Αφορμή για το συγκεκριμένο άρθρο στάθηκε μια συζήτηση που είχα με μια φίλη μου σε ένα παγκάκι στην πλατεία Αριστοτέλους της Θεσσαλονίκης.
Με τον όρο “Ghosting” εννοούμε το παλαιό “Πάω να πάρω τσιγάρα” και δεν επιστρέφω ποτέ ξανά και το νέο “Διαβάστηκε”, το οποίο συναντάται στα social media. Είναι με μια λέξη η “εξαφάνιση“. Κατά την άποψη μου, είναι ένα φαινόμενο με καθαρό γένος, αλλά απαντάται και στα 2 φύλα. Δεν θα αναφερθώ σε αυτούς που κάνουν “ghosting”, αλλά σε όλους αυτούς που το δέχονται. Ας το δούμε όμως λίγο πιο αναλυτικά.
_____________________________________
Ξεκινάς λοιπόν μια διαδικτυακή σχέση με ένα άτομο απαντώντας συνήθως σε κάποιο story του στο Instagram ή πιο σπάνια κάνοντάς του αίτημα φιλίας στο Facebook, αν είσαι από τους παραδοσιακούς τύπους. Απαντάει στο μήνυμα ή αποδέχεται το αίτημα σου και αρχίζει η συζήτηση.
Ανακοινώνεις, λοιπόν, στην παρέα σου “Μιλάω μαζί του 2 εικοσιτετράωρα!” (Ε, εννοείται πως αυτό υποδηλώνει προετοιμασίες για γάμο!). Αυτός σου παραθέτει επί 2 εικοσιτετράωρα όλη του την ζωή. Τα παιδικά χρόνια στο χωριό, έναν βαθύ τραυματισμό στο χέρι που τον απέτρεψε από την ενασχόληση του με το μπάσκετ, την σχέση με την μάνα του και πολλά άλλα. Μετά σου επισημαίνει το πόσο όμορφη είσαι, σου ζητάει να ανταλλάξετε φωτογραφίες, φωνητικά μηνύματα, κάνετε σχέδια για το μέλλον. Κι εσύ φυσικά πλέεις σε πελάγη ευτυχίας, αφού σε έχει κάνει όλη αυτή η -πολύ μικρού μήκους- ιστορία να πιστέψεις ότι βρήκες το 10 το καλό.
Αποκτάτε λοιπόν μια διαδικτυακή σχέση και είναι όλα υπέροχα για 2 ολόκληρα εικοσιτετράωρα. Φυσικά αυτά συμβαίνουν και στις “από κοντά” σχέσεις, τις δια ζώσης θα μπορούσαμε να πούμε, ωστόσο επικεντρωνόμαστε στις ψηφιακές.
Γυρνάμε πίσω στο love story της κακιάς ώρας και ξημερώνει η 3η μέρα. Του στέλνεις “Καλημέρααα” στις 10:15 το πρωί. Περνάει 1 ώρα και δεν το διαβάζει. Περνάνε 3 ώρες. Περνάνε 6 ώρες. Περνάνε 10 ώρες και δεν απαντάει.
Στο μεταξύ εσύ ξεκινάς το δριμύ κατηγορώ. Σκέφτεσαι κάθε πιθανό σενάριο της απουσίας του. Η φαντασία σου φτάνει πολύ γρήγορα, σχεδόν αστραπιαία, στο απροχώρητο. Το έχεις τερματίσει. Αρχίζεις να ανησυχείς και κάπως προσπαθείς να δικαιολογήσεις το γράψιμο του.
Ώσπου, διαβάζει το μήνυμα μετά από 12 ώρες. Πέρασε μισή μέρα και ούτε φωνή ούτε ακρόαση, ούτε ένα “ψιτ”, αδελφάκι μου. Βλέπεις το “Διαβάστηκε” και σε κατηγορείς που τον παρεξήγησες, περιμένοντας παράλληλα μια απάντηση, μια εξήγηση. Μένεις όμως στην αναμονή. Καταλήγει διαβασμένο το μήνυμα και αδιάβαστη εσύ. Κρύος ιδρώτας σε διαπερνά.
Δεν παίρνεις ποτέ απάντηση και του ξαναστέλνεις απαιτώντας μια εξήγηση. Δεν είναι υποχρεωμένος όμως να σου εξηγήσει. Ούτε εσύ πρέπει πρώτα από όλα να απαιτείς πράγματα από αυτόν, δεν νομίζεις; Τώρα, αν σου πει ότι τον απήγαγαν εξωγήινοι, θα σε καλύψει;!
Άλλη περίπτωση “ghosting” είναι αυτή της “εσωτερικής μετανάστευσης”, το “ακτοπλοϊκό”, το “οδικό”, το “αεροπορικό” και πάει λέγοντας. Εσύ Θεσσαλονίκη, αυτός Αθήνα, ας πούμε.
Η διαδικασία είναι η ίδια με την προαναφερθείσα, απλά διαρκεί περισσότερο. Κανονίζετε με την παρέα σου να πάτε εκδρομή και εσύ “εντελώς τυχαία” αναφέρεις την Αθήνα ως τόπο προορισμού και σχεδόν δημιουργείς δημοπρασία για να νικήσει επάξια η επιλογή σου.
Φτάνετε λοιπόν Αθήνα και του στέλνεις “Ήρθαααα”. Αυτός τίποτα. Σου απαντάει με 2 emojis – φατσούλες που δεν δηλώνουν τίποτα σχετικό με “Καλώς όρισες” ή “Που είσαι; Να έρθω να σε δω;”. Αναρωτιέσαι κιόλας τι σημαίνουν. Δυστυχώς, δεν διδάσκεται ακόμη στα σχολεία κάποιο μάθημα που να αφορά την ανάλυση και την σημειολογία στις φατσούλες για να σου λύσει κάποιος δάσκαλος τις απορίες.
Κοινώς, πέρα από τα “ανθρωπάκια” αυτά, υπάρχουν και οι απλές λέξεις και μετά έπονται οι αντίστοιχες πράξεις. Σου τις είπε; Τις έκανε; Δεν μπήκε καν στον κόπο να πληκτρολογήσει… Αυτό αναρωτήσου και όχι τι σημαίνει το “ανθρωπάκι” με το πλάγιο στόμα, με τα κλειστά μάτια και τα χαλαρά φρύδια!
Τι προτείνω λοιπόν. Όταν σου ξαναστείλει μήνυμα κάποιος τυχαίος, που δεν τον ξέρεις και αρέσκεται σε μηνύματα μόνο και πάρα πολλά λόγια συνεπώς, μην στηρίζεις την ζωή σου σε αυτόν.
Μην οργανώνεις προγράμματα που υπάρχει 99% πιθανότητα να μην υλοποιηθούν. Μην ζεις όλη μέρα με το άγχος και την αγωνία αν σου έστειλε μήνυμα, αν σου απάντησε, αν η φωτογραφία που του έστειλες είναι καλή και με “αν” μόνο. Εδώ καλά-καλά δεν ξέρεις αν είναι ένα αληθινό, υπαρκτό άτομο.
Συναλλάξου με φυσικά, πραγματικά πρόσωπα που έχουν δηλωθεί στο ληξιαρχείο, με ΑΦΜ και ΑΜΚΑ. Μην προσπαθήσεις να αναλύσεις την συμπεριφορά του “ghost”, γιατί δυστυχώς θα αναλώνεσαι σε σκέψεις και θα περνάει άσκοπα ο χρόνος σου χωρίς να το καταλάβεις.
Αν υπάρχει όμως πιστευτή εξήγηση, σίγουρα απέχει έτη φωτός από αυτή που περνάει από το μυαλό σου και του επιτελείου των φίλων που εξερευνούν την υπόθεση. Επιπλέον, σκέψου πως εάν κάποιος δεν έχει το θάρρος να σου μιλήσει με απόλυτη ειλικρίνεια, δεν χάνεις εσύ, αλλά αυτός!
Προσέχουμε, λοιπόν, να μην χάνουμε τον πραγματικά πολύτιμο χρόνο μας σκεπτόμενοι ένα “φάντασμα” που δεν έκανε καν τον κόπο να μας γνωρίσει ή που δεν το τόλμησε για τον οποιονδήποτε λόγο. Το ghost θα παραμείνει ghost, το θέμα είναι εμείς να μην γίνουμε σαν αυτό…!
