Η ιατρική είναι μια επιστήμη φτιαγμένη από τον άνθρωπο για τον άνθρωπο με βασικό άξονα την υγεία, την εξέλιξη και το αμερόληπτο και ανιδιοτελές ανθρωπιστικό ενδιαφέρον. Ή τουλάχιστον έτσι θα έπρεπε να είναι…
Δυστυχώς, ένα σημαντικό ποσοστό των επαγγελματιών της υγείας δεν αντιμετωπίζουν τους ασθενείς τους με ενδιαφέρον, αυταπάρνηση και αγάπη προς την ιατρική, αλλά με μοναδικό τους στόχο -τι άλλο;- το χρήμα και τη δόξα, τους τίτλους για τα μάτια του κόσμου.
Χιλιάδες και καθημερινές οι περιπτώσεις γιατρών που χρηματίζονται με γερά ποσά για επεμβάσεις ρουτίνας, γιατρούς που δίνουν λάθος διαγνώσεις και φάρμακα και ενίοτε στερούν ζωές φορτώνοντας το φταίξιμο στους ασθενείς ή σε άλλους συναδέλφους τους, ακόμα και γιατρούς-“μαϊμού”.
Στην Ελλάδα της διαφθοράς και της “βυσματοκρατίας”, δεκάδες γιατροί με πλαστά πτυχία ανιχνεύονται τα τελευταία χρόνια από το Σώμα Επιθεωρητών Ελεγκτών Δημόσιας Διοίκησης (ΣΕΕΔΔ).
Χωράει ο νους σας ότι ένας γιατρός που εμπιστεύεστε σαν άλλο θεό μπορεί να μην έχει καν γνώσεις ιατρικής;! Ο ορισμός του εγκλήματος.
Αλλά καλώς ή κακώς, το έγκλημα στον χώρο της ιατρικής είναι και αρκετά εύκολο να γίνει. Μια λάθος δόση φαρμάκου, μια λάθος τεχνική, μια μικρή ίωση ή λοίμωξη μπορεί να δώσει την χαριστική βολή σε ένα εξουθενωμένο σώμα, κυρίως ηλικιωμένων ανθρώπων με χρόνια νοσήματα. Και ούτε γάτα, ούτε ζημιά, αφού ποιός θα αμφισβητήσει εύκολα το πόρισμα ενός γιατρού;
Θα δούμε λοιπόν σήμερα μερικές περιπτώσεις γιατρών και νοσοκόμων, που κάτω από την κάλυψη της ιατρικής τους ιδιότητας, κατάφεραν να αφαιρέσουν εσκεμμένα τις ζωές εκατοντάδων ασθενών ικανοποιώντας τις σαδιστικές τους τάσεις.
________________________________________
Harold Shipman, ο “Δόκτωρ Θάνατος”
Στον συγκεκριμένο απατεώνα έχουμε αφιερώσει ολόκληρο κείμενο σε προηγούμενες Ιστορίες για αγρίους, αφού θεωρείται και ίσως ο πιο διάσημος αυτής της κατηγορίας. Ένας συμπαθητικός γκριζομάλλης κύριος με γυαλιά, που θεωρούταν ένας διακεκριμένος και αξιόλογος γιατρός και όλοι οι ασθενείς του τον συμπαθούσαν και του έδειχναν τυφλή εμπιστοσύνη.
Εκτός του ότι έδινε παράνομα διεγερτικές ουσίες σε νεαρά άτομα και επικίνδυνα χάπια αδυνατίσματος σε γυναίκες, η βασική του συνήθεια ήταν να χορηγεί σε ηλικιωμένους ασθενείς του θανατηφόρες δόσεις διαμορφίνης (ηρωίνης). Στη συνέχεια παραποιούσε τα ιατρικά τους αρχεία και φρόντιζε να μη γίνουν νεκροψίες και να οδηγηθούν άμεσα για αποτέφρωση, ώστε να διασφαλίσει ότι θα εξαφανιστεί κάθε ενοχοποιητικό στοιχείο εναντίον του.
Σε πολλές περιπτώσεις πριν αποτελειώσει τα θύματά του, φρόντιζε να “πειράζει” τις διαθήκες τους, με την συγκατάθεσή τους ή και χωρίς, καταφέρνοντας έτσι να αποσπάσει μεγάλα χρηματικά ποσά από τις περιουσίες τους.
Κρίθηκε ένοχος για τον θάνατο τουλάχιστον 215 ασθενών του από το 1975 ως και το 1998, περίοδο κατά την οποία εργάστηκε σε δύο διαφορετικά νοσοκομεία, αλλά και στο προσωπικό του ιατρείο. Ο αριθμός των θυμάτων του θεωρείται σίγουρα πολύ μεγαλύτερος, όμως είναι αδύνατο να εξακριβωθεί, αφού οι περισσότεροι οδηγήθηκαν εξαιτίας του στο κρεματόριο.
Δείτε περισσότερα: Ιστορίες για αγρίους: Harold Shipman, ο “Δόκτωρ Θάνατος”
Jane Toppan
Μετά από μια ταραγμένη παιδική ηλικία χωρίς μητέρα και με έναν βίαιο και αλκοολικό πατέρα, η Αμερικανίδα Honora Kelley κατέληξε να μεγαλώνει σε ορφανοτροφείο και αργότερα να εργάζεται ως οικιακή βοηθός στην οικογένεια Toppan, που την υιοθέτησε και της έδωσε και το όνομα με το οποίο είναι γνωστή μέχρι σήμερα.
Από το 1885 ξεκίνησε την εκπαίδευσή της ως νοσοκόμα στο Cambridge Hospital και τα πρώτα χρόνια της δουλειάς της χαρακτηριζόταν ως τόσο καλή, φιλική και αγαπημένη σε όλους, που απέκτησε το ψευδώνυμο “γλυκούλα Jane” (Jolly Jane). Γλυκούλα, ώσπου άρχισε να βρίσκει ικανοποίηση στο να στερεί τις ζωές των ανήμπορων ασθενών που φρόντιζε.
Άρχισε να χρησιμοποιεί τους πιο ηλικιωμένους και βαριά αρρώστους ως πειραματόζωα χορηγώντας τους δόσεις μορφίνης και ατροπίνης για να δει πως θα αντιδράσει το νευρικό τους σύστημα. “Έπαιζε” μαζί τους αλλάζοντας τα φάρμακά τους και όταν ερχόταν η ώρα να πεθάνουν, ξάπλωνε δίπλα τους και τους κρατούσε αγκαλιά, ώσπου να ξεψυχήσουν.
Κατέληξε να τη διώξουν από δύο νοσοκομεία που δούλευε λόγω κακής χρήσης των φαρμάκων, πριν ακόμα πάρουν χαμπάρι το εγκληματικό της έργο, το οποίο συνέχισε δουλεύοντας πλέον ως νοσοκόμα ιδιωτική. Πέρα όμως από ασθενείς, η Jane Toppan δηλητηρίασε και σκότωσε, χωρίς εμφανή λόγο, και τη θετή αδερφή της Ελίζαμπεθ και τον σπιτονοικοκύρη της Israel Dunham και τη γυναίκα του. Το 1901, μετακόμισε με τον ηλικιωμένο Alden Davis για να τον φροντίζει, αφού είχε ήδη σκοτώσει με τον γνωστό της τρόπο τη γυναίκα του. Μέσα σε λίγες εβδομάδες σκότωσε και εκείνον, την αδερφή του Edna και δύο από τις κόρες του.
Για κακή της τύχη, κάποια άλλα μέλη της οικογένειας έψαξαν τους ξαφνικούς θανάτους των συγγενών τους και αποκαλύφθηκε ότι είχαν πεθάνει από δηλητηρίαση υποδεικνύοντας ως μοναδικό πιθανό ένοχο την Toppan.
Όταν συνελήφθη, η “γλυκούλα” Jane όχι μόνο παραδέχτηκε τις δολοφονίες της, αλλά δήλωσε ευθαρσώς στις αρχές ότι “είχε στόχο να σκοτώσει περισσότερους ανήμπορους ανθρώπους από οποιονδήποτε άλλο άντρα ή γυναίκα“…
Θεωρήθηκε επίσημα ένοχη για 33 δολοφονίες, αλλά αθωώθηκε λόγω παραφροσύνης και αντί για τη φυλακή, πέρασε την υπόλοιπη ζωή της σε ψυχιατρικό άσυλο.
Arnfinn Nesset
Πρόκειται για τον πιο διάσημο νοσοκόμο-serial killer της Σκανδιναβίας. Ο Νορβηγός Arnfinn Nesset άρχισε να “καθαρίζει” τους προστατευόμενους ασθενείς του κυρίως το καλοκαίρι και φθινόπωρο του 1981, όταν ήταν διευθυντής σε γηροκομείο. Η μέθοδός του ήταν να του χορηγεί χλωριούχο σουξαμεθόνιο, ένα μυοχαλαρωτικό φάρμακο που χρησιμοποιείται ως μέρος της αναισθησίας και προκαλεί βραχυπρόθεσμη παράλυση.
Όταν οι συνεχόμενοι θάνατοι στο γηροκομείο τράβηξαν την προσοχή της αστυνομίας, ο Nesset ανακρίθηκε και δεν δίστασε να αποκαλύψει ότι ο ίδιος είχε αφαιρέσει τη ζωή 27 ασθενών του. Τον Μάρτιο του 1983 κρίθηκε ένοχος για δηλητηρίαση τουλάχιστον 22 ανθρώπων (παρόλο που θεωρείται ύποπτος για περισσότερες από 100) και καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης 21 ετών, τη μέγιστη τότε ποινή της νορβηγικής νομοθεσίας και 10 χρόνια προληπτικής κράτησης.
Το 2005, 21 χρόνια αργότερα, ο Nesset αποφυλακίστηκε λόγω καλής συμπεριφοράς και έκτοτε ζει σε κάποιο άγνωστο μέρος με ένα νέο, μυστικό όνομα, ώστε να μην μπορούν να τον εντοπίσουν οι συγγενείς των θυμάτων του.
Όσο για το κίνητρό του για τις δολοφονίες; Η φιλοδοξία κάθε εγκληματία γιατρού: η εγωιστική ικανοποίηση να το παίζει θεός έχοντας τον πλήρη έλεγχο τόσο της ζωής, όσο και του θανάτου των ασθενών του.
Daniela Poggiali
Τον Οκτώβριο του 2015, μια νεαρή Ιταλίδα νοσοκόμα συλλαμβάνεται, καθώς θεωρείται ύποπτη για τον θάνατο περισσότερων από 90 ασθενών, που πέθαναν ξαφνικά κάτω από τη φροντίδα της. Η Daniela Poggaliali κατηγορήθηκε ότι δηλητηρίαζε περίπου 3 ηλικιωμένους ασθενείς την ημέρα για αρκετούς μήνες “ποτίζοντάς” τους με χλωριούχο κάλιο.
Το χλωριούχο κάλιο (potassium chloride) είναι άοσμο, άχρωμο και ευδιάλυτο στο νερό, ενώ η γεύση του θυμίζει αυτή του γνωστού μας αλατιού. Αν και χρησιμοποιείται ευρέως θεραπευτικά, σε μεγάλες δόσεις προκαλεί υπερκαλιαιμία και συνεπώς καρδιακή ανακοπή. Έχει χρησιμοποιηθεί γι’ αυτό τον λόγο σε φαρμακευτικά μείγματα για εκτελέσεις με θανατηφόρα ένεση στις ΗΠΑ.
Λόγω του ότι σαν ουσία ανιχνεύεται στο σώμα για πολύ μικρό διάστημα μετά τον θάνατο, η διαδικασία εξακρίβωσης όλων των θανάτων που μπορεί να προκάλεσε εσκεμμένα η Daniela έγινε ιδιαίτερα δύσκολη. Εκείνη φυσικά αρνήθηκε τη δολοφονική της δράση και παρότι τελικά αθωώθηκε λόγω έλλειψης επαρκών στοιχείων, το δικαστήριο τη χαρακτήρισε ως επικίνδυνη.
Ένα ρόλο σ’αυτό έπαιξε και το γεγονός ότι κυκλοφόρησαν φωτογραφίες της που έβγαινε η ίδια δίπλα στους νεκρούς ασθενείς της κάνοντας περίεργες γκριμάτσες και χαμογελώντας όλο χαρά…
Niels Högel
Ο Γερμανός νοσοκόμος Niels Högel έχει καταδικαστεί ως κατά συρροή δολοφόνος για τουλάχιστον 85 θανάτους ασθενών και εκτίει την ισόβια ποινή του σε ηλικία σήμερα 43 ετών.
Όλα ξεκίνησαν τον Ιούνιο του 2005 όταν κάποιοι συνάδελφοί του στο νοσοκομείο τον έπιασαν να πειράζει τη σύριγγα ενός ασθενούς χορηγώντας του ένα αντι-αρρυθμικό φάρμακο, που δεν ήταν ενδεδειγμένο για εκείνον. Το περιστατικό έγινε αφορμή να ξεκινήσει μια αστυνομική έρευνα που δεν άργησε να αποκαλύψει μια σειρά από ύποπτες επιπλοκές και ανεξήγητους θανάτους στο νοσοκομείο την περίοδο που ο Hogel εργαζόταν εκεί.
Συγκεκριμένα, από το 2003 ως το 2005 οι θάνατοι στο νοσοκομείο είχαν κυριολεκτικά διπλασιαστεί, ενώ το 73% από αυτούς σχετιζόταν ξεκάθαρα με τις ώρες που είχε βάρδια ο Hogel.
Τον Δεκέμβριο του 2006 δικάστηκε και μπήκε αρχικά φυλακή για πέντε χρόνια με την κατηγορία της απόπειρας ανθρωποκτονίας. Η έρευνα όμως συνεχίστηκε και τα ενοχοποιητικά στοιχεία εναντίον του δεν σταμάτησαν να βγαίνουν στο φως. Το 2014 αποκαλύφθηκε ότι είχε χορηγήσει 90 ενέσεις μη εξουσιοδοτημένων φαρμάκων σε ασθενείς, οι μισοί τουλάχιστον εκ των οποίων έχασαν τη ζωή τους. Ο Hogel ομολόγησε τις πράξεις του και ως τον Μάρτιο του 2015 η ποινή του μετατράπηκε οριστικά σε ισόβια.
Άλλοι 200 ύποπτοι θάνατοι εξετάστηκαν από τις αρχές και 134 νεκρά σώματα εκταφίστηκαν σε Γερμανία, Πολωνία και Τουρκία για να περάσουν από αυτοψία. Άλλοι 100 τουλάχιστον νεκροί που συνδέονται με τον Hogel δεν μπόρεσαν να ερευνηθούν, γιατί τα σώματά τους είχαν αποτεφρωθεί. Οι ερευνητές δήλωναν σίγουροι ότι “οι αποδεδειγμένες ανθρωποκτονίες του ήταν μόνο η κορυφή του παγόβουνου”.
Ως τον Νοέμβριο του 2017 ο συνολικός αριθμός θυμάτων που χρεώθηκε στον Hogel έφτασε τα 106 με μερικές δεκάδες ακόμα ύποπτους θανάτους να βρίσκονται υπό έρευνα. Η τελευταία του δίκη ολοκληρώθηκε το 2019, όπου καταδικάστηκε εκ νέου σε ισόβια κάθειρξη χωρίς δυνατότητα πρόωρης αποφυλάκισης (που είναι η μέγιστη που μπορεί να δοθεί από το γερμανικό δικαστήριο μετά την κατάργηση της θανατικής ποινής).
Σύμφωνα με τα στοιχεία των ερευνών οι ασθενείς-θύματα του Hogel ήταν άτομα από 34 ως 96 ετών, στα οποία χορηγούσε διάφορα φάρμακα, όπως αμαλίνη, σοταλόλη, λιδοκαΐνη, αμιωδαρόνη και χλωριούχο ασβέστιο, χωρίς συνταγή γιατρού. Οι εν λόγω ουσίες σε μεγάλες δόσεις προκαλούν καρδιακή αρρυθμία και μείωση της αρτηριακής πίεσης, που επιδείνωνε την κατάσταση των ασθενών και τους έφερνε μια ανάσα πριν τον θάνατο.
Αφού τους έφερνε σ’ αυτό το σημείο, ο Hogel τους έκανε ανανήψεις για να τους επαναφέρει στη ζωή σε μια αρρωστημένα εγωπαθή προσπάθεια να εντυπωσιάζει τους συναδέλφους του με τις δήθεν ικανότητές του.
Amelia Dyer
Τα εγκλήματα που αφορούν παιδιά και βρέφη, από το παρελθόν μέχρι σήμερα, γεμίζουν μόνα τους ολόκληρα βιβλία με κάθε είδους αποτρόπαιες πράξεις, από κακοποιήσεις, βιασμούς και δολοφονίες μέχρι εμπόριο οργάνων και σεξουαλική εκμετάλλευση.
Σ’ αυτά τα πλαίσια γυρνάμε πίσω στο χρόνο σε μια από τις διασημότερες κατά συρροή δολοφόνους της βικτωριανής εποχής, που σχετίστηκε με το λεγόμενο baby farming.
Το baby farming αφορούσε ουσιαστικά την υιοθέτηση ή προσωρινή φροντίδα μωρών παιδιών από νοσοκόμες-νταντάδες με αντάλλαγμα χρηματική αμοιβή. Ο όρος όμως απέκτησε σύντομα αρνητική χροιά, αφού συνήθως η φροντίδα που δεχόντουσαν αυτά τα παιδιά ήταν κάθε άλλο παρά η σωστή. Αρκετές νταντάδες (baby farmers) έπαιρναν πολλά παιδιά στην επίβλεψή τους, τα οποία σκότωναν ή παραμελούσαν και κακοποιούσαν.
Αυτή ήταν και η μέθοδος της 50χρονης Βρετανίδας νοσοκόμας Amelia Dyer. Έβγαζε το ψωμάκι της “αγοράζοντας” μωρά υποτίθεται για να τα φροντίζει και στη συνέχεια τα σκότωνε στραγγαλίζοντάς τα και εξαφανίζοντας τα πτώματά τους.
Η δράση της αποκαλύφθηκε την άνοιξη του 1896, όταν το πτώμα ενός βρέφους που φρόντιζε βρέθηκε σε ένα σάκο πεταμένο στον ποταμό Τάμεση. Δικάστηκε και εκτελέστηκε στην κρεμάλα δύο μήνες αργότερα θεωρούμενη ένοχη για τουλάχιστον 12 θανάτους βρεφών. Τα στοιχεία όμως υποδεικνύουν ότι η εγκληματική της δράση κράτησε τουλάχιστον 20 χρόνια και τα θύματά της φθάνουν τουλάχιστον τα 400 παιδιά.
Η συγκεκριμένη ήταν γνωστή ως ψυχικά ασταθής (προφανώς) έχοντας μπει δύο φορές σε ψυχιατρικό άσυλο, γεγονός όμως που το δικαστήριο δεν έκρινε ικανό να δικαιολογήσει τις αισχρές της πράξεις.
Donald Harvey
Άλλος ένας γιατρός που χαρακτηρίστηκε ως “άγγελος του θανάτου” ήταν και ο Αμερικανός νοσοκόμος Donald Harvey. Άρχισε να εργάζεται σε νοσοκομείο από 18 χρονών και εικάζεται ότι από τότε ξεκίνησε και η εγκληματική του δράση. Ο τύπος έδρασε συνολικά 17 χρόνια σε τρία διαφορετικά νοσοκομεία, ώσπου να τον ανακαλύψουν.
Χρησιμοποιούσε διάφορες μεθόδους για να σκοτώνει τα θύματά του, αν και οι “αγαπημένες” του ήταν να τους χορηγεί κυανίδιο ή αρσενικό μέσα από το φαγητό τους ή με ενέσεις. Άλλες φορές χρησιμοποιούσε ινσουλίνη, μορφίνη ή άλλα δηλητήρια, άλλες φορές τους προκαλούσε ασφυξία ή τους έκλεινε τα αναπνευστικά μηχανήματα, ενώ σε κάποιους έκανε ενέσεις με υγρό μολυσμένο με ιό HIV ή ηπατίτιδα Β. Άλλες φορές έβαζε μέσα στους καθετήρες μια κρεμάστρα ρούχων προκαλώντας τελικά στους ασθενείς περιτονίτιδα.
Τον Μάρτιο του 1987 η αυτοψία που έγινε σε έναν ασθενή αποκάλυψε μεγάλες ποσότητες κυανιδίου στο σώμα του και οι υποψίες δεν άργησαν να πέσουν στον Harvey. Εκείνος με τη σειρά του, όταν ανακρίθηκε, δεν δίστασε να παραδεχτεί ότι πράγματι είχε κάνει με τον τρόπο του ευθανασία στον ασθενή.
Σίγουροι οι ερευνητές ότι ένας νοσοκόμος που εργάζεται 20 χρόνια δεν μπορεί ξαφνικά τώρα να αποφάσισε να αφαιρέσει τόσο απλά μια ζωή, άρχισαν να ψάχνουν στοιχεία για άλλους ύποπτους θανάτους στα νοσοκομεία που δούλευε ο Harvey.
Ο ίδιος ο Harvey πάντως ομολόγησε στις αρχές ότι είχε θανατώσει τουλάχιστον 70 άτομα υποστηρίζοντας ότι τους έκανε ευθανασία για να τους γλυτώσει από τις αρρώστιες τους. Η δράση του βέβαια δείχνει εύκολα ότι μάλλον ήταν μια σαδιστική ευχαρίστηση, παρά ανθρωπιστική βοήθεια αυτό που πράγματι τον οδηγούσε να τερματίζει ζωές ανθρώπων, που μάλιστα δεν ήταν απαραίτητα κοντά στον θάνατο.
Ο σαδισμός και η ψυχική του διαταραχή αποδεικνύονται και στο γεγονός ότι οι ανήμποροι ασθενείς στο νοσοκομείο δεν ήταν τα μόνα θύματά του. Δηλητηρίασε με αρσενικό τον συγκάτοικο και εραστή του Carl Hoeweler, όταν τον υποψιάστηκε για απιστία και στη συνέχεια σκότωσε με τον ίδιο τρόπο και τον πατέρα του. Δηλητηρίασε επίσης με ορό ηπατίτιδας μια γειτόνισσά του και σκότωσε μια άλλη βάζοντάς της αρσενικό στο φαγητό της.
Το δικαστήριο τον έκρινε ένοχο για 37 δολοφονίες, αν και θεωρείται ύποπτος για τουλάχιστον τις διπλάσιες, και καταδικάστηκε 28 φορές σε ισόβια φυλάκιση. Παρέμεινε στη φυλακή από το 1987 ως τον Μάρτιο του 2017, όταν βρέθηκε άσχημα χτυπημένος μέσα στο κελί του από έναν συγκρατούμενο. Ο σοβαρός ξυλοδαρμός που δέχτηκε ήταν η δική του ευθανασία, που του αφαίρεσε τη ζωή δύο μέρες αργότερα σε ηλικία 64 ετών.
Αντίστοιχα εγκληματική για τη δημόσια υγεία είναι και η γενικότερη παραμέληση του τομέα της υγείας, που αντικατοπτρίζεται κυρίως στα δημόσια, αλλά και ιδιωτικά νοσοκομεία.
Μετά τα καταστροφικά για τη χώρα μνημόνια, η οικονομική και κρατική παρακμή επηρέασε καθοριστικά τον τομέα της υγείας με αποτέλεσμα οι ασθενείς να στερούνται της κατάλληλης ιατροφαρμακευτικής περίθαλψης.
Σύμφωνα με έρευνες, περισσότεροι από 1.000 ασθενείς κάθε χρόνο αποκτούν λοιμώξεις μέσα στο νοσοκομείο και πεθαίνουν εξαιτίας αυτών. Μόνο το 2018, πέθαναν 1.626 ασθενείς λόγω ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων στα ελληνικά νοσοκομεία!
