Η Ηρώ Κωνσταντοπούλου γεννήθηκε στην Αθήνα στις 16 Ιουλίου 1927, από εύπορους γονείς οι οποίοι κατάγονταν από τη Σπάρτη. Λίγα είναι ευρέως γνωστά για την παιδική της ηλικία, πέραν του ότι ήταν αριστούχα μαθήτρια και μιλούσε πολύ καλά 4 γλώσσες: γαλλικά, αγγλικά, ιταλικά και γερμανικά.
Έγινε μέλος της ΕΠΟΝ και ανέπτυξε αντιστασιακή δράση από πολύ νωρίς. Είχε απίστευτη τόλμη, ήταν πραγματικά ατρόμητη και σε σύντομο χρονικό διάστημα αναδείχθηκε σε ένα από τα πιο αγωνιστικά στελέχη της. Είχε ταχθεί σθεναρά κατά των δυνάμεων Κατοχής.
Μετέφερε κρυφά, κάτω από την σχολική της ποδιά, όπλα και προκηρύξεις, κολλούσε αφίσες και έγραφε συνθήματα στους τοίχους.
Ανήμερα των γενεθλίων της το 1944, απεσταλμένοι του Τάγματος Ασφαλείας εισέβαλαν στο σπίτι της οικογένειάς της, τη συνέλαβαν και τη μετέφεραν στο αρχηγείο, όπου ακολούθησαν σκληρά βασανιστήρια για μέρες από τον περιβόητο συνεργάτη των Γερμανών «Αγήνορα».
Ενώ δεν κατάφεραν να της αποσπάσουν κάποια πληροφορία, απελευθερώθηκε χάρη στις γνωριμίες των γονιών της, οι οποίοι έκτοτε έκαναν φιλότιμες προσπάθειες να την κρατήσουν μακριά από την ΕΠΟΝ και τις δράσεις της.
Η Ηρώ όμως ήταν πλέον πεισμωμένη και ατίθαση, δεν μπορούσε να σταματήσει να μάχεται ενεργά. Συνέχισε πιο αποφασισμένη τη δράση της και συμμετείχε σε σαμποτάζ τρένου που μετέφερε πυρομαχικά των κατακτητών.
Αυτό, προκάλεσε την εκ νέου σύλληψή της στις 31 Ιουλίου, από άνδρες των SS.
Αυτή την φορά την οδήγησαν στα κρατητήρια της «Κομαντατούρ», την έκλεισαν σε ένα δωμάτιο και με κτηνώδη βασανιστήρια προσπαθούσαν να της αποσπάσουν πληροφορίες.
Οι επίμονες και επίπονες προσπάθειες να την κάνουν να λυγίσει διήρκεσαν 3 εβδομάδες, κατά τις οποίες όχι μόνο δεν αποκόμισαν το παραμικρό για τις δραστηριότητες των αντιστασιακών οργανώσεων, αλλά δέχτηκαν από εκείνη σωρεία από βρισιές και βλασφημίες στη γλώσσα τους.
Οι αντιδράσεις της εξαγρίωναν τους βασανιστές που επιχειρούσαν να την κάνουν να μιλήσει καίγοντας τις μασχάλες της με αναπτήρα.
Εφόσον οι προσπάθειες για να της αποσπάσουν έστω και μια κουβέντα φάνηκαν αποτυχημένες, άρχισαν να της κάνουν δελεαστικές προτάσεις, στις οποίες δεν ενέδωσε, ενώ παράλληλα οι γονείς της επιχείρησαν να την ελευθερώσουν ξανά μέσω γνωριμιών, όμως δεν στάθηκαν το ίδιο τυχεροί.
Έτσι, τελικά, οδηγήθηκε στην πτέρυγα μελλοθανάτων στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, στο περιβόητο Μπλοκ 15.
Δεν πτοήθηκε λεπτό, παρά την εμφανή ταλαιπωρία από τα πολλαπλά βασανιστήρια, και συνέχιζε να στηρίζει τον αγώνα της. Για όσο διάστημα ήταν υπό κράτηση στο στρατόπεδο Χαϊδαρίου, αρνήθηκε όχι μόνο να δει τους γονείς της στο επισκεπτήριο, αλλά και να παραλάβει τα καθαρά ρούχα που της πήγαιναν.
Θεωρούσε υπεύθυνους τους γονείς της για την σύλληψή της, γιατί προσπαθούσαν συνεχώς να την απομακρύνουν από την ΕΠΟΝ και την γραμμή Αντίστασης.
Από το Μπλοκ 15, βγήκε ζωντανή τελευταία φορά στις 5 Σεπτεμβρίου 1944. Εκείνη την ημέρα, η Ηρώ και άλλοι 49 κρατούμενοι οδηγήθηκαν στο Σκοπευτήριο της Καισαριανής προς εκτέλεση.
Ήταν τόσο περήφανη για την στάση της και την δράση της που συνέχισε να προκαλεί τους Γερμανούς. Λίγο πριν την εκτελέσουν έσκισε το φόρεμά της και φώναξε «Χτυπάτε κτήνη!»
Εκτελέστηκε με 17 σφαίρες, μια σφαίρα για κάθε έτος της ζωής της, προς παραδειγματισμό και συμμόρφωση των υπολοίπων.
Η Ηρώ έδωσε μια σπουδαία μάχη. Ενώ ήταν μαθήτρια κατάφερε να διδάξει ηρωισμό και αυταπάρνηση. Είχε τόσα ακόμα να ζήσει, τα οποία τα θυσίασε στον βωμό της ελευθερίας της ψυχής και της Ελλάδος. Δεν υποτάχθηκε ούτε λιγοψύχησε, πεπεισμένη ότι ο αγώνας της θα δικαιωθεί.
Όντως, 37 μέρες μετά, έγινε η απελευθέρωση της Αθήνας.
Τιμήθηκε ως ηρωίδα του απελευθερωτικού αγώνα και στις 29 Δεκεμβρίου 1977 η Ακαδημία Αθηνών της απένειμε μεταθανάτιο βραβείο για την υπέρτατη θυσία της, αναγνωρίζοντας τη συμβολή της στην έκβαση των γεγονότων.
Λίγα χρόνια μετά, η ζωή της έγινε ταινία: «17 Σφαίρες για Έναν Άγγελο» (Η αληθινή ιστορία της Ηρώς Κωνσταντοπούλου). Προβλήθηκε πρώτη φορά τον Ιανουάριο του 1981 με την υπογραφή του σεναρίου από τους Νίκο Φώσκολο – Τάκη Βουγιουκλάκη και σκηνοθεσία Νίκου Φώσκολου.
Ο Δήμος Ηλιούπολης, επί δημαρχίας Δημήτρη Κιντή, έστησε τον ανδριάντα της στην αρχή της ομώνυμης λεωφόρου Ηρώς Κωνσταντοπούλου, στην Κάτω Ηλιούπολη.
Επίσης, άγαλμα προς τιμήν της έχει τοποθετηθεί και στην πλατεία Τερψιθέας στον Πειραιά.
Τέλος, το πορτραίτο της Ηρώς που βρίσκεται στο Μουσείο Εθνικής Αντίστασης στην Ηλιούπολη, αποτελεί δημιουργία της ίδιας της μητέρας της, Ελένης Κωνσταντοπούλου.
