Σήμερα θα εξετάσουμε μια ιδιαίτερη περίπτωση κατά συρροή δολοφόνου, έναν αδίστακτο και ανελέητο δήμιο, που όμως τις πράξεις του χαρακτηρίζει ένα μεγάλο «αλλά»: σκότωνε μόνο κακοποιούς. Μόνο!

Σχεδόν 100 εγκληματίες, δολοφόνοι, βιαστές και έμποροι ναρκωτικών βρήκαν ένα πραγματικό τιμωρό, που… μιλούσε τη δική τους γλώσσα. Μέσα σ΄αυτούς και ο ίδιος του ο πατέρας.

Ο λόγος για τον Pedro Rodrigues Filho, τον Βραζιλιάνο Dexter της πραγματικής ζωής, όπως τον χαρακτηρίζουν συνήθως.

__________________________________

Εκεί που ξεκίνησαν όλα

Ο Πέδρο γεννήθηκε στις 17 Ιουνίου του 1954 σε μια φάρμα της Βραζιλίας. Ο πατέρας του κακοποιούσε την μητέρα του συστηματικά, ακόμα και όσο εκείνη ήταν έγκυος, και σε τέτοιο βαθμό που το βρέφος γεννήθηκε με δυσμορφίες στο κεφάλι από τα δυνατά χτυπήματα.

Θα έλεγε κανείς ότι η μοίρα του Πέδρο είχε ήδη καθοριστεί πριν ακόμα δει το πρώτο φως του ήλιου. Η παιδική του ηλικία ήταν ένας ζωντανός εφιάλτης. Εκείνος και η μητέρα του ζούσαν μια μόνιμη ψυχολογική και σωματική κακοποίηση από τον (ας τον πούμε) πατέρα του.

Οι δολοφονικές του τάσεις άρχισαν να βγαίνουν στην επιφάνεια στην ευαίσθητη εφηβική του ηλικία, όταν στα 13 του χρόνια παραλίγο να σκοτώσει σε έναν καβγά έναν μεγαλύτερο ξάδερφό του.

Ο πρώτος του συνειδητός, κανονικός και με τη βούλα φόνος ήταν στα 14 του χρόνια, όταν πυροβόλησε τον Αντιδήμαρχο της περιοχής μπροστά στο δημαρχείο, γιατί είχε απολύσει τον πατέρα του από σεκιουριτά του σχολείου κατηγορώντας τον και για κλοπή. Λίγο αργότερα σκότωσε και έναν άλλο φύλακα, που θεωρούταν ότι ήταν ο πραγματικός ύποπτος για τις κλοπές.

Για να γλυτώσει την σύλληψη, ο Πέδρο διέφυγε στο Σάο Πάολο.

Χτίζοντας ένα καλό βιογραφικό

Όπως κάθε νέος σ’ αυτή την ηλικία, έτσι και ο Πέδρο, έκανε τα δικά του όνειρα για το μέλλον. Ήθελε να γίνει ένα διακεκριμένος γιατρός ή δικηγόρος. Αστειεύομαι, ούτε καν.

Ο Πέδρο φαίνεται πως είχε πάρει πλήρως συνειδητοποιημένα την απόφαση να πάρει τον νόμο στα χέρια του και να κάνει ένα ξεσκαρτάρισμα όλων των κακοποιών στοιχείων που θα συναντούσε στο δρόμο του.

Λήστευε κατ’ εξακολούθηση τα λημέρια εμπόρων ναρκωτικών και σκότωσε και έναν μεγαλομπάριγκα (λίγο για να επιβιώσει, λίγο γιατί οτιδήποτε παράνομο του άναβε αυτόματα τα λαμπάκια).

Εκεί γνώρισε και τον πρώτο του έρωτα, την Maria Aparecida Olympia, η οποία ήταν χήρα ενός αρχηγού λαθρεμπορίας. Άρχισαν να μένουν μαζί και σχεδίαζαν να αρραβωνιαστούν και να κάνουν οικογένεια. Μετά όμως από κάποιο διάστημα η αγαπημένη του δολοφονήθηκε άγρια από μια συμμορία του υποκόσμου.

Ο Πέδρο ήταν πλέον πιο εξοργισμένος από ποτέ. Έμαθε ότι ο αρχηγός της εν λόγω συμμορίας και άλλα μέλη της θα παρευρίσκονταν σε έναν γάμο και αυτοπροσκαλέστηκε εκεί κι αυτός μαζί με μερικούς φίλους του. Στο μακελειό που ακολούθησε σκότωσε 7 άτομα και τραυμάτισε άλλα 16.

Λίγους μήνες αργότερα σκότωσε και τον φίλο της αγαπημένης ξαδέρφης του, επειδή την είχε αφήσει έγκυο και αρνιόταν να την παντρευτεί (ό,τι δεν λύνεται, κόβεται).

Αν νομίζετε ότι όσο γίνονται όσα προαναφέραμε έχουν περάσει μερικά χρόνια, να σας πω κάπου εδώ ότι ο τιμωρός μας ακόμα δεν είχε κλείσει τα 18 του χρόνια.

Το αποκορύφωμα όμως της εγκληματικής του πορείας ήταν η στιγμή που ήρθε αντιμέτωπος με τον ίδιο του τον πατέρα (αυτόν που είχε κι αυτός τέλος πάντων).

Πατροκτονία

Βαριά η λέξη για την περίπτωση ενός ανθρώπου που μόνο πατέρας δεν μπορεί να θεωρηθεί και ένα παιδί που μόνο άδικο δεν μπορεί κανείς να του καταλογίσει.

Μια μέρα ο Πέδρο Φίλιο μαθαίνει ότι ο πατέρας του είχε σκοτώσει την μητέρα του κατακρεουργώντας το σώμα της με πολλαπλές μαχαιριές. Η είδηση αυτή πυροδότησε τόσο έντονα τη δίψα του για εκδίκηση που δεν του ήταν αρκετό απλά να τον σκοτώσει…

Πήγε στις φυλακές, όπου ήταν κρατούμενος ο πατέρας του και αφού τον σκότωσε με 22 μαχαιριές, ξερίζωσε την καρδιά του!
Όπως περιέγραψε αργότερα και ο ίδιος, δάγκωσε ένα κομμάτι της, το μάσησε λίγο και μετά το έφτυσε.

Έχοντας πλέον «καθαρίσει» με τον άνθρωπο που ουσιαστικά του κατέστρεψε τη ζωή, ο Πέδρο συνέχισε αφοσιωμένος το έργο της άμεσης εκδίκησης που είχε αναλάβει. Επέστρεψε στο Σάο Πάολο, όπου σκότωσε δεκάδες εγκληματίες, οποιονδήποτε θεωρούσε επικίνδυνο και άχρηστο για την κοινωνία.

Η τακτική του ήταν απλή. Δεν είχε ούτε πλάνο, ούτε τον ενδιέφερε να μάθει πολλά για τα θύματά του. Έβρισκε τα ονόματα και τις διευθύνσεις τους και απλά πήγαινε εκεί και τους έκανε παρελθόν.

Συνήθως για τις δολοφονίες του χρησιμοποιούσε μαχαίρι και δεν ασχολούταν με το να βασανίσει τα θύματά του ή να τους ανταποδώσει την ίδια πράξη που είχαν κάνει, όπως έκανε με τον πατέρα του. Σε κάθε περίπτωσή όμως που σκότωνε κάποιον, είχε σίγουρα έναν καλό λόγο για αφορμή.

Μεταπτυχιακό στις φυλακές

Ο Πέδρο Φίλιο έπεσε για πρώτη φορά στα χέρια των αρχών στις 24 Μαΐου του 1973 και οδηγήθηκε στις φυλακές, όπου πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ενήλικης ζωής του. Ο κατά τα άλλα σωφρονιστικός όμως χώρος των φυλακών, για τον Πέδρο ήταν μια ατελείωτη kinder έκπληξη.

Παντού τριγύρω του υπήρχαν εγκληματίες, κάθε είδους αποβράσματα που ξυπνούσαν την τάση του για εκδίκηση. Σύμφωνα με τις πηγές, την πρώτη μέρα που τον έπιασαν και τον μετέφεραν στις φυλακές, μέσα στο περιπολικό έπνιξε τον άλλο κατάδικο που καθόταν δίπλα του, επειδή ήταν βιαστής.

Μέσα στη φυλακή σκότωσε 47 συγκρατούμενούς του, γιατί, όπως είπε, ήταν «αμετανόητοι φονιάδες».

Με το παρατσούκλι «ταυρομάχος», είχε αποκτήσει την φήμη του πιο διαβόητου και hardcore κρατούμενου των φυλακών. Οι υπόλοιποι τρόφιμοι της φυλακής τον θεωρούσαν φαινόμενο, που κατάφερε όχι μόνο να αντέξει τόσα χρόνια στη φυλακή (πράγμα που συνήθως δεν συμβαίνει με τους περισσότερους ισοβίτες), αλλά και να επιβιώσει από επιθέσεις συγκρατούμενών του που ήθελαν να τον σκοτώσουν.

Λέγεται πως μια φορά δέχθηκε επίθεση από 5 φυλακισμένους εγκληματίες και κατάφερε να σκοτώσει τους 3 από αυτούς! Φήμες λένε επίσης ότι είχε σκοτώσει κάποιον επειδή ροχάλιζε πολύ δυνατά και έναν άλλο γιατί «δεν του άρεσε η φάτσα του» (αυτό που είπα ότι πάντα είχε λόγο που σκότωνε, μην το πάρουμε και τοις μετρητοίς).

Ο ίδιος είχε δηλώσει χαρακτηριστικά ότι «το συναίσθημα του να σκοτώνεις εγκληματίες είναι υπέροχο και ικανοποιητικό». Το ίδιο επιβεβαιώνει και ένα τατουάζ στο χέρι του που γράφει «I kill for pleasure».

Τα επιβεβαιωμένα θύματά του είναι 70, αν και σύμφωνα με άλλες υποψίες, αλλά και αναφορές του ίδιου, ο πραγματικός αριθμός είναι τουλάχιστον 100. 

Οι ψυχίατροι που τον παρακολουθούσαν τον χαρακτήρισαν ως τον «απόλυτο ψυχοπαθή» με έντονα στοιχεία παράνοιας και αντικοινωνικότητας. Εγκληματολόγοι που επίσης ασχολήθηκαν με την περίπτωσή του μιλάνε για έναν ιδιαίτερα έξυπνο αυτόκλητο τιμωρό, αδίστακτο και αποφασισμένο.

 

Το ανθρωπόμορφο τέρας που είχε για πατέρα, τα εφιαλτικά παιδικά χρόνια που έζησε, καθώς και ο τραγικός χαμός της μητέρας του, συνέθεσαν την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που ακούγοντας για έναν εγκληματία, η αυθόρμητη αντίδρασή του ήταν να τον σκοτώσει χωρίς δεύτερη σκέψη.

Σύνταξη στα 60. Ή μήπως όχι;

Η καταδίκη του Βραζιλιάνου εκδικητή ήταν 30 χρόνια φυλάκισης, σύμφωνα με τους νόμους της Βραζιλίας. Το 2003 έκανε μια αίτηση αποφυλάκισης, η οποία απορρίφθηκε λόγω των εγκλημάτων που διέπραξε πίσω από τα κάγκελα, ενώ επίσης καταδικάστηκε γι’ αυτό σε άλλα 400 χρόνια κράτησης.

Τελικά αποφυλακίστηκε τον Απρίλιο του 2007 και αποσύρθηκε σε μια πιο απομακρυσμένη περιοχή της χώρας, όπου ζει με μια κοπέλα, πρώην φυλακισμένη κι αυτή, που γνώρισε και ερωτεύτηκε μέσω αλληλογραφίας στη φυλακή.

Το 2011 συνελήφθη ξανά για «πρόκληση ταραχών», κατά πάσα πιθανότητα λόγω της διαμαρτυρίας κάποιων κατοίκων για τον εγκληματία που κυκλοφορούσε ελεύθερος ανάμεσά τους.

Παρόλα αυτά δεν είναι λίγοι και εκείνοι που θεωρούν ότι είναι πιο ασφαλείς αν ο Πέδρο μείνει έξω, παρά αν φυλακιστεί, αφού στόχος του ήταν πάντα οι άλλοι εγκληματίες και όχι αθώοι πολίτες!

Σύμφωνα με πηγές, ο ίδιος λέει ότι θα ήθελε να είναι ελεύθερος για να ζήσει ήσυχος με την κοπέλα που αγαπά, αλλά αν τελικά επιστρέψει στη φυλακή, έχει σκοπό να σκοτώσει και κάτι άλλους σεσημασμένους που έχει βάλει στο μάτι.

Αν πάντως ο τιμωρός ήταν επάγγελμα, ο Πέδρο Ροντρίγκες Φίλιο θα είχε σίγουρα το πιο πλούσιο και περιζήτητο βιογραφικό όλων.

Σήμερα, ο 66χρονος Πέδρο δεν έχει καμία σχέση με εγκληματικές δραστηριότητες και η εκδικητική του τάση φαίνεται πως έχει καταλαγιάσει. Έχει αποκτήσει μια κόρη και ζει χαρούμενος με την οικογένειά του κάπου στη Βραζιλία, ενώ διατηρεί και ένα κανάλι στο youtube, όπου προβάλλει διάφορα στιγμιότυπα και δραστηριότητες της φυσιολογικής πλέον καθημερινότητάς του.

_______________________________________

Ηθικό δίδαγμα: Σε κάθε ιστορία αυτός που χτυπάει τη γυναίκα και το παιδί του καταλήγει να είναι ο πιο μισητός μαλάκας, ακόμα και σε σύγκριση με έναν γιο δολοφόνο, γιατί και τα προβλήματα των παιδιών από κάπου προέρχονται…
Κοινοποιήστε
Άννα-Μαρία Κέκια
Πτυχιούχος Δημοσιογραφίας & ΜΜΕ του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου με έφεση στην έκφραση μέσω του γραπτού λόγου. Στον τομέα της αρθρογραφίας έχω ασχοληθεί τόσο με γενική ειδησεογραφία, πολιτικά και κοινωνικά θέματα, όσο και με φωτορεπορτάζ, στήλες πολιτισμού, κριτικές δίσκων, αφιερώματα και συνεντεύξεις. Λάτρης της ανεξάρτητης και ερευνητικής δημοσιογραφίας με έμφαση στην ιστορία, την ψυχολογία, την εγκληματολογία και την κοινωνιολογία. Παράλληλη και αγαπημένη απασχόληση η τέχνη της φωτογραφίας.