Νέα Ορλεάνη, 1834
Η πολυτελής έπαυλη στη γωνία των οδών Hospital και Royal Street έχει παραδοθεί στις φλόγες. Αστυνομία και πυροσβεστική φτάνουν άμεσα. Η εστία της πυρκαγιάς βρισκόταν στην κουζίνα, όπου μια υπηρέτρια ήταν δεμένη με αλυσίδα στη σόμπα του δωματίου. Η 70χρονη γυναίκα τους είπε ότι η ίδια είχε δέσει τον εαυτό της και είχε ξεκινήσει τη φωτιά σε μια προσπάθεια να αυτοκτονήσει για να γλιτώσει…
Να γλιτώσει από τι όμως;
«Όσοι υπηρέτες έχουν πάει στη σοφίτα, δεν επέστρεψαν ποτέ. Μην πάτε εκεί!»
Αυτό που αντίκρυσε η αστυνομία μπαίνοντας στο δωμάτιο του τελευταίου ορόφου ξεπερνούσε κάθε φαντασία και φρικαλεότητα…
_________________________________________
Ο σημερινός μας άγριος είναι γυναίκα. Μια γυναίκα της υψηλής κοινωνίας, που έμεινε στην ιστορία και στους αστικούς θρύλους ως μια από τις πιο περιβόητες, σαδίστριες κατά συρροή δολοφόνους. Ο λόγος για την Madame LaLaurie.
Η Marie Delphine Macarty γεννήθηκε το 1780 στη Νέα Ορλεάνη και μέσα σε μια πλούσια και επιφανή οικογένεια. Ο πατέρας της ήταν Ιρλανδός ευγενής και η μητέρα της μια Γαλλίδα της υψηλής κοινωνίας.
Η (Δελφίνη) Delphine ήταν μια ευπαρουσίαστη γυναίκα και ως μέρος της ελίτ κοινωνίας της Λουιζιάνα, φυσικά καλοπαντρεύτηκε. Τρεις φορές.
Ο πρώτος της άντρας ήταν ο Ισπανός αξιωματικός Don Ramón de Lopez y Angulo, ο οποίος πέθανε τέσσερα χρόνια μετά. Στη συνέχεια παντρεύτηκε τον ζάμπλουτο τραπεζίτη Jean Blanque, με τον οποίο απέκτησαν τέσσερα παιδιά. Και αυτός πέθανε επίσης μετά από οκτώ χρόνια. Ο τρίτος και τελευταίος (και «καλύτερος») ήταν ο νεότερός της, γιατρός Leonard Louis Lalaurie, από τον οποίο διατηρήθηκε εν τέλει και το επίθετο με το οποίο έμεινε γνωστή.
Συνολικά η Delphine απέκτησε 6 παιδιά, αλλά μόνο 2 από τις κόρες της ζούσαν μαζί της στην περίφημη μανσιόν του τρόμου στην Royal Street 1140. Σ’ αυτό το σπίτι η Delphine (που από’δω και πέρα θα τη λέμε καλύτερα Madame LaLaurie) ήταν ιδιοκτήτρια πολλών σκλάβων. Πάρα πολλών σκλάβων.
Παρά το γεγονός ότι ήταν παντρεμένη, σημαντικότατο στοιχείο για μια γυναίκα της εποχής, η Madame LaLaurie ήταν ασυνήθιστα ανεξάρτητη. Διοικούσε τις δικές της επιχειρήσεις και είχε τη δική της περιουσία, την οποία λέγεται ότι κληρονόμησε από τους μακαρίτες συζύγους της.
Το σπίτι της οδού Royal ήταν επίσης δικό της απόκτημα και αποτελούσε ένα από τα ψηλότερα κτίρια της τότε γαλλικής γειτονιάς και ένα δείγμα εξαιρετικής κομψότητας και αισθητικής.
Η αριστοκράτισσα πρωταγωνίστριά μας για σήμερα είχε το καλύτερο κοινωνικό προφίλ. Όλοι έβλεπαν μια γυναίκα γοητευτική, ευχάριστη, με πολύ καλούς τρόπους και ιδιαίτερα φιλόξενη. Συχνά το ζεύγος LaLaurie οργάνωνε βραδιές στο σπίτι τους με εκλεπτισμένο φαγητό και κοκτέιλ.
Κανένας από τους εξίσου αριστοκράτες φίλους τους δεν μπορούσε ποτέ να φανταστεί τι έκαναν αυτά τα αγαπητά τους πρόσωπα πίσω από τις καλαίσθητες κλειστές πόρτες της έπαυλης.
Κάτι συμβαίνει στην 1140 Royal Street
Η Madame LaLaurie είχε στην κατοχή της πολλούς μαύρους σκλάβους και στην περιοχή κυκλοφορούσαν έντονες φήμες ότι τους κακομεταχειριζόταν και έδερνε ακόμα και τις κόρες της όταν τους έδιναν φαγητό.
Το πρώτο περιστατικό όμως που άρχισε να κινεί υποψίες και να επιβεβαιώνει τις φήμες γύρω από την έπαυλη ήταν όταν σκοτώθηκε μια 12χρονη σκλάβα. Η Madame LaLaurie ετοιμαζόταν για ένα ακόμα από τα σουαρέ της και είχε βάλει τη μικρή υπηρέτρια, Lia, να της χτενίσει τα μαλλιά. Σ’ένα μικρό μπέρδεμα της χτένας, τα μαλλιά τραβήχτηκαν και η LaLaurie πόνεσε. Σηκώθηκε μανιασμένη, άρπαξε ένα μαστίγιο (που για κάποιο λόγο είχε εύκαιρο) και άρχισε να κυνηγάει και να χτυπάει τη μικρή Lia.
Εκείνη πάνω στην προσπάθειά της να ξεφύγει από τα χέρια της αφεντικίνας της, πήδηξε από το μπαλκόνι και σκοτώθηκε. Λέγεται ότι μπορεί να την έσπρωξε και η κυρία της, όμως όπως και να’χει το γεγονός του θανάτου ήταν αρκετό για να θορυβήσει τη γειτονιά.
Οι έρευνες στο σπίτι της Madame LaLaurie δεν μπόρεσαν να αποδείξουν τις φήμες περί βασανιστηρίων, όμως η αστυνομία την ανάγκασε να απολύσει εννέα από τους υπηρέτες της και να πληρώσει ένα μικρό για εκείνη πρόστιμο. Αξιοποιώντας τις ισχυρές γνωριμίες της κατάφερε σύντομα να τους πάρει πίσω, ενώ το όλο θέμα και οι φήμες ξεθώριασαν για καιρό.
Η πυρκαγιά και η φρικτή αποκάλυψη
10 Απριλίου 1834
Εκείνο το βράδυ ξέσπασε στην αριστοκρατική έπαυλη μια μεγάλη πυρκαγιά, που ξεκίνησε από την κουζίνα. Η γειτονιά σηκώθηκε στο πόδι και η αστυνομία με την πυροσβεστική δεν άργησαν να φτάσουν.
Μπαίνοντας στον χώρο της κουζίνας για να εντοπίσουν την εστία της φωτιάς αντίκρυσαν μια από τις σκλάβες της Madame LaLaurie δεμένη με αλυσίδα στη σόμπα του δωματίου. Η 70χρονη μαγείρισσα τους αποκάλυψε αργότερα ότι έδεσε η ίδια τον εαυτό της με την αλυσίδα και έβαλε φωτιά στο σπίτι, γιατί δεν άντεχε άλλο όσα συνέβαιναν στην έπαυλη. Η τελευταία απεγνωσμένη της επιθυμία ήταν να καεί εκείνη και ό,τι άλλο υπήρχε εκεί μέσα μια και καλή.
Η υπηρέτρια είπε επίσης στους αστυνομικούς ότι όσοι από τους σκλάβους οδηγούνταν στην σοφίτα του σπιτιού, δεν είχαν επιστρέψει ποτέ πίσω.
Οι αστυνομικοί βρήκαν τη σοφίτα κλειδωμένη και σφραγισμένη και το ζεύγος LaLaurie αρνιόταν να τους δώσει τα κλειδιά. Οι παρευρισκόμενοι πολίτες και αστυνομικοί καταλαβαίνοντας πλέον ότι κάτι ύποπτο συμβαίνει, έσπασαν τις πόρτες και άνοιξαν τα δωμάτια της περίφημης σοφίτας.
Το θέαμα που αντίκρυσαν ήταν αποκρουστικό πέρα από κάθε φαντασία.
Κάποιοι από τους σκλάβους της Madame LaLaurie ήταν κρεμασμένοι από το ταβάνι με μεγάλα σιδερένια κολάρα με καρφιά στο λαιμό τους. Τα τρομακτικά ταλαιπωρημένα πρόσωπά τους και τα πληγιασμένα και κοκαλιάρικα σώματά τους μαρτυρούσαν ότι λιμοκτονούσαν εκεί για ολόκληρους μήνες.
Τα σώματα των σκλάβων ήταν δεμένα και ακινητοποιημένα σε διάφορες στάσεις, κάποιοι στα γόνατα, κάποιοι με τα χέρια πάνω από το κεφάλι. Οι περισσότεροι φρικτά ακρωτηριασμένοι. Άλλοι με το στόμα ραμμένο.
Από μια γυναίκα είχαν αφαιρεθεί τα άκρα και ήταν δεμένη με τρόπο που σχημάτιζε τη μορφή κάβουρα. Μια άλλη ήταν επίσης ακρωτηριασμένη και η σάρκα της ήταν κομμένη σε κυκλικές φέτες δίνοντάς της μια μακάβρια μορφή κάμπιας. Λέγεται επίσης ότι από έναν άλλο σκλάβο είχαν αφαιρέσει τα έντερα από το στομάχι και τα είχαν τυλίξει γύρω από τον λαιμό και τη μέση του.
Στον χώρο της σοφίτας υπήρχε μια μακάβρια συλλογή από περίεργα και φρικιαστικά εργαλεία βασανιστηρίων. Μεταξύ αυτών και ένα σιδερένιο κολάρο με καρφιά, που τρυπούσαν το λαιμό εκείνου που το φορούσε κάθε φορά που ανέπνεε.
Πέρα από τους σκλάβους που κάηκαν ζωντανοί την ώρα της πυρκαγιάς και εκείνους που βρέθηκαν να αργοπεθαίνουν στη σοφίτα της φρίκης, στον κήπο του σπιτιού βρέθηκαν τα κακοποιημένα πτώματα και άλλων σκλάβων (το πόσους είχε συνολικά πραγματικά δεν κατάφερα να το επιβεβαιώσω με σιγουριά).
Τα κρανία κάποιων από τους νεκρούς ήταν τρυπημένα και γεμάτα σκουλήκια, ενώ σε ένα βρέθηκε να εξέχει και μια ράβδος. Πιθανολογείται ότι η Madame LaLaurie προσπάθησε με αυτή τη ράβδο να συνθλίψει τον εγκέφαλο του άτυχου υπηρέτη της.
Φήμες λένε επίσης ότι ένας από τους θαμμένους σκλάβους βρέθηκε να αναπνέει ακόμα, γεγονός που αφήνει υποψίες ότι ίσως και άλλοι από τους υπόλοιπους νεκρούς να θάφτηκαν ζωντανοί. Βρέθηκαν πτώματα ακόμα και κάτω από τα πατώματα του εσωτερικού του σπιτιού, μεταξύ των οποίων και ενός μωρού.
Μια υπόθεση χωρίς δικαίωση
Οι περισσότερες υποθέσεις που ο εγκληματίας έχει ταυτοποιηθεί καταλήγουν με την δίκη του και την παραδειγματική του τιμωρία. Την δικαίωση με άλλα λόγια και όσων έχουν παρακολουθήσει (ή διαβάσει, όπως εσείς καλή ώρα) τα γεγονότα.
Η Madame LaLaurie, παρότι φυσικά αποδείχθηκε βασική πρωταγωνίστρια των αποτρόπαιων εγκλημάτων και θεωρήθηκε μια από τις χειρότερες ιδιοκτήτριες σκλάβων του αιώνα, δεν πιάστηκε, ούτε τιμωρήθηκε ποτέ.
Τα στοιχεία σχετικά με το τι απέγινε εκείνη, μετά την καταλυτική πυρκαγιά του 1834, δεν είναι σαφή. Κάποιες πηγές υποστηρίζουν ότι έφυγε κρυφά με το ξέσπασμα της φωτιάς. Κάποιες άλλες ότι είχε κρατηθεί από τις Αρχές και φυγαδεύτηκε λίγο αργότερα, όταν οι εξαγριωμένοι κάτοικοι μπήκαν στην έπαυλη και την έκαναν φύλλο και φτερό καταστρέφοντας όλη την περιουσία της.
Τα ίχνη της χάθηκαν σχεδόν δια μαγείας. Δεν υπάρχουν γνωστά στοιχεία σχετικά με το που πήγε φεύγοντας από τη Νέα Ορλεάνη, καθώς ούτε και για το πότε τελικά πέθανε.
Τέλη της δεκαετίας του ’30 βρέθηκε μια πλάκα στο νεκροταφείο του St. Louis, στην οποία αναγραφόταν ότι η «Madame Lalaurie, γεννημένη ως Marie Delphine Mccarthy, πέθανε στο Παρίσι, στις 7 Δεκεμβρίου του 1842, σε ηλικία 60κάτι ετών».
Σύμφωνα πάντως με τις πηγές, η Madame Lalaurie όταν έφυγε παράτησε πίσω τις δύο κόρες της, οι οποίες δραπέτευσαν τελευταία στιγμή από το σπίτι τους, όταν μπήκαν οι κάτοικοι της περιοχής να το καταστρέψουν. Πέρασαν την υπόλοιπη ζωή τους μέσα στη φτώχεια, κάπου στα περίχωρα της πόλης.
Το προφίλ μιας ακόμα παράνοιας
Τα δείγματα των αποτρόπαιων πράξεων της Madame LaLaurie υποδεικνύουν έναν πραγματικό σαδισμό. Μια εμμονική ανάγκη ικανοποίησης μέσα από την ανελέητη πρόκληση πόνου σε κάποιον άλλο άνθρωπο, και συγκεκριμένα στους νέγρους σκλάβους της. Τους βασάνιζε με φρικτούς τρόπους επιδιώκοντας να τους κρατάει ζωντανούς όσο περισσότερο γίνεται, ώστε να έχουν έναν άκρως επώδυνο και αργό θάνατο.
Γιατί όμως όλα αυτά; Οι θεωρίες για τα κίνητρα που την οδήγησαν σ’ αυτές τις πράξεις ποικίλουν, αν και έχουν τον ίδιο παρονομαστή: μια βαθιά ψυχική διαταραχή.
Εκείνη την εποχή οι επιστημονικές γνώσεις πάνω στην ανατομία και την γενικότερη λειτουργία του ανθρώπινου σώματος ήταν ελάχιστες. Θεωρήθηκε πιθανό ότι η Madame Lalaurie μαζί με τον γιατρό σύζυγό της πραγματοποιούσαν αυτοσχέδια και μακάβρια «ιατρικά» πειράματα χρησιμοποιώντας τα πιο εύκολα θύματα της εποχής, τους ανυπεράσπιστους νέγρους σκλάβους.
Μια άλλη θεωρία συμπληρώνει ότι οι πράξεις της ήταν αποτέλεσμα μετατοπισμένου θυμού που ξέσπασε στους νέγρους σκλάβους ως εκδίκηση για τον θάνατο της μητέρας της. Η μητέρα της όμως γνωρίζουμε πως πέθανε από φυσικά αίτια. Θεωρείται επίσης ότι το κίνητρό της δεν ήταν ο ρατσισμός προς τους μαύρους, αφού η LaLaurie είχε και αρκετούς συγγενείς μικτής φυλής.
Αναφέρεται επίσης πως οι σαδιστικές και βίαιες τάσεις της ξεκίνησαν κατά τη μέση ηλικία της και μετά τον τρίτο της γάμο με τον γιατρό Leonard LaLaurie. Τότε πρωτοξεκίνησαν και οι φήμες για την κακομεταχείρηση των σκλάβων της.
Ίσως η απάντηση για την μεταστροφή του χαρακτήρα της να βρίσκεται κάπου εκεί, όμως τα διαθέσιμα στοιχεία δεν μας βοηθούν να διευκρινίσουμε περισσότερα.
Σε κάθε περίπτωση είναι σίγουρο το βάθος της ψυχικής της διαστροφής και το γεγονός ότι εκείνη φάνηκε ως η πρωταγωνίστρια των σαδιστικών βασανιστηρίων στην έπαυλή της.
______________________________________
Η ιστορία της Madame Lalaurie συγκλόνισε την αμερικανική κοινωνία του 19ου αιώνα και σύντομα προκάλεσε πλήθος αστικών θρύλων και εκδοχών, που έφεραν σύγχυση ανάμεσα στα πραγματικά γεγονότα και τις φήμες.
Το σπίτι στην Royal Street 1140 θεωρείται μέχρι σήμερα ένα από τα πιο στοιχειωμένα κτίρια στη Λουιζιάνα, με μαρτυρίες να υποστηρίζουν ότι ακούγονται από μέσα οι κραυγές των άτυχων σκλάβων και συχνά διακρίνονται οι φιγούρες τους από τα παράθυρα.
____________________________________
