Η Μάρω Βουδούρογλου Βλαχάκη γεννήθηκε και ζει στην όμορφη Σκόπελο. Από νεαρή ηλικία έκανε εμφανή την κλίση της στις τέχνες και δεν άργησε να αρχίσει να εκφράζει τις ευαισθησίες της μέσα από την ζωγραφική, αλλά και την κεντητική.
Από το 2008 μπήκε δυναμικά στον χώρο της ποίησης κερδίζοντας άμεσα τα τρία πρώτα της “άριστα” για τρία ποιήματά της στον 3ο Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ποίησης Βόλου (Ωδείου Φουντούλη). Απέσπασε επίσης το 1ο ειδικό τιμητικό βραβείο για το ποιητικό της έργο στην 1η Συνάντηση Μουσικής και Ποίησης Βόλου. Το ποίημα της “Πρωτομαγιά” κέρδισε επίσης δύο 1α Διεθνή Βραβεία χαρίζοντάς της και τον διεθνή τίτλο “Artist of the year 2008”.
Την ίδια χρονιά κέρδισε και το πρώτο ειδικό τιμητικό βραβείο για το πρώτο βιβλίο ποίησής της “Φως Δαμασκηνί”.
Από τότε και μετά βραβεύτηκε συνολικά άλλες 15 φορές, ενώ της απονεμήθηκε και περγαμηνή “τιμής ένεκεν” από τον Σύλλογο Ελλήνων Λογοτεχνών και την Ένωση συγγραφέων Λογοτεχνών Ευρώπης.
Το 2009 έγινε μέλος του Ομίλου Τεχνών, Λόγου και Επιστημών Ελλάδας της UNESCO συμμετέχοντας σε αξιοσημείωτες παρουσιάσεις των έργων της και κερδίζοντας κι άλλους τιμητικούς επαίνους. Από το 2012 γίνεται ιδρυτικό μέλος της επιτροπής αξιολόγησης του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Ποίησης “Καισάριος Δαπόντες” στη Σκόπελο και μια από τους διοργανωτές των τοπικών εκδηλώσεων στα πλαίσια των 100.000 ποιητών στον κόσμο.
Αυτές οι εκδηλώσεις έχουν σκοπό την ευαισθητοποίηση και ενασχόληση των ποιητών με θέματα όπως ο πόλεμος, η βία, η πείνα, ο αναλφαβητισμός και η ανισότητα. Η Σκόπελος κινείται πρωτοπόρα σ’ αυτόν τον τομέα στέλνοντας το υλικό των ποιητών της στην ηλεκτρονική βιβλιοθήκη του αμερικανικού Πανεπιστημίου του Στάνφορντ.
Έχοντας στενή σχέση με τη μουσική από παιδί ακόμα, η Μάρω Βλαχάκη ασχολήθηκε με τη μελοποίηση πολλών ποιημάτων της, ενώ άλλα εμπιστεύτηκε και σε καταξιωμένους Έλληνες καλλιτέχνες, όπως τον Γιώργο Φουντούλη, τον Νίκο Λαρυγγάκη, τη Μαρία Αναστασοπούλου, τον Γιάννη Ιωαννίδη και πρόσφατα τον Παναγιώτη Αστεριάδη. Ο Άγγλος συνθέτης και πιανίστας David Lane την τίμησε ιδιαίτερα γράφοντας κλασσική μουσική για πιάνο για το ποίημά της “Εκείνο το φιλί” και το περιλαμβάνει στο βιβλίο του “A Skopelos Notebook”.
12 χρόνια μετά την έκδοση του πρώτου της βιβλίου, “Φως Δαμασκηνί”, αποφασίζει να εκδώσει και το δεύτερο, με στίχους, ποιήματα και πεζά κείμενα. Αναμένουμε…
__________________________________________
Μάρω, πότε έγραψες το πρώτο σου ποίημα;
Μεγάλη. Γύρω στα 17. Από μικρή ηλικία όμως λάτρευα την Ποίηση.
Τι είναι αυτό που σε κάνει κάθε φορά να γράψεις ένα ποίημα;
Δύσκολο να απαντήσω. Έχουν καταγραφεί τόσες αλήθειες μέσα μου, που τα ποιήματα, ως γεννήματα της αλήθειας, εμφανίζονται ξαφνικά, χωρίς κανένα κάλεσμα από μένα. Θα έχουν τον λόγο τους. Πάντως όλα είναι καλοδεχούμενα…
Από που εμπνέεσαι;
Από τα συναισθήματά μου και τα βιώματά μου.
Τι γεύση σου άφησε η φιλία σου και η συνεργασία σου με τον Τάκη Μόσχο;
Τη γεύση της μαγείας. Του θεάτρου, της μάθησης και της δημιουργίας. Τη γλύκα της φιλίας της ευγένειας και της αθωότητας της αγάπης.
Τι είναι τέχνη για σένα, Μάρω;
Τα πάντα. Ακόμα και η “καλημέρα” μας. Τέχνη είναι το τί λέμε, το πώς συμπεριφερόμαστε.
Η όποια δουλειά του καθενός μας, αν γίνεται με μεράκι, είναι Τέχνη. Το πώς κτίζουμε τη ζωή μας και το μέλλον των παιδιών μας Τέχνη είναι.
Και δεν είσαι η μόνη καλλιτέχνης στην οικογένεια…
Ναι! Συνεχίζουμε την παράδοση. Ο παππούς μου από την Κεφαλλονιά είχε εγκατασταθεί στον Βόλο και ζωγράφιζε παλιά αρχοντικά στο Πήλιο και εικονογραφούσε τέμπλα εκκλησιών, όπως της εκκλησίας της Αναλήψεως στο Βόλο. Αυτό το χάρισμα φαίνεται πως πάει από γενιά σε γενιά. Η κόρη μου η Αθηνά είναι Ζωγράφος και τα τελευταία χρόνια ασχολείται με την τέχνη του κολάζ, με μια δική της τεχνική, μοναδική. Διακρίνω δε και στις εγγονές μου ιδιαίτερες καλλιτεχνικές ευαισθησίες.
Κάποια από τα ποιήματα σου έχουν μελοποιηθεί. Αυτό είναι κάτι το οποίο τα εξελίσσει ή τους δίνει και έναν άλλο χαρακτήρα;
Αν σκεφτεί κανείς πόσα ποιήματα σπουδαίων ποιητών έγιναν γνωστά με τη μελοποίηση και χιλιοτραγουδήθηκαν ιδιαίτερα από τους νέους, τι να πω εγώ;! Αν ο στίχος μου μπορεί να εμπνεύσει κάποιον ώστε να το μελοποιήσει, χαίρομαι πολύ και απολαμβάνω το αποτέλεσμα, σαν να το έχω ξαναγράψει από την αρχή… ομορφότερο.
Ο τρόπος γραφής σου προτάθηκε να διδαχθεί στα σχολεία…
Ναι! Ο τρόπος γραφής ενός ποιήματος μου “Στην ίδια τάξη”. Βέβαια όταν το έγραφα δεν γνώριζα αυτή την ιδιαιτερότητά του.
Σχολίασε μου την απόφαση του υπουργείου παιδείας να καταργήσει τα καλλιτεχνικά από τα σχολεία.
Θλίβομαι αφάνταστα. Κόβουν των παιδιών μας τις ανάσες. Οι ανάσες μας ήταν αυτά τα μαθήματα. Στην τελική και εμείς δεν αποκτήσαμε γνώσεις για πέταμα. Κι αν φέτος έπαθαν καθίζηση οι βαθμολογίες των παιδιών στο θέμα της Λογοτεχνίας με την ερώτηση “Τι ρόλο παίζει η Ποίηση στη ζωή σας”, σκεφτείτε τι απαντήσεις θα δώσουν του χρόνου γενικά για το ρόλο των Τεχνών. Ίσως πρέπει να σκεφτούν σοβαρά αυτοί που αποφασίζουν… Στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε;
Γιατί επέλεξες να παραμείνεις στη Σκόπελο και τι θα ήταν αυτό που θα σε έκανε να φύγεις από το νησί;
Είναι γλυκιά η πατρίδα. Είναι μάνας αγκαλιά που σε τυλίγει. Θα με έκανε να φύγω η ανάγκη και οι άνθρωποι που αγαπάω.
Είσαι μια γυναίκα που έχεις ζήσει την αυλή, τη γειτονιά, την επαφή με τον άνθρωπο. Ζεις τη ζωή στη πραγματικότητά της. Στις μέρες μας όμως όλα έχουν αντικατασταθεί από τα social media. Σε ενοχλεί αυτό;
Ακόμα ζω στην αυλή, στη γειτονιά με τους φίλους μου.
Παρακολουθώ τις εξελίξεις και πιστεύω στη νεολαία και στον τρόπο που τους αρέσει να επικοινωνούν. Βλέπω πως παλεύουν. Τους τα έχουμε όλα δυσκολέψει. Όμως θα βρουν δικούς τους τρόπους να κάνουν θαύματα. Και βρίσκουν τρόπους.
Εμείς είχαμε μια ξενοιασιά σε όλους τους τομείς. Γίναμε μαλθακοί και αδιάφοροι. Ακόμα και σήμερα, εμείς θεωρούμε ότι η νάιλον σακούλα είναι ο θησαυρός μας. Τα παιδιά είναι υπεύθυνα. Θα ξεχωρίσουν και θα κρατήσουν ό,τι καλό τους προσφέρουν τα social.
Η δική σου σχέση με τα social media ποια είναι;
Όμορφη σχέση έχω. Τα social media τα παρομοιάζω με μια μικρή κοινωνία με τα καλά και τα κακά της. Με τα κουτσομπολιά, τα ψέματα, τους κόλακες, τα συμφέροντα, τα πηγαδάκια και τα κυκλώματα. Από τη μια, βρίσκω όσα καλά χρειάζομαι, γιατί έχω μάθει ζώντας σε μικρή κοινωνία να μπορώ την όποια “ηχορύπανση” να την καλύπτω με τον ήχο της φύσης, και από την άλλη, όπως έμαθα να γράφω ποιήματα, αποβάλλοντας τις περιττές λέξεις και κρατώντας τις ουσιώδεις, έτσι και στη ζωή μου αποβάλλω ό,τι περιττό και πορεύομαι με τις αξίες ζωής που έχω επιλέξει.
Έχεις κάνει και ένα πέρασμα από τη νύχτα… το Παλιό Πατάρι, ένα μαγαζί που άφησε ιστορία. Μίλησέ μου για εκείνη την εποχή.
Το Παλιό Πατάρι είναι ένα ιστορικό μαγαζί που είχα τη χαρά να δημιουργήσω σε μια παλιά καπναποθήκη στο κέντρο του Βόλου. Ήταν ένα πολιτισμένο περιβάλλον που αγαπήθηκε πολύ από όλες τις ηλικίες. Από εκεί πέρασαν εκλεκτοί καλλιτέχνες, όπως ο Μπάμπης Γκολές, η Ελένη Τσαλιγγοπούλου, οι Μποέμηδες, ο Αγάθωνας, ο Κώστας Καλαφάτης, τα παιδιά της Πάτρας και τόσοι άλλοι. Ακόμα και ο Διονύσης Σαββόπουλος σε κάποια του επίσκεψη στο χώρο. Είναι αδύνατον να τους ονομάσω όλους.
Επίσης είχα ακόμα ένα μπαρ με ντεκόρ Αρχοντικού εποχής στο Βόλο το “Μαντάμ Ορτάνς” και με τον σπουδαίο πιανίστα και φίλο μου καλό, τον Σκοπελίτη Γιάννη Βαλσαμάκη. Ταυτόχρονα είχα το καλοκαιρινό μου μαγαζί στη Σκόπελο, τα “Δυο Βήματα“, που πρωτοάνοιξε με τον Γεράσιμο Ανδρεάτο και άλλους…
Τι ρόλο παίζει ο έρωτας στη ζωή σου;
Ατίθασο αγόρι ο έρωτας, χωρίς την αίσθηση του χρόνου. Πότε έρχεται πολύ νωρίς, πότε πολύ αργά. Κάποια εποχή στη ζωή μου τον είχα ανάγκη σαν λίγο και καλό φαγητό σε καθημερινή βάση, διαφορετικά με βαρυστομάχιαζε. Τώρα που δεν παίζει κανένα ρόλο στη ζωή μου, μόνο και μόνο για την ανάμνησή του, τιμής ένεκεν, έγραψα…
“Ζωούλα μου πολύκαιρη
ζωή μου παλαιωμένη
κούκλα που της ξεθώριασαν
τα ρούχα που φορεί
μα ο έρωτας μικρό παιδί
που κλαίει κι επιμένει
στα χέρια του σφιχτά
να σε κρατεί”.
Και οι φίλοι;
Οι φίλοι είναι οικογένεια. Προσπαθώ να είμαι μπροστά από τις επιθυμίες τους και πανέτοιμη να πάρω τη σκυτάλη, όταν με χρειαστούν.
Στη Σκόπελο έχουν γεννηθεί σπουδαίοι καλλιτέχνες από Παύλο Νιρβάνα μέχρι Μάρω Βλαχάκη και Γεώργιο Ξηντάρη…
Στη Σκόπελο γεννήθηκαν και έζησαν τόσο σπουδαίοι λόγιοι και τόσο σπουδαίοι Καλλιτέχνες, που δεν θα μπορούσα ούτε στο ελάχιστο να συγκριθώ μαζί τους. Είναι ολόκληρος κατάλογος με ονόματα σε κάθε είδος Τέχνης. Από τους Ποιητές, Ζωγράφους, Συγγραφείς, Αγγειοπλάστες, Μαχαιράδες, Ξυλογλύπτες, Οικοδόμοι, Συνθέτες. Αν αναφέρω κάποια ονόματα ίσως αδικήσω κάποιους και δεν το θέλω.
Μετά το lockdown και αφού επανήλθαμε σιγά σιγά στην καθημερινότητα… άφησαν για το τέλος θεατρικές παραστάσεις, συναυλίες, φεστιβάλ, και όλα όσα έχουν να κάνουν με το πολιτισμό και την τέχνη. Πρόσφατα ακυρώθηκε και η βραδιά ποίησης στο πλαίσιο της ανάδειξη των δημιουργών της Σκοπέλου…
Η βραδιά Ποίησης ακυρώθηκε την εποχή που δεν υπήρχε περιοριστικό μέτρο ούτε για τα πανηγύρια. Η εκδήλωση θα γινόταν στη μέση μιας πλατειούλας, μπροστά από τρία μαγαζιά με τραπεζοκαθίσματα. Τώρα βέβαια που ενώ υπάρχει κοσμοσυρροή και έγιναν και θα γίνουν πολλές εκδηλώσεις.
Βέβαια αν ο κόσμος ο φιλότεχνος το συνδέσει όλο αυτό και με το ότι φέτος δεν προκηρύχθηκε ούτε ο Πανελλήνιος διαγωνισμός Ποίησης Σκοπέλου “Καίσαρος Δαπόντες”, όπου όλα τα χρόνια ήμουν κριτής αξιολόγησης, δικαίως θα αναρωτηθεί… Μήπως η Ποιήτρια είναι ανεπιθύμητη; Μήπως τα ποιήματα είναι περιττά στην εποχή που ζούμε, ή μήπως τα ποιήματα έτσι προστατεύονται για να μην κολλήσουν κορονοϊό δι αλληλογραφίας; Ποιος ξέρει.
Μοιράσου μαζί μας μία παιδική σου ανάμνηση…
Μία ανεξίτηλη ανάμνηση για μένα είναι η μέρα που γεννήθηκε στο σπίτι μας η αδερφή μου. Ήμουν τεσσάρων χρονών τότε και ήρθε με καραμέλες κάτω απ’ το μαξιλάρι της, για μένα και τον αδερφό μου.
… και μία λιγότερο παιδική;;;
Το πρώτο μου ταξίδι με το αεροπλάνο, όταν έφυγα δεκαεπτά χρονών για να ζήσω στις Μπαχάμες.
Μπορείς να πεις ότι είδες τα όνειρά σου να πραγματοποιούνται;
Έγιναν τόσα πράγματα στη ζωή μου, που ούτε καν ονειρεύτηκα.
Πως βλέπεις τον εαυτό σου σε 10 χρόνια;
Θέλω σε 10 χρόνια να μπορώ να βλέπω τον εαυτό μου. Να είμαστε όλοι όπως τώρα και να μη λείπει κανείς.
Τι να περιμένουμε στο μέλλον από τη συγγραφέα Μάρω Βλαχάκη; Και τι από τη Μάρω;
Μπορεί πολλά μπορεί και τίποτα. Έχω και εγώ περιέργεια να μάθω. Πάντα ελπίζω σε όμορφες εκπλήξεις. Προς το παρόν…
Ευχαριστώ πάρα πολύ για την τιμή και τη χαρά της φιλοξενίας σας, στο όμορφο σπιτικό σας!
