Από την πρώτη στιγμή που τον συναντάς σε κάνει να νιώθεις οικεία μαζί του. Είναι ευγενικός, προσιτός, ευαίσθητος, με ήρεμο λόγο και συγκροτημένη σκέψη. Δεν του αρέσει να φαντάζεται τον εαυτό του στο μέλλον, προτιμάει να αφήνεται στη ροή των πραγμάτων.

Ο Κώστας Ζεμπίλας γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Βόλο, μία πόλη που τον αγάπησε και τον ανέδειξε ως τραγουδιστή. Το βιογραφικό του πραγματικά πλούσιο, με συνεργασίες όπως  Γλυκερία, Δημήτρη Μπάση, Αλκίνοο Ιωαννίδη, Γιάννη Κότσιρα, Ελλη Πασπαλά, Μπάμπη Τσέρτο, Διονύση Σαββόπουλο…

Μετά από πολλή προσπάθεια και αρκετές αναποδιές, κατάφερα να συναντηθώ με τον Κώστα Ζεμπίλα και να γνωρίσω από κοντά αυτό το αγόρι με την τόσο ιδιαίτερη φωνή.

 _______________________________

Κώστα, είσαι 20 χρόνια περίπου στο χώρο της μουσικής, πήρες την απόφαση σε μεγάλη ηλικία θα έλεγα…

Δεν νομίζω πως ξεκίνησα αργά, θα έλεγα πως ξεκίνησα σε μια ηλικία που το έκανα συνειδητά. Γράφτηκα σε ωδείο για να παρακολουθήσω μαθήματα φωνητικής, ώστε η πορεία μου στο τραγούδι να ακολουθήσει τη σωστή σειρά. Δεν ανήκα στην κατηγορία των παιδιών που ήθελε από μικρός να γίνει τραγουδιστής, όταν το ανακοίνωσα στους δικούς μου, ήταν μια απόφαση ώριμη και κατασταλαγμένη. Το αγάπησα- και το αγαπώ- το τραγούδι και ήθελα να ασχοληθώ σοβαρά με αυτό.

Πότε ξεκινάει λοιπόν η επαγγελματική σου καριέρα;

Η ενασχόλησή μου με το τραγούδι επαγγελματικά ξεκινάει την περίοδο 2002-2003 σ΄ ένα ιστορικό μαγαζί που το λέγανε “Μέθεξις”. Για μια 5ετία τραγούδησα εκεί, και στη συνέχεια ασχολήθηκα με δικά μου project σε διάφορες μουσικές σκηνές της πόλης. Παράλληλα, είχα την τύχη να συμμετάσχω σε μεγάλες συναυλίες με σπουδαίες ορχήστρες, όπως Εστουδιαντίνα, ορχήστρα Ρυθμός, ορχήστρα Ιωνία και άλλες. Καθώς επίσης συνεργάζομαι κατά καιρούς με την Φιλαρμονική του Δήμου Βόλου.

Μίλησέ μου για τα χρόνια του «Μέθεξις», μια μουσική σκηνή που άφησε εποχή…

Όπως το είπες, ήταν μια θρυλική μουσική σκηνή που είχα την τύχη να κάνω τα πρώτα μου καλλιτεχνικά βήματα εκεί. Ήταν ένας χώρος γεμάτος ενέργεια που είχε σκοπό κάθε βράδυ να επιτελέσει αυτό που έλεγε το όνομα του, τη Μέθεξη του κοινού του.

Γιατί πιστεύεις δεν υπάρχουν πλέον τέτοιες μουσικές σκηνές; Τι μπορεί να φταίει;

Με το πέρασμα των χρόνων αυτές οι μουσικές σκηνές έχουν εξαλειφθεί, γιατί το ίδιο το κοινό έχει στραφεί σε άλλα ακούσματα.

Τι έχει αλλάξει στη νυχτερινή διασκέδαση από τότε μέχρι σήμερα και τι στο κοινό;

Η οικονομική κατάσταση του κοινού από τότε μέχρι σήμερα έχει επιφέρει αλλαγές στον τρόπο διασκέδασης. Πλέον σε μία έξοδο κάποιος προσπαθεί να συνδυάσει φαγητό, ποτό, μουσική με λίγα χρήματα, ενώ κάποτε αυτό δεν ήταν απαραίτητα το ζητούμενο.

Καθώς επίσης και το μουσικό ρεύμα έχει αλλάξει μέσα στα χρόνια και τα ακούσματα του μεγαλύτερου μέρους του κοινού είναι άλλου ύφους.

Με τον Νίκο Χιώτογλου πότε συναντιούνται οι δρόμοι σας;

Τον Νίκο τον γνώριζα αρκετά χρόνια πριν ξεκινήσουμε να συμπράττουμε καλλιτεχνικά. Ωστόσο η πρώτη φορά που βρεθήκαμε μαζί επί σκηνής ήταν το 2017 σε μια φιλανθρωπική συναυλία που είχε διοργανώσει η μητρόπολη.

Πως ένιωσες όταν σου έφερε το τραγούδι για τον πατέρα σου;

Τεράστια συγκίνηση.

Έχοντας ζήσει κι εγώ μια ανάλογη εμπειρία, γνωρίζω το πόσο δύσκολο είναι να μιλήσεις για τον πατέρα σου χωρίς να σε παρασύρει το συναίσθημα, να συγκινηθείς, να κλάψεις… πόσο μάλλον να ηχογραφήσεις ένα τραγούδι.

Είναι ό,τι πιο δύσκολο έχω κληθεί συναισθηματικά να ερμηνεύσω ποτέ στη ζωή μου.

Σε θυμάμαι στη πρώτη σου εμφάνιση μετά το χαμό του πατέρα σου – νομίζω 2 μέρες μετά πήρες μέρος σε συναυλία. Παρόλα αυτά στάθηκες αξιοπρεπέστατος και πολύ δυνατός. Από πού αντλείς αυτή τη δύναμη, Κώστα;

Ήταν ακριβώς δυο μέρες μετά το χαμό του, η συγκεκριμένη συναυλία ήταν για μένα ένας φόρος τιμής για τον πατέρα μου. Τη δύναμη την άντλησα μέσα από τη σκέψη ότι είναι κάπου εκεί κοντά μου και με καμαρώνει.

Το νέο τραγούδι του Κώστα Ζεμπίλα “Μπαμπά μου” κυκλοφόρησε τον φετινό Ιούνιο με στίχους και μουσική του διακεκριμένου μουσικού Νίκου Χιώτογλου. 

Κλαρίνο: Σταύρος Κουσκουρίδας, Ηχοληψία: Τάσος Κουλούρης, Μίξη και μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνος Γκιβίσης, Κινηματογράφηση: Πάνος Ζενίδης. Επιμέλεια παραγωγής από τη Menta Art Events.

Τι είναι το τραγούδι για σένα;

Ανάσα – έκφραση – ζωή.

Έχεις ένα πλούσιο βιογραφικό. Ποια συνεργασία σου έχει μείνει χαραγμένη στη καρδιά σου και ποια θέλεις να ξεχάσεις;

Όλες ήταν μοναδικές εμπειρίες.  Αν θα έπρεπε να ξεχωρίσω μια θα έλεγα τη συνύπαρξή μου στο αφιέρωμα προς τιμήν του Μίμη Πλέσσα…  ήταν μία συναυλία με πολύ συναισθηματική φόρτιση. Πραγματικά όμως, δίχως να υπεκφεύγω δε θέλω να ξεχάσω καμία.

Αν δεν ήσουν τραγουδιστής, τι θα ήθελες να ήσουν;

Η ταυτότητα του τραγουδιστή δεν είναι κάτι που με αυτοπροσδιορίζει, επομένως θα μπορούσα να είμαι τα πάντα, αρκεί να μην προσέβαλε τις αρχές μου και την αισθητική μου.

Μπορεί μια μικρή πόλη σαν τον Βόλο να συντηρήσει έναν καλλιτέχνη;

Έτσι όπως είναι τα πράγματα, θεωρώ πως η Ελλάδα γενικότερα δεν είναι σε θέση να συντηρήσει ένα καλλιτέχνη και όχι μόνο ο Βόλος.

Τι θα συμβούλευες ένα νέο παιδί που θέλει να ασχοληθεί με τον χώρο;

Δεν είμαι καλός στις συμβουλές, ωστόσο θα του έλεγα να ρωτήσει τον εαυτό του “γιατί” θέλει να ασχοληθεί με το τραγούδι.

Το βασικότερο σε ό,τι κάνουμε είναι το κίνητρο που μας οδηγεί σε αυτό, κυρίως όταν αυτό εμπεριέχει την έκθεση του εαυτού μας, καθώς δεν είναι μια αναίμακτη διαδικασία.

Τι εύχεσαι και τι θα ήθελες για σένα στο μέλλον;

Εύχομαι να είμαι ψυχικά και σωματικά υγιής και να έχω πραγματοποιήσει κάποια από τα όνειρά μου.

Έχεις κάποια σχέδια για το χειμώνα;

Ακόμα δεν υπάρχουν σχέδια για το χειμώνα δεδομένης της κατάστασης. Να είμαστε γεροί και θα δούμε.

Κοινοποιήστε
Ουρανία Σταμούλη
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στο Βόλο. Πέρασα στη σχολή Γεωπονίας αλλά τελικά ασχολήθηκα με την αισθητική. Όταν ήμουν μικρή όλοι μου έλεγαν ότι πρέπει να γίνω δημοσιογράφος…κι έτσι ξεκίνησα και εγώ να κάνω συνεντεύξεις! Λατρεύω τον ήλιο, τη θάλασσα, τα βιβλία και τις κρύες μπύρες! Έχω δύο σκυλιά και πολλές ιστορίες να μοιραστώ μαζί σας!!!!