Αλήθεια, πόσες φορές δεν έχουμε πιάσει ακόμη και τον ίδιο μας τον εαυτό να χαμογελάει μπροστά στην οθόνη του κινητού με άκρα ικανοποίηση εξαιτίας κάποιου κολακευτικού σχολίου που μας έκαναν; Κάποιοι μάλιστα έχουν τόσο πολύ “αγκυστρωθεί” από το διαδικτυακό κοπλιμέντο που χάνουν την επαφή με την πραγματικότητα.
Και πέφτει μια ιντερνετική βροχή από εκφράσεις του τύπου “Είσαι κούκλα”, ”Αστέρι μου”, “Θεά”, μα και μη τόσο ανάλαφρου περιεχομένου. Κι ως ένα σημείο είναι απολύτως κατανοητή η πρόσκαιρη χαρά που δίνουν αυτές οι φιλοφρονήσεις. Τι συμβαίνει όμως στην περίπτωση που ένα ζευγάρι επικοινωνεί ως επό το πλείστον μέσω μηνυμάτων και εικονιδίων, όταν στέλνουν διαδικτυακά λουλούδια και φιλιά;
«Κάθε βράδυ είμαι εδώ και περιμένω να βγεις στο μπαλκόνι να δεις εμέ να σε προσμένω».
Η σπίθα της προσμονής άναβε στα μάτια του Ρωμαίου όταν ικέτευε με λόγια λυρικά, με λόγια βγαλμένα απ’την ψυχή ενός πραγματικά ερωτευμένου νέου, να δει για λίγο την καλή του στο μπαλκόνι. Και σήμερα; Άραγε υπάρχουν ακόμη οι “τολμηροί” που θα σκαρφάλωναν σε ένα μπαλκόνι μονάχα για να κλέψουν ένα βιαστικό φιλί από την καλή τους;
Άραγε υπάρχει ακόμη εκείνο το βλέμμα ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι ικανό να πει όσες χίλιες λέξεις μαζί;
Χωρίς αμφιβολία τα διαδικτυακά φιλιά με τις γνωστές κιτρινωπές συνήθως φατσούλες που τα μοιράζουν ασταμάτητα και οι απρόσωπες, πολύχρωμες και άοσμες ανθοδέμες που κρατάει συνήθως μια καρτουνίστικη φιγούρα έχουν κατά πολύ αντικαταστήσει τα κλασικά όπλα του φλερτ. Η εικόνα μιας γυναίκας που δέχεται έτσι απρόοπτα ένα μπουκέτο λουλουδιών, έστω και προχειροκομμένων, σπανίζει.
“Σ’αγαπώ γιατί είσαι ωραία…Σ’αγαπώ γιατί είσαι εσύ…”
Πόσα κορίτσια δεν σφάλιζαν ηδονικά τα βλέφαρα κάθε φορά που ο υποψήφιος κατακτητής της καρδιάς τους προσπαθούσε όσο πιο μελωδικά γινόταν να ψιθυρίσει τους στίχους αυτού του παραδοσιακού τραγουδιού;
Μα και αργότερα, όταν οι μουσικές προτιμήσεις κι εν μέρει ο κόσμος άλλαξαν κατά πολύ, η αφιέρωση ενός ερωτικού κομματιού από πειρατικό ή μη ραδιοφωνικό σταθμό δημιουργούσε μοναδικά συναισθήματα και “πεταλούδες στο στομάχι”!
‘Ωσπου φτάνουμε στο σήμερα, όπου η αφιέρωση ενός τραγουδιού μ’αυτόν τον τρόπο φαντάζει σε κάποιους φαιδρή κίνηση. Το “κατέβασμα” ενός βίντεο κλιπ και η άμεση αποστολή του στο ενδιαφερόμενο πρόσωπο αποτελεί πλέον την γρήγορη και μάλλον προβλέψιμη μέθοδο έκφρασης συναισθημάτων.
“I’m the king of the world!”
Και ξάφνου σου φάνηκε πως άκουσες από κάποια ανοιχτή μπαλκονόπορτα την ατάκα αυτή που ο κινηματογραφικός Τζακ του “Τιτανικού” φώναξε μέσα απ΄την ψυχή του με χέρια απλωμένα, ανεβασμένος στην κουπαστή της πλώρης του τραγικού πλοίου. Πεθαίνεις από περιέργεια να ανακαλύψεις αν την ταινία την παρακολουθεί κάποιο ερωτευμένο ζευγαράκι και σαν ερασιτέχνης ντετέκτιβ ρίχνεις κλεφτές ματιές κρυμμένη πίσω απ’τον γέρικο κορμό ενός δέντρου.
Και ω, τι αγαλίαση και τι ευτυχία όταν επιβεβαιώνεσαι, αφού το ζευγάρι παρακολουθεί την ταινία σφιχταγκαλισμένο με ένα μπουκετάκι μαργαρίτες δεμένες πρόχειρα με μια κόκκινη κορδέλα να βρίσκεται στην ποδιά του κοριτσιού.
“Υπάρχει ακόμη ελπίδα”, μουρμουρίζεις με σιγουριά και στρίβεις στο απέναντι δρομάκι με το χαμόγελο στα χείλη.
