O πατέρας της υπήρξε σημαντική πολιτική παρουσία στο Πακιστάν. Ήταν ιδρυτής του Λαϊκού Κόμματος του Πακιστάν και υπηρέτησε ως πρόεδρος και πρωθυπουργός του κράτους. Η μητέρα της, Nusrat Bhutto, υπήρξε επίσης αρκετά ενεργή πολιτικά, τόσο ως πρώτη κυρία του Πακιστάν, όσο και μετά τη φυλάκιση και το θάνατο του συζύγου της.
Πέρασε μεγάλο μέρος της παιδικής της ηλικίας χωρίς τους γονείς της, λόγω των πολιτικών υποχρεώσεων του πατέρα της. Παρότι μεγάλωσε σε μουσουλμανική οικογένεια, φοίτησε σε σχολεία καθολικών, έκανε μαθήματα αραβικών στο σπίτι και σε ηλικία 16 ετών, μετακόμισε στις Η.Π.Α. για να σπουδάσει.
Οι σπουδές της στο πανεπιστήμιο του Harvard ήταν πάνω τις Πολιτικές Επιστήμες ενώ ειδικεύτηκε στο Διεθνές Δίκαιο και τη Διπλωματία, στο πανεπιστήμιο της Οξφόρδης.
Επιστρέφοντας στο Πακιστάν, ήταν απρόθυμη να εμπλακεί με την πολιτική, όμως αυτό άλλαξε από το πραξικόπημα του 1977, όπου συνελήφθη ο πατέρας της και η ίδια τέθηκε σε κατ’ οίκον περιορισμό από το δικτατορικό καθεστώς.
Μετά από 2 χρόνια, κατά τα οποία κρατούσαν φυλακισμένο τον πατέρα της, και με το πρόσχημα της ανάμειξής του στη δολοφονία του αντιπάλου του, ο δικτάτωρ διέταξε την εκτέλεσή του.
Η οικογένειά του, στην προσπάθεια ανατροπής του καθεστώτος και σε αντίδραση για τον άδικο θάνατό του, έθεσε επικεφαλής του Λαϊκού Κόμματος την Benazir. Εκείνη δέχτηκε το έργο που της ανατέθηκε, το οποίο δεν ήταν καθόλου εύκολο αφού βρέθηκε στη φυλακή τουλάχιστον 7 φορές, μέχρι το 1981.
Μέχρι τον θάνατο του δικτάτορα το 1986, η Benazir συνέχιζε ακάθεκτη τις προσπάθειες γι’αυτό και τιμήθηκε ως αντιπρόεδρος της χώρας στην νέα κυβέρνηση που σχηματίστηκε.
Το 1988 διεξήχθησαν οι πρώτες εκλογές μετά την χούντα, εκείνη αναδείχθηκε πρωθυπουργός του Πακιστάν και ξεκίνησε την θητεία της στις 2 Δεκεμβρίου του ίδιου έτους.
Πρόκειται για πρώτη φορά στην ιστορία Ισλαμικού κράτους που εκλέγεται γυναίκα πρωθυπουργός.
Οι προκλήσεις που είχε να αντιμετωπίσει ήταν πολλές.
Η οικονομία του κράτους ήταν σε άσχημη κατάσταση και προσπάθησε να εφαρμόσει τακτικές ανάπτυξης μέσω της αύξησης της παραγωγής και του εκσυγχρονισμού των υπηρεσιών. Επίσης, έθεσε βάσεις εξωτερικής πολιτικής δημιουργώντας στενούς δεσμούς με τις Η.Π.Α. και υπογράφοντας εμπορικές συμφωνίες με την Ινδία.
Ως γυναίκα πρωθυπουργός, προτίμησε να μην αγγίξει το θέμα της θέσης των γυναικών στην κοινωνία, καθώς φοβήθηκε ότι από την δική της θέση θα προκαλούσε περισσότερες αντιδράσεις. Οι προοδευτικές μεταρρυθμίσεις της γενικά, είχαν ενοχλήσει τον πρόεδρο του Πακιστάν, ο οποίος την κατηγόρησε για διαφθορά, της αφαίρεσε το αξίωμα και προκήρυξε ξανά εκλογές, τις οποίες έχασε.
Η ίδια συνέχισε τους αγώνες της και δικαιώθηκε το 1993, με την επανεκλογή της ως πρωθυπουργός.
Η θητεία της διήρκησε 3 χρόνια, κατά τη διάρκεια των οποίων υπήρξαν και πάλι πολλές δυσκολίες μέχρι που αποπέμφθηκε ξανά από την κυβέρνηση για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας και εκείνη αποφασίζει να φύγει στο Ντουμπάι μαζί με τα τρία της παιδιά.
Παρόλα αυτά, διάφορα σκάνδαλα διαφθοράς της κυβέρνησής της έβλεπαν το φως της δημοσιότητας, με αποτέλεσμα να δικαστεί ερήμην της, το 1999, σε 3 χρόνια φυλάκισης, 5 χρόνια αποχής από την πολιτική και πρόστιμο ύψους 8,6 εκατ. δολαρίων ενώ ο σύζυγός της έμεινε στη φυλακή μέχρι το 2004!
Δεν έγινε ποτέ σαφές αν οι κατηγορίες αυτές ευσταθούσαν διότι από την μία η οικογένεια Bhutto ζούσε μέσα στην πολυτέλεια και από την άλλη, λέγεται πως ο πρόεδρος του Πακιστάν πλήρωσε 28 εκατ. ρουπίες για να κατατεθούν οι κατηγορίες.
Μέχρι το 2007, που η κυβέρνηση του Πακιστάν απέσυρε τις κατηγορίες και της επιτράπηκε η συμμετοχή στις επόμενες εκλογές, ζούσε εξόριστη. Και παρά το γεγονός ότι δεν βρισκόταν στην χώρα της, εξακολουθούσε να είναι πρόεδρος του Λαϊκού Κόμματος, να ασκεί δριμεία κριτική και να υπερασπίζεται την αθωότητα της.
Η απόφαση της να γυρίσει ήταν μοιραία και καθοριστική. Οι δημόσιες εμφανίσεις της, για την προεκλογική της εκστρατεία, την έκαναν εύκολο στόχο για όσους τη θεωρούσαν επικίνδυνη. Έτσι, τον Οκτώβριο του 2007 έγινε η πρώτη απόπειρα δολοφονίας της από καμικάζι βομβιστές, που άφησε 136 νεκρούς και 450 τραυματίες. Η δεύτερη, που έγινε στις 27 Δεκεμβρίου 2007, ήταν και αυτή που πέτυχε τον σκοπό της αφού ο καμικάζι την πυροβόλησε πρώτα, και μετά να πυροδότησε τα εκρηκτικά που είχε πάνω του, παρασέρνοντας στον θάνατο άλλους 28 και τραυματίζοντας 100.
Μετά τη δολοφονία της ξέσπασαν ταραχές σε όλη την επικράτεια του Πακιστάν παρά την αμφιλεγόμενη πορεία της στην πολιτική. Για πολλούς η Benazir ήταν η προοδευτική διέξοδος από τον συντηρητικό τρόπο σκέψης των φανατισμένων ισλαμιστών. Η κυβέρνηση προς τιμήν της αλλά και για την καταστολή των επεισοδίων κήρυξε τριήμερο πένθος.
Η Benazir Bhutto ήταν το τελευταίο ενεργό μέλος της πολιτικής οικογένειάς της.
- Ο αδελφός της Shahnawaz Bhutto, είχε διαφύγει της σύλληψής του από το δικτατορικό καθεστώς και βρέθηκε δολοφονημένος, το 1985, στο διαμέρισμά του στη Γαλλική Ριβιέρα.
- Ο άλλος αδελφός της, Murtaza Bhutto, είχε διαφύγει στο Αφγανιστάν μετά την εκτέλεση του πατέρα τους και όταν επέστρεψε στο Πακιστάν, αναμείχθηκε ενεργά στην πολιτική μέχρι το 1996 που δολοφονήθηκε.
- Η αδερφή της, Sanam Bhutto, δεν ασχολήθηκε ποτέ με τα κοινά.
- Η μητέρα της, μετά τον χαμό του δεύτερου γιού της, αποσύρθηκε από την πολιτική σκηνή μέχρι το 2011 που έφυγε από την ζωή, σε ηλικία 82 ετών.
Η ζωή της Benazir Bhutto επηρέασε πολύ την κοινωνία του Πακιστάν.
Για πολλούς θεωρήθηκε ηρωίδα που κατάφερε να επιζήσει και να ενεργήσει πολιτικά μέσα σε ένα ανδροκρατούμενο περιβάλλον. Οι κατηγορίες που δέχθηκε, και που ακόμα δεν έχουν διαλευκανθεί, για πολλούς ήταν το όπλο των ισχυρών ανδρών για να καταπνίξουν τις προσπάθειες μιας γυναίκας που βρέθηκε σε σημαντική θέση. Η επανεκλογή της, μπορούμε να πούμε ότι άνοιξε τον δρόμο για την αλλαγή της αντίληψης του κόσμου για το γυναικείο φύλο.
Φυσικά και αυτό δεν φάνηκε από την πρώτη μέρα, αφού οι γυναίκες ακόμα αντιμετωπίζονται ως αντικείμενα ή ως άνθρωποι κατώτερης φύσης στο Πακιστάν.
Δυστυχώς, οι παγιωμένες απόψεις που συνδυάζονται με θρησκευτικές πεποιθήσεις θέλουν πολλά χρόνια αγώνων για να ανατραπούν. Η δολοφονία της όμως, ήταν κομβική για την έναρξη συζητήσεων γύρω από το θέμα. Φτάνοντας στο σήμερα, και ύστερα από συνδυασμό γεγονότων που ακολούθησαν με άλλες γυναίκες που επηρέασαν εξίσου την κοινή γνώμη, η πολιτεία, δεχόμενη πιέσεις, πέρασε τον Νόμο του Παντζάμπ για την Προστασία των Γυναικών από τη βία.
