Η θανατική ποινή, ως θεσμός παραδειγματισμού και αποκατάστασης της δικαιοσύνης για ειδεχθή εγκλήματα, έχει τις ρίζες της βαθιά στην ανθρώπινη ιστορία και ουσιαστικά υπάρχει από τότε που υπάρχουν γενικά κοινωνίες.
Με την πάροδο των χρόνων και βάση των εκάστοτε κοινωνικών αρχών διαμορφώθηκαν αρκετές φορές οι προϋποθέσεις και οι τρόποι επιβολής της θανατικής ποινής στην Ελλάδα, που κατά κύριο λόγο αφορούσαν περιπτώσεις ανθρωποκτονίας, εσχάτης προδοσίας και πολιτικών εγκλημάτων.
Ο κυριότερος τρόπος εκτέλεσης, ειδικά από το 1850 και μετά, ήταν ο τουφεκισμός, καθώς θεωρούταν ο πιο σύντομος, αναίμακτος και λιγότερο απάνθρωπος όλων. Η ελληνική κοινωνία φορτωμένη με τις μνήμες τις τουρκοκρατίας δεν αποδέχθηκε ποτέ αποτρόπαιες μεθόδους, όπως ο αποκεφαλισμός ή οτιδήποτε απαιτούσε την ύπαρξη ενός δημίου.
Μέχρι το 1994 που τελικά καταργήθηκε οριστικά η θανατική ποινή στην Ελλάδα, οι γυναίκες που καταδικάστηκαν και εκτελέστηκαν για τα εγκλήματά τους ήταν όλες κι όλες τέσσερις. Τέσσερις φόνισσες που με τις υποθέσεις τους διατηρούν τα σκήπτρα των διασημότερων γυναικών εγκληματιών που συγκλόνισαν την Ελλάδα. Μέχρι νεοτέρας.
______________________________________
Σταυρούλα Γκουβούση
Η πρώτη κυρία που είχε την τιμή να κερδίσει μια θέση μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα ήταν η 62χρονη Σταυρούλα Γκουβούση. Και μιας και μιλάμε για μια εξηντάρα Ελληνίδα φόνισσα, καταλαβαίνουμε όλοι ότι προφανώς και πρόκειται για περίπτωση πεθεράς.
Η Σταυρούλα έτρεφε ένα τεράστιο μίσος για την νύφη της Μεταξία και προσπαθούσε με κάθε τρόπο να διασπείρει κακές φήμες για εκείνη και να την κάνει να αφήσει τον γιό της.
Ο 22χρονος Μήτρος ήταν ένας τύπος που δεν είχε δουλέψει ποτέ, συνήθειά του ήταν να γυρνάει και να πίνει και ήταν εύκολα υποχείριο της μάνας του. Η 20χρονη Μεταξία από την άλλη ήταν μια κοπέλα ήσυχη και εργατική και ουσιαστικά ήταν αυτή που με τη δουλειά της συντηρούσε τον άντρα της ελπίζοντας πως κάποια στιγμή η συμπεριφορά του θα αλλάξει.
Η μονίμως προβληματική κατάσταση μεταξύ νύφης και πεθεράς κορυφώθηκε όταν η Μεταξία έμεινε έγκυος και αρνήθηκε την προσταγή της πεθερούλας της να κάνει έκτρωση.
Παραμονή των Φώτων του 1959 η Σταυρούλα Γκουβούση, με την βοήθεια του κανακάρη της, επιτέθηκαν το βράδυ στην Μεταξία. Την έδεσαν με σχοινί και η πεθερά την χτυπούσε για πολλή ώρα με μια σανίδα στο κεφάλι, την κοιλιά, το στήθος και άλλα σημεία του σώματος. Στην συνέχεια την έσυραν έξω από το σπίτι και την πέταξαν -ζωντανή ακόμα- στο πηγάδι, όπου και πνίγηκε.
Μάνα και γιός προσπάθησαν να αποδώσουν το συμβάν σε αυτοκτονία γράφοντας και ένα ψεύτικο αποχαιρετιστήριο γράμμα και κάνοντας τους απαρηγόρητους μπροστά στους συγχωριανούς τους.
Σύντομα όμως το έγκλημά τους αποκαλύφθηκε. Τα στοιχεία που έδωσαν στην αστυνομία είχαν κενά και, ως ανεγκέφαλοι και οι δύο, δεν άργησαν να “καρφώσουν” ο ένας τον άλλο.
Στις 26 Αυγούστου του 1960 η “κακούργα πεθερά” εκτελέστηκε στον Υμηττό ανοίγοντας την λίστα των Ελληνίδων που καταδικάστηκαν στην εσχάτη των ποινών. Λίγες μέρες αργότερα εκτελέστηκε και ο γιός της.
________________________________
Αλεξάνδρα Μέρδη
Τον Σεπτέμβριο του 1962 εκτελείται άλλη μια θανάσιμη πεθερά, η 62χρονη Αλεξάνδρα Μέρδη.
Η Μέρδη καταδικάστηκε σε θάνατο για την δολοφονία του γαμπρού της, Χρήστου Πρεβέντζα, τον οποίο δηλητηρίασε με παραθείο (δημοφιλέστατο “όπλο” της μέσης Ελληνίδας δηλητηριάστριας). Στις 18 Οκτωβρίου του 1960 μαγείρεψε φασολάδα, στην οποία έριξε μια γερή δόση του δηλητηρίου και την έδωσε στην κόρη της Μαρία να την πάει στον άντρα της που δούλευε στα χωράφια. Ο άτυχος 27χρονος, λίγο αφότου έφαγε το φαγητό, άρχισε να σφαδάζει από τους φρικτούς πόνους και δεν άργησε να ξεψυχήσει.
Μητέρα και κόρη ξεσήκωσαν το χωριό ουρλιάζοντας και μοιρολογώντας, ενώ η Αλεξάνδρα Μέρδη έπαιζε πεισματικά θέατρο μπροστά στους αστυνομικούς κάνοντας την έκπληκτη “πως το έπαθε αυτό το παλικάρι μου/ ο Χρήστος μας ήταν θηρίο”. Όλοι όμως στο χωριό ήξεραν ότι δεν ήθελε τον γαμπρό της και προσπαθούσε να τον διώξει, ενώ έγινε γνωστό ότι είχε βάλει στο μάτι και ένα ακίνητο που είχε εκείνος προίκα του.
Σύντομα και οι τοξικολογικές εξετάσεις απέδειξαν την ενοχή της και τον θάνατο του νεαρού από δηλητηρίαση. Η Μέρδη και η 28χρονη κόρη της πέρασαν από ανακρίσεις με την μάνα τελικά να ομολογεί υποστηρίζοντας όμως μέχρι τέλους ότι η κόρη της δεν είχε καμία συμμετοχή στην δολοφονία.
Η απόφαση για την τρελαμένη πεθερά ήταν σίγουρη και αμετάκλητη: θάνατος. Χρειάστηκε να γίνουν δύο δίκες, ώστε να αποφανθεί το δικαστήριο κατά πόσο και η κόρη ήταν συνεργός ή όχι. Τελικά η Μαρία Μέρδη κρίθηκε επίσης ένοχη, αλλά με κάποια ελαφρυντικά και έτσι καταδικάστηκε σε 15 χρόνια φυλάκιση και 5 χρόνια στέρηση πολιτικών δικαιωμάτων.
____________________________
Αθανασία Αγγελινού
Η Αθανασία Αγγελινού ήταν μια γυναίκα βαθιά θρησκευόμενη, που βοηθούσε καθημερινά στην εκκλησία, καλοπροαίρετη και καλή νοικοκυρά. Όλο το πακέτο που θα πίστευε κανείς ότι δεν μπορεί να πάει και πολύ στραβά. Κι όμως έρχεται αυτή η στιγμή στη ζωή ίσως κάθε ανθρώπου που οι συνθήκες είναι ικανές να ισοπεδώσουν κάθε όριο και να γίνει το μοιραίο.
Η Αγγελινού είχε μεγάλο πρόβλημα με τον δεύτερο άντρα της (που ήταν και ξάδερφός της!), Νικόλαο Αγγελινό, για τον οποίο ισχυριζόταν ότι της φερόταν αισχρά, την χτυπούσε, την πρόσβαλε, την παραμελούσε και συνεχώς ξενυχτούσε με άλλες γυναίκες και την προκαλούσε δείχνοντάς της άσεμνες φωτογραφίες.
Ένα βράδυ του Ιουνίου, μετά από άλλον έναν επικό καβγά τους, η αγανακτισμένη 52χρονη πήγε στο δωμάτιο που κοιμόταν ο άντρας της και τον χτύπησε μέχρι θανάτου με μια αξίνα συνθλίβοντας σχεδόν ολοκληρωτικά το κεφάλι του. Το επόμενο πρωί που ξύπνησε πήγε πρώτα μια βόλτα με μια φίλη και γειτόνισσά της και μετά πήγε στην Χωροφυλακή και τους αποκάλυψε ότι είχε σκοτώσει τον άντρα της.
Στην δίκη που ακολούθησε κατέθεσαν εναντίον της και τα δύο αδέρφια του θύματος υποστηρίζοντας πως η Αγγελινού είχε ψυχολογικά μετά από ένα ατύχημα με χτύπημα στο κεφάλι που είχε παλιότερα και πως προκαλούσε τον άντρα της με τις σκηνές που του έκανε. Δεν αρνήθηκαν βέβαια ότι και οι συμπεριφορές για τις οποίες εκείνη τον κατηγορούσε ήταν αλήθεια. Επίσης υποστήριξαν ότι η πράξη της ήταν προμελετημένη και είχε και οικονομικά κίνητρα.
Όπως και να’χει, το δικαστήριο έκρινε την Αγγελινού ένοχη για ανθρωποκτονία από πρόθεση, που διαπράχθηκε και με τρόπο ιδιαίτερα ειδεχθή και την καταδίκασε σε θάνατο. Η 52χρονη “δολοφόνος της Πεύκης” στήθηκε απέναντι από το απόσπασμα και εκτελέστηκε στις 10 Αυγούστου του 1962.
_________________________________
Αικατερίνη Δημητρέα
Η 42χρονη Μανιάτισσα Αικατερίνη Δημητρέα ήταν η τέταρτη και τελευταία γυναίκα που εκτελέστηκε στην Ελλάδα και η πρώτη Ελληνίδα που κέρδισε τον τίτλο της κατά συρροή δολοφόνου!
Θεωρούταν μια ήσυχη γυναίκα στο χωριό της, μέχρι που άρχισε να σκοτώνει ένα ένα όλα τα άτομα της οικογένειάς της με σκοπό να επεκταθεί αργότερα και σε όλο το χωριό. Τους δηλητηρίαζε με παραθείο και φρόντιζε κάθε θάνατος να φανεί σαν ατύχημα. Κατάφερε έτσι να σκοτώσει την ξαδέρφη της, τον αδερφό της και την μητέρα της χωρίς να κινήσει καθόλου υποψίες.
Όταν δηλητηριάστηκε και ο 5χρονος ανιψιός της και η νεκροψία έφερε στο φως την ύπαρξη του δηλητηρίου, η Αικατερίνη ήταν η πρώτη ύποπτη και δεν άργησε να συλληφθεί. Ομολόγησε μόνη της τις πράξεις της υποστηρίζοντας ότι έπρεπε να πεθάνουν, γιατί όλοι την κακομεταχειρίζονταν και ήθελαν το κακό της. Είχε, λέει, επίσης σκοπό να ποτίσει με παραθείο τα κόλλυβα στο μνημόσυνο του αδερφού της, ώστε να πεθάνει όλο το χωριό. Γλυκούλα.
Η γνωστή ως “Δηλητηριάστρια ή Δράκαινα της Μάνης” καταδικάστηκε τετράκις εις θάνατον και εκτελέστηκε στις 10 Απριλίου του 1965 κλείνοντας έτσι και μια από τις πιο συγκλονιστικές υποθέσεις στα μεταπολεμικά εγκληματολογικά χρονικά της χώρας.
Πληροφορίες από το βιβλίο “Εγκλήματα Γένους Θηλυκού Στην Ελλάδα” του Πάνου Σόμπολου.