμε για ποτό φροντίζουμε για τους ίδιους λόγους, να έχουμε φάει πρώτα κατι ελαφρύ.
Η στέρηση φέρνει το αντίθετο αποτέλεσμα, αν δεν φας το πατατάκι στην έξοδό σου, με την πρώτη ευκαιρία θα πας και θα το φας. Δεν γίνεται να βγεις έξω να το κοιτάς το πατατάκι να σε κοιτάει και να λες εσύ “δεν πρέπει να το φάω” γιατί όταν θα γυρίσεις στο σπίτι σου και θα μείνεις μονός σου θα πάρεις δυο σακούλες πατατάκια και θα τα καταβροχθίσεις. Και το ποτό σου μπορείς να πιείς, και το πατατάκι σου μπορείς να φας, και το μπέργκερ, και τη πίτσα αλλά θα τα φας έξυπνα.
Ένα μπεργκερ δίχως μπέικον και πατάτες, θα φάς δυο κομμάτια πίτσα και φυσικά θα έχεις στο νου σου να δεις πότε χόρτασες, γιατί όλοι χορταίνουμε με δυο – τρία κομμάτια πίτσα, όλοι!!! Το μυστικό είναι να μάθουμε να τρώμε σωστά. Και θα πιούμε και θα ξεφύγουμε στη ποσότητα τροφής και θα φάμε το βρώμικο, δεν πειράζει για μια φορά.
Αν μάθουμε να τρεφόμαστε σωστά θα έχουμε μια καλή υγεία, έναν δυνατό οργανισμό και φυσικά ένα ωραίο σώμα. Όταν στερείς από τον οργανισμό σου τροφή, λόγω κάποιας δίαιτας, όταν θα επιστρέψεις στην καθημερινότητά σου θα πάρεις τα κιλά που έχασες στο διπλάσιο, γιατί θα πέσεις με τα μούτρα σε όλα αυτά που στερήθηκες. Δεν στερούμε τροφές από τον οργανισμό μας, τις τρώμε όλες αλλά τις τρώμε σωστά.
Μπορεί να σταθεί μια ισορροπημένη διατροφή χωρίς κρέας;
Φυσικά και μπορεί, δεν είναι κάτι βλαβερό, μπορεί να αντικατασταθεί το κρέας με μη ζωικά παράγωγα. Γενικά το κόκκινο κρέας δεν βοηθά πολύ, ειδικά το χοίρινο, το μοσχαρίσιο ενδείκνυται περισσότερο, αλλά και αυτό δεν θέλει σε καθημερινή βάση γιατί προκαλεί άλλα προβλήματα. Για μία ισορροπημένη διατροφή χωρίς κρέας καλό θα ήταν να καταναλώνουμε καρπούς, φυτικές ίνες και καλά λιπαρά.
Εγώ θέλω να σταθώ στο γεγονός ότι διατροφή δεν είναι στέρηση, τρώμε συνειδητά. Mindful eating for mindful living
Εκπαιδεύομαι και μαθαίνω να τρώω σωστά να μου γίνει τρόπος ζωής, να αγαπήσω και να απενοχοποιήσω το φαγητό, να μην τα χρησιμοποιώ ούτε για επιβράβευση ούτε για τιμωρία, να μάθω να μην το φοβάμαι και να γίνει φίλος μου. Ένας σωστός διαιτολόγος θα πρέπει να γνωρίζει και από ψυχολογία ή να συνεργάζεται με ψυχολόγο.
Τον ασθενή που έχεις απέναντι σου δεν τον νοιάζει απλά να χάσει πέντε κιλά αλλά να μπορέσει να διαχειριστεί αυτό που τον ταλαιπωρεί ώστε να μην ξαναπάρει τα κιλα αυτά και να μην βρίσκει απάγκιο στο φαγητό. Πρέπει να βλέπεις τον ασθενή πιο βαθιά, πιο ουσιαστικά από το χασιμο κάποιων κιλών, κάθε περιστατικό είναι διαφορετικό θέλει διαφορετική βαρύτητα και διαφορετικό τρόπο προσέγγισης και αντιμετώπισης.
Από τα κάθε περιστατικό πάντα μαθαίνεις και πάντα κερδίζεις κάτι.
Είτε είναι ένα περιστατικό απλό είτε κάτι λιγότερο απλό. Έχω μάθει να παρατηρώ τον άνθρωπο που έχω απέναντί μου και να φτάνω στο έσχατο, κάτι θα υπάρχει που δε θα το έχω δει, πάντα ψάχνω να δω τι υπάρχει απο πίσω και τι μπορώ να κανω εγώ για να βοηθήσω αυτό τον άνθρωπο.
Πρέπει να είσαι εκεί να μπορέσεις να τον ακούσεις, να μπεις στη θέση του, να μπορέσεις να τον καταλάβεις όχι να του δώσεις ένα χαρτί με τη δίαιτα και να σηκωθεί να πάει σπίτι του… αυτό είναι το μόνο εύκολο, το βρίσκεις παντού. Το θέμα είναι τι θα κάνεις για αυτόν τον άνθρωπο να διαχειριστεί τον εαυτό του, είτε μιλάμε για δυο κιλά είτε για δέκα, να μπεις στη θέση του να σε εμπιστευτεί και να μπορέσετε να το πατε μαζί βήμα βήμα.
Σχέδια και όνειρα για το μέλλον, Νάντια;
Προσπαθώ να μην κάνω πολλά όνειρα… Αυτό που θέλω είναι να είμαι υγιής ωστε να μπορώ πρώτα απ’ όλα να μεγαλώσω τη κόρη μου, και να εξελίξω αυτό που αγαπώ και που ξέρω να κάνω καλά, να στηρίζω τους ανθρώπους που ζητάνε τη βοήθειά μου. Οι γνώσεις δεν σταματάνε ποτέ. Η κοινωνία εξελίσσεται, η επιστήμη προχωράει, τα δεδομένα αλλάζουν και ότι μάθαμε μέχρι σήμερα από τα πανεπιστήμια, εμπλουτίζονται και εσύ, αν θέλεις να εξελιχθείς, πρέπει να συμβαδίσεις με τα νέα δεδομένα που προκύπτουν…. Όλα τα άλλα έρχονται!!
Σε περίπτωση που θέλετε να έρθετε σε επαφή με την Νάντια Δεληγιάννη, μπορείτε μέσω Facebook
ή στο γραφείο της, που βρίσκεται στην Νέα Δημητριάδα (Βόλος), διεύθυνση: Αγίου Δημητρίου 17β.
