Ο Κυριάκος Παπαχρόνης, γνωστός και ως “Δράκος της Δράμας”, που τον “ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών”, είναι ένας από τους περιβόητους Έλληνες εγκληματίες και ένας από τους τρεις επονομαζόμενους “δράκους”.

Έδρασε την δεκαετία του ’80 εμπλουτίζοντας το βιογραφικό του με βιασμούς, δολοφονίες και απόπειρες εμπρησμού.

____________________________________

Ο Κυριάκος Παπαχρόνης γεννήθηκε στην Ξάνθη το 1960 και από νεαρή ηλικία απασχολούταν αρχικά στην οικογενειακή επιχείρηση και αργότερα και σε άλλες δουλειές για να βγάζει το χαρτζιλίκι του. Θεωρούταν αντικειμενικά ένα αρκετά εμφανίσιμο αγόρι και η ενασχόλησή του με τον αθλητισμό τον έκανε ακόμα πιο ελκυστικό στους γύρω του. Ήταν πρωταθλητής στην πυγμαχία και το καράτε.

Ο “δράκος” εν δράσει

Το θέμα του με τις γυναίκες ξεκίνησε στα 14 του χρόνια, όταν επισκέφτηκε για πρώτη φορά έναν οίκο ανοχής. Όπως ο ίδιος αποκάλυψε, η ιερόδουλη που τον ανέλαβε, τον αποκάλεσε «ανίκανο», αφού προφανώς δεν ικανοποιήθηκε από τις επιδόσεις του.

Ο Παπαχρόνης πήρε βαριά τον χαρακτηρισμό και έκτοτε άρχισε να καλλιεργεί ένα εμμονικό μίσος για το γυναικείο φύλο.

Σεπτέμβριος 1981

Πέντε χρόνια αργότερα, ο Παπαχρόνης είναι πλέον 19 ετών και υπηρετεί ως έφεδρος αξιωματικός στην 5η Μοίρα των ΛΟΚ της Δράμας.

Αποφασίζουν μια μέρα με τους φίλους του να επισκεφτούν έναν οίκο ανοχής, όπου ο Παπαχρόνης έμελλε να ζήσει για δεύτερη φορά το ταπεινωτικό σκηνικό της εφηβείας του. Η ιερόδουλη τον προσέβαλε μπροστά στην παρέα του, γιατί δεν είχε καταφέρει και πάλι να ανταποκριθεί σεξουαλικά, και “δεν ήταν κανονικός άντρας”. (τι φάση με τις τύπισσες όμως;!)

Για τον Παπαχρόνη ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι και πυροδότησε τη μανία του. Επέστρεψε κάποιες ώρες αργότερα στην περιοχή, πέτυχε μόνη της την 46χρονη πόρνη, τη βίασε και τη μαχαίρωσε μέχρι θανάτου.

Δεκέμβριος 1981

Ο πρώτος φόνος φαίνεται πως έδωσε στον θιγμένο αντρισμό του την ικανοποίηση που χρειαζόταν κι έτσι ο δεύτερος γύρος δεν άργησε να έρθει. Το βράδυ της 20ης Δεκεμβρίου συναντά στο δρόμο μια πόρνη, που έψαχνε πελάτες και χωρίς δεύτερες σκέψεις τη μαχαίρωσε στην πλάτη. Η γυναίκα ούρλιαξε και ο Παπαχρόνης έφυγε τρέχοντας για να μην γίνει αντιληπτός.

Μερικές μέρες αργότερα ο Παπαχρόνης συνάντησε στο δρόμο μια 19χρονη φοιτήτρια, που επέστρεφε σπίτι της και της επιτέθηκε. Προσπάθησε να τη βιάσει, ενώ της κατάφερε και πέντε μαχαιριές στον τράχηλο. Και πάλι όμως αναγκάστηκε να τραπεί σε φυγή, αφού τον αντιλήφθηκε ο πατέρας της που την περίμενε εκεί γύρω.

Ιανουάριος 1982

Στις 15 Ιανουαρίου ο επικίνδυνος πλέον Παπαχρόνης επιτέθηκε σε μια άλλη νεαρή κοπέλα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Δράμας. Την χτύπησε με το μαχαίρι αρκετές φορές και προσπάθησε να τη βιάσει, όμως τελικά για κάποιο λόγο σταμάτησε και την άφησε να φύγει.

Αυτή ήταν και η πρώτη που έδωσε στην αστυνομία μια πιο ακριβή περιγραφή του διαβόητου δράστη, που μέχρι τότε δεν υπήρχαν στοιχεία για το ποιος μπορεί να είναι.

Σε όλες τις επιθέσεις που έκανε, όπως και σε αυτές που ακολούθησαν, φορούσε πάντα τη στρατιωτική του στολή. Ίσως έτσι ένιωθε ότι ενίσχυε την εικόνα του ως εκδικητής απέναντι στο αίσθημα κατωτερότητας που βίωνε προς το γυναικείο φύλο. Αυτό όμως ήταν και ένα από τα κύρια στοιχεία που διευκόλυναν τελικά τη σύλληψή του.

Αύγουστος 1982 

Ο Παπαχρόνης βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, όπου ξεκινά μια γνωριμία με μια συνομήλικη του φοιτήτρια. Επιμένοντας να της ζητά να κάνουν έρωτα, ένα βράδυ την ακολούθησε στο σπίτι της, της επιτέθηκε και την πήγε σε ένα διπλανό δασάκι. Εκεί πέρα την βίασε μαχαιρώνοντάς την άγρια στον τράχηλο. Στη συνέχεια πέταξε όλα της τα ρούχα και τα προσωπικά αντικείμενα στον σιδηροδρομικό σταθμό της Μενεμένης.

Έκανε όμως το λάθος να κρατήσει για ενθύμιο τον αναπτήρα της, άλλο ένα στοιχείο που σύντομα θα μαρτυρούσε την ενοχή του.

Σεπτέμβριος 1982

Ο «δράκος», όπως τον αποκαλούσαν οι αρχές, δεν έχανε ούτε χρόνο, ούτε τον ζήλο του για εκδίκηση απέναντι σε οποιαδήποτε γυναίκα βρισκόταν στο δρόμο του. Την 21η Σεπτεμβρίου επιτέθηκε σε μια 23χρονη κοπέλα προσπαθώντας να τη βιάσει και να τη σκοτώσει. Εκείνη όμως κατάφερε τελικά να του ξεφύγει.

Οκτώβριος 1982

Την 1η Οκτωβρίου αποπειράθηκε για άλλη μια φορά να βιάσει και να σκοτώσει μια 18χρονη κοπέλα στη Δράμα, η οποία κατάφερε επίσης να γλυτώσει με μερικούς τραυματισμούς.

Στις 25 του ίδιου μήνα και στην Ξάνθη αυτή τη φορά ο Παπαχρόνης επιτίθεται και τραυματίζει σοβαρά μια 32χρονη ιερόδουλη.

Δεκέμβριος 1982

Τον Δεκέμβριο του ’82 ο μανιασμένος Παπαχρόνης σκοτώνει άγρια το τελευταίο θύμα του, μια 30χρονη μητέρα. Την συγκεκριμένη φαίνεται πως την παρακολουθούσε αρκετές μέρες, ώσπου τελικά στις 8 Δεκεμβρίου της την έστησε και κατάφερε να τη μαχαιρώσει στο πρόσωπο.

Η σύλληψη

Οι Αρχές είχαν κινητοποιηθεί όλο αυτό το διάστημα γνωρίζοντας ότι ψάχνουν για έναν νεαρό ένστολο, όμως μέχρι τότε κανένας δεν είχε υποπτευτεί τον Παπαχρόνη. Αντιθέτως εκείνος φαίνεται πως «γλεντούσε» λίγο τους συναδέλφους του, καθώς συμμετείχε κι εκείνος στις έρευνες για τον εντοπισμό του!

Οι εμμονικές και απρόσεκτες όμως κινήσεις του δεν θα τον άφηναν να τριγυρνά ελεύθερος κι ωραίος για πολύ ακόμα. Εξετάζοντας την τελευταία δολοφονία δύο αξιωματικοί του στρατοπέδου ανακάλυψαν ότι εκείνη την ημέρα οι περισσότεροι στρατιώτες είχαν απαγόρευση εξόδου και μόνο ελάχιστοι ήταν έξω. Μεταξύ αυτών και ο Παπαχρόνης, που επίσης είχε αργήσει και να επιστρέψει.

Τον καλούν λοιπόν άμεσα για ανάκριση. Η έλλειψη άλλοθι για την ώρα του τελευταίου φόνου, οι μπερδεμένες απαντήσεις και η εμφανής νευρικότητά του μαρτύρησαν εύκολα την ενοχή του. Στις έρευνες που ακολούθησαν στο διαμέρισμά του βρέθηκαν τα επίμαχα μαχαίρια των φόνων, καθώς και ο αναμνηστικός αναπτήρας της άτυχης φοιτήτριας.

Ο Παπαχρόνης συνελήφθη στις 13 Δεκεμβρίου του 1982 και, παρά την αρχική του άρνηση, ομολόγησε σύντομα όλες τις εγκληματικές του πράξεις. Χαρακτηριστική ήταν η αποκάλυψή του σχετικά με τις δολοφονίες των γυναικών ότι τον ερέθιζε ο ήχος των τακουνιών. Ήταν για εκείνον κάτι σαν κάλεσμα.

Η απάντησή του για το πως έφτανε στο να τις σκοτώσει, ήταν εξίσου χαρακτηριστική και κυνική:

«Θόλωνε το μυαλό μου. Ήθελα να χτυπήσω. Έφθανα στο μεγαλείο. Την χτυπούσα, τελείωνε…»

Ομολόγησε επίσης μεταξύ των άλλων και 5 βομβιστικές επιθέσεις (2 ωρολογιακές βόμβες στο Ταχυδρομείο και την Εθνική Τράπεζα της Ξάνθης, άλλες 2 σε υποκαταστήματα τραπεζών της Καβάλας και μια στην είσοδο του στρατοπέδου του στη Δράμα) και έναν μικρό εμπρησμό στο Διεθνές Αεροδρόμιο Καβάλας.

Η δίκη 

Η δίκη του Κυριάκου Παπαχρόνη πραγματοποιήθηκε από τις 14 ως τις 18 Ιουνίου του 1983 στο κτίριο του Πενταμελούς Εφετείου Θεσσαλονίκης υπό την δικαιοδοσία όμως του Διαρκούς Στρατοδικείου Καβάλας. Το γεγονός καλύφθηκε εκτενέστατα από τα μέσα ενημέρωσης και η προκλητική στάση του κατηγορούμενου στη δίκη προκάλεσε καταιγισμό σχολίων και αντιδράσεων.

Προσπαθούσε συνεχώς να δικαιολογήσει τις πράξεις του προφασιζόμενος τον, για εκείνον αδιαμφισβήτητο, ανδρισμό του. Μιλούσε για την ωραία του εμφάνιση, την φυσική του κατάσταση και δύναμη και το θάρρος του (γιατί αν δεν ήταν ένας θαρραλέος άντρακλας πως θα είχε φέρει εις πέρας τόσα «κατορθώματα» άλλωστε;!).

Στους δικηγόρους που προσπαθούσαν για την υπεράσπισή του φαίνεται επίσης πως ανέφερε: «δεν έχτιζα τόσα χρόνια αυτό το κορμί για να το καταστρέψουν οι ψυχίατροι», ενώ δήλωνε επιθετικά στους δημοσιογράφους γύρω του ότι «θα αποδράσει και θα σφάξει πολύ κόσμο».

Καταδικάστηκε «δις εις θάνατον» με ποινή 20 χρόνια κάθειρξη για ανθρωποκτονίες εκ προθέσεως, κατά συρροή απόπειρες ανθρωποκτονιών και βιασμού και παράνομη οπλοκατοχή και οπλοχρησία κατ’ εξακολούθηση. Του επιβλήθηκε επίσης 10ετής στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.

Το δικαστήριο δεν αναγνώρισε κανένα ελαφρυντικό στην περίπτωσή του, ούτε λόγω του νεαρού της ηλικίας του ή του καθαρού ποινικού μητρώου, ούτε το ενδεχόμενο ότι δρούσε εν βρασμώ ψυχής. Οι ψυχίατροι που τον παρακολούθησαν υποστήριξαν πως επρόκειτο για έναν ψυχικά και πνευματικά υγιή άνθρωπο.

Δείχνοντας ότι δεν ήθελε να ταλαιπωρηθεί και πολύ τιμωρούμενος για τα εγκλήματά του, όταν έγινε πλέον γνωστή η ποινή φυλάκισής του, είχε δηλώσει χαρακτηριστικά σε δημοσιογράφους: “Καλύτερα να εκτελεστεί η απόφαση, παρά να σαπίσω τα υπόλοιπά μου χρόνια στις φυλακές. Έζησα μέχρι αυτή την ηλικία, γυμνάστηκα, έζησα τη ζωή όσο μπόρεσα, απο’δω και πέρα δεν θέλω να’χω οδυνηρές εμπειρίες… στα έξι μέτρα να τελειώνουμε”.

Η μητέρα του, όταν της ζητήθηκε μια δήλωση μετά τη δίκη, είπε χαρακτηριστικά: «Tο ήξερα ότι κάτι δεν πήγαινε καλά με αυτό το παιδί. Πάντα έτρωγε πρώτα το γλυκό και μετά το φαγητό του…» 

Ψυχολογικό προφίλ

Σύμφωνα με τα όσα υποστήριζε ο ίδιος, η βαθύτερη αιτία της εμμονής και των πράξεών του ήταν εκείνη η πρώτη του προσπάθεια στην εφηβεία του να βρεθεί σεξουαλικά με μια πόρνη. Η απόρριψη και η κοροϊδία της προς το άτομό του του δημιούργησε ένα αίσθημα κατωτερότητας, που πυροδότησε το μίσος του απέναντι σε όλο το γυναικείο φύλο (στο οποίο “ως άντρας” έπρεπε μετά να βρει έναν αποτελεσματικό τρόπο να επιβληθεί).

Από τότε κλείστηκε στον εαυτό του και έβρισκε αδιέξοδο στις ερωτικές ταινίες. Το κερασάκι στην τούρτα έβαλε η δεύτερη πόρνη, με την οποία προσπάθησε λίγα χρόνια αργότερα, που τον πρόσβαλλε μπροστά στους φίλους του για τον ίδιο λόγο. (κι αυτές όμως τι φάση τέλος πάντων;! τόσο θίχτηκαν πια;!) 

Οι γνωστοί και συνάδελφοί του τον χαρακτήρισαν ως ένα άτομο βίαιο και επιθετικό, πορωμένο με «τα του στρατού» και με την επίδειξη της μυικής του δύναμης. Η σωματική του δύναμη ήταν για εκείνον και η απόδειξη του ανδρισμού του.

Οι ψυχίατροι που τον εξέτασαν αποκάλυψαν επίσης τη ναρκισσιστική του προσωπικότητα, στοιχείο που συνδέεται με χαρακτηριστικά στοιχεία της συμπεριφοράς του, όπως τον ατομικισμό, τη δυσπιστία και το έντονο άγχος.

Ανίκανος να διαχειριστεί την απόρριψη και με έντονη την ανάγκη για κυριαρχία, οδηγήθηκε σε ακραίους συναισθηματισμούς που έφεραν με τη σειρά τους και τις εγκληματικές του δράσεις.

______________________________________

Η φυλακή και οι θαυμάστριες

Το πρώτο διάστημα στη φυλακή ο Παπαχρόνης ήταν ιδιαίτερα αντιδραστικός και συμμετείχε σε όλες τις φασαρίες μεταξύ των φυλακισμένων, σε καβγάδες, ξυλοδαρμούς, μικροεξεγέρσεις.

Το παράδοξο ήταν ότι υπήρξαν όχι και λίγες γυναίκες, που όχι μόνο δεν τον καταδίκασαν για τις πράξεις του, αλλά του έστελναν ερωτικά γράμματα στη φυλακή εκφράζοντας τον θαυμασμό τους για εκείνον. (άβυσσος η ψυχή του ανθρώπου)

Σταδιακά πάντως ο «δράκος» άρχισε να «ημερεύει» και να εξελίσσει ένα πιο ήσυχο προφίλ. Άρχισε να διαβάζει, να ψέλνει και να συμμετέχει στην εκκλησία και το σχολείο δεύτερης ευκαιρίας.

Σήμερα

Αφού εξέτισε 22 χρόνια της ποινής του, αποφυλακίστηκε τον Δεκέμβριο του 2004 με περιοριστικούς όρους. Ζήτησε συγνώμη για τα απεχθή του εγκλήματα και υποσχέθηκε πως πλέον θα ζει «εν αγνεία και σεμνή πολιτεία…» και φυσικά «άμεμπτος εν παντί…». Σήμερα ζει μόνιμα κάπου στη Λάρισα έχοντας αρραβωνιαστεί και αποφεύγοντας τη δημοσιότητα, ενώ έχει αναφερθεί ότι ετοιμάζει μια αυτοβιογραφία του.

__________________________________

Ηθικό δίδαγμα: Τις ανασφάλειές σας γενικά να μάθετε να τις διαχειρίζεστε. Δεν είναι υποχρεωμένος κανείς να τις ανέχεται. Και κανείς ποτέ δεν «άντρεψε» επειδή γαμ@ ή σήκωσε χέρι. Μην αναρωτιέστε μετά.