Το σημερινό μας θέμα μπορεί να μην αφορά μια συγκεκριμένη υπόθεση δολοφόνου, όμως κατά κάποιο τρόπο περιέχει κάποιους γνωστούς εγκληματίες, καθώς και μια σειρά ανεξιχνίαστων εγκλημάτων και αυτοκτονιών.
Το Cecil Hotel είναι περιβόητο για όλους τους λάθος λόγους και θεωρείται το πιο στοιχειωμένο μέρος που μπορεί να μείνει κανείς στο Los Angeles. Στα 95 χρόνια που λειτουργεί μέχρι σήμερα έχει φιλοξενήσει κατά καιρούς μερικούς διάσημους κατά συρροή δολοφόνους και έχουν σημειωθεί αξιοσημείωτα πολλά περιστατικά αυτοκτονιών και ανεξιχνίαστων συμβάντων.
Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή.
__________________________________
Η ιστορία
Το ξενοδοχείο Cecil κτίστηκε το 1927 σε Art Deco στυλ και διέθετε 700 δωμάτια. Αρχικά αποτελούσε προορισμό τουριστών που ταξιδεύουν κυρίως για επαγγελματικούς λόγους και τα πρώτα χρόνια χαρακτηριζόταν ως ένα πολύ μοδάτο ξενοδοχείο.
Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν μετά την παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, που έπληξε δραματικά την Αμερική.
Καθώς βρίσκεται δίπλα στην γνωστή κακόφημη γειτονιά του Skid Row, που μέχρι σήμερα αποτελεί την μεγαλύτερη γειτονιά αστέγων της Αμερικής, το ξενοδοχείο άρχισε να γίνεται πόλος έλξης εφήμερων επισκεπτών. Μέχρι το 1950 το Cecil ήταν περικυκλωμένο από δεκάδες χιλιάδες άστεγους και η φήμη του είχε πέσει αρκετά έχοντας σχεδόν αποκλειστικά πελάτες “της μιας βραδιάς”.
Ταυτόχρονα με την παρακμή της περιοχής στην οποία βρίσκεται, άρχισαν να γίνονται όλο και πιο συχνά τα περιστατικά βίας και θανάτων στο ίδιο το ξενοδοχείο. Και κάπου εδώ ξεκινάει η σκοτεινή και παράξενη ιστορία του. Ήταν πλέον στέκι για παράνομα ζευγάρια, περιθωριακά άτομα και φυσικά η πορνεία και τα ναρκωτικά είχαν την τιμητική τους.
Ξενοδοχείο των αυτοκτονιών
Ένα συμβάν αυτοκτονίας μπορεί πάντα να είναι αρνητικό για ένα ξενοδοχείο, όμως με τον καιρό μπορεί εύκολα και να ξεπεραστεί. Στο Cecil Hotel όμως κάτι τέτοιο δεν έγινε ποτέ εφικτό, αφού τα περιστατικά αυτοχειρίας που συνέβησαν ήταν τόσα πολλά που μέχρι το 1960 είχε ήδη αποκτήσει τον τίτλο “The Suicide”.
Το πρώτο καταγεγραμμένο περιστατικό αυτοκτονίας στο Cecil Hotel ήταν το 1931 όταν ο 46χρονος W.K. Norton βρέθηκε νεκρός στο δωμάτιό του έχοντας καταναλώσει μεγάλη ποσότητα θανατηφόρων χαπιών.
Το 1932 ο 25χρονος Benjamin Dodich αφαίρεσε την ζωή του με έναν πυροβολισμό στο κεφάλι το ίδιο βράδυ που είχε κάνει check in.
Το 1934 ο 53χρονος πρώην στρατιωτικός γιατρός Louis D. Borden αυτοκτόνησε κόβοντας τον λαιμό του με ξυράφι.
Το 1937 η Grace E. Magro επέλεξε (μάλλον) να πέσει από τον ένατο όροφο του ξενοδοχείο. Το σώμα της μπλέχτηκε στα καλώδια ρεύματος, που σταμάτησαν την πτώση, όμως τελικά πέθανε τις επόμενες μέρες στο νοσοκομείο. Οι έρευνες της αστυνομίας δεν κατάφεραν να καταλήξουν στο αν επρόκειτο για αυτοκτονία ή ατύχημα.
Σχεδόν κάθε μία από τις επόμενες χρονιές κάποιος ένοικος του ξενοδοχείου αυτοκτονούσε με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Τον Σεπτέμβριο του 1944 ο 38χρονος Ben Levine βρέθηκε στο ξενοδοχείο με την 19χρονη κοπέλα του Dorothy Jean Purcell. Το βράδυ η Dorothy ένιωσε δυνατούς πόνους στο στομάχι και πήγε στο μπάνιο, όπου γέννησε ένα αγοράκι! Η 19χρονη, όπως δήλωσε αργότερα, νόμισε πως το μωρό ήταν νεκρό και μη θέλοντας να ξυπνήσει τον φίλο της, αποφάσισε να πετάξει το νεογέννητο από το παράθυρο. Δεν άργησε φυσικά να κατηγορηθεί για φόνο, όμως αθωώθηκε, καθώς οι ψυχίατροι που την εξέτασαν αποφάνθηκαν ότι ήταν πνευματικά διαταραγμένη.
Τον Οκτώβριο του 1962 η 27χρονη Pauline Otton και ο σύζυγός της Dewey καβγάδισαν άσχημα στο δωμάτιο τους. Κάποια στιγμή ο άντρας έφυγε από το δωμάτιο και η Pauline μέσα στην απόγνωσή της πήδηξε από το παράθυρο του ένατου ορόφου στο κενό. Σε μια τραγική συγκυρία η Pauline πέφτοντας προσγειώθηκε πάνω στον 65χρονο George Gianinni, που έτυχε να περνά εκείνη την ώρα κάτω από το ξενοδοχείο! Αρχικά οι αρχές νόμισαν ότι πρόκειται για διπλή αυτοκτονία μέχρι που παρατήρησαν ότι ο άτυχος άντρας φορούσε τα παπούτσια του και είχε τα χέρια στις τσέπες, γεγονός που αποδεικνύει ότι σίγουρα δεν έπεσε από κάπου, αλλά απλά περπατούσε.
Οι αυτοκτονίες στο Cecil Hotel συνεχίστηκαν με χαρακτηριστική σταθερότητα, με τις περισσότερες από τις περιπτώσεις να μην μπορούν να εξηγηθούν πλήρως ως προς τις αιτίες που τις προκάλεσαν.
Η τελευταία καταγεγραμμένη αυτοκτονία συνέβη το 2015 όταν ένας άγνωστος 28χρονος βρέθηκε νεκρός στο προαύλιο του κτιρίου. Οι λεπτομέρειες της υπόθεσής του βέβαια δεν κατάφεραν να εξιχνιαστούν.
Ανεξιχνίαστες δολοφονίες
Πέρα από τα αξιοσημείωτα περιστατικά αυτοκτονιών, το Cecil Hotel φιλοξένησε και περιστατικά σκληρών δολοφονιών, που δεν έχουν εξιχνιαστεί μέχρι σήμερα. Το χειρότερο από αυτά συνέβη το 1964, όταν βρέθηκε νεκρή στο δωμάτιό της η “Pigeon Goldie” Osgood, μια συχνή και αγαπητή πελάτης του ξενοδοχείου, που της άρεσε να φροντίζει τα περιστέρια. Η γυναίκα είχε βιαστεί άσχημα, μαχαιρωθεί και χτυπηθεί μέχρι θανάτου. Ο δολοφόνος της άγνωστος.
Οι αρχές συνέλαβαν ως ύποπτο τον 29χρονο Jacques Ehlinger, καθώς βρέθηκε να τριγυρνά με ματωμένα ρούχα στην πλατεία όπου σύχναζε η Osgood και τάιζε τα περιστέρια. Τελικά αποδείχθηκε ότι δεν είχε σχέση με την δολοφονία της και η υπόθεση της Osgood παραμένει μέχρι σήμερα ανεξιχνίαστη.
Μια ακόμα ανεξιχνίαστη και “διάσημη” δολοφονία που έχει συνδεθεί με το Cecil Hotel είναι αυτή της Μαύρης Ντάλιας, κατά κόσμον Elizabeth Short. Η επίδοξη 22χρονη ηθοποιός είχε μείνει στο ξενοδοχείο τις μέρες πριν την τραγική και κτηνώδη δολοφονία της τον Ιανουάριο του 1947.
Διαβάστε επίσης: Ιστορίες για αγρίους: Η υπόθεση της “Μαύρης Ντάλιας”
Στέκι των serial killers
Δεν είναι μάλλον και πολύ περίεργο ένα ξενοδοχείο με την φήμη του Cecil να έχει υπάρξει κάποια στιγμή και στέκι διαβόητων κατά συρροή δολοφόνων. Πως θα μπορούσε να μην είναι άλλωστε;!
Θυμάστε νομίζω όλοι τον περίφημο και στυγερό δολοφόνο των ’80s Richard Ramirez, γνωστό ως “Night Stalker”. Κινούταν πάντα το βράδυ, εισέβαλε σε σπίτια, βίαζε και σκότωνε τα ανυποψίαστα θύματά του με κάποιο από τα διάφορα όπλα που είχε στην κατοχή του και συχνά «υπέγραφε» τα σώματά τους με σατανιστικά σύμβολα. Καταδικάστηκε για 25 επιβεβαιωμένες δολοφονίες και βασανισμούς.
Ο Ramirez έμενε συχνά στο ξενοδοχείο Cecil την περίοδο της δολοφονικής του “καριέρας” και αρκετές φορές έπλενε εκεί τα ματωμένα του ρούχα.
Διαβάστε επίσης: Ιστορίες για αγρίους: Richard Ramirez
Το 1991 έμεινε στο Cecil Hotel και ο Αυστριακός κατά συρροή δολοφόνος Jack Unterweger, την περίοδο που έκανε μια δημοσιογραφική έρευνα σχετικά με την πορνεία στην περιοχή του Λος Άντζελες. Ο Unterweger είχε ήδη κάνει 15 χρόνια φυλακή και αποφυλακίστηκε έχοντας πείσει τους πάντες για την μεταμέλειά του. Τα βιβλία που είχε γράψει στην φυλακή του έδωσαν την φήμη ενός σπουδαίου καλλιτέχνη και έγινε ένας νεόπλουτος celebrity.
Παρόλα αυτά συνέχισε μετά μανίας τις δολοφονίες βιάζοντας και σκοτώνοντας συνολικά τουλάχιστον 11 ιερόδουλές. Την περίοδο που έκανε το ρεπορτάζ του στην Αμερική και έμενε στο ξενοδοχείο Cecil σκότωσε τρία από τα θύματά του.
Διαβάστε επίσης: Ιστορίες για αγρίους: Jack Unterweger (“Jack the Writer”)
_______________________________
Η υπόθεση της Elisa Lam
Η πιο ανατριχιαστική και περίεργη υπόθεση που έχει χρεωθεί στο ιστορικό του – -στοιχειωμένου για πολλούς- Cecil Hotel είναι αυτή της Elisa Lam. Η 22χρονη Elisa βρέθηκε νεκρή σε μια από τις δεξαμενές νερού στην ταράτσα του ξενοδοχείου τον Φεβρουάριο του 2013 με μια σειρά αλλόκοτων γεγονότων να περιβάλλουν τον θάνατό της.
Η 22χρονη φοιτήτρια είχε διαγνωστεί από μικρή με κατάθλιψη και διπολική διαταραχή και έπαιρνε φαρμακευτική αγωγή, με την οποία ήταν και αρκετά τυπική. Τον Ιανουάριο του 2013 αποφάσισε να κάνει ένα ταξίδι μόνη της και, παρά τις ανησυχίες τους, οι γονείς της την άφησαν σκεπτόμενοι ότι μπορεί αυτό να την βοηθήσει να κοινωνικοποιηθεί περισσότερο.
Αφού επισκέφτηκε διάφορες πολιτείες, στις 26 Ιανουαρίου έφτασε στο Λος Άντζελες και έκανε check in στο Cecil Hotel. Μέχρι τις 31 του μηνός, που είχε μιλήσει με την οικογένειά της και άλλους ενοίκους του ξενοδοχείου, η Elisa φαινόταν ιδιαίτερα χαρούμενη και σκόπευε να αναχωρήσει σύντομα για νέο προορισμό. Μάλιστα εκείνη την ημέρα είχε αγοράσει και δώρα για την οικογένειά της από ένα κοντινό βιβλιοπωλείο.
Αυτή ήταν όμως και η τελευταία φορά που κάποιος μίλησε ή ήρθε σε επαφή μαζί της.
Μέχρι τα μέσα Φεβρουαρίου δεν είχε βρεθεί κανένα ίχνος της Elisa Lam και κανένα στοιχείο που θα μπορούσε να βοηθήσει στην εξακρίβωση του τι της συνέβη. Η οικογένειά της ζητούσε απεγνωσμένα βοήθεια, αλλά μάταια.
Εν τω μεταξύ οι πελάτες του Cecil Hotel άρχισαν να διαμαρτύρονται ότι το νερό του ξενοδοχείου είχε περίεργη γεύση και μυρωδιά, ενώ πολλές φορές είχε για λίγο σκούρο καφέ ή μαύρο χρώμα. Ψάχνοντας να βρουν την αιτία γι’ αυτό οι συντηρητές των εγκαταστάσεων ερεύνησαν τις δεξαμενές νερού στην ταράτσα του ξενοδοχείου. Σοκαρισμένοι ανακάλυψαν εκεί το επί δύο εβδομάδες νεκρό σώμα της Elisa Lam…
Η 22χρονη κοπέλα βρέθηκε γυμνή και τα ρούχα της ήταν επίσης πεταμένα μέσα στη δεξαμενή. Η ιατροδικαστική εξέταση δεν έδειξε κάποιο ίχνος αλκοόλ ή ναρκωτικών ουσιών, ενώ φάνηκε ότι είχε πάρει κανονικά την φαρμακευτική της αγωγή την ημέρα που πέθανε. Αιτία θανάτου της ήταν ο πνιγμός, όμως το γιατί και πως έφτασε στην δεξαμενή παραμένει ένα άλυτο μυστήριο.
ΘΕΩΡΙΕΣ
Εξετάζοντας αρχικά την περίπτωση της αυτοκτονίας, που δεν θα ήταν περίεργο για άτομο με ψυχικές διαταραχές, τα στοιχεία δεν βοηθούν ιδιαίτερα.
Η πόρτα που οδηγούσε στην ταράτσα του ξενοδοχείου ήταν κλειδωμένη και στους χώρους υπήρχε και συναγερμός ασφαλείας, που δεν χτύπησε ποτέ. Αν παρόλα αυτά κάποιος έφτανε όντως στην ταράτσα, θα χρειαζόταν μια μεγάλη σκάλα για να ανέβει στο ύψος των δεξαμενών, να ανοίξει μόνος του το βαρύ καπάκι, να πέσει μέσα και να το κλείσει πάλι πίσω του. Για να ανοιχθεί το καπάκι της δεξαμενής χρειάστηκαν δύο άντρες της αστυνομίας, οπότε σίγουρα μια μικρόσωμη κοπέλα δεν θα μπορούσε εύκολα να το είχε καταφέρει μόνη της.
Είναι επίσης σχεδόν ακατόρθωτο να πνιγεί κάποιος μόνος του χωρίς κάτι ή κάποιον να τον κρατάει μέσα στο νερό. Αυτό σημαίνει πως η Elisa έπεσε στην δεξαμενή έχοντας χάσει ήδη τις αισθήσεις της ή κάποιος άλλος την κράτησε βίαια μέσα στο νερό.
Κάπως έτσι φτάνουμε και στην θεωρία της δολοφονίας, που είναι και η επικρατέστερη.
Καθώς τα σκυλιά της αστυνομίας δεν είχαν ανιχνεύσει κάποια μυρωδιά στον χώρο τις προηγούμενες ημέρες της έρευνας, θα υπέθετε κανείς ότι ο δολοφόνος της Elisa, ενδεχομένως κάποιος που είχε κλειδί και για την ταράτσα, είχε κρατήσει το σώμα της σε κάποιο από τα δωμάτια και αργότερα πήγε και το έριξε στην δεξαμενή.
Όμως εκτός από την έλλειψη στοιχείων, δεν φαίνεται να υπήρχε και κανένα κίνητρο για κάτι τέτοιο. Άλλωστε η Elisa δεν ήταν χτυπημένη ή κακοποιημένη σεξουαλικά, δεν είχε πάνω της σημάδια πάλης και δεν έλειπε τίποτα από τα προσωπικά της αντικείμενα.
Σ’ αυτή την περίπτωση λοιπόν θα είχαμε έναν ασυνήθιστο δολοφόνο, που σχεδίασε με κάθε λεπτομέρεια το τέλειο έγκλημα, έναν πνιγμό χωρίς εμφανή λόγο και χωρίς να πειραχθεί ούτε τρίχα του θύματος, και μετά εξαφανίστηκε από προσώπου γης.
Αυτό που περιπλέκει και δίνει εντελώς διαφορετικές διαστάσεις στην υπόθεση της Elisa Lam είναι το βίντεο από το ασανσέρ του ξενοδοχείου που διέρρευσε μετά τον θάνατό της και έγινε viral. Ένα περίεργο βίντεο με τις τελευταίες στιγμές της Elisa πριν με κάποιο τρόπο οδηγηθεί στην δεξαμενή.
Στο βίντεο βλέπουμε την Elisa να μπαίνει αρχικά στο ασανσέρ και να πατάει διάφορα κουμπιά. Φαίνεται κάτι να περιμένει, ενώ ταυτόχρονα η πόρτα του ασανσέρ για κάποιο λόγο έχει κολλήσει και δεν κλείνει. Κοιτάζει γύρω της και έξω από το ασανσέρ σαν να κρύβεται από κάποιον, ενώ κάποια στιγμή φαίνεται να κάνει αλλόκοτες, σχεδόν εξωπραγματικές κινήσεις με τα χέρια της σαν να μιλάει με κάποιον ή να προσπαθεί να πιάσει κάτι. Στη συνέχεια φεύγει στον διάδρομο και βλέπουμε ότι η πόρτα του ασανσέρ κλείνει και λειτουργεί ξανά.
Για όσους είναι δεκτικοί προς την ύπαρξη μεταφυσικών φαινομένων, υπάρχουν κάποιες ακόμα θεωρίες που προσπαθούν να εξηγήσουν τις μυστηριώδεις συνθήκες θανάτου της Elisa Lam. Μία από αυτές υποστηρίζει πως το κορίτσι έπαιζε το κορεάτικο παιχνίδι “Elevator game”.
Για καλό και για κακό δεν θα σας περιγράψω ακριβώς πως παίζεται, όμως εν ολίγοις πάει ως εξής: πρέπει να είσαι μόνος σε ένα ασανσέρ ενός κτιρίου τουλάχιστον 10 ορόφων και να πατήσεις τα κουμπιά με συγκεκριμένη σειρά που ορίζει το παιχνίδι. Κάποια στιγμή υποτίθεται πως έρχεται μέσα στο ασανσέρ ένα άγνωστο κακόβουλο ων, στο οποίο δεν πρέπει να μιλήσεις ή να το κοιτάξεις, γιατί θα παγιδευτείς μαζί του για πάντα. Στόχος του παιχνιδιού είναι να καταφέρεις να αποφύγεις τα πλάσματα που θέλουν να σε πάρουν μαζί τους και εν τέλει να καταφέρεις να μεταφερθείς σε έναν άλλο κόσμο, σαν παράλληλο σύμπαν, όπου είσαι μόνος. Σχετικές πηγές αναφέρουν ότι άτομα που έχουν παίξει αυτό το παιχνίδι έχουν πεθάνει ή εξαφανιστεί ή διαμονιστεί ή βιώσει παραφυσικά συμβάντα.
Κάποιοι θεωρούν λοιπόν ότι η Elisa έπαιξε αυτό το παιχνίδι και μάλλον δεν τα κατάφερε. Όπως και να’χει, αυτή είναι μια θεωρία, που όσο κι αν φαίνεται θεωρητικά να ταιριάζει στην περίπτωση της Elisa Lam, δεν μπορεί φυσικά να επιβεβαιωθεί και να θεωρηθεί έγκυρη.
Τέλος, η πιο συνομωσιολογική θεωρία συνδέει την υπόθεση της Elisa Lam με ένα εσκεμμένο κυβερνητικό παιχνίδι. Εκείνον τον καιρό είχαν σημειωθεί στην περιοχή ανησυχητικά πολλά περιστατικά φυματίωσης. Το τεστ που μπορεί να δείξει αν κάποιος πάσχει ή όχι από φυματίωση ονομάζεται “LAM-ELISA”.
Κάποιοι λοιπόν υποστηρίζουν ότι η Elisa υπήρξε θύμα της κυβέρνησης των ΗΠΑ (ή ακόμα και επινοήθηκε από αυτή), μολύνθηκε από φυματίωση και δολοφονήθηκε σκόπιμα από κάποιον, που επίσης σκόπιμα την άφησε για δύο εβδομάδες στην δεξαμενή νερού, ένα αρκετό διάστημα ώστε να μολυνθεί το νερό από το οποίο έπιναν και πλενόντουσαν οι ένοικοι του ξενοδοχείου. Έτσι θα αυξανόταν η ζήτηση για τα αντίστοιχα εμβόλια καταπολέμησης του ιού και θα μπορούσε να αυξηθεί αντίστοιχα και το κόστος τους.
Αν και καμία από τις παραπάνω εικασίες για τον θάνατο της Elisa Lam δεν μπορεί όντως να επιβεβαιωθεί, η πλειοψηφία του κόσμου πιστεύει ότι σίγουρα υπάρχουν πράγματα που γνωρίζουν άνθρωποι του ξενοδοχείου και τα κρατούν μυστικά. Σίγουρα κάτι βρωμάει στην όλη υπόθεση και σίγουρα κάτι δεν γίνεται γνωστό σκοπίμως.
_____________________________
Μια ανατριχιαστική συγκυρία αποτελεί και η ομοιότητα της υπόθεσης της Elisa με το σενάριο της ταινίας “Dark Water”, που είχε κυκλοφορήσει το 2005, δηλαδή 8 χρόνια πριν το περιστατικό.
Σε ένα παλιό κτίριο οι κάτοικοι παραπονιούνται για τη γεύση και το χρώμα του νερού, ώσπου βρίσκεται σε μια δεξαμενή το πτώμα μιας νεαρής κοπέλας, που λέγεται Cecilia. Η Cecilia είναι κόρη της πρωταγωνίστριας που λέγεται Ντάλια (Cecil Hotel, Black Dahlia…). Σε μια σκηνή το κορίτσι φαίνεται να μιλάει με τον φανταστικό της φίλο στο ασανσέρ, ενώ φοράει ακριβώς τα ίδια ρούχα που φορούσε και η Elisa μερικά χρόνια αργότερα.
Ένοικος του Cecil Hotel υπήρξε κάποια στιγμή και ο διεστραμμένος αποκρυφιστής Άλιστερ Κρόουλι. Όταν έμενε στο ξενοδοχείο (πριν το 1950) είχε γράψει και ένα από τα ποιήματά του, στο οποίο περιγράφεται η θυσία μιας κοπέλας με το όνομα Celia.
Παραφυσική δραστηριότητα
Πάντως δεν είναι λίγοι αυτοί που πιστεύουν ότι ο ηθικός αυτουργός του τραγικού θανάτου της Elisa Lam δεν είναι άλλος από το ίδιο το ξενοδοχείο. Η σκοτεινή και γεμάτη δυστυχήματα και ανεξιχνίαστες υποθέσεις ιστορία του Cecil Hotel του έχει δώσει την φήμη του στοιχειωμένου. Πιστεύεται ότι τα πνεύματα των δολοφόνων, των ανθρώπων που αυτοκτόνησαν ή δολοφονήθηκαν εκεί μέσα στοιχειώνουν το μέρος και προκαλούν δυσάρεστα συμβάντα.
Πολλοί επισκέπτες του ξενοδοχείου υποστηρίζουν πως έχουν δει περίεργες σκοτεινές φιγούρες να περιφέρονται στα δωμάτια, ότι ακούνε περίεργους θορύβους, καθώς και ότι συχνά κάποιος έρχεται και τους τραβάει τα σεντόνια όταν κοιμούνται. Μια εικόνα που τραβήχθηκε στο Cecil Hotel και έγινε επίσης viral, φαίνεται να απεικονίζει κάτι σαν φάντασμα σε ένα από τα παράθυρα του ξενοδοχείου ενισχύοντας τις σχετικές φήμες. Για όσους τις πιστεύουν τουλάχιστον.
_____________________________
Το Cecil Hotel και η βαριά ιστορία του αποτέλεσε έμπνευση για το ψυχολογικό θρίλερ του 1991 “Barton Fink”, καθώς και για την 5η σεζόν (“Hotel”) της γνωστής σειράς τρόμου American Horror Story.
Ένα ξενοδοχείο, που κοντεύει να κλείσει 100 χρόνια λειτουργίας και βρίσκεται σε μια τόσο κακόφημη περιοχή, δεν είναι μάλλον περίεργο να έχει φιλοξενήσει και μερικά δυσάρεστα περιστατικά ή να έχει επιλεχθεί για διαμονή και από στυγνούς εγκληματίες. Για την Αμερική μιλάμε άλλωστε και όλα πιθανότητες δεν είναι;
Προσεγγίζοντας το θέμα ρεαλιστικά μπορούν μεμονωμένα να θεωρηθούν λογικά και όχι τόσο περίεργα διάφορα από τα περιστατικά που συνέβησαν κατά καιρούς στο Cecil Hotel. Είναι όμως όλα;
Είναι η κακή ενέργεια αυτών των περιστατικών που σαν ντόμινο έφερε κι άλλα;
Σίγουρα για όλα όσα συμβαίνουν υπάρχει μια εξήγηση.
Μπορεί το μυαλό μας να μην αρέσκεται πάντα σε ρηχές εξηγήσεις και να ψάχνει βαθύτερους και πιο περίπλοκους λόγους να αιτιολογήσει τα δυσάρεστα γεγονότα.
Μπορεί μια εξήγηση κάποιες φορές να είναι κάτι πέρα από την λογική που έχουμε θέσει και από τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να αντιλαμβανόμαστε τον κόσμο γύρω μας.
Εσείς τι πιστεύετε;
