Ένας “υποδειγματικός πολίτης”, που έκρυβε μέσα του έναν αδίστακτο δολοφόνο. Λέγεται πως πουλούσε το κρέας των θυμάτων του στην αγορά ως χοιρινό, ενώ κατάφερε για 15 ολόκληρα χρόνια να κρατήσει τα εγκλήματά του μυστικά στην μικρή πόλη που ζούσε.
____________________________________
O Karl Denke γεννήθηκε στις 12 Αυγούστου του 1870 στη Σιλεσία της Νότιας Πολωνίας και μεγάλωσε στην πόλη Ziębice σε μια οικογένεια Γερμανών αγροτών. Δεν γνωρίζουμε αρκετές πληροφορίες για την παιδική του ηλικία, παρά μόνο πως ήταν ένα δύσκολο παιδί, ήσυχο και ίσως με κάποια νοητική στέρηση.
Στα 12 του χρόνια παράτησε το σχολείο και το σπίτι του και άρχισε να εργάζεται ως μαθητευόμενος σε έναν κηπουρό. Στα 25 του χρόνια έχασε τον πατέρα του, από τον οποίο κληρονόμησε ένα χρηματικό ποσό, που χρησιμοποίησε για να αγοράσει ένα κομμάτι γης. Προσπάθησε να ασχοληθεί με τα αγροτικά, αλλά χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία και κατέληξε τελικά να πουλήσει το κτήμα του και να αγοράσει ένα σπίτι στην πόλη (στην σημερινή οδό Stawowa).
O Karl Denke ήταν ένα παράδειγμα υποδειγματικού πολίτη για όσους τον γνώριζαν. Φαινόταν ένας πιστός χριστιανός και έπαιζε πνευστά στην εκκλησία της περιοχής του, ενώ συμμετείχε στα κοινά βοηθώντας συχνά άστεγους και αδύναμους συμπολίτες του. Για τις αγαθοεργίες του αυτές ήταν γνωστός και ως “Father Denke”, “πατέρας Denke”.
Επαγγελματικά ασχολούταν ως πωλητής πουλώντας πόρτα πόρτα διάφορα μικροπράγματα ως και χοιρινό κρέας. Αυτό το χοιρινό κρέας είναι που θα μας απασχολήσει λίγο παραπάνω στην σημερινή μας υπόθεση…
Ο κανίβαλος του Ziębice
Πίσω από το ενάρετο κοινωνικό πρόσωπο του Denke όμως κρυβόταν μια πολύ σκοτεινή και διεστραμμένη προσωπικότητα. Ένας αδίστακτος κατά συρροή δολοφόνος, που μέσα σε ένα διάστημα 15 χρόνων, από το 1903 ως το 1924, είχε δολοφονήσει και κανιβαλίσει δεκάδες ανθρώπους…
Επέλεγε ανθρώπους άστεγους ή ταξιδιώτες, που δεν θα τους έψαχνε εύκολα κανείς, και με κάποιον τρόπο τους οδηγούσε στο σπίτι του, όπου τους έσπαγε το κεφάλι με ένα τσεκούρι. Στη συνέχεια διαμέλιζε τα νεκρά σώματά τους και αναφέρεται πως πουλούσε το κρέας τους ως “χοιρινό” σε ανυποψίαστους αγοραστές!
Το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου του 1924, ο Vincenz Olivier, ένας άστεγος άντρας καταφτάνει αιμόφυρτος στο αστυνομικό τμήμα της πόλης και τρομοκρατημένος καταθέτει πως δέχτηκε επίθεση από τον Karl Denke με μια αξίνα. Παρά την αρχική έκπληξη και αμφισβήτηση των αστυνομικών για το αν πράγματι θα μπορούσε αυτός να είναι ο δράστης, ο Denke συνελήφθη και παραδέχτηκε την επίθεση στον Olivier. Υποστήριξε βέβαια πως το έκανε προστατεύοντας την περιουσία του από έναν διαρρήκτη.
Ώσπου να ερευνηθεί η περίπτωσή του, ο Denke τέθηκε υπό προσωρινή κράτηση. Την επόμενη μέρα όμως βρέθηκε κρεμασμένος στο κελί του, προφανώς θέλοντας να αποφύγει να έρθει αντιμέτωπος με όσα θα ανακάλυπταν για εκείνον σύντομα…
Στις 24 Δεκεμβρίου η αστυνομία μπήκε στο σπίτι του και αυτά που βρήκε εκεί ήταν υπεράνω κάθε προσδοκίας και ανθρώπινης φαντασίας…
Το σπίτι του ήταν ένα πραγματικό εργαστήριο επεξεργασίας ανθρώπινου κρέατος. Βρέθηκαν μεταξύ άλλων τρία δοχεία με κομμάτια κρέας και ένα βαρέλι γεμάτο ανθρώπινα κόκκαλα.
“Υπήρχαν συνολικά 15 κομμάτια δέρματος. Δύο κομμάτια θώρακα, αρκετά τριχωτά. Ο κορμός ήταν κομμένος στη μέση, τρία δάκτυλα πάνω από τον ομφαλό. Στο πλάι φτάνει στην μπροστινή ωμοπλάτη. (…) Το κρέας ήταν καστανοκόκκινο και δεν φαινόταν σαν να είχε χάσει πολύ αίμα. Στο πίσω μέρος φαίνεται ένας απαλός-γαλαζωπός αποχρωματισμός, το livor mortis, το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα πως ο διαμελισμός του σώματος έγινε αρκετές ώρες μετά τον θάνατό του.
Δεν υπάρχουν αποδείξεις ζωτικής αντίδρασης των σωμάτων στα τραύματα που έγιναν, που σημαίνει ότι αυτά δεν έγιναν όσο τα θύματα ήταν ακόμα ζωντανά. Παρόλα αυτά έλειπαν δέρμα και μύες από τον λαιμό, καθώς και άκρα (χέρια και πόδια), το κεφάλι και γεννητικά όργανα. Δεν μπορούν να προσδιοριστούν τα τραύματα, ούτε η αιτία του θανάτου ή το εργαλείο του εγκλήματος.
Σε τρία μεσαίου μεγέθους δοχεία με σάλτσα κρέμας, βρέθηκε μαγειρεμένο κρέας μισοκαλυμένο με δέρμα και ανθρώπινες τρίχες. Το κρέας ήταν ροζ και μαλακό. Όλα τα κομμάτια φαινόταν να έχουν κοπεί από την περιοχή των γλουτών. Ένα δοχείο είχε μόνο μισή μερίδα. Ίσως ο Denke είχε φάει το άλλο κομμάτι πριν ακόμα συλληφθεί.”
Τα ανθρώπινα μέρη που βρέθηκαν, σύμφωνα με τους ιατροδικαστές, ανήκαν σε τουλάχιστον 8 ανθρώπους. Σοκαριστική ήταν και η ανακάλυψη μιας μακάβριας συλλογής 350 ανθρώπινων δοντιών ταξινομημένα ανά μεγέθη, όλα σε εξαιρετική κατάσταση.
Οι έρευνες των ευρημάτων και η διαδικασία αναγνώρισης των θυμάτων κράτησαν αρκετά χρόνια ως το 1940. Οι ερευνητές κατέληξαν ότι ο Karl Denke δολοφόνησε σίγουρα 42 ανθρώπους. Τα περισσότερα θύματα ήταν μεγάλης ηλικίας, ενώ το φύλο τους ή άλλα χαρακτηριστικά τους ήταν αδύνατο να εξακριβωθούν.
“Η έρευνα στα δόντια έδειξε ότι τουλάχιστον τα 4/5 των θυμάτων ήταν ηλικιωμένοι. Ο καθηγητής Euler κατέληξε πως ανάμεσα στα θύματα υπήρχε σίγουρα ένα άτομα που δεν ήταν μεγαλύτερο από δεκαέξι ετών, ενώ η πλειοψηφία ήταν εμφανώς άνω των σαράντα ετών. Δύο θύματα ήταν πιθανόν από 20 ως 30 ετών και ένα γύρω στα 13-14.
Τα τεστ δεν έδωσαν ικανοποιητικά αποτελέσματα σχετικά με το φύλο των ατόμων, ούτε τα επαγγέλματά τους. Για προφανείς λόγους, τίποτα συγκεκριμένο δεν μπορεί να ειπωθεί για την ώρα που είχε περάσει από τον θάνατό τους. Το σίγουρο είναι ότι κάποια δόντια είχαν αφαιρεθεί χρόνια πριν. Αυτά που είχαν αφαιρεθεί από νέα άτομα τοποθετούνται χρονικά πριν αρκετές εβδομάδες.”
Βρέθηκαν επίσης στο δωμάτιό του ένας μεγάλος αριθμός δελτίων ταυτότητας και ιδιωτικών εγγράφων πολλών ατόμων, καθώς και βιβλία λογαριασμών σχετικά με τα έσοδα από τον κήπο, τις ώρες εργασίας του και ούτω καθεξής. Είχαν σχετικά καλή διαχείριση και σαφήνεια. Σε κάποια άλλα χαρτιά υπήρχαν τα ονόματα τριάντα ανδρών και γυναικών. Μπροστά από κάθε όνομα υπήρχε μια ημερομηνία, πιθανώς η ημερομηνία θανάτου τους. Δίπλα σε ένα όνομα έγραφε “νεκρός 122, γυμνός 107, ξεκοιλιασμένος 83”.
Κίνητρα και ψυχολογικό προφίλ
Δεδομένου ότι ο Denke αυτοκτόνησε αμέσως μετά την σύλληψή του, τα πραγματικά του κίνητρα και το υπόβαθρο των φόνων που διέπραξε δεν θα τα μάθουμε ποτέ. Ωστόσο οι ερευνητές έχουν καταλήξει σε κάποιες πιθανές εξηγήσεις.
Η οικογένεια και οι γνωστοί του επιβεβαίωναν πως η συμπεριφορά του δεν ήταν ποτέ βίαιη, είχε καλούς τρόπους και ήταν γενικά ένας ταπεινός τύπος. Ο αδερφός του θυμήθηκε μόνο μια φορά που ο Denke είχε έρθει στο σπίτι του για φαγητό και είχε φάει δύο κιλά κρέας μόνος του! Τον είχε χαρακτηρίσει τότε ως εξαιρετικά λαίμαργο.
Θα μπορούσε αυτή η λαιμαργία να κρύβεται πίσω από τις φρικιαστικές του πράξεις; Σίγουρα τα εγκλήματά του δεν είχαν κίνητρα σεξουαλικά, ούτε επιδιδόταν σε σαδιστικούς βασανισμούς των θυμάτων του. Οι ερευνητές συμπεραίνουν πως ήταν ένας άνθρωπος “εξαιρετικά εγωιστής, καθυστερημένος και ανίκανος να διακρίνει τα όρια της ηθικής”.
Το νοητικό του πρόβλημα σε συνδυασμό με τις αποτυχίες του στο σχολείο, στις εργασιακές και οικονομικές του προσπάθειες ίσως τον οδήγησαν σ’ αυτόν τον παράδοξο και εγκληματικό τρόπο να εξασφαλίζει φαγητό (έστω και από ανθρώπους) και ένα μικρό εισόδημα ταυτόχρονα. Επιλέγοντας ως θύματα άστεγους ή άγνωστους ταξιδιώτες κατάφερνε να κρατάει το μυστικό του καλά κρυμμένο για περίπου 15 χρόνια.
Το πιο παράδοξο όμως παραμένει το πως ο Denke κατάφερε να διαπράξει τόσα εγκλήματα σε τόσα χρόνια χωρίς κανένας στην πόλη να τον καταλάβει ποτέ.
Οι γείτονές του μάλιστα φαίνεται πως είχαν στοιχεία για να τον υποπτευθούν. Ανέφεραν ότι πολλές φορές μια έντονη, ενοχλητική μυρωδιά έβγαινε από το σπίτι του ή έβλεπαν κουβάδες αίμα να χύνονται στην αυλή του ή σφυροκοπήματα να ακούγονται τις βραδινές ώρες. Υπέθεταν όμως ότι απλά ετοίμαζε τα πιάτα χοιρινού κρέατος που θα πωλούνταν την επομένη στην αγορά…
Είχαν επίσης παρατηρήσει πως ο Denke είχε πάντα άφθονο κρέας, ακόμα και σε περιόδους πληθωρισμού, αλλά και τότε δεν τον υποπτεύθηκαν για κάτι κακό.
Σίγουρα κάποιοι συμπολίτες του τον έβλεπαν καχύποπτα ως έναν περίεργο τύπο, όμως όσο όλοι στην πόλη ήταν ασφαλείς, ο Denke και τα εγκλήματά του περνούσαν απαρατήρητα…
___________________________________
Η υπόθεση του Karl Denke -ίσως και ελλείψει περισσότερων στοιχείων- ξεχάστηκε μέσα στα χρόνια και κάπως έτσι έμεινε στα χρονικά ως ο Ξεχασμένος Κανίβαλος του Ziębice. Η μόνη γνωστή φωτογραφία του είναι αυτή που τραβήχτηκε από τις αρχές μετά την αυτοκτονία του.