Έχοντας ήδη κλείσει ένα μήνα σε καθεστώς καραντίνας, όλοι αισθανόμαστε όλο και συχνότερα την επιθυμία για μια “άσκοπη μετακίνηση”, μια βόλτα έξω από τους τέσσερις τοίχους. Ακόμα κι αν στο σπίτι περνάμε ωραία, συχνά μπορεί να αισθανόμαστε μια δυσάρεστη αίσθηση πλήξης, μοναξιάς, καταπίεσης, ανησυχίας και τάσεων φυγής.
Αυτό που βιώνουμε περιγράφεται γενικότερα ως “Cabin Fever” (“πυρετός της καμπίνας”). Δεν αποτελεί κάποια ασθένεια, αλλά ένα φαινόμενο κλειστοφοβικής ευερεθιστότητας ή ανησυχίας, που βιώνει ένα άτομο ή μια ομάδα, όταν βρίσκεται σε κάποιον περιορισμένο ή απομονωμένο χώρο για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Συχνά ο “πυρετός” του εγκλεισμού εμφανίζεται σε άτομα που με κάποιο τρόπο βρίσκονται απομονωμένα από την κοινωνία και τον πολιτισμό ή περνούν μεγάλες περιόδους σε υποβρύχια σκάφη στη θάλασσα.
Χαρακτηριστικά συμπτώματα του Cabin Fever, που κατά περίπτωση μπορεί να διαφέρουν, είναι τα άτομα να νιώθουν υπνηλία ή αϋπνία, δυσπιστία για οποιονδήποτε είναι δίπλα τους, μελαγχολία ή έλλειψη κινήτρων, εκνευρισμό και έλλειψη υπομονής, δυσκολία συγκέντρωσης, συχνότερη επιθυμία για φαγητό, ή να έχουν έντονα την επιθυμία να βγουν έξω ακόμα και αν οι συνθήκες δεν είναι ευνοϊκές, όπως κακοκαιρία, πανδημίες κτλ.
Η αβεβαιότητα και η ανασφάλεια για το πότε αυτός ο εγκλεισμός θα τελειώσει, εντείνει την ανησυχία και επιδεινώνει τα συμπτώματα του “πυρετού της καμπίνας”.
Παρόλο που δεν μιλάμε για πραγματική ψυχική ή σωματική ασθένεια, όσο τα συμπτώματα του εγκλεισμού δεν υποχωρούν, μπορούν να οδηγήσουν τα άτομα σε παράλογες ή επικίνδυνες αποφάσεις, τόσο για εκείνα όσο και για τα υπόλοιπα άτομα με τα οποία βρίσκονται.
Βιώνοντας σε μεγάλο βαθμό αυτή την συνεχή ανησυχία ένα άτομο μπορεί να προβεί σε βίαιες αντιδράσεις ή ακόμα και σε απόπειρα αυτοκτονίας. Δεν είναι μάλλον τυχαίο ότι παρατηρήθηκε αύξηση των φαινομένων ενδοοικογενειακής βίας μέσα στην περίοδο καραντίνας που βιώνουμε λόγω του κορονοϊού.
Ο Αμερικανός ψυχολόγος και ερευνητής Vaile Wright υπογραμμίζει ότι το πόσο σύντομα και σε ποιό βαθμό θα αντιμετωπίσει κανείς τον “πυρετό της καμπίνας” συνδέεται με την προσωπικότητα και την ιδιοσυγκρασία του καθενός μας.
Άτομα που γενικότερα δεν αντέχουν να μένουν πολύ στο σπίτι και εμφανίζουν μεγαλύτερη ανάγκη επαφής με τον κόσμο, έχουν μεγαλύτερες πιθανότητες να αντιμετωπίσουν σύντομα και “πυρετό της καμπίνας”. Αντιθέτως, άτομα που βλέπουν την καραντίνα ως μια ευκαιρία να ασχοληθούν με το σπίτι τους, την οικογένειά τους, κάποιο παλιό ή νέο χόμπι, διατηρούν περισσότερο την ψυχραιμία τους και αργούν να εμφανίσουν συμπτώματα εγκλεισμού.
Πως αντιμετωπίζεται ο “πυρετός” του εγκλεισμού
Ουσιαστικά, η καλύτερη λύση στις κακές συνέπειες του εγκλεισμού είναι απλά ο τερματισμός του, αφού είναι κοινώς παραδεκτό ότι κανένας άνθρωπος δεν μπορεί να επιβιώσει φυσιολογικά για πολύ καιρό μέσα σε πλαίσια στενών και παθητικών περιορισμών.
Έρευνες έχουν αποδείξει ότι η άμεση έξοδος από τον περιορισμένο χώρο και η αλληλεπίδραση με τη φύση αποτελούν ουσιαστικά την θεραπεία του cabin fever.
Η απόδραση από τους κλειστούς εσωτερικούς χώρους, η αλλαγή περιβάλλοντος και η ατμόσφαιρα της φύσης μπορούν να βοηθήσουν ένα άτομο να ηρεμήσει από τον “πυρετό της καμπίνας”, αλλά και επίσης να εμφανίσει βελτιωμένη γνωστική λειτουργία, θετική διάθεση και γενικότερη ευεξία.
Η έξοδος στον “ανοιχτό κόσμο” δίνει στον εγκέφαλο και το σώμα την τόνωση που χρειάζεται, ώστε να εξαλείψει τα αισθήματα κλειστοφοβίας, παράνοιας και ανησυχίας που σχετίζονται με τον εγκλεισμό.
Και στην περίοδο λοιπόν της υποχρεωτικής καραντίνας είναι σημαντικό για την διατήρηση της ισορροπίας μας να παραμένουμε ενεργοί τόσο σωματικά όσο και ψυχικά.
Κάνουμε σύντομες εξόδους στη φύση, όταν νιώθουμε την ανάγκη, και τακτικές βόλτες για απλό περπάτημα στον καθαρό αέρα ή γυμναστική. Φροντίζουμε να διατηρούμε ένα πρόγραμμα ρουτίνας στο ωράριο ύπνου, φαγητού κτλ, όπως κάναμε πριν την καραντίνα, και να γεμίζουμε το χρόνο μας με ευχάριστες και παραγωγικές δραστηριότητες.
Ας δούμε αυτό το διάστημα σαν μια ευκαιρία να περάσουμε χρόνο με τα αγαπημένα μας πρόσωπα και να κάνουμε όλα αυτά τα μικρά ή μεγαλύτερα πράγματα που πριν δεν προλαβαίναμε. Άλλωστε, δεν πρόκειται να κρατήσει για πολύ ακόμα.